ΝΑ ΑΠΟ ΠΟΥ «ΕΚΛΕΨΕ» ΤΗΝ ΘΕΩΡΙΑ ΤΗΣ ΣΧΕΤΙΚΟΤΗΤΟΣ Ο ΑΪΝΣΤΑΪΝ!

Ο Αναξίμανδρος εκτός της αδιαμφισβήτητης επιστημονικής του αξίας, επέδειξε υποδειγματικό θάρρος αμφισβητώντας ευθέως τα επιστημονικά πορίσματα της εποχής του, καθώς και τις αντιλήψεις της τότε πνευματικής ηγεσίας. Είναι οπότε αξιέπαινος τόσο ο ίδιος για την αξιόλογη στάση ζωής του, όσο και το πνευματικώς ελεύθερο κλίμα της εποχής που παραχωρούσε αφειδώς πεδία ανάπτυξης των υγιών, τεκμηριωμένων θεωριών, έστω κι αν αυτές έρχονταν σε κατά μέτωπο σύγκρουση με τα ως τότε καθιερωμένα.
Βέβαια τα ελάχιστα που μας έχουν απομείνει από την σκέψη του Αναξίμανδρου δεν μας επιτρέπουν να γνωρίζουμε με τρόπο βέβαιο κι αντικειμενικό τι θέλησε πραγματικά να πει. Το γεγονός όμως και μόνο πως ο λόγος αυτός έφθασε ως εμάς δια μέσου των αιώνων είναι ίσως ήδη ένα σημάδι πως δεν έχει ακόμα πάψει να μιλά στους ανθρώπους.
Πηγές: Οι πέντε εποχές της Φιλοσοφίας (Πελεγρίνης), Παγκόσμιο Βιογραφικό Λεξικό (Ρούσσος), Αρχαίοι Φυσικοί Φιλόσοφοι (Σπανδάγος), Eλληνική και Αγγλική Wikipedia

Η θεωρία του Αέναου Σύμπαντος, των Paul Steinhardt και Neil Turok, προτείνει μια επαναστατική κοσμολογία: διαφορετική από αυτή της Μεγάλης Έκρηξης. Αυτό που μέχρι τώρα θεωρούσαμε ως «στιγμή της δημιουργίας», ήταν απλώς ένα επεισόδιο ενός άπειρου κύκλου τιτάνιων συγκρούσεων ανάμεσα στην τετραδιάστατη βράνη του δικού μας σύμπαντος και σε μια παράλληλη βράνη. Στο μοντέλο αυτό η Μεγάλη Έκρηξη δεν ήταν η αρχή του χρόνου, αλλά μια γέφυρα από ένα παρελθόν γεμάτο ατελείωτα επαναλαμβανόμενους κύκλους εξέλιξης, κάθε ένας από τους οποίους συνοδευόταν από τη δημιουργία νέας ύλης και το σχηματισμό νέων γαλαξιών, αστέρων και πλανητών.
Η θεωρία των Paul Steinhardt και Neil Turok ονομάζεται “Εκπυρωτικό Σύμπαν” και αναδύεται μέσα από τα ευρήματα της σκοτεινής ύλης, της σκοτεινής ενέργειας, ενώ συνδυάζει τη Θεωρία Μ των Χορδών και την κβαντική κοσμολογία, σε μια νέα ερμηνεία της Μεγάλης Έκρηξης. Το Εκπυρωτικό Σύμπαν είναι ο αντίλογος στο κυρίαρχο «πληθωριστικό μοντέλο». Αντί για μια πρωταρχική στιγμή δημιουργίας προτείνει άπειρες κι αλλεπάλληλες στιγμές, μια κυκλικότητα δημιουργίας η οποία προκύπτει από τη σύγκρουση δύο τετραδιάστατων βρανών, που πάλλονται μέσα σε μια πρόσθετη τέταρτη χωρική διάσταση.
Η θεωρία του Αναξίμανδρου λοιπόν ταιριάζει με το Αέναο Σύμπαν του Neil Turok, Οι Προσωκρατικοί Φιλόσοφοι (Μορφωτικό Ίδρυμα Εθνικής Τραπέζης ), Φιλοσοφικό Λεξικό (Βλάση Ρασσιά).

.
Τα συγγράματα του Αναξαγόρα συγκαταλέγοντε σε αυτά όπου χάθηκαν με την πυρκαία της Βιβλιοθήκης της Αλεξάνδρειας. Η Βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας ήταν η ιστορία της γνώσης, κάϋκε διά να επαναληφθεί και επαναγραφεί η Ιστορία. Σ’ αυτήν υπήρχαν αναφορές διά την υπέρλαμπρη Ιστορία του ανθρώπου πριν την Ιστορία. Η Ιστορία της Προϊστορίας ήταν λαμπρότερη από την ιστορία της Ιστορίας και βασίζεται επί της ιστορίας της Προϊστορίας.
.
Αποσαφηνίζεται ότι η βασική και σύγχρονη εβραϊκή αντίληψη θρησκείας αλλά και η κομμουνιστική υλοκεντρική κοσμοθεωρία και κοσμολογία είναι μερίδια της γενικότερης θεωρητικής αντίληψης του Αναξίμανδρου, επηρεασμένη από τον διδάσκαλον του Θαλήν, από τον ίδιον του τον εαυτόν και από άλλους ενδεχομένους ανθρώπους, θρύλους, μύθους και παραδόσεις, και συνάμα από εφ’ χρονούς (σύγχρονους του ήτοι ανθρώπους της εποχής του), αφού ήταν ως προς την προσωπική του άντληση της γνώσης, άνθρωπος αγωνιστής!
.
Ο πρώτος άνθρωπος όπου όρισε το άπειρον, αλλά δεν του προσδιόρισε άϋλη υπόσταση μαζί με την υλική, κατά την άποψη μου, επειδή δεν είχε καταλάβει τι ήταν το άϋλον. Ίσως και να το έκανε αργότερα αλλά τα συγγράμματα του δεν σώθηκαν και αποσιωποιήθηκαν.
.
Την Βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας, οι μεν χρεώνουν σε μία χριστιανική αίρεση με στίγματα πολυθρησκείας ή ιδιαιτεροτήτων του Ιουδαϊσμού και οι δε σε Ιουδαίους όπου καταδίωκαν τους Χριστιανούς και αφού έκλεψαν με συνεργεία των εξαγορασμέων φυλάκων τα συγγράμματα. Ακολούθως έκαψαν την Βιβλιοθήκη, αφήνοντας ενδεχομένως και αποκαϋδια χαρτιού, ώστε να προσημαίνουν τον υπαινιγμόν ότι κάϋκαν τα βιβλία της Βιβλιοθήκης και συνάμα διέδωσαν ότι τα έκαψαν οι Χριστιανοί. Εξού και σφαγιάστηκαν πολλοί Χριστιανοί και Έλληνες τότε. Όπως και να έγινε, πέραν της εξακρίβωσης της αλήθειας, συγχωρεμένοι να είναι όλοι, δεν έχουμε σκοπόν να στήσουμε δικαστήριον, ουδείς αναμάρτητος!
.
Τα Μυστικά Κλειδιά της Θεωρίας των Προσωποκρατικών και η Θεωρία των Πάντων
.
Ο Αναξίμανδρος είναι ο πρώτος όπου επίσημα αναφέρεται ως λεχθών την λέξη, έννοια και ουσία άπειρον. Κατά την εκτίμηση μου η λέξη είναι σύνθετη από το άλφα στερητικόν και πείρα. Δηλώνει την ουσία εκείνη όπου δεν δυνόμαστε κανείς παρά μόνον το ίδιον να έχει πείραν περί του ιδίου τού, του εαυτού. Κατά συνέπεια, υπαινίσσεται άμεσα και έμμεσα το ίδιον το ανυπέρβλητον θείον, αν και ο ίδιος ο Αναξίμανδρος, βάσει των όσων στοιχείων μας περισώθηκαν, θεωρούσε το άπειρον υλικόν και δεν πίστευε σε θείον ή θεωρούσε το θείον υλικογενές, την ίδια τη υλική μήτρα της ύλης.
.
Όπως ο Ηράκλειστος έλεγε τα πάντα ρεί. Ο Αναξίμανδρος ως να μας έλεγε τα πάντα υλεί. Εάν αναλύσουμε όμως την σύνθεση της λέξεως υλεί, είναι σύνθετη από τα υλ+ει. Η λέξη υλ προσημαίνει «το ηλ = φως όπου προσλαμβάνεται = λαμβάνεται από τον ηλ = ήλιον = ηλ+ιός = ηλ+ακτινοβολία του ηλ». Να διατί η λέξη ήλιος εις την αρχαιότητα σημαίνει έως/εφέως = φέως = φώς, θεός και λευκόν. Λέγεται και ελ, αλ, ειλ = ειλί+κρίνεια, υλ = υλ+άτης κ.α.. Ο θεός του ήλιου ή ο Ήλιος θεός είναι ο Απόλλων. Ο ναός του Απόλλων Υλάτη ο Κούρος, εις το Κούρειον της Λεμεσσού, μας τεκμηριώνει του λόγου το αληθές. Ήταν ο ναός του θεραπευτή Απόλλων = Υλάτη εκ της οποίας λέξεως προέκυψε η λέξη χυλάτης = χύλερ ή χύλλερ = χ+υλάτης (όπως χ+ιστορία = χιστορία) = hiller = θεραπευτής αγγλιστί. Εις την Αγία Νάπα της Κύπρου, ακόμη και εφημερών, έστω και ολιγότερον εν συγκρίσει με κάποιες δεκαετίες πρίν, όταν κάτι άγνωστον και απροσδιόριστον συμβαίνει περί οιουνδήποτε θέματος, αλλά το αντιλαμβανόμαστε, λέμε: «κάτι υλεί/κάτι τις υλεί = κάτι τις συμβαίνει (και δεν έχουμε επίγνωση ακόμη)». Η φράση αυτή είναι αρχαία και ως γνωστόν η Κύπρος είναι μικρασσιάτικη νήσος με αναπόσπαστη συνέχεια παραδόσεως, ούτως ώστε ό,τι συνέμβαινε εις την Μίλητο να μανθαίνεται εις την Κύπρον και το αντίστροφον, ως αμφίδρομη ιδιοπαράδωτη (ίδιας κουλτούρας) αλληλοσυσσχέτιση.
.
Τα πάντα υλεί σημαίνει τα πάντα είναι ύλη. Από την θεωρία αυτή του Αναξίμανδρου, του Επίκουρου και άλλων υλοκεντρικών Ελλήνων, υιοθέτησαν χωρίς να το ομολογήσουν τις αθεϊστικές θρησκείες τους, δόγματα τους, θεωρίες και κόμματα τους, οι σύγχρονοι άνθρωποι, συμπεριλαμβανομένων των Μαρξ, Έγκελ και άλλων γνωστών, άγνωστων και κρυπτών αθεϊστών ή υλοκεντρικών. Η ασάφεια όλων των θρησκειών, υπαινίσσεται πότε θεληματικώς και πότε αθεληματικώς την υλοκεντρική κατάσταση των θεών. Κάποιες θρησκείες το αντιλαμβάνοντε και το προσδιορίζουν, ενώ συνάμα το αφήνουν ασαφές ούτως ώστε να μην αντιδράσουν οι πιστοί όπου δεν το πιστεύουν ωσαύτως ακριβώς. Ενώ και οι θρησκείες με αϋλοκεντρική κατάσταση θεών ή Θεού, πάλαι αφήνουν απροσδιόριστη την απορία αν η θεία ουσία είναι υλοκεντρική ή αϋλοκεντρική, πρώτον διά να μην προξενήσουν αντιδράσεις αναμεσίς των πιστών και δεύτερον, επειδή κανείς δεν γνωρίζει με ακρίβεια τι εστίν άϋλον! Πολλοί θεωρούν άϋλον την ενέργεια, ενώ η ενέργεια είναι το έναν από τα δύο γενικομορφοκρατικά είδη της ύλης, ήτοι μάζα και ενέργεια (είναι το άϋλον η ενέργεια και το υλικόν η μάζα ή, η ύλη είναι μαζί η μάζα και η ενέργεια και η αϋλία κάτι άλλον, ιδού έναν μέγιστον λεπτεπίλεπτον ερώτημα, αν και η αλήθεια κατά την γνώμη είναι πως η πιο λεπτεπίλπετη ενέργεια είναι η αϋλία, μία απείρως λεπτεπίλεπτη ενέργεια όμως ήτοι Τω Αγίω Πνεύματι). Οι Χριστιανοί και οι Μωαμεθανοί δεν απαλλάσσοντε πλήρως την ανάγκη υλικοκατάστασης, μετά θάνατον, αφού υπάρχει Παράδεισος και Κόλλαση όπου το σώμα αγαλλιάζει ή βασανίζεται. Οι Χριστιανοί πιστεύουν σ’ ανάσταση ενός αυροειδές σώματος, όπου θυμίζει λεπτεπίλεπτη ενέργεια και δεν υπάρχει τίποτε κακόν σ’ αυτόν. Οι δε Μωαμεθανοί σε απόλαυση παρθένων κούρισσων (κοριτσιών). Τέτοιες ομοιότητες συναντάμε σε παραδόσεις άλλων θρησκειών. Ο Άδης και τα Ηλύσια Πεδία των Ελλήνων είναι η Κόλλαση και ο Παράδεισος ή έστω κάτι παρόμοιον, αφού ο Άδης διά τους Χριστιανούς είναι ένα σκαλοπάτι πριν τον Τάρταρον ήτοι την βαθειά Κόλλαση με τον ίδιον τον Τάρταρον και την Άβυσσον την βαθύτερη κατάσταση κολλασμού, ήτοι τον πυθμένα του Τάρταρου. Όλα αυτά αναγάγουν σε βαθμίδες βαρύτητος, αφού όσον κατεβαίνουμε εις τα απύθμενα βάθη της κωφής/ή εσωτερικής γής ή οποιουδήποτε αστρικού σώματος η βαρύτητα είναι ισχυρότερη.
.
«Ο Αναξίμανδρος είπε ότι αρχή των όντων είναι το άπειρο… από το οποίο έγιναν όλοι οι ουρανοί και οι κόσμοι που υπάρχουν… Και απ’ όπου προέρχεται η γένεση των όντων εκεί ακριβώς συντελείται και η διάλυση τους σύμφωνα με την ανάγκη, γιατί τιμωρούνται και επανορθώνουν αμοιβαία για την αδικία, σύμφωνα με την τάξη του χρόνου».
.
Ο Αναξίμανδρος χωρίς να το καταλάβει όπως και ο Βλάσης Ρασσιάς, υποστηρίζουν την παράδοση του Χριστιανισμού! Ίσως ο Αναξίμανδρος, εάν είχαμε ολοκληρωμένη εικόνα της συγκλίνουσας πανθεωρίας του από τις θεωρίες του, να πίστευε εν τέλει σ’ άυλον και σε κοσμοδικαστική και κοσμοδικαιοκρατική ιεραρχία του απείρου, ήτοι σε απειροδικαιοσύνη και απειροδικαστικότητα. Η αδικία όπως αναφέρεται ανωτέρω εις τους λόγους του Αναξίμανδρου, θυμίζει προφήτες της Παλαιάς Διαθήκης και Χριστιανισμό! Ενώ η Γένεσις της Παλαιάς Διαθήκης υπαινίσσεται σαφέστατα την κοσμοθεωρία του Αναξίμανδρου, αφού «γή ει και εις γην απελεύσει (Ψαλμός 24,1) το όν!» και άλλα όπου θα εξηγήσουμε σε άλλο κείμενο. Να πως προσγεφυρώνοντε τα αγεφύρωτα και συνέρχοντε τα δήθεν απροσυνέρχοντα!
.
Ουσιαστικά ο Αναξίμανδρος, με την λέξη άπειρον, εύρηκε, δηλαδή ανακάλυψε, ενώ υπήρχε, το πλέον τιμητικόν όνομα Του Θεού, όχι: «είμαι αυτός όπου είμαι», όπου είναι ισάξιοας τιμής εκ Στόματος Θεού, αλλά εν Αγίω Πνεύματι εκ στόματος φίλου της σοφίας ανθρώπου (φιλοσόφου) «άπειρον ή άπειρος ή είμαι ο άπειρος = είμαι αυτός όπου δεν δύνασαι να έχεις πείρα περί εμού».
.
Φαίνεται ότι ο Αναξίμανδρος, αδυνάτισε να προσδιορίσει Τον Θεόν εκτός ύλης. Εξού και η ομοιότητα μυστικά και φανερά Του Θεού με τις δυνάμεις της φύσης εις τους Ιουδαίους, ενώ εις τους Χριστιανούς και τους Μωαμεθανούς είναι κάτι υπεράνω. Εις τους Χριστιανούς είναι Ο πανταχού Παρών και τα πάντα Πληρών, αλλά να τους ειπείς ότι προσημαίνει ότι ευρίσκεται και εντός των ακαθαρσιών, δεν θα το δεχθούν, ένεκα προσκόλλησης του νου τους εις το προπατωρικό αμάρτημα. Η ύλη δεν είναι ακάθαρτη αλλά η πρόθεση του όντος ακάθαρτη αν έχει κακό σκοπό. Ο αγαθός Αδάμ+αντος δεν ένοιωθε αιδώ/εντροπή εντός του Παραδείσου, παρά μόνον όταν άλλαξε η πρόθεση του και διαφοροποιήθηκε (αιρετοποιήθηκε) εξ’ εκείνης Του Θεού. Το αθώο παιδί δεν βλέπει κατ’ εξαίρεση τα κόπρανα επειδή δεν εξεχωρίζει καλόν ή κακόν, αν και το κόπρανον ή το δηλητήριον είναι κακόν δεν το βλέπει ως κακόν, επειδή αυτά δεν είναι κακά πράγματα ως προς την πρόθεση ως υλικά αγαθά αλλά βλαπτικά ως προς την αντίδραση με το σώμα μας ή κάτι άλλον. Η πρώτη αλλαγή και μετεξέλιξη της εξαιρετικοποιήσεως της ελεύθερης γνώμης, είναι η ανυπακοή η οποία οδηγεί εις την πραγμάτωση της εξαιρετικής ή και εξαιρετικοποιημένης γνώμης, και είτε αυτή γίνει εν πράξει είτε εν διανοία, το ίδιον είναι, διότι ουσιαστική αίρεση είναι η πρόθεση. Αλλάσσοντας την πρόθεση καταργείς την υπακοή εις την προγενέστερη πρόθεση καλή ή κακή, ουδέτερη ή ανάμεικτη, βάσει του Νόμου της Τετραπιθανότητος, και προχωρείς εις την καινούργια. Πολλάκις η αναθεώρηση της πρόθεσης είναι θέμα τακτικής ή ελάχιστης σημασίας ή στρατηγικής ακολουθίας, ή σειράς και δεν αλλάζει την ουσία της πρωταρχικής ή και προγενεστέρας πρόθεσης.
.
Έναν μωρόν δεν αισθάνεται την ακαθαρσία, ένας ενήλικας την αντιλαμβάνεται, την καθορίζει, διότι γνωρίζει και η γνώση είναι ορισμός καλού και πονηρού ή και αγαθού και κακού όπως έλεγαν οι Έλληνες. αγιάζεις όταν γίνεσαι παιδί έλεγε ο Χριστός, δηλαδή όταν έρχεσαι σε κατάσταση μη διαχωρισμού και μη αντίληψης του κακού από το αγαθόν και αν δεν τα αναγνωρίζεις, δεν θα είσαι επιτήδειος του κακού, αλλά εκ του γεγονός αγαθός, διότι η ίδια η άγνοια είναι αγαθότης, εξού και η Τρισυπόσταση Γλώσσα Του Θεού, όρισε ακτίστως την ίδια ρίζα διά τις λέξεις άγνοια και αγνεία, με διαφορά σε τόσον και γραφικόν «ι = οι και ει αντιστοίχως».
.
Η ακαθαρσία, το βούρκον (χαλασμένον ως ο βούρκος) ωόν γεννάει από μέσα του έντομα, ενώ συνάμα εκτοπίζει δυσωσμία. Ο αγαθός άνθρωπος, το βρέφος, δεν εξεχωρίζει την ευοσμία από την δυσοσμία. Ο διαχωρισμός αυτός γίνεται από όντα όπου κατέχουν το αγαθόν και το πονηρόν. Και ο Θεός κατέχει την γνώση αγαθού και πονηρού, αλλά δύναται να επιλέγει πάντοτε το αγαθόν και να αντιμετωπίζει με αγάπη το πονηρόν ως να είναι αγαθόν, αλλά να το τιμωρρεί ως δίκαιος αγαθός αμερόληπτος κριτής, να το συνετίζει και να το σώζει. Η δοκιμασία του ανθρώπου επί της γής, είναι η πορεία του ανθρώπου από την βρεφική αθώα κατάσταση εις την κατάσταση της επίγνωσης, αυτογνωσίας και γνώσης του κακού και του καλού και η επιλογή καλού, κακού, ουδέτερου και ανάμεικτου, βάσει του Νόμου της Τετραπιθανότητος. Να διατί λέγω πως ο Δικαστικός Ζυγός δεν είναι Ζυγός αλλά Τετρυγός, ήτοι με τέσσερεις πλάστιγγες, αλλά εν τέλει γίνεται διαλογή των ουδέτερων και δη των ανάμεικτων και βάζοντε ως υποπράξεις, εντός της πλάστιγγος του καλού, του κακού και του ουδέτερου. Εν συνεχεία, κρίνεται το βάρος του καλού και του κακού καικαθορίζεται η πορεία της ψυχής. Εάν ως επί τω πλείστον, οι πράξεις της ψυχής βαραίνουν την ουδέτερη πλάστιγγα, έστω και αν υπερτερεί ύστερα το κακόν ως ελάχιστα ποιημένον και το καλόν ως ακόμη πιο ελάχιστα ποιημένον, ο άνθρωπος μάλλον θα σωθεί. Η ψυχή έστω και εν κολλάσει εν τέλει εν ώρα Κρίσεως θα αποτραβηκτεί, διότι το να ποιείς το ουδέτερον είναι προσπάθεια να μην ποιείς και μην προσκολληθείς εις το κακόν, ήτοι την ιδιοτέλεια, παρά την αλλοτέλεια = το καλόν υπέρ των άλλων και την ευλάβεια προς Τον Θεόν. Ειδικά αν ο άνθρωπος σέβεται Τον Θεόν ή αδιαφορεί διά τα θεία, αλλά ποιεί ουδέτερα διά να μην ποιήσει κακά, θα σωθεί η ψυχή του εις τα κατώτερα διαζώματα και καψουλοθαλάμους της Βασιλείας των Ουρανών. Είναι καλύτερον να ποιείς το ανάμεικτον και πιο καλύτερον να ποιείς το ουδέτερον από το να ποιείς το κακόν, κατά συνέπειαν αμιγώς κακόν είναι μόνον το ίδιον το κακόν. Να διατί λέγεται πως εις την Κρίσιν Του ο Χριστός, θα απιδεικλύσει (απόπάρει) το πρόσωπον Του από το να κοιτάζει τους ποιούντες το κακόν (το κακόν διά το κακόν, ήτοι τους φιλόκακους). Αυτούς δηλαδή όπου εθίστηκαν και θρήσκευσαν το ίδιον το κακόν, όπως ο διάβολος, είτε επηρεάστηκαν από τον διάβολον, είτε εξ’ ιδίων τη επάρσει βλασφήμησαν με πραότητα Τον Θεόν και δη με την δορυφορεία/συνοδεία της επίρρειας, άμεσης ή έμμεσης του διαβόλου.
.
Κατά συνέπεια, η ακαθαρσία είναι υποκειμενική και όχι αντικειμενική, αλλά από θεία άποψη δεν υπάρχει ακαθαρσία όπου υπάρχει Θεός, αφού Θεός ίσον με Αγίω Πνεύματι και ό,τι επισυμβαίνει εις την ανακύκλωση της ύλης και ενδεχομένως και της αϋλίας, είναι εκ Του Θεού σοφίας. Η πρόθεση της μη υπακοής του κάθε όντος βάσει του τι θέλει εξ’ αυτού ο Θεός, είναι ύβρις και η πρόθεση να λοιδωρήσεις, μειώσεις και μισήσεις Τον Θεόν, ή εξυψώσεις εαυτόν ή άλλον ον ή ιδέα, θεωρία, κόμμα, ομάδα, θρησκεία, πέραν Του Θεού και δη κτίσματος είναι βλασφημία και καλείται ειδωλολατρεία, αλλά δεν είναι πάντοτε ωσαύτως. Εάν ειδωλολατρεύεις Τον Θεόν είναι ευλογία ενώ εάν μονολατρεύεις τον διάβολον κατάρα.
.
Ο Αναξίμανδρος, ενώ φαίνεται υλικοκεντρικός, συνάμα είναι δικαιοκρατικός και δικαιοκεντρικός, αφού κάθε όν πρέπει να πληρώσει τα χρέη της αδικίας του και κάθε ψυχή εννοείται. Άρα τε, αναγνωρίζει πέραν όλων ότι το Άπειρον είναι Δικαστήριον! Ήτοι ό,τι έδωκες θα λάβεις και όλα εδώ πληρώνοντε, με την διαφορά ότι η ψυχή πληρώνει μετά θάνατον, ενώ αν δεν πληρώσει εδώ θα πληρώσει μετά θάνατον με ασύμμετρες και άπειρες κάποιες φορές συνέπειες. Εάν το θέσουμε σε φιλοσοφικό ερώτημα, το άπειρον δεν θα μπορούσε να υπάρχει εάν δεν ήταν δίκαιον, εάν το ψυχρόν, το θερμόν, το πυκνόν και το αραιόν, δεν διέπονταν από ασύμμετρη και συνάμα προσυμμετρική ως μία φύση αμφίδρομη πολυσυμμετρία! Ώστε το άπειρον του Αναξίμανδρου, είναι το άπειρον της ύλης, και γεννήθηκε από το Δίκαιον. Διότι αν έκαστον ον πρέπει να πληρώσει τα χρέη του, το ίδιον ισχύει και διά το άπειρον, αφού είναι ον, γεννών όμοια οντοτέκνα. Όταν το άπειρον γεννάει ένα σχήμα ή μία χημεία, αυτά προεκτείνοντε εις το άπειρον ήτοι το αυτάπειρον της αυτουσίας του, απλά εμείς βλέπουμε ως προς το σχήμα σε μικρογραφία την μορφή του, σε περιορισμένον αριθμόν την αυτεπανάληψη της οιασδήποτε σχηματομορφής και σε περιορισμένη ποσότητα την χημεία του. εδώ ισχύει ο Νόμος ό,τι υπάρχει σε μία ποσότητα υπάρχει σε άπειρη ποσότητα και ό,τι υπάρχει σε άπειρη ποσότητα υπάρχει σε μικρότερη ποσότητα, δίχως ν’ απορρίπτεται η ασύλληπτη διά τα ανθρώπινα διανοητικά δεδομένα, η συνταυτόχρονη ύπαρξη πέραν της άπειρης ποσότητας. Εδώ είναι όπου το Άϋλον προσπερνάει το άπειρον της ύλης και το Άπειρον της Αϋλότητας προέρχεται από το Άκτιστον Άπειρον της Αϋλότητας, όπου προφανώς είναι ο Τρισδιάστατος Τρισυπόστατος Τριαδικός Θεός.
.
Ο Βλάσης Ρασσίας αναγνωρίζει ότι ο αριθμός 3 ήταν ιερός αριθμός, αλλά δεν διέγνωσε ότι δεν θα ήταν ποτέ μα ποτέ τυχαίον το όνομα Του Θεού να είναι 3αδικός Θεός. Ήτοι τρείς Άδιες/Άδειες, ήτοι τρία απύθμενα άπειρα μεγέθη, τα οποία όπως κατ’ επανάληψη ανάφερα είναι οι Τρεις Άϋλες Άκτιστες Διαστάσεις Μήκους, Πλάτους και Ύψους με οίαν σειρά και αν τα βάλουμε.
.
Με τον ορισμόν ότι όταν υπάρχει μία συγκεκριμμένη ποσότητα από κάτι τις, εξυπακούεται ότι υπάρχει άπειρη ποσότητα, ουσιαστικά καταργείται η παρεξήγηση μεταξύ της ασάφειας του νοήματος της ειδωλολατρείας και της μη ειδωλολατρείας. Έχω γνωρίσει ειδωλολάτρες Θεολάτρες, άλλωστε ειδωλολάτρες καλούν τους Ορθόδοξους Χριστιανούς ανθρώποι από άλλα δόγματα και θρησκείες, και έχω γνωρίσει «Θεολάτρες» όπου λατρεύουν και ειδωλολατρεύουν το χρήμα, τους εαυτούς τους, τις περιουσίες τους, τους συντρόφους τους, τα παιδιά τους κ.α.. Κατά συνέπεια, υπάρχουν σωστοί και εσσφαλμένοι ειδωλολάτρες. Υπήρχαν Έλληνες ειδωλολάτρες Του Θεού και μονολάτρες των ειδώλων της εξουσίας από την Ιουδαία, την Ελλάδα, την Ινδία κ.α.. Το τι ακριβώς πιστεύει κάποιος δεν δυσπροσδιόριστος πολλάκις, ενώ είδα αμέτρητους ανθρώπους να αναθεωρούν ως επί τω πλείστον εν αγνοία τους, παρά εξ’ αποφάσεως τους σωστής ή εσσφαλμένης, τις πιστοπεποιθήσεις τους, να παλινδρομούν και να κλυδονίζοντε, ενώ συνάμα από τους τυφλοπνεύματους θεωρούνταν ευσταθόπιστοι και όταν τους καταλάβαινα, ειδικά όταν υποκρίνονταν εν γνώσει τους ή εν αγνοία τους, το δαιμόνιον μέσα τους θύμωνε. Τέτοιοι υπάρχουν και κληρικοί και λαϊκοί, ενώ κάποιοι υποκρίνοντε ότι αλλάσσουν, διά να δοκιμάσουν την πίστη τους και την κριτική σου ικανότητα, αλλά και την κακοπροαίρετη ή καλοπροαίρετη πρόθεση σου και σε τι αρωγείς, σε τι σωπαίνεις και σε τι δρας και πότε είναι και την ποσότητα όπου είναι σωστόν, σφάλμα, ουδέτερον και ανάμεικτον βάσει του Νόμου της Τετραπιθανότητος. Πολλές φορές το κάνουν χωρίς να το καταλάβουν, δοκιμάζοντας σε διά μέσω των, ο Ίδιος ο Άκτιστος Πλάστης!!!!
.
Βάσει του Αναξίμανδρου, τιμωρρείται το ον διά τις αδικίες του με θάνατον. Ο αθάνατος είναι ο αναμάρτητος. Ο νικών τον θάνατον είναι ο αναμάρτητος. Ο Χριστός ως μοναδικός αναμάρτητος, αναστήθηκε. Δεν δέχθηκε η δικαιοσύνη του θανάτου εν Άδει την καταδίκη Του από την νομοθεσία της μοίρας του θνητού υλικού απείρου την εκεί Παρουσία Του. Όλα τα όντα αμαρτάνουν, επειδή έστω και μία στιγμή εις την ζωή τους σκέπτοντε ιδιοτελικώς τους εαυτούς τους, είναι εις την φύση τους, π.χ. να σκέπτοντε το φαγητό, να διατί η λαιμαργία είναι αμαρτία. Ο Χριστός δεν σκέπτηκε ποτέ ο,τιδήποτε το οποίον να μην ήταν συνάμα δίκαιον διά Τον Θεόν και τα όντα Του, διότι ό,τι είναι δίκαιον προς Τον Θεόν δίκαιον και προς τα όντα Του Θεού και το αντίστροφον, συν και το ουδέτερον και το ανάμεικτον, βάσει του Νόμου της Τετραπιθανότητος. Τούτο σημαίνει ότι ο Νόμος, η Αλήθεια και η Δικαιοσύνη μία είναι και Αγία Αδιαίρετος Αξεδιάλυτη Άκτιστη Ουσία είναι, και προς Τον Θεόν και προς τα όντα Του, διότι η Άκτιστη Ουσία είναι Άκτιστη Απειρότητα Του Θεού. Τα λόγια του Αναξίμανδρου με τον μεν ή τον δε τρόπον συναντούντε εις την Γένεση της Παλαιάς Διαθήκης, εκεί υπάρχει σύγχυση εάν ο Θεός είναι η φύση ή η Άκτιστη Τρισδιάστατη Ουσία, είναι επειδή είναι αμφότερα, διότι ό,τι προέρχεται, γεννήθηκε ή ποιήθηκε από Την Άκτιστον Τριάς είναι άκτιστον και συνάκτιστον, είτε προορίζεται να ζήσει είτε να εξαφανιστεί, διότι και η εξαφάνιση κτίση από Την Ακτιστοσύνη εστί. Αυτό εξηγείται με την ρήση ότι ο Θεός είναι πανταχού Παρών και τα πάντα Πληρών, δηλοί και τα άκτιστα και τα κτιστά, και τα εμφανισμένα και τα ανεμφάνιστα και τα εξαφανισμένα και τα επανεμφανισμένα κ.ο.κ.. Τρίας ο Θεός εστίν. Η μονάς είναι τριάς και η τριάς μονάς είπε ο Θουκιδίδης.
.
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΔΙΑΣ
news-cobra