Να περιμένουμε μεγάλη συμφορά στό Ἔθνος μας, γιατὶ κάνουμε κακή χρῆσι τῆς ψήφου μας…

+ Επίσκοπος Αυγουστίνος

«…Τὶς τελευταῖες δεκαετίες, δυστυχῶς, συστηματικά καὶ μὲ δόσεις, οἱ κυβερνῶντες τὴν ἔνδοξη καὶ μαρτυρικὴ πατρίδα μας ἀποδομοῦν τὰ πάντα. Συνεχῶς μᾶς ἀφελληνίζουν, ἀποχριστιανίζουν καὶ ἀποχρωματίζουν. Μᾶς ἀποκόπτουν ἀπό τὶς ρίζες μας καὶ χάνουμε τὰ στοιχεῖα τῆς ταυτότητός μας, δηλαδή ἱστορίας, γλώσσας καὶ τὴν Ὀρθοδοξία μας…».

ΠΕΤΑΕΙ ΤΟ ΟΠΛΟ ΤΟΥ ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΝΑ ΨΗΦΙΣΗ…

«Ἡ ψῆφος δὲν εἶναι μόνο δικαίωμα, ἀλλὰ καὶ καθῆκον κάθε πολίτου. Ὅπως αὐτὸς ποὺ στρατεύεται καὶ λαμβάνει ὅπλα γιὰ νὰ ὑπερασπιστῇ τὴν πατρίδα, ἔτσι καλεῖται νὰ ψηφίσῃ, γιὰ νὰ βοηθήσῃ εἰς τὴν πρόοδο τῆς πατρίδος. Ἡ ψῆφος = ὅπλο. Καὶ ὅπως αὐτὸς ποὺ πετᾶ τὸ ὅπλο κατακρίνεται ὡς ρίψασπις, ἔτσι καὶ ἐκεῖνος ποὺ δὲν ψηφίζει εἶναι ἀξιοκατάκριτος ὅπως ὁ ρίψασπις…

Τί τὸ ὄφελος νὰ ἔχῃς ὅπλο, ἀλλὰ νὰ τὸ κρατᾶς ἄσφαιρο; Ὡς γνωστόν, κατὰ τὸ πολίτευμα τοῦ Σόλωνος, ὅταν κινδυνεύῃ ἡ Πατρίς, οὐδεὶς ἐπιτρέπεται νὰ παραμένῃ οὐδέτερος. Ἡ οὐδετερότητα εἶναι ὑπέρ τῶν ἐχθρῶν. Αὐτὸς ποὺ δὲν πηγαίνει νὰ ψηφίσῃ μοιάζει μὲ ἐκεῖνον ποὺ βλέπει νὰ καίγεται τὸ δάσος καὶ δὲν τρέχει νὰ βοηθήσῃ στὴν κατάσβεση τῆς πυρκαϊᾶς…» (ἀπόσπ. τῆς «Χριστ. Σπίθας», φ. 389/Ὀκτ. 1977)

Κυριώτερα πνευματικὰ κριτήρια τῶν Χριστιανῶν ψηφοφόρων
Ἡ ψῆφος εἶναι πολύ ἱερό πρᾶγμα! Εἶναι ὑψηλό καθῆκον! Ἐὰν ὁ λαός μας κάνη καλή χρῆσι, θ᾽ ἀνατείλουν καὶ καλύτερες ἡμέρες γιὰ τὸ ἔθνος. Ἐὰν ὅμως δὲν κάνη καλή ἐκλογή καὶ ψηφίση κατὰ τὰ συμφέροντά του καὶ κατὰ τὰ συμφέροντα τῶν κομμάτων καὶ ὄχι μὲ τὴ συνείδησί του, τότε…

Δὲν θέλω νὰ σᾶς προφητεύσω. Μοῦ ‘ρχεται νὰ κλάψω! Μεγάλη συμφορὰ ἔρχεται στὸ ἔθνος μας! Καὶ ὑπαίτιοι θὰ εἴμεθα ἐμεῖς οἱ Ἕλληνες οἱ ὁποῖοι δὲν κάναμε ἐκλογή ὅπως πρέπει…

++++

Ζύγια Ευαγγελικά !
1. Ὁ ὑποψήφιος βουλευτής πρέπει νά ἔχη ἔντιμη ζωή. Ὄχι ἁπλῶς νά μιλᾶ περί ἀρετῆς, ἀλλά νά ζῆ τήν ἀρετή[…]. Αὐτός ποὺ διαλύει τήν οἰκογένειά του καί ζῆ παράνομα, δέν πρέπει νά ἐκλέγεται βουλευτής[…]

Ὁ μεγαλύτερος τῶν φιλοσόφων, ὁ Σωκράτης, εἶπε σέ ἕναν μωροφιλόδοξο καί ἀρχομανῆ, μετά ἀπό κάποιες ἐρωτήσεις ποὺ τοῦ ἔκανε: Φίλε μου! Δέν μπορεῖς νὰ κυβερνήσης τὸ σπίτι σου, ποὺ ἀποτελεῖται ἀπὸ λίγα μέλη καὶ εἶναι μικρή πολιτεία, καὶ πῶς θά κυβερνήσης τὴν πόλι τῶν Ἀθηνῶν, ἡ ὁποία εἶναι μεγάλη πολιτεία καὶ ἔχει ἀναρίθμητα προβλήματα; Καὶ ἐμεῖς λέμε σ᾽ αὐτούς τούς ὑποψηφίους:

Κύριοι! Ἀφοῦ δέν μπορέσατε νὰ κυβερνήσετε τό σπίτι σας, πῶς θά κυβερνήσετε τό μεγάλο σπίτι πού λέγεται Ἑλλάδα; Καὶ μὴ μοῦ πῆτε τόν ἐξοργιστικό λόγο ὅτι «ἄλλο ἰδιωτική καί ἄλλο ἡ δημόσια ζωή». […]

Μή μολύνεις λοιπόν τό κορμί σου καί μή μοῦ λές τά παραμύθια, τίς ἀνοησίες καί βλακεῖες σου, ὅτι τὸ σῶμα εἶναι δικό σου καὶ τὸ κάνεις ὅ,τι θέλεις! Λάθος κάνεις, κύριε· [οὔτε] ἕνα κύτταρο δὲν εἶναι δικό σου, τοῦ Θεοῦ εἶναι!

Εἶναι ὄργανο τῆς ψυχῆς καί πρέπει νά τό προσέχης.

Συνεπῶς ὁ ὑποψήφιος δέν πρέπει νά εἶναι πόρνος, μοιχός, ὁμοφυλόφιλος. Εἶναι πρωτοφανές στήν Ἑλλάδα· δέν ὑπῆρχε ἄλλοτε οὔτε ἕνας ὁμοφυλόφιλος. Δέν ἔσμιγαν ἀρσενικοί μέ ἀρσενικούς!

Τό ( φρικτό ) αυτό ἁμάρτημα πῆρε μεγάλη διάδοση στόν κόσμο! Πώ πω! Ἡ Ἀγγλία ἔφυγε ἀπ’ τήν τροχιά της, ἐξετροχιάσθη καί ὑποστηρίζει τρομερά τούς ὁμοφυλοφίλους. Δέν εἶναι πολλά χρόνια, πού μέσ’ στή βουλή τῶν Ἄγγλων βάλανε νά ψηφιστῆ νομοσχέδιο ὑπέρ τῶν ὁμοφυλοφίλων· καί ἦταν ἕτοιμοι νά τό ψηφίσουν.

Σηκώθηκε τότε ἕνας ἥρωας τοῦ Ρίμινι, ὁ στρατάρχης Μοντγκόμερυ, πιστός στόν Θεό. Τό στῆθος του ἦταν γεμᾶτο παράσημα. Ἐβγαλε τά παράσημα, τά πέταξε καί εἶπε: Ντρέπομαι πού εἶμαι Ἄγγλος!… Καί τώρα τελευταῖα ἔμαθα ὅτι ἐπέτρεψαν ἀκόμα νά γίνονται γάμοι μεταξύ ἀρσενικῶν μέ ἀρσενικούς! Σημεῖο τῶν καιρῶν τρομερό εἶναι αὐτό…»(*)

Αἶσχος ποὺ ψηφίζετε ἀθέους

«…Ἑλληνικέ λαέ, ἔ, Ἑλληνικέ λαέ! Μέ σταυρούς, μέ ἱστορία, μέ παράδειγμα, ἀδιαφορεῖς τελείως. Σοῦ καταγγέλλω τὸν α’, τὸν β’, τὸν γ΄…, καί ἐσύ τόν ψηφίζεις!!! Νά τόν ψηφίζης. Καί ἔπειτα, ὅταν μαζευτοῦν αὐτοί οἱ κύριοι, ποὺ βρίσκονται σ᾽ ὅλα κόμματα ἀνεξαιρέτως, αὐτοὶ οἱ κύριοι πού σοῦ κλέψανε τά σπίτια σου καί κάνουν βουλή, θά ψηφίσουν, —καί νά τό θυμᾶστε—, γιατὶ δέν πιστεύουν στό Εὐαγγέλιο καί τόν Θεό, θά ψηφίσουν καί τό αὐτόματο διαζύγιο, πού δέν ὑπάρχει οὔτε στήν Ἀμερική ἀκόμα. (Ἀκούγεται ἀπό τό ἀκροατήριο: Αἶσχος)

Καί ὁ ἐπίσκοπος Φλωρίνης Αὐγουστῖνος ἀπαντᾶ: Αἶσχος τήν ὥρα πού ψηφίζεις καί ἀδιαφορεῖς γιά τήν πίστι […] Ψήφιζε λοιπόν […]»
(Ἀπόσπ. ἀπὸ ὁμιλία σὲ αἴθουσα τῶν Ἀθηνῶν τό 1967).

Δολοφόνοι αὐτοί πού ψηφίζουν ὑπέρ τῶν ἐκτρώσεων
Δὲν θὰ διστάσουν νά δολοφονήσουν καὶ τό ἔθνος μας
(ἀπόσπ. ἀπό «ΧΡΙΣΤ. ΣΠΙΘΑ», φ. 467/1989)

2. Ἐνῶ ἡ πατρίδα μας κινδυνεύει νά γίνη ἕνα ἀπέραντο γηροκομεῖο καί νεκροταφεῖο λόγῳ τῆς μεγάλης ὑπογεννητικότητος, ψήφισαν νόμο ὑπὲρ τῶν ἐκτρώσεων. Δέν θά ψηφίσουμε τέτοιους ὑποψηφίους βουλευτάς, γιατὶ εἶναι κακοῦργοι καί δολοφόνοι. Αὐτοὶ δέν θά διστάσουν, νά διαπράξουν καί ἄλλα ἐγκλήματα, καί τέλος νά δολοφονήσουν καὶ αὐτό τό ἔθνος.

3. Ὁ ὑποψήφιος ἐν σχέσει μέ τούς ἄλλους ἀνθρώπους: Νά μήν εἶναι ψεύτης, ἀπατεώνας, ψευδομάρτυρας, κλέφτης. Εἶναι τελείως ἀπαράδεκτο νά ψηφίζουν οἱ ὀρθόδοξοι Χριστιανοί ἀπίστους, ἀθέους, μασόνους, ὀπαδούς κάποιας ἄλλης θρησκείας […] αἱρετικούς, πνευματιστάς […] Ἰδίως τονίζω τόν κίνδυνο ἀπό τή μασονία, τή σκοτεινή αὐτή καί διεθνῆ σιωνιστική ὸργάνωσι, ἡ ὁποία λυμαίνεται τίς ἀνώτερες κοινωνικές τάξεις καί εἶναι ἡ μεγαλυτέρα συμφορά τῶν ἐθνῶν.

Γιατί νά τό ἀποκρύψωμε; […] Ἀλλοίμονο εἰς τό ἔθνος μας, ἄν καί πάλι ἐκλεγοῦν μασόνοι! Ἀπό πολιτικούς ἀπίστους καί διεφθαρμένους μή περιμένετε καλό. Θά τοὺς ἀκούσατε: «Γιά νά πετύχω τόν σκοπό μου, συμμαχῶ καί μέ τόν διάβολο». Μακριά ἀπό αὐτούς. Εἶναι δημαγωγοί, πού προσποιοῦνται τόν δημοκράτη.

Τήν κόρη σου την δίνεις σέ γκάγκστερ – κακοποιό;
Πολλοί μέ ρωτοῦν: «Πάτερ, ποιούς να ψηφίσουμε;» Καὶ ἀπαντῶ: Πρόσεξε καλά, σὲ ποιούς θὰ δώσης τὴν ψῆφο σου! Τὴν κόρη σου δέν τή δίνεις στὸν γκάγκστερ! Καί πῶς θὰ παραδώσης, μέ τήν ψῆφο σου, μιὰ κόρη ποὺ εἶναι χίλιες φορές ἀνώτερη ἀπό ὅλα τά κορίτσια τοῦ κόσμου; Καί ἡ κόρη αὐτή ὀνομάζεται Ἑλλάς!

Ἡ Ἑλλάς καταποντίζεται καί ἀφανίζεται, και ἐμεῖς οἱ ἱεράρχες κοιμώμαστε μακαρίως…
Ἐνῶ πανταχόθεν ἀκούονται φωνές, ὅτι ἡ Ἑλλάς καταποντίζεται καί ἀφανίζεται, ἐμεῖς οἱ ἱεράρχαι ἐφησυχάζομε μακαρίως ἀποφεύγοντες τά καυτά θέματα καί ἀφήνοντας τόν λαό ἀδιαφώτιστο ἐπί θεμάτων ὑψίστης σημασίας, θεμάτων ζωῆς καί θανάτου τοῦ ἱστορικοῦ μας ἔθνους.
Ἐλλάς, εὐτυχῶς Ἐκκλησία δέν εἴμεθα μόνον ἐμεῖς οἱ ἱεράρχαι. Ὄχι. Ἐκκλησία εἶναι τό σύνολο τῶν πιστῶν.

Πρός τόν πιστό δέ λαό ὡς ἐσχάτην ἐλπίδα ἀπευθυνόμεθα καί λέγομε: Λαέ τοῦ Θεοῦ, πρόσεξε! Ἡ ψῆφος σου εἶναι πρᾶγμα ἱερό καί μεγάλο […] Ὅπως βλέπεις στό σκίτσο, τό κόσκινο τό κρατάει ὄχι κάποιος τυχαῖος, ἀλλά εὔζωνος. Σύ, λαέ τοῦ Θεοῦ, εἶσαι ὁ εὔζωνος, ὁ στρατιώτης καί μαχητής τοῦ Χριστοῦ καί τῆς Ἑλλάδος.

Σύ μέ τό κόσκινο τοῦ Εὐαγγελίου κοσκίνισε τούς ὑποψηφίους καί ψήφισε ἐκεῖνον, ὁ ὁποῖος πιστεύει στόν ΧΡΙΣΤΟ καί τήν ΕΛΛΑΔΑ. Ἔτσι θά πράξης τό καθῆκον σου καί θά ἔχης τήν συνείδησί σου ἀναπαυμένη, καί δέν θά ἔχης τήν εὐθύνη γιὰ τυχόν ἐπερχόμενες συμφορὲς λόγω καί τῆς κακῆς χρήσεως τῆς ψήφου σου.

augoustinos-kantiotis.gr