Μπορείς νά είσαι δίκαιος χωρίς νά μισείς τό άδικον;….

Μπορείς νά είσαι δίκαιος χωρίς νά μισείς τό άδικον;….

Μπορείς νά είσαι δίκαιος χωρίς νά μισείς τό άδικον; Μπορείς νά είσαι δίκαιος μισώντας τό Δίκαιον Τού Θεού; Ή μήπως θεωρείς άψογον καί εφαρμοσμένον τό δίκαιον τού ανθρώπου;…

Μπορείς νά είσαι δίκαιος μισώντας τό άδικον αλλά μή μισώντας τόν άδικον….

Εάν δέν μισείς τό άδικον δέν έχεις άλλη πιθανότητα παρά νά τό αγαπήσεις, διότι τό άδικον είναι γλυκύν καί συμφεροντολογικόν. Δωρίζει χωρίς χρέος καί ευεργετεί ιδιοτελικώς…

Τό μεγαλύτερον πλεονέκτημα τού αδίκου είναι η αχρεουσία… Λαμβάνεις, ωφελείσαι, χωρίς πληρωμή… Ό ευδαίμων άδικος είναι αυτός οπού η τύχη, η πρόνοια, η θέση, η εξουσία, η εξυπνάδα, κανονίζουν νά μήν δικαστεί από ανθρώπου δικαστήριου, αλλά αυτόν δέν είναι εφικτόν νά γίνει είς Τού Θεού τό Δικαστήριον…. Όστις δέν πιστεύει σέ Θεόν δέν έχει ν’ ανησυχεί περί τινός άλλου παρά μόνον από τού ανθρώπου τού δικαστήριον καί εάν η δύναμις καί η ισχύς τούς προσπερνούν σέ ρωμήν αυτήν τής ανθρώπινης δικαιοσύνης, τότε είναι υπεράνω νόμου καί ό νόμος υπεράνω τού ανθρώπινου δικαίου…

Όστις δέν μίσεισαι τό άδικον δέν κατάφερε νά γίνει δίκαιος ή ικανοποιητικώς δίκαιος, διότι προϋπόυθεση διά τήν αγάπην τού δικαίου είναι τό προμίσος καί μίσος τού προαδίκου καί αδίκου…
Δέν μπορείς νά αγάπας τό μέν δίχως νά μισείς τό δέ…. Δέν είναι τυχαίον ότι είς τήν Αγία Γραφή αναφέρεται τό μίσος Τού Θεού διά τούς άδικους, εγκληματίες, ασελγείς καί μέ ρηχή σκέψη ειρωνεύονται πώς είναι Θεός τής αγάπης αφού μισεί; Μισεί έν δικαίω! Μισεί τό άδικον διότι εάν δέν μισούσε τό άδικον ή εάν είχεν ουδέτερη ή ανάμεικτη στάση έναντι τού αδίκου θά ήταν άδικος καί Ό Θεός άδικος δέν είναι….

Εάν κάνεις αυτοεξέταση καί δέν εύρεις τόν εαυτόν σού νά μισεί θανάσιμα τό δίκαιον δέν είσαι δίκαιος, αλλά δικαιότυφος είς τά πλαίσια τού ανθρώπινου νόμου καί τών εθίμων τής εποχής οπού ζείς καί τών αναγνωσμάτων καί ακουσμάτων οπού σ’ επηρέασαν. Εάν εντρέπεσαι νά είσαι δίκαιος ή νά μισείς τό άδικον τότε αδικείς τό άδικον κατάφορα καί υποσυνείδητα τό μισείς θάνασιμα!

Εάν δέν έχεις τό συναίσθημα τού μίσους πρός τό άδικον ήτοι πρός πάν άδικον ανεξαρτήτως καταγωγής καί ανεξαρτήτως εάν σέ συμφέρει ή βλάπτει καί ανεξαρτήτως εάν αφορά εσένα ή τά αγαπημένα σού πρόσωπα, ιδέες, πατρίδες, θρησκείες, τότε είσαι πολύ άδικος καί σέ έχει αποκτηνώσει η υπερηφάνεια τής αδικίας, ώστε νά έχει ζομποποιηθεί τό συναίσθημα τής Προτύψης καί τής Προενοχής τού νά μήν είσαι δίκαιος καί νά μήν ασπάζεσαι τό δίκαιον καί νά μήν εκνευρίζεσαι μέ παντός είδους αδικία…

Τό νά είσαι δίκαιος είναι μεγάλη κουβέντα, μεγάλη δήλωση, μεγάλον βάρος, μεγάλη αντοχή, μεγάλη επιμονή, μεγάλη υπομονή, διά τεραστιομεγάλα παλλικάρια οπού συνήθως προσωνυμιούντε ές Αγίοι!… Κυριολεκτικώς τό νά καταφέρεις νά είσαι πλήρως δίκαιος προεξυπακούει νά γίνεις μή γήινος καί όχι εξωγήινος άνθρωπος αλλά άνθρωπος άνευ γής ήτοι σώματος δηλοί νά μήν λογαριάζει διόλου τίς συνσκέψεις καί επισκέψεις τών ανησυχιών καί λίμπιντων τού σώματος είς τό πνεύμα!…

Γήινος καί δίκαιος δέν γίνεται, είναι ώς νά λέμε θνητός καί αθάνατος συνταυτόχρονα… αιωνίως…. Ό Χριστός ήταν θνητός καί αθάνατος συνταυτόχρονα αλλά έν τέλει τό σώμα έγινε άχραντον φώς είς τήν Μεταμόρφωση τού από ύλη σέ αϋλία, από γή σέ πνεύμα… καί τό πήρε μαζύν Τού!….

Δέν μπορείς νά πολεμήσεις, αρνηθείς, κατηγορήσεις καί αντισταθείς είς τό άδικον εάν δέν έχεις μάθει έκ προηγουμένως ή αυτοχρονεί νά τό μισείς μέ αηδία, απέχθεια, αποστροφή!….

Τάδ’ έφη δίκαιος….

Δέν λέγω ότι είμαι δίκαιος, λέγω τί είναι τό δίκαιον καί είθε νά καταφέρω καί νά καταφέρει ό κάθ’ άλλος νά γίνει δίκαιος… τότε έγινα καί έγινε τό πάν… άνευ τέλους καί άνευ χρέους ήτοι πνευματικού υπερτοκισμένου χρέους!…

Τό δυσκολότερον καί δυσλειτουργικότερον πράγμαν έν βίω είναι νά παραμένεις καί επιμένεις δίκαιος καί συνάμα νά επιβιώνεις. Πρόκειται διά τό άκρον άωτον σουρελαστικόν = υπερπραγματικόν = υπερφυσικόν φωτοδεσμομηχανικόν = κβαντομηχανικόν κατόρθωμα όλων τών Συμπαντικών Εποχών. Δέν μπορώ νά καταλάβω πώς μπορεί νά τό καταφέρει τίς άνευ τήν συναρωγή τής Προσευχής διά τής οποίας καλούνται άγιες πανίσχυρες συνειρμικές δονητικές κραδασμικές αγγελικές συχνότητες πρός ευκανόνιση μικρολεπτομερειών κάθε φορά ώστε ό δίκαιος νά αναπνέει προσωρινώς καί αμέσως μετά νά πρέπει νά παλεύει διά νά αυτοσυγκρατείται δίκαιος καί νά αυτοσυγκρατείται ζών έν βίω… Απ’ εδώ προέρχεται τό αξιωματικόν ρήμα ότι: «ουδείς αναμάρτητος»….

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΔΙΑΣ