Ν.Α.Δ (Νέα Αντίχριστη Δικτατορία)

Θαυμάστε ένα από τα αποτρόπαια έργα της Ν.Α.Δ. ( = ΝΕΑΣ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΗΣ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑΣ) όπως αποτυπώνεται σε σημερινή φωτογραφία που τράβηξε ο ρομαντικός ηλίθιος, πιστεύοντας ότι θα μπορούσε να ανάψει έστω ένα κεράκι στην μνήμη του Αγίου Νεκταρίου:

Αλυσίδες προ της εισόδου του Αγίου Νικολάου επί της αθηναϊκής οδού (του θεραπευτή των νόσων!) Ασκληπιού με σύστημα συναγερμού, ώστε να μην τολμά ο πιστός να πλησιάσει ούτε καν τις θύρες του ιερού ναού. Μια ακόμη προσταδιακή απαγόρευση στην βάση της προληπτικής λογικής που διέπει συνήθως τον πόλεμο κατά της τρομοκρατίας και σήμερα πλέον τον πόλεμο κατά του κορωνοϊού!

Όσοι γνωρίζουν Ποινικό Δίκαιο, ας κρατήσουν αυτήν την εικόνα στο μυαλό τους για να την ανακαλούν όταν θα προβληματίζονται ως προς το φαινόμενο της προμετατόπισης του αξιοποίνου και την ποινικοποίηση του προσταδίου της εγκληματικής δράσης: Η αρχή εκτέλεσης θα ήταν η προσπάθεια για άνοιγμα της θύρας του ναού, ενώ το κατ’ εξαίρεσιν αξιόποινο προπαρασκευαστικό στάδιο το ανέβασμα των σκαλιών της εκκλησίας.

Τούτο εστί το θέλημα του Κυριάκου, του Σωτήρη, του Ιερωνύμου και πολλών άλλων Σοφών (αλλά και όλων ημών που στο lockdown I σκύψαμε αδιαμαρτύρητα το κεφάλι). Ένα είναι σίγουρο: αυτό δεν είναι το θέλημα του Θεού.

Το τρίτο όνομα εκ των ως άνω αναφερομένων, το οποίο συμπίπτει με την ιδιότητα του Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος, θέτει επί τάπητος το έγκλημα της αδράνειας εκείνων που λόγω της θέσης τους έχουν ιδιαίτερη ηθική υποχρέωση να επέμβουν ενάντια σε ένα σύστημα χαρακτηριζόμενο από την «κατάφωρη αδικία της διαδικασίας και την απανθρωπιά της εκτέλεσης», για να θυμηθούμε τα λόγια του Κάφκα από την νουβέλα του “Στη σωφρονιστική αποικία” (μτφ. Βασίλη Τσαλή, εκδ. Κίχλη, Αθήνα 2017, σελ. 45).

Στο ερμηνευτικό δοκίμιο με τίτλο “Οι δράστες κι οι αδρανείς”, που έγραψε γι’ αυτήν την νουβέλα ο Hans Dieter Zimmermann (δημοσιευμένη στην ανωτέρω ελληνική μετάφραση, σελ. 91 επ.), διατυπώνει μια θέση η οποία μας είναι γνωστή από το άρθρο 15 του Ποινικού Κώδικα, το οποίο εξισώνει την ενέργεια με την παράλειψη, οσάκις ο παραλείπων έχει ιδιαίτερη νομική υποχρέωση να αποτρέψει το αποτέλεσμα:

«Δεν είναι μόνο οι δράστες οι οποίοι επιδόθηκαν στη συστηματική εξόντωση, αλλά και οι αδρανείς, που εξαιτίας λανθασμένων εκτιμήσεων, σε σχέση με τον εαυτό τους και τους άλλους, δεν έκαναν τίποτα για να την εμποδίσουν· και οι δύο μαζί έγιναν οι απαραίτητοι συντελεστές του εγκλήματος» (σελ. 98).

Εδώ εντάσσεται η ηγεσία της Εκκλησίας που παρέμεινε αδρανής ή ακόμη χειρότερα συναινούσα, χωρίς να τολμήσει να διεκδικήσει την ανάκληση κάποιων αυτόχρημα παράλογων απαγορεύσεων που έπληξαν τον εορτασμό του Πάσχα (πρβλ. Garz H. Kah, Προς μια παγκόσμια δικτατορία, εκδ. Στερέωμα, χ.χ., σελ. 186: «Να θυμάσαι πως κάθε εκκλησία, αδιάφορο πόσο ισχυρή είναι, έχει το δικό της μερίδιο στην υποκρισία»), με αποτέλεσμα ο αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος και η Διαρκής Σύνοδος να επιτρέψουν και στο “lockdown II” να κλείσουν για εμάς τους πιστούς τα “ιατρεία των ψυχών” μας, συμπράττοντας μάλιστα σε έναν ασύλληπτο εμπαιγμό: Να δέχονται να ανοίγουν οι θύρες των Ιερών Ναών “κατόπιν εορτής”, δηλ. μετά το πέρας της Θείας Λειτουργίας, εξευτελίζοντας έτσι την έννοια αυτής:

Χωρίς το πλήρωμα της εκκλησίας, δηλ. τους κληρικούς και τους λαϊκούς, δεν νοείται Θεία Λειτουργία και, συνεπώς, το μέτρο που εφάρμοσε η Ν.Α.Δ. αποτελεί χλευασμό και περιφρόνησή της, αφού αποκόπτει την κεφαλή της εκκλησίας, που είναι ο Κύριος Ιησούς Χριστός, από το σώμα του, που είναι το σύνολο των κληρικών και των λαϊκών. Έτσι παράγεται ένας απευκταίος μεν, πλην όμως εκ των πραγμάτων επαληθευόμενος φρικτός παραλληλισμός ανάμεσα στον πρόσφατο αποκεφαλισμό του Γάλλου καθηγητή Σαμιέλ Πατί έξω από το σχολείο όπου δίδασκε με τον αποκεφαλισμό του Χριστού μας που συντελείται μέσα στον οίκο του διά της απομακρύνσεως των πιστών από τον ιερό χώρο του.

Αλήθεια, ποιος έμφρων άνθρωπος θα διενοείτο να ισχυρισθεί αντιστοίχως ότι συνεχίζονται κανονικά οι αεροπορικές πτήσεις σε προορισμούς του εσωτερικού και του εξωτερικού, αν τα αεροσκάφη επιτρεπόταν να πετούν μόνο με τους πιλότους και τους αεροσυνοδούς;

Ένας τέτοιος ισχυρισμός θα συνιστούσε παραχάραξη της λογικής, η οποία ως γνωστόν είναι μέθοδος των ολοκληρωτικών καθεστώτων.Συνεπώς, η Ν.Α.Δ., με τις δαιμονικές ευλογίες της Ιεράς Συνόδου, γελοιοποίησε την ορθόδοξη πίστη μας, όπως θα την γελοιοποιούσε όποιος θα ήθελε να μας πείσει ότι νοείται αεροπορική πτήση με άδειο από επιβάτες αεροπλάνο!

Ως εκ τούτου, η πρόσφατη δημόσια τοποθέτηση του Μητροπολίτη Δημητριάδος Ιγνατίου (εφημ. ΤΑ ΝΕΑ, 4.11.2020, σελ. 40) ότι «δεν θα συναινέσουμε, όμως, επ’ ουδενί λόγω σε ένα νέο κλείσιμο των ναών και σε καθολική απαγόρευση της τέλεσης της Θείας Λατρείας» διαψεύδεται εκ των πραγμάτων κατά τρόπον προκλητικό και εκκωφαντικό.

Η λέξη ντροπή έχει χάσει πλέον το νόημά της.

Κωνσταντίνος Βαθιώτης