Μπορεί η μετάλλαξη νά σέ κάνει καλύτερον DNA;… Τές απόψεις σάς παρακαλώ! Τό θέμα είναι σοβαρό καί καλούμαστε όλοι νά τό αντιμετωπίσουμε… Ο ΧΕΙΡΟΥΡΓΟΣ ΓΕΝΕΤΙΣΤΗΣ ΠΛΑΣΤΟΥΡΓΟΣ ΘΕΟΣ ΚΑΙ Ο ΜΙΜΗΤΗΣ ΚΑΚΟΥΡΓΟΣ ΧΕΙΡΟΥΡΓΟΣ ΓΕΝΕΤΙΣΤΗΣ ΠΛΑΣΤΟΥΡΓΟΣ ΣΑΤΑΝΑΣ!… Μέρος 3

Μπορεί η μετάλλαξη νά σέ κάνει καλύτερον DNA;… Τές απόψεις σάς παρακαλώ! Τό θέμα είναι σοβαρό καί καλούμαστε όλοι νά τό αντιμετωπίσουμε… Ο ΧΕΙΡΟΥΡΓΟΣ ΓΕΝΕΤΙΣΤΗΣ ΠΛΑΣΤΟΥΡΓΟΣ ΘΕΟΣ ΚΑΙ Ο ΜΙΜΗΤΗΣ ΚΑΚΟΥΡΓΟΣ ΧΕΙΡΟΥΡΓΟΣ ΓΕΝΕΤΙΣΤΗΣ ΠΛΑΣΤΟΥΡΓΟΣ ΣΑΤΑΝΑΣ!… Μέρος 3

Γεν. 3,7 καὶ διηνοίχθησαν οἱ ὀφθαλμοὶ τῶν δύο, καὶ ἔγνωσαν ὅτι γυμνοὶ ἦσαν, καὶ ἔῤῥαψαν φύλλα συκῆς καὶ ἐποίησαν ἑαυτοῖς περιζώματα.
Γεν. 3,7 Και ήνοιξαν τα μάτια των δύο πρωτοπλάστων, εκατάλαβαν ότι ήσαν γυμνοί σωματικώς και ψυχικώς, εντράπηκαν την γυμνότητά των και έκοψαν φύλλα συκής, τα έρραψαν προχείρως και με αυτά σαν ποδιές εκάλυψαν την γυμνότητά των.

(Μάς λέγει ότι ήσαν υπνωτισμένοι, σέ άγνοια, σέ κατάσταση ασπούμε μαστούρας ή τώ όντι άνευ οφθαλμών καί έβλεπαν μέ σόναρ όπως τά άνευ οφθαλμών δελφίνια;…)

Γεν. 3,8 Καὶ ἤκουσαν τῆς φωνῆς Κυρίου τοῦ Θεοῦ περιπατοῦντος ἐν τῷ παραδείσῳ τὸ δειλινόν, καὶ ἐκρύβησαν ὅ τε Ἀδὰμ καὶ ἡ γυνὴ αὐτοῦ ἀπὸ προσώπου Κυρίου τοῦ Θεοῦ ἐν μέσῳ τοῦ ξύλου τοῦ παραδείσου.

Γεν. 3,8 Οταν δε κατά το δειλινόν ήκουσαν την φωνήν του Θεού, ο οποίος περιπατούσεν στον παράδεισον, εκρύβησαν ο Αδάμ και η γυνή αυτού από φόβον και εντροπήν ανάμεσα εις τα δένδρα του παραδείσου, δια να μη αντικρύσουν το πρόσωπον του Θεού.

(Εδώ καταλάβουμε ότι ό παράδεισος υπόκειται τού Ηλίου ή άλλου άστρου αφού υπάρχει αυγή καί δειλινόν καί άλλα ωράρια τού Ηλίου! Συγκρίνετε μέ τά Ηλύσια Πεδία…

Γεν. 3,9 καὶ ἐκάλεσε Κύριος ὁ Θεὸς τὸν Ἀδὰμ καὶ εἶπεν αὐτῷ· Ἀδάμ, ποῦ εἶ;

Γεν. 3,9 Ο Θεός προσεκάλεσε τον Αδάμ και του είπε· “’ Αδάμ, που είσαι;”

Γεν. 3,10 καὶ εἶπεν αὐτῷ· τῆς φωνῆς σου ἤκουσα περιπατοῦντος ἐν τῷ παραδείσῳ καὶ ἐφοβήθην, ὅτι γυμνός εἰμι, καὶ ἐκρύβην.

Γεν. 3,10 Ο δε Αδάμ απήντησεν στον Θεόν· “ήκουσα την φωνήν σου, καθώς περιπατούσες στον παράδεισον, και εφοβήθην να παρουσιασθώ εμπρός σου επειδή είμαι γυμνός δι’ αυτό και έσπευσα να κρυφθώ”.

(Ό Αδάμαντος αυτοπροδόθηκε από τόν φόβον τού καί έξ’ αυτού άνοιξε η συνείδηση τού καί είπεν τήν αληθεία, αλλά ενώπιον Θεού δέν γίνεται νά μήν φοβηθείς καί ανοίξει η συνείδηση. Διά νά εντρέπεται σημαίνει αμάρτησε καί γνώρισε τό πονηρόν καί τό καλόν. Προσέξετε οί στίχεοι τών κεφ. 2 καί 3 επαναλαμβάνοντε ξανά είς τήν τρέχουσα εποχή καί κατά έτος όπως ορίζει τό 3 ώς 30, τό 3,11 είναι 31 καί ½ ή 32 ή κάτι ανάλογον…).

Γεν. 3,11 καὶ εἶπεν αὐτῷ ὁ Θεός· τίς ἀνήγγειλέ σοι ὅτι γυμνὸς εἶ, εἰ μὴ ἀπὸ τοῦ ξύλου, οὗ ἐνετειλάμην σοι τούτου μόνου μὴ φαγεῖν, ἀπ᾿ αὐτοῦ ἔφαγες;

Γεν. 3,11 Ηρώτησε δε ο Θεός αυτόν· “ποίος σου ανήγγειλεν ότι είσαι γυμνός; Μηπως και έφαγες από το δένδρον, από το οποίον και μόνον σου απηγόρευσα να φάγης;”

Γεν. 3,12 καὶ εἶπεν ὁ Ἀδάμ· ἡ γυνή, ἣν ἔδωκας μετ᾿ ἐμοῦ, αὕτη μοι ἔδωκεν ἀπὸ τοῦ ξύλου, καὶ ἔφαγον.
Γεν. 3,12 Ο Αδάμ έσπευσε να δικαιολογηθή και είπε· “αυτή η γυναίκα, την οποίαν συ μου έδωκες ως σύντροφον και βοηθόν μου, αυτή μου έδωσε από τον καρπόν του απηγορευμένου δένδρου και έφαγον”.

Γεν. 3,13 καὶ εἶπε Κύριος ὁ Θεὸς τῇ γυναικί· τί τοῦτο ἐποίησας; καὶ εἶπεν ἡ γυνή· ὁ ὄφις ἠπάτησέ με, καὶ ἔφαγον.
Γεν. 3,13 Είπε δε τότε Κυριος ο Θεός προς την γυναίκα, την Εύαν· “διατί έκαμες αυτό;” Η Εύα απήντησεν· “ο όφις με εξηπάτησε και έφαγον”.

Γεν. 3,14 καὶ εἶπε Κύριος ὁ Θεὸς τῷ ὄφει· ὅτι ἐποίησας τοῦτο, ἐπικατάρατος σὺ ἀπὸ πάντων τῶν κτηνῶν καὶ ἀπὸ πάντων τῶν θηρίων τῶν ἐπὶ τῆς γῆς· ἐπὶ τῷ στήθει σου καὶ τῇ κοιλίᾳ πορεύσῃ καὶ γῆν φαγῇ πάσας τὰς ἡμέρας τῆς ζωῆς σου.
Γεν. 3,14 Είπε δε τότε Κυριος ο Θεός στον όφιν· “επειδή διέπραξες αυτήν την δολιότητα, θα είσαι κατηραμένος συ ανάμεσα από όλα τα κτήνη και όλα τα θηρία, που υπάρχουν εις την γην. Θα σύρεσαι στο χώμα με το στήθος και την κοιλίαν και χώμα θα τρώγης όλας τας ημέρας της ζωής σου.

(Εννοεί ότι η κοιλιά τού θά τρώγει χώμα… καί όντως γίνεται όταν σέρνεται επί γής)…

Γεν. 3,15 καὶ ἔχθραν θήσω ἀνὰ μέσον σοῦ καὶ ἀνὰ μέσον τῆς γυναικὸς καὶ ἀνὰ μέσον τοῦ σπέρματός σου καὶ ἀνὰ μέσον τοῦ σπέρματος αὐτῆς· αὐτός σου τηρήσει κεφαλήν, καὶ σὺ τηρήσεις αὐτοῦ πτέρναν.
Γεν. 3,15 Θα θέσω δε άσβεστον εχθρότητα μεταξύ σου και της γυναικός, μεταξύ των απογόνων σου και των απογόνων αυτής. Ενας δε απόγονος της γυναικός μόνης, αυτός θα σου συντρίψή την κεφαλήν και συ θα κεντήσης αυτού την πτέρναν”.

(Θά κεντρίσει κατασταλτικώς τήν στρήνα τής γυναικός όποτε καί όπου τό κάνει ό άνδρας. Εδώ Ό Θεός υπαινίσσεται ότι η γυναίκα πρίν σωφρονισθεί έχει κακή κρίση καί κακές ιδέες. Καί η γυναίκα θά κεντίσει τήν πτέρνα τού ήτοι νά προσέχει καί νά βλέπει τά όπισθεν τού διά τούς εχθρούς τού καί δι’ όσους δέν πρέπει νά λησμονεί καί δι’ αυτούς νά εγνοιάζεται)

Γεν. 3,16 καὶ τῇ γυναικὶ εἶπε· πληθύνων πληθυνῶ τὰς λύπας σου καὶ τὸν στεναγμόν σου· ἐν λύπαις τέξῃ τέκνα, καὶ πρὸς τὸν ἄνδρα σου ἡ ἀποστροφή σου, καὶ αὐτός σου κυριεύσει.
Γεν. 3,16 Προς δε την γυναίκα είπε· “θα πολλαπλασιάσω εις πλήθος πολύ τας λύπας σου, τας θλίψεις και τους στεναγμούς σου. Με πόνους θα γεννάς τα τέκνα σου, θα εξαρτάσαι δε πάντοτε από τον άνδρα σου και αυτός θα είναι κύριός σου”.
(Η Εύα μετά πρίν όμως ν’ αγιάσει αποστρέφετο τόν Αδάμαντο επειδή ήταν κυρίαρχος τής καί επειδή δέν είχε άλλη επιλογή, όπως καί πλείστες γυναίκες όλων τών εποχών, καί δή πρίν νά έρθει η εποχή μάς που τής επιτρέπει νά είναι αυτεξούσια καί ανεξάρτητη οικονομικώς χωρίς νά κινδυνεύει τόσον όσον σέ άλλες εποχές…

Γεν. 3,17 τῷ δὲ Ἀδὰμ εἶπεν· ὅτι ἤκουσας τῆς φωνῆς τῆς γυναικός σου καὶ ἔφαγες ἀπὸ τοῦ ξύλου, οὗ ἐνετειλάμην σοι τούτου μόνου μὴ φαγεῖν, ἀπ᾿ αὐτοῦ ἔφαγες, ἐπικατάρατος ἡ γῆ ἐν τοῖς ἔργοις σου· ἐν λύπαις φαγῇ αὐτὴν πάσας τὰς ἡμέρας τῆς ζωῆς σου·
Γεν. 3,17 Εις δε τον Αδάμ είπεν· “επειδή ήκουσες την κακήν συμβουλήν της γυναικός σου και έφαγες από τον καρπόν του δένδρου, εκ του οποίου και μόνου εγώ σου έδωσα την εντολήν να μη φάγης, θα είναι κατηραιμένη η γη εις τα έργα σου. Με λύπην και κόπον θα κερδίζης την τροφήν σου από την γην όλας τας ημέρας της ζωής σου.

(Εδώ είναι τό Νόημα οπού αργότερα Ό Χριστός επαναλαμβάνει ότι πρωτίστως πρέπει ν’ αγαπάμε Τόν Θεόν καί νά τηρούμε τό δίκαιον Τού καί κατόπιν τούς συγγενείς καί φίλους μάς καί πρέπει νά μισήσεις τούς συγγενείς σού οίτινες είναι αντίθετοι αυτοί εάν θά καταφέρεις νά μήν σ’ επηρεάσουν)…

Γεν. 3,18 ἀκάνθας καὶ τριβόλους ἀνατελεῖ σοι, καὶ φαγῇ τὸν χόρτον τοῦ ἀγροῦ.
Γεν. 3,18 Αγκάθια και τριβόλια θα σου φυτρώνη η γη και θα τρέφεσαι με τα χόρτα του αγρού.

Γεν. 3,19 ἐν ἱδρῶτι τοῦ προσώπου σου φαγῇ τὸν ἄρτον σου, ἕως τοῦ ἀποστρέψαι σε εἰς τὴν γῆν, ἐξ ἧς ἐλήφθης, ὅτι γῆ εἶ καὶ εἰς γῆν ἀπελεύσῃ·
Γεν. 3,19 Καθ’ όλον το διάστημα της ζωής σου με τον ιδρώτα του προσώπου σου θα τρώγης τον άρτον σου, μέχρις ότου αποθάνης και επιστρέψη το σώμα σου εις την γην, από την οποίαν και έχει πλασθή· διότι χώμα είναι το σώμα σου, στο χώμα θα καταλήξη και χώμα πάλιν θα γίνη”.

(Αυτά τού τά λέγει επειδή είναι η τιμωρρία τής επαναταπείνωσης τούς μέσω θλίψεων, κόπων, αγωνιών, κινδύνων, φόβων, ώστε νά επαναξιωθούσι τήν Αγιότητα)…

Γεν. 3,20 καὶ ἐκάλεσεν Ἀδὰμ τὸ ὄνομα τῆς γυναικὸς αὐτοῦ Ζωή, ὅτι αὕτη μήτηρ πάντων τῶν ζώντων.
Γεν. 3,20 Ωνόμασε τότε ο Αδάμ την γυναίκα του Ζωήν, διότι αυτή θα ήτο η μητέρα όλων των ανθρώπων της γης.

Γεν. 3,21 Καὶ ἐποίησε Κύριος ὁ Θεὸς τῷ Ἀδὰμ καὶ τῇ γυναικὶ αὐτοῦ χιτῶνας δερματίνους καὶ ἐνέδυσεν αὐτούς.
Γεν. 3,21 Ο δε πανάγαθος Θεός, δια να προφυλάξη τον Αδάμ και την γυναίκα του από τας καιρικάς μεταβολάς, κατεσκεύασε δι’ αυτούς χιτώνας δερματίνους, με τους οποίους και τους ενέδυσεν.

(Έσφαξε Ό Θεός ζώα καί ώς ήφαιστος εποίησε χιτώνας)

Γεν. 3,22 καὶ εἶπεν ὁ Θεός· ἰδοὺ Ἀδὰμ γέγονεν ὡς εἷς ἐξ ἡμῶν, τοῦ γινώσκειν καλὸν καὶ πονηρόν· καὶ νῦν μή ποτε ἐκτείνῃ τὴν χεῖρα αὐτοῦ καὶ λάβῃ ἀπὸ τοῦ ξύλου τῆς ζωῆς καὶ φάγῃ καὶ ζήσεται εἰς τὸν αἰῶνα.
Γεν. 3,22 Είπε δε τότε ο Τριαδικός Θεός· “ιδού ο Αδάμ έγινε πλέον σαν ένας από ημάς με την ικανότητα να γνωρίζη καλόν και κακόν ! Και τώρα μήπως τυχόν και απλώση το χέρι του και πάρη και φέγη από τον καρπόν του ξύλου της ζωής και γίνη αυτός και το κακόν αθάνατον, πρέπει να εκδιωχθή από τον παράδεισον”.
(Πολύ περίεργος στίχος! Είς έξ’ ημών αφού είναι Τρείς = έξ έξ έξ = 666! Αλλά εννοείται Η Αγία Τριάδα… Πειραματικόν αυτόν… Δηλαδή άμα φάγει ξανά από τό δένδρον τής ζωής θά ζήσει αιωνίως, ενώ τήν πρώτη φορά όχι; Διατί; Μήπως εννοεί θά τρώγει κάθε φορά καί θά επεκτείνει τήν ζωήν τού κάθε φορά; Ή μάλλον ότι λόγω επίγνωσης θά πονηρού καί αγαθού καί δή πάσας επιστήμης θά μπορεί νά κτίσει ζωή μέσω μεταλλαγής η οποία θά τόν κάνει αθάνατον καί θά επιδιορθώνεται όποτε τό θελήσει;

Συνάδει μέ τόν όρκον τού 33ου βαθμού μασσωνίας ότι αποκτήσουσι επιστήμη παρόλες τές αντιρρήσεις Τού Θεού καί θά γίνουν φωτεινοί τάχατες Απόλλωνες καί Δίες εναντίον τού Πατρός Κρόνου = Θεού που αποστάτησαν ό Σατανάς από τήν υποταγήν Τού;… Αλλά μήπως Ό Θεός δέν μπορεί νά σκοτώσει όποιον γίνεται θεός μέ τεχντητά μέσα ή είναι αθάνατος κατά χάριν καί αποστάτησε όπως ό σατανάς; Μπορεί, ανέχεται καί τό τί θά πάθουν μάς τό λέγει η Αποκάλυψη όταν θά ριχθούν είς τόν ληνόν τού θυμού Τού Θεού! Δέν γίνεται τό δένδρον τής ζωής νά είναι μεγαλύτερον από Τόν Θεόν οπού τό ποίησε!

Βασικά όμως είναι τά άπειρα υπερμαθηματικά καί είναι η ίδια η Επιστήμη καί Δημιουργία αυτούσια ώς σκέψη καί ύπαρξη έκ Θεού καί υπήρχε έξ’ ανέκαθεν αφού ήταν η Αλήθεια τού νά υφίσταται Δημιουργία. Ό Θεός θά μπορούσε νά σκεπάσει τό δένδρον τής ζωής ή νά κάνει τόν Αδάμαντο καί τήν Εύα νά μήν μπορούν νά πλησιάσουν, αλλά τούς άφησε ελεύθερους νά τούς δοκιμάσει. Τό δένδρον τής ζωής δείχνει νά θεωρεί ανώτερον Θεού καί ιδίου ό σατανάς. Αλλά δέν έγινε Ό Θεός μέσω αυτού Θεός, αλλά γίνεσαι έξ’ υμών λέγει… Τού απαγορεύεται νά εισέλθει είς τά Άγια τοίς Αγίοις τού Δένδρου τής Ζωής ήτοι τής Αγιότητος δίχως νά είναι Άγιος ό Αδάμαντος καί η Ζωή Εύα τού…)

Συνέχεια μέ τό Μέρος 4…

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΔΙΑΣ