“Να πεθάνουμε για το Καστελόριζο;” Έλα όμως που το θέμα είναι πολύ, μα πολύ ευρύτερο…

Ο γνωστός δημοσιογράφος Γιάννης Πρετεντέρης, συνέγραψε στην εφημερίδα “Τα ΝΕΑ” ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο, το οποίο με εντυπωσιακό τρόπο απαντά στη συζήτηση που έχει ανοίξει για το Καστελόριζο και την επήρειά στις θαλάσσιες ζώνες των χωρών της περιοχής.

Μέσα από ιστορικά παραδείγματα, ο Πρετεντέρης αποδεικνύει ότι στην περίπτωση της Τουρκίας, είναι λάθος να επικεντρώνουμε στο Καστελόριζο απομονώνοντάς το. Ο υπολογισμός είναι πολύ ευρύτερος και το είδος του αντιπάλου συν την ιστορική εμπειρία από τη συμπεριφορά του, δεν αφήνει περιθώρια για “παρανοήσεις”…

Αξίζει να διαβαστεί. Οι αλλαγές και η συνειδητοποίηση της πραγματικής κατάστασης που αντιμετωπίζει η Ελλάδα μετά από δεκαετίες “πειραματισμών” με διάφορες θεωρίες, είναι το λιγότερο εντυπωσιακή.

Θεωρίες ευγενείς στις συλλήψεις τους που όμως προϋποθέτει δυο πλευρές καλής προαίρεσης. Κυρίως όμως διότι σε σημαντικό βαθμό, η ελκυστικότητά τους σχετιζόταν μάλλον με το ότι πλησίαζε πολύ αυτό που είχαμε στο μυαλό μας ως ευκταίο. Όχι το εφικτό.

Δεν έπαιξε ρόλο αυτό που βλέπαμε μπροστά στα μάτια μας και στρουθοκαμηλίζαμε, αλλά ο ασυνείδητος φόβος μη διαταραχθεί η επίπλαστη -και με δανεικά- ευμάρεια της “νομενκλατούρας” στην Ελλάδα, με αποτέλεσμα το πρόβλημα να κλιμακωθεί, ενώ εμείς ολιγωρούσαμε.

Έτσι φτάσαμε να το αντιμετωπίζουμε από τη χειρότερη δυνατή θέση στρατιωτικά, πάντα σε σύγκριση με το παρελθόν, τη στιγμή που παλεύουμε να εξέλθουμε από μια υπερδεκαετή σφοδρή οικονομική κρίση. Ευτυχώς, ο γεωπολιτικός περίγυρος είναι πιο ευνοϊκός.

Ευτυχώς ο επίδοξος χαλίφης, είτε δεν έχει στο λεξιλόγιό του τη λέξη “αμετροέπεια” ώστε να γνωρίζει τις δυνητικές επιπτώσεις, είτε φοβάται πολύ περισσότερο από όσο θεωρούμε και δεν έχει άλλη επιλογή από το να τα παίξει όλα για όλα…

Αυτή η μεταστροφή στην ελληνική κοινωνία, θα μπορούσε να αποδειχθεί το ισχυρότερο όπλο. Αρχικά στο επίπεδο της αποτροπής, διότι η αγανάκτηση του κόσμου είναι μεγάλη και το κλίμα αυτό το εισπράττει η κυβέρνηση, με επικεφαλής έναν πρωθυπουργό, ο οποίος στο ζήτημα του Έβρου έδειξε σοβαρά αντανακλαστικά.

Εάν ισχύει το ότι ο αντίπαλος θεωρεί πως πρέπει να τα παίξει όλα για όλα, τότε αυτή η νέα κατανόηση του προβλήματος και η συσπείρωση του κόσμου, μπορεί να αποτελέσει πολλαπλασιαστή ισχύος που να καθορίσει το αποτέλεσμα ακόμα και ένοπλης σύγκρουσης.

Κι όπως έχουμε πολλάκις αναφέρει στο DP, η έννοια της νίκης και της ήττας σε μια σύρραξη Ελλάδας-Τουρκίας είναι πολύ σχετική. Τα κριτήρια που θα την καθορίσουν δεν θα είναι μόνο οι αριθμητικές απώλειες.

Διότι η Ελλάδα είναι σε θέση να στείλει πολύ σκληρό μήνυμα στην Τουρκία και οι στρατηγοί το ξέρουν. Το ξέρει και ο Ερντογάν. Μια αποφασισμένη ελληνική κοινωνία ανατρέπει μια από τις βασικές παραδοχές του τουρκικού σχεδιασμού.

Ποιά είναι αυτή; Το ότι ο στρατιωτικός καταναγκασμός φέρνει αποτελέσματα. Το “ταμπού” απέναντι στη χρήση της στρατιωτικής ισχύος ακόμα και στις πλέον ακραίες καταστάσεις που ισχύει σχεδόν σε όλη τη Δύση. Αυτό εκμεταλλεύεται ο Ερντογάν και πιέζει. Ξέρει πολύ καλά όμως ότι αυτή τη φορά η κατάσταση είναι διαφορετική.

Ξέρει καλά ότι η Ελλάδα ΜΠΟΡΕΙ. Εάν μάλιστα αυτό το διαπιστώσει στην πράξη, τότε ίσως διαπιστώσει και ότι θα έχουν τεθεί σε κίνηση άλλες διαδικασίες. Αυτές που πραγματικά θα καθορίσουν, εκ νέου, πολλά στην περιοχή. Τότε θα μιλήσουμε για άλλα ιστορικά προηγούμενα για τα οποία αναλυτές έχουν ήδη μιλήσει και θεωρήθηκαν ως ακραίοι… Ας δούμε το άρθρο του Γιάννη Πρετεντέρη, το οποίο πήραμε από τον λογαριασμό του στο Twitter όπου το δημοσιοποίησε:

Πρετεντέρης @ta_nea αξίζει να πεθάνουμε για το Καστελλόριζο; Όσο άξιζε το 1939 να πεθάνουν κάποιοι άλλοι για το Νταντσιχ #συγκρουσεις pic.twitter.com/YMISco1SEV

— Yannis Pretenteris (@jpretenteris) July 4, 2020

defence-point.gr