Μισθοφορικές εταιρείες υπέρ Ελλάδος; Όχι, ευχαριστώ!

Διάβασα προσφάτως ένα άρθρο στο μπλόγκι του φίλτατου «Διοδότου». Το άρθρο αποτελεί αναδημοσίευση (πρωτότυπο άρθρο εδώ), δεν τυγχάνει συγγραφέν υπό Διοδότου.

Το «ζουμί» του είναι πως, ως αποτελεσματικό στρατιωτικής φύσεως αντίμετρο στη λαθροεισβολή (καί τη λαθροπαραμονή στην Ελλάδα), θα έπρεπε οι Έλληνες να ψάξουμε γιά ιδιωτικές μισθοφορικές εταιρείες (ως τις μόνες αποτελεσματικές, να μας βοηθήσουν), καί να μή βασιζόμαστε στον Ελληνικό Στρατό.

Κατ’ αρχήν, ξεκαθαρίζω ότι ένα τέτοιο άρθρο το βλέπω τελείως ουδέτερα καί «χωρίς φόβο καί πάθος»· μιά ακόμη άποψη, από τις αμέτρητες που κυκλοφορούν στο Διαδίκτυο επί παντός επιστητού – καί, πιστεύω, γνωρίζετε το Αμερικάνικο ρητό γιά τις απόψεις («…Όλοι έχουν από μία!») Κοινώς, δέ βαρυέσαι.

Αρκεί να μη βρεθεί κανείς να το πάρει στα σοβαρά!

Διότι τότε θα φύγουμε από τη μία χίμαιρα (το να εναποθέτουμε ελπίδες στον ένδοξο, αλλά ημιδιαλυμένο στρατό μας) καί θα πάμε στην άλλη (το να εναποθέσουμε τις ελπίδες του έθνους μας σε τυχάρπαστα αποβράσματα – ημεδαπά, ή μή).

Λοιπόν, έχω να πω αρκετά επ’ αυτού. Αρκετά, που δεν χωράνε σ’ ένα σχόλιο στον «Διόδοτο».

Κατ’ αρχήν, γιατί ιδρύθηκαν οι ιδιωτικές μισθοφορικές εταιρείες;

Γιά τους εξής λόγους:

Επειδή αναλαμβάνουν τις βρωμοδουλειές (πχ βασανιστήρια καί φόνους αμάχων, κτλ), που δεν αναλαμβάνουν (στα φανερά) οι κυβερνήσεις με τους επίσημους στρατούς τους. (Μή καί …λερωθεί τ’ όνομά τους!)

Δηλαδή, μία τέτοια εταιρεία είναι μία ένοπλη «Μ»ΚΟ, καί κάνει ακριβώς τα ίδια πράγματα με τις άοπλες «Μ»ΚΟ: επιβάλλει εκβιαστικώς (νταβατζηδικώς, δηλαδή) την πολιτική του κράτους ΤΗΣ σε άλλα κράτη, αδύναμα.

Μ’ άλλα λόγια, αποτελεί όργανο ασκήσεως πολιτικής καί στρατηγικής του κράτους που την αδειοδοτεί – καί φυσικά ενεργεί σε απόλυτη σύμπνοια μ’ αυτό. Ήτοι: εάν ποτέ θελήσουμε πχ τις υπηρεσίες της εταιρείας μισθοφόρων (πρώην Μπλακγουώτερ καί νύν) Ακαντέμι, δεν πρόκειται να τις πάρουμε, εάν αυτό που θέλουμε βρίσκει αντίθετη την κυβέρνηση των ηπαπάρα (ή ακόμη καί σκέτον τον «κύριο» πρέσβυ, να μην ξεχνιόμαστε). Ακόμη κι αν στον κάθε μισθοφόρο προσωπικώς του δώσουμε το τζάκ-πότ του Τζόκερ.

Να βάλουμε, παναπεί, την Ακαντέμι να κυνηγάει (καί να εξοντώνει) λάθρο; Δεν θά ‘ρθει, χρυσή να την κάνεις! Αφού κάτι τέτοιο δεν το θέλουν οι ηπαπαραίοι… (Κι όχι μόνον αυτοί. Τί σκατά συζητάνε -κι αποφασίζουν- στη λέσχη Μπίλντερμπεργκ τα εκλεκτά μέλη της, τότε; )

[Ο ισχυρισμός του αρθρογράφου, ότι οι εταιρείες μισθοφόρων είναι ανεξάρτητες, δεν θα εκστομιζόταν ούτε από πεντάχρονο νήπιο. Βλέπουμε πχ -σ’ ένα από τα διαγράμματα που παραθέτει- την εξάπλωση των Κινεζικών μισθοφορικών εταιρειών ανά τον κόσμο. Λες καί δεν βρίσκεται πίσω απ’ αυτές η ίδια η Κινεζική κυβέρνηση, ή λες κι οι Κινέζοι μισθοφόροι πχ ανά την Αφρική δεν προωθούν την πολιτική της χώρας τους – καί με χρονικό ορίζοντα αιώνα.

Ή λες καί δεν ελέγχουν οι ηπαπάρα το τί κάνει η Ακαντέμι! Θα την αφήσουν, λέτε, να κάνει του κεφαλιού της, επειδή είναι «ανεξάρτητη»;! Κούνια που σας κούναγε…

Κι άλλο παράδειγμα με Κίνα: σε πολιτικό, «άοπλο» επίπεδο, όλοι ξέρουμε πως στο ποδόσφαιρο γίνεται της κακομοίρας με τους στημένους αγώνες, επειδή παγκοσμίως το πολύ χοντρό στοιχηματικό χρήμα διακινείται μέσα από το παράνομο στοίχημα της Σιγκαπούρης.

Γιατί, όμως, δεν βάζει κανείς «έντιμος» χέρι στην Σιγκαπούρη; Μήπως επειδή από πίσω βρίσκεται πάλι η ίδια η Κίνα; Έ;

…Θα έλεγα πως καλό είναι, από μιά ηλικία καί μετά, να προσέχουμε να μην μας φεύγουν τέτοιου μεγέθους μαλακίες, όπως η υποτιθέμενη «ανεξαρτησία» των μισθοφορικών εταιριών.]

Μέσα, λοιπόν, στα «καθήκοντα» μιάς τέτοιας εταιρείας, είναι καί η σύναψη κερδοφόρων (γιά το κράτος ΤΗΣ) συμβολαίων «αποκαταστάσεως των ζημιών» στο κράτος-θύμα, όταν πάψει το πιστολίδι. (Πράγμα που -εντίμως- αναφέρει κι ο αρθρογράφος του πρωτότυπου άρθρου.)

Συνεχίζουμε με τους λόγους ιδρύσεως μισθοφορικής εταιρείας:

Επειδή, τώρα, γιά να γίνουν οι βρωμοδουλειές, απαιτούνται άτομα μηδενικής ηθικής, οι εταιρείες αυτές «αξιοποιούν» καθάρματα του υποκόσμου, που αλλοιώς θα σάπιζαν σε τίποτε φυλακές – ενώι εδώ φαίνονται …χρήσιμα.
Επειδή τα εν λόγωι καθάρματα έχουν αμοιβαίο συμφέρον από την υπηρεσία τους σε τέτοιες εταιρείες (χοντρό μισθό – συν πλιάτσικο, όποτε προκύψει). Οπότε, αντί να διαπράττουν παρανομίες (καί να φυλακίζονται), εξασκούν το …χόμπυ τους …νομίμως (καί με κέρδος)!
Επειδή οι τακτικοί στρατοί χρειάζονται μεγάλο χρονικό διάστημα, γιά ν’ αφομοιώσουν τη χρήση (σε επίπεδο τακτικής) νέων «σοφιστικέ» όπλων· ενώι οι επαγγελματίες μισθοφόροι κερδίζουν χρόνο, εκπαιδευόμενοι στα νέα όπλα ήδη από τα εργοστάσια παραγωγής τους.
Κι επειδή εντάξει, καί ο καραβανάς είναι επαγγελματίας στρατιώτης μέν, αλλά η διαφορά του από τον μισθοφόρο είναι ακριβώς η ίδια διαφορά «ευελιξίας» που -παγκοσμίως- έχει το Δημόσιο με τον ιδιωτικό τομέα.

Λοιπόν, δε λέω· οι προεκτεθέντες λόγοι είναι αρκετά σοβαροί, ώστε ένα κράτος να προχωρήσει σε αδειοδότηση μισθοφορικής εταιρείας· η οποία, όμως, ΠΑΝΤΑ να θυμάστε ότι:

ούτε ανεξάρτητη είναι,
ούτε θα πάει ποτέ κόντρα στα συμφέροντα του κράτους ΤΗΣ.

Επίσης, καταλαβαίνουμε εύκολα ότι τέτοιες εταιρείες ιδρύουν τα κράτη, τα οποία έχουν παγκόσμιες φιλοδοξίες – κι όχι το πρώτο τυχόν κράτος-πορδή. Δηλαδή σε τέτοια μέσα καταφεύγουν οι παραδοσιακές «Μεγάλες Δυνάμεις» (πχ Γαλλία – με τη Λεγεώνα των Ξένων), συν όσα κράτη φιλοδοξούν στις μέρες μας να γίνουν «χαλίφηδες στη θέση του χαλίφη». (Πχ τουρκίτσα – με την μισθοφορική παύλα εργολαβική εταιρεία Σαντάτ του απόστρατου Τανρίβερντι. Μπερδεγουέη, πόσο «ανεξάρτητη» είναι η Σαντάτ; Αφού ο Τανρίβερντι είναι παλιόφιλος με τον Ρετζεπίκα, καί δή αποτελεί προσωπική επιλογή του τελευταίου…)

Τα υπόλοιπα κράτη καί κρατούλια (καί προτεκτοράτα), δέεεννν.

Οπότε, η Ελλάδα δεν πρόκειται να φτιάξει κάτι τέτοιο στο ορατό μέλλον. (Άλλο πράγμα πρέπει να φτιάξει η Ελλάδα – καί τάχιστα. Παρακάτω η εξήγηση.)

Αλλά, επίσης, ούτε να στηρίζεται σε τέτοιες εταιρείες μπορεί. (Γιά την αντιμετώπιση των λάθρο, ή όποιων άλλων μας ενοχλούν.)

Διότι, άντε, πες ότι βρήκαμε τα φράγκα να την πληρώσουμε τη μισθοφορική εταιρεία. Βρήκαμε καί τον τρόπο να της αναθέσουμε έργο στη ζούλα – γιά να μην πολυφαίνεται πως πρόκειται γιά επίσημη ανάθεση έργου από το γκουβέρνο, με νομιμότητες καί τέτοια. (Διότι, τότε, ούτε ψύλλος στον κόρφο της Ελλαδίτσας!) Ποιά μισθοφορική εταιρεία νομίζετε πως θα έρθει ν’ αναλάβει; Αυτές που προέρχονται από κράτη, που δεν μας χωνεύουν; Σαφώς όχι.

Από ουδέτερα κράτη, είπατε; Σωστά.

Μόνο να μου ξεκαθαρίσετε ποιά μπορεί να είναι αυτά. Εννοείτε πχ την Κίνα; Ά, ρέ, αφελείς!…

Μην ξεχνάτε ότι -παρασκηνιακώς, έστω- ακόμη κι η Κίνα μας «άδειασε» στο Σκοπιανό ζήτημα… εφ’ όσον την ενδιαφέρει μονάχα το να φεύγουν σφεντόνα από τον Πειραιά γιά κεντρική Ευρώπη τα τραίνα με τα εμπορεύματά της. Άρα, μπροστά στην σιδηροδρομική ταχύτητα, τα εθνικά συμφέροντα της Ελλάδας μπορούνε να πάνε στον αγύριστο.

Καί γιά να τελειώνουμε μ’ αυτές τις χαζομάρες: έστω πως βρίσκουμε μιά μισθοφορική εταιρεία του γούστου μας, καί τη βάζουμε να καθαρίζει λάθρο. Πράγμα, όμως, που αργά ή γρήγορα θα μαθευτεί.

Καταλαβαίνετε τις συνέπειες; Παίρνει στροφές το μυαλουδάκι σας, γιά το τί πρόκειται να επακολουθήσει εις βάρος μας; Ή μιλάω σε νήπια;

(Ακόμη, όμως, κι αν της αναθέσουμε καθαρά προληπτικό αποτρεπτικό έργο κι όχι φόνους, ακόμη καί μέσα στην τουρκίτσα -πρίν κάν πατήσουν οι λάθρο τα βρωμοπόδαρά τους εδώ-, ακριβώς τις ίδιες άσχημες συνέπειες θα λουστούμε. Μή σας μένει καμμία αμφιβολία.)

Εκτός των προαναφερθέντων αρνητικών, οι μισθοφόροι διαχρονικώς ουδέποτε ήσαν άτομα, να στηρίζεσαι επάνω τους εκατό τοις εκατό. Στην κρίσιμη στιγμή, όταν δηλαδή κινδύνευε η ζωούλα τους, πάντα την κοπανούσαν. Παραδείγματα; άφθονα!

Ο Αντίοχος ο Δ’ με τον στρατηγό του, τον Νικάνορα, που τον εγκατέλειψαν οι μισθοφόροι του μπροστά στους οβραίους κατσαπλιάδες – κι οι τελευταίοι τον κάνανε τον Νικάνορα ψητόν στον φούρνο με πατάτες (στην κυριολεξία!).
Διάφοροι Ρωμαίοι αυτοκράτορες, που έφαγαν μεγαλοπρεπές άδειασμα από τους μισθοφόρους τους· είτε σε κρίσιμη καμπή της μάχης, είτε επειδή ο αντίπαλος συνομώτης έδινε πιό πολλά.
Διάφοροι Βυζαντινοί αυτοκράτορες, που έφαγαν άδειασμα από τους Βαράγγους (καί τους Τούρκους μισθοφόρους, καί τους Καταλανούς, καί… καί…), όταν φάνηκε ότι το αυτοκρατορικό πουγγί στέρεψε – καί υπήρχαν δυσκολίες γιά να ξαναγεμίσει. Η –με όρκους, παρακαλώ!– «πίστη» κι «αφοσίωση» όλων αυτών των μισθοφόρων στον αυτοκράτορά τους έφυγε αυτοστιγμής πούφ! σαν κλανιά.

Ειδικά κάτι μισθοφόροι σαν τους Καταλανούς, καταξέσκισαν τον άμαχο πληθυσμό, προκειμένου να πάρουν τα υπεσχημένα μέσωι πλιάτσικου – όταν δεν τα πήραν «επισήμως».

Ως συμπέρασμα: τις μισθοφορικές εταιρείες, ούτε να τις σκέφτεστε!

Όμως, εφ’ όσον οι μισθοφορικές εταιρείες μας ξυνίζουν, τί να κάνουμε, ρέ Εργοδότη;

Έχουμε -θεωρητικώς, έστω- τρείς επιλογές:

Να φτιάξουμε καθαρά Ελληνική μισθοφορική εταιρεία.
Να συνεννοηθούμε με τον καθαρά εγχώριο υπόκοσμο.
Καί να επανασυστήσουμε τάχιστα την Κρυπτεία.

Η πρώτη επιλογή θα μπορούσε να δουλέψει· καλές οργανώσεις εφέδρων έχουμε, πατριώτες είναι τα παιδιά… θεωρητικώς, μιά οργάνωση πατριωτών εφέδρων μπορεί να μετεξελιχθεί σε Ελληνική μισθοφορική εταιρεία. Οκέϋ. Αλλά, δυστυχώς, ακόμη κι αν λύσουμε όλα τα πρακτικά καί οργανωτικά προβλήματα (πχ εύρεση οπλισμού, χρήματα, διοίκηση), δεν έχουμε χρόνο.

Επαναλαμβάνω γιά πολλοστή φορά: τώρα είμαστε στο «καί μισή» καί καίγεται ο κώλος μας. Δεν έχουμε χρόνο γιά υλοποίηση σχεδίων, έστω καί χρονικού ορίζοντα εξαμήνου.

Η δεύτερη επιλογή θα μπορούσε επίσης να δουλέψει, όμως υπό -αρκετές- προϋποθέσεις… Άν τους φέρναμε στο φιλότιμο, άν τους πείθαμε ότι οι «δουλειές» τους κινδυνεύουν απ’ τους ξένους… Άν, άν, άν!!! Όμως, τί γίνεται μετά; Διότι μετά, όταν θά ‘χει ξεκαθαρίσει η κατάσταση, θα ζητήσουν να κάνουμε τα στραβά μάτια στις επόμενες «δουλειές» τους.

Άτοπον. Καί οι πατριώτες δεν είμαστε «ελαστικοί» μπάτσοι σε καθημερινό καιρό (συνηθισμένης) ειρήνης, να κάνουμε αλισβερίσια με τους ποινικούς. Εδώ πρόκειται γιά την επιβίωση της Ελλάδας! Όχι πχ γιά κέρδη απ’ τα χασίσια, ως ανταμοιβή γιά καρφώματα. Καταλαβαινόμαστε, ή ού;

Άτοπον, λέμε.

Η τρίτη επιλογή, τώρα, είναι η μόνη εφικτή.

Κρυπτεία;

ΝΑΙ!

Γιατί, δηλαδή; οι βασανισμένοι Αρμένηδες τί διαφορετικό έκαναν, όταν καθάριζαν Νεοτούρκους ανά τας Ευρώπας;

Κρυπτεία, λοιπόν…

Καί δεν χρειάζεται να λέγονται καί να γράφονται πολλά δημοσίως. Όποιος θέλει καί νομίζει πως μπορεί, την ξεκινάει.

Καί μόνον πατριώτες μπορούν· καί μόνον υπέρ βωμών καί εστιών. Δεν γίνεται αλλοιώς!

Υγ: Επιτέλους, πότε θα τελειώσει το νηπιαγωγείο αυτός ο λαός; Πότε θα μεγαλώσει;

Τη μιά, θα μας σώσουν οι Σύμμαχοι· πότε οι Άγγλοι, πότε το Ξανφόν Γκιένος, πότε «Ελλάς-Γαλλία συμμαχία!» (ναί, πώς;! «συμμαχία» με το Φράγκικο Ιερατείο, ανιστόρητα μοσχαράκια μου! – συμμαχία μ’ αυτούς, που πυροβολούσαν Ευζώνους το 1915!), πότε η μιά συμμαχο-σαχλαμάρα, πότε η άλλη.
Την άλλη, θα μας σώσουν οι Ψίψιλον, οι Έλ, οι προφητείες, ο Βατάτζης – ακόμ’ ακόμα κι ο ίδιος ο Θεός, άμα λάχει!!! (Ο Θεός, δεν ξέρω γιά ποιόν λόγο – καί δεν μπορώ να φανταστώ. Επειδή έχουμε ωραία μάτια, ίσως; )
Τώρα, μας προκύψανε κι οι μισθοφορικές εταιρείες ως σωτήρες!… Παναπεί, ο επίσημος μαχαιροβγαλτικός υπόκοσμος ηπαπαραίων καί λοιπών!

Τέλος πάντων· όπως προείπα, το πήρα ψύχραιμα το πράγμα. Ακόμη μία Διαδικτυακή ανιστορησία κι ανεδαφικότητα, σαν -ας πούμε- το φάρμακο της φαλάκρας καί τους μεγεθυντές πέους στις διαφημίσεις στα πλαϊνά (καί τα πάνω, καί τα κάτω) των μεγάλων σάϊτζ.

Διαβάζουμε – καί προσπερνάμε.

Αρκεί να μή διαδοθεί (δεν θέλει πολύ ο Έλληνας!) καί μας ανάψει φωτιές. Έχουμε ήδη αρκετές!

ergdhmerg