Αφιερωμένο εξαιρετικά στα παιδιά που δίνουν Πανελλήνιες και τους γονείς τους.
Η κριτική αυτή είναι πέρα από το περιεχόμενο των βιβλίων.
Έτσι κι αλλιώς είτε είναι καλό είτε είναι κακό είναι προορισμένο να ξεχαστεί μόλις οι μαθητές αποχαιρετήσουν για πάντα τη σχολική ζωή.
Ακόμα και αν είναι καλό τίποτα τελικά δε μένει.
Αυτό που μένει είναι η ατελείωτη κούραση και μανούρα στην οποία εμπλέκονται όλα τα μέλη της οικογένειας. Φωνές φασαρία κινδυνολογία και απειλές.
Αυτό που μένει συνήθως είναι μία ωραία σκολίωση που έρχεται για κάποιους σαν θείο …δώρο για να χαρακτηριστούν Γιώτα 5 και να γλυτώσουν τη θητεία…….!!!!!!! Μένει η ανάμνηση της ασήκωτης τσάντας που μετατρέπει τους μαθητές σε χελώνες με καβούκι. Στην πρώτη δημοτικού η τσάντα έχει ροδάκια και οι τάξεις είναι στο ισόγειο όσο ανεβαίνουν οι τάξεις ανεβαίνουν και τα σκαλοπάτια.
Κι όμως είναι θαύμα που δεν συνέβη ακόμα επεισόδιο ανάλογο της θύρας 7 του μαύρου Φλεβάρη του 81. Κανείς δεν μίλησε γι αυτό το χάλι και όσοι μίλησαν έγιναν γραφικοί. Η τσάντα των 20 κιλών γινόταν και ένα από τα κριτήρια που χαρακτήριζαν το “καλό” μαθητή και τον έκαναν να διαφέρει από τον “κακό”.
Καλός μαθητής είναι εκείνος που κάτω από τις φωνές της μαμάς και του μπαμπά νταντεύει την τσάντα του, τη χαϊδεύει και τη σκουπίζει. Βάζει τις φωτοτυπίες στη σειρά και τις στριμώχνει με … “χάρη” να μην τσαλακωθούν και χαλάσουν. Συγυρίζουν ξανά τα βιβλία. Οι κακοί μαθητές ξεχνούν τα βιβλία βαριούνται την τσάντα των 20 κιλών και της δίνουν μια κλωτσιά να πάει κάτω από το τραπέζι. Αναρωτιούνται ποιος είναι ο λόγος να κουβαλάνε 20 κιλά στην πλάτη.
Θα μπορούσαν να υπάρχουν βιβλία στο σχολείο, να μη χρειάζεται να κουβαλάνε αυτά τα 20 κιλά. Για όλα υπάρχει λύση και μάλιστα εύκολη. Ακόμα και αν δεν υπάρχουν βιβλία στο σχολείο μπορεί η τσάντες να γίνουν πιο λαίτ.
Η λύση είναι να αφιερώνεται μία μέρα σε ένα ή δύο μαθήματα.
Είναι πιο εύκολο και αποτελεσματικό να συγκεντρώνεται ένας μαθητής σε ένα πράγμα κάθε μέρα και όχι σε έξι ή περισσότερα.
Τελικά αυτό που μένει είναι μία μύηση στο σκάσε και διάβαζε και το διάβασμα να γίνεται μια επίπονη διαδικασία πολύ δυσάρεστη και με τρόπο που να καλύπτει όλη την παιδική και εφηβική ηλικία.
Μαθαίνουν να κάνουν πράγματα υποχρεωτικά χωρίς να γνωρίζουν γιατί. Γιατί έτσι πρέπει!!!!! Μαθαίνουν να γίνονται φρόνιμοι υπάκουοι ομοιόμορφοι προβλέψιμοι.
Τυχερός αυτός που κάποτε βρίσκει κάτι που να του αρέσει. Σπάνιο φαινόμενο αφού μέσα από μια αλληλουχία αγγαρείας δεν σου αρέσει τίποτα.
Κατακερματισμός της γνώσης σε μικρά κομματάκια θραύσματα χωρίς ειρμό και λογική συνέχεια. Έτσι για να μην τα συνδέσει ένας μαθητής μεταξύ τους και αρχίσει να σκέφτεται.
Γιατί το σχολείο δεν είναι ένας μηχανισμός που μαθαίνει τα παιδιά….”γράμματα” ή είναι σε πολύ μικρό βαθμό. Είναι και ένας μηχανισμός που κολλάει ετικέτες, ρυθμίζει τα ρελαντί σαν αόρατο κατσαβίδι και προπαντός ρυθμίζει τα “εσωτερικά ρολόγια” του καθ ενός και τα κουρδίζει για να δείχνουν την “πολιτικώς ορθή” ώρα ημερομηνία και χρονολογία. Που σημαίνει ότι οι Πανελλήνιες γίνονται κάτι σαν το στοιχειωμένο σπίτι. Το τρίωρο των Πανελληνίων στοιχειώνει μια ολόκληρη ζωή. Οι επιλογές που παίρνει ο μαθητής και οι γονείς του τον ακολουθούν σαν φύλακες άγγελοι για …… πάντα. Να μπεις στη σχολή που έχει ψωμί και λεφτά…….!!!!!!!! λένε οι γονείς παίζοντας το ρόλο του τελάλη. Αν δεν περάσει ο μαθητής …………………. θα γίνεις σκουπιδιάρης. Και πάντα είχα την απορία γιατί όλοι οι υποχόνδριοι με την καθαριότητα μισούν όσους συμβάλλουν και δουλεύουν γι αυτή.
Όποιος δεν πάει καλά στις Πανελλήνιες κολλάει πάνω τους η ρετσινιά του “τούβλου” λες και αυτό το τρίωρο σφήνωσε στο χρόνο και θα καθορίσει από κει και πέρα μια ολόκληρη ζωή.
Οι γονείς μπορούν να αρνηθούν το ρόλο του τελάλη και ευτυχώς που δεν υπάρχει ακόμα τιμωρία για όσους αρνούνται αυτό το γελοίο ρόλο. Είναι και εκείνοι που παίζουν το ρόλο του αυστηρού κριτή και ζητούν αυστηρούς νόμους για να μην μπαίνουν στα πανεπιστήμια και στα ΤΕΙ με κάτω από τη βάση οι “άχρηστοι”. Ένα στοιχειωμένο τρίωρο σε χαρακτηρίζει ανίκανο…….και να που τα μεταφυσικά δεν βρίσκονται μόνο στην κούφια γη.
Όποιος μπει ονειρεύεται ένα μέλλον με δόξες και κόκκινα χαλιά. Το σοκ έρχεται αργότερα όταν βλέπει ότι δεν υπάρχουν κόκκινα χαλιά. Παθαίνει το ίδιο σοκ όταν έμαθε ότι δεν υπάρχει Άγιος Βασίλης. Κακά τα ψέμματα καμιά σχολή δεν θα σου δώσει ψωμί να φας στο στόμα. Και κανείς πλέον δεν θα σου λέει συνεχώς μπράβο επειδή γράφεις Άριστα στις εξετάσεις. Κάποιοι μπουχτίζουν από το διάβασμα και δεν θέλουν να δουν βιβλίο ούτε ζωγραφιστό. Τηλεόραση, παντόφλα και το πτυχίο στην κορνίζα.
Όσοι δεν μπήκαν ακούνε το τροπάριο για τα τρένα που φύγαν και για τις ευκαιρίες που χάθηκαν για πάντα.
Κι όμως υπάρχουν και αυτοί που πέρασαν αλλά σε λάθος χρόνο. Στα 30 ή και αργότερα. Τι συμβαίνει? Γιατί η κοινωνία τους βλέπει σαν εξωγήινους;. Έτσι βλέπει και τα τετράχρονα παιδιά που ανακάλυψαν ότι μπορούν να διαβάσουν. Το διάβασμα αγιοποιείται μόνο μέσα στους τείχους του σχολείου ή του Πανεπιστημίου. Έξω από κει γίνεται δαίμονας και αρχίζει το κυνήγι μαγισσών.
Αγιοποιείται μόνο από τα 6 μέχρι τα 18 και μέχρι τα 25 για τους επιτυχόντες. Μετά…….τα βιβλία κλείνουν και αρχίζει ο καναπές και η αφοσίωση στην τηλεόραση με ανοιχτό το στόμα και γλαρό μάτι.
Δόμηση του χώρου και του χρόνου και αυτό είναι μια φυλακή με αόρατα κάγκελα. Έξω από κάθε δομημένο χωροχρόνο υπάρχει ένας κόσμος απείρων δυνατοτήτων και κόσμοι μέσα σε κόσμους.
Επιλεξτε να γινετε οι πρωτοι που θα εχετε προσβαση στην Πληροφορια του Stranger Voice
Greek
Δεν υπάρχει χειρότερη δικτατορία από την υποχρεωτική εκπαίδευση. Ηλίας Α. Λυμπέρης
HERMES συμφωνώ και οχι μόνον… τα σχολεία είναι κέτρα προγραμματισμού που σήμερα στρεβλώνουν το αξιακό και ηθικό κώδικα (βλ έμφυλες ταυτότητες και πολλά άλλα) και βάζουν τα τρυφερότατα νιάτα σε σύγχυση και σε στρεβλώσεις που εσκεμμένα τους φυτεύουν λες και παλεύουν να γεννήσουν περισσότερες διαστροφές. Δες τι βιβλίο έβαλε το υπουργείο πολιτισμού στις σχολικές βιβλιοθήκες
https://www.youtube.com/watch?v=Vx0FPHtnOqM
Συμφωνώ και δεν στάθηκα καθόλου στο περιεχόμενο αλλά στη διαδικασία μύησης να καταπίνει αργότερα ο μαθητής ότι του σερβίρουν. Π.χ μία από τις διαστροφές είναι το κόμπλεξ ότι π.χ το παιδί “δεν παίρνει τα γράμματα” και αν οι γονείς δεν είναι ….μάγκες το αίσθημα της ανεπάρκειας και της κατωτερότητας παραμένει. Αυτός που δεν παίρνει τα…γράμματα καταπίνει αμάσητο αυτό που του σερβίρουν. Το σχολείο είναι κέντρο προγραμματισμού στο μέτρο που εκπαιδεύει για άκριτη αποδοχή της αυθεντίας. π.χ το είπαν οι επιστήμονες τι είμαι εγώ για να τα κρίνω. κλπ κλπ Ο ρόλος των γονέων είναι σημαντικός και να μην κατηγορούμε το σχολείο μόνο. Οι γονείς σε καμία περίπτωση να μην κάνουν τη ….βρωμικη δουλειά του σχολείου και τη λάντζα. Χωρίς αυτή τη συμβολή το σχολείο θα γίνει καλύτερο.
Μόλις είδα το βίντεο. Είχα ξαναδεί τον Πλεύρη που μιλούσε για τα δικέφαλα πέη και τον έρωτα με το ψυγείο. Πάνε χρόνια. Το περίεργο είναι ότι όλα αυτά τα απαράδεκτα πάνε μαζί με έναν ακραίο συντηρητισμό. Η προοδευτικότητα αρχίζει και τελειώνει σε κάτι τέτοια πρόστυχα που παίρνουν και βραβεία. Αν κάτι αμφισβητεί την υπάρχουσα τάξη και το σύστημα πετάγεται στην πυρά. Δεν καταλαβαίνω γιατί για να είναι κάτι πιασιάρικο πρέπει να περιλαμβάνει σεξ και μάλιστα διεστραμμένο.
Δηλαδις ο ντοκτορας λεει εν ολίγις οτι ο κουμπουρας , ο ζαμανφουτιστας και ο τεμπελακος ειναι και καλά ο ασυμβίβαστος … καλό Αλλά πως έγινε αυτος ντοκτορας? Λογικα στις πανελλαδικες πρεπει να εκανε την αναγκη του σε κουβα εκει που διαβαζε
Ο ντοκτορας νομιζω οτι εχει πολλα απωθημενα…
Και το δικό σου σχόλιο το ενέκρινα. Μην αναφέρεσαι προσωπικά γιατί δεν με ξέρεις. Αν θες πες τη γνώμη σου πάνω σε αυτά που έγραψα και που διαφωνείς. Έδωσα και απάντηση στον προηγούμενο που έκανε σχόλιο με το ίδιο ύφος. Τι παθαίνετε μερικοί όταν διαβάζετε κάτι έξω από τα συνηθισμένα; Δέχομαι αντιρρήσεις και γνώμες επί του θέματος. Ευχαριστώ και καλό απόγευμα
Ευχαριστω την μεγαθυμια σου.Αυτα που λες κρινω και βλεπω απωθημενα (ισως κανω λαθος,δεν το παιζω ψυχολογος οπως αλλοι).Πρωτον ειρωνευεσαι κατα καποιον τροπο,τα παιδια που αγαπουν το σχολειο και φροντιζουν τα βιβλια τους και τα πραγματα τους.Υπαρχουν παιδια που το κανουν γιατι το θελουν και οχι απο εξαναγκασμο.Δεν ημουν απο αυτα,καθε πρωι εψαχνα τα βιβλια μου,αλλα δεχομαι οτι εμαθα αρκετα πραγματα στο σχολειο.Ειναι περισσοτερο,θεμα δασκαλου πιστευω.Μιλας για ενα με δυο μαθηματα την ημερα.Θα αυτοκτονουσαν απο βαρεμαρα.Δεν μπορει να ασχοληθει καποιος τοσες ωρες με ενα αντικειμενο.Με τις Παναλληνιες συμφωνω μαζι σου,γιατι αποτυπωνουν μια στιγμη του μαθητη και οχι ολες τις γνωσεις του πιστευω.Αυτη η στιγμη μπορει να επηρεαστει απο πολλους παραγοντες και δεν πρεπει να κρινει το μελλον του.Σε γενικες γραμμες αυτα…
Κάνεις λάθος ως προς τα απωθημένα γιατί σε προηγούμενο άρθρο μου στο οποίο δεν έχουν γίνει καθόλου σχόλια αναφέρομαι στο περιεχόμενο του βιβλίου λογοτεχνίας της Γ Λυκείου και σε ένα διήγημα του Μάριου Χάκκα Το ψαράκι της γυάλας το οποίο άρεσε πολύ στους μαθητές. Έφτιαξαν βίντεο και ανέβασαν θεατρικά και κάποιος έφτιαξε ταινία μικρού μήκους. Τους συγκεκριμένους μαθητές δεν τους ήξερα. Άλλους που ήξερα συζήτησαν πολύ για το συγκεκριμένο διήγημα αλλά και για τα άλλα ποιήματα και διηγήματα του βιβλίου με τους γονείς και τους καθηγητές. Η κριτική σε κάτι που συμβαίνει δεν σημαίνει και απωθημένα Φυσικά όταν κάνεις κριτική δεν αφορίζεις και δεν πετάς στα σκουπίδια. Επισημαίνεις σημεία που άλλοι δεν έχουν καν εντοπίσει. Αυτό που μου κάνει εντύπωση είναι γιατί όταν αναφέρονται σε διάβασμα και γνώσεις αυτό αφορά μόνο τους μαθητές ενώ ένας μεσήλικας που ασχολείται με ποίηση, λογοτεχνία επιστήμη κρίνεται αρνητικά. Τι συμβαίνει μετά το σχολείο ή μετά το πανεπιστήμιο? Περισσότερο κατηγορώ την αποχαύνωση και το βύθισμα στον καναπέ μετά την ενήλικη ζωή και όχι τους μαθητές που προσπαθούν. Δυστυχώς αυτοί που αφορίζουν και αποκαλούν κουμπούρες, τούβλα, και άλλα κοσμητικά τους μαθητές που έγραψαν κάτω από τη βάση και πέρασαν σε κάποια σχολή είναι αυτοί που συζητούν για γιουροβύζιον και ρε αλήτη σόου. Τους λέεω Ρε φίλε μπράβο ήσουν καλός μαθητής και πέρασες και τελείωσες Τώρα όμως τι κάνεις?
Λάθος και δεν κατάλαβες Κολλάς εύκολα ταμπέλες όπως τεμπελάκος ζαμανφουτίστας και κουμπούρας. Οι ταμπέλες δεν στοιχίζουν τίποτα σε αυτόν που τις κολλάει. Ασυμβίβαστο θεωρώ αυτόν που δουλεύει από τα 18 και αποφασίζει να δώσει πανελλήνιες στα 30 και περνάει. Όπως και τους γονείς των τετράχρονων που βοηθάνε τα παιδιά εφ όσον το θέλουν να διαβάζουν από αυτή την ηλικία και να διασκεδάζουν κιόλας. Συμβιβασμένος είναι αυτός που ενώ πήρε πτυχίο, ή δεν πήρε, σιχάθηκε τα βιβλία και το διάβασμα και βλέπει survivor και όχι μόνο βλέπει αλλά το κάνει κεντρικό θέμα συζήτησης. Η γνώση δεν σταματάει στα 18 ούτε στα 25 και αν αυτό συμβαίνει αυτό τότε σκουριάζει και γίνεσαι σαν αυτόν που ποτέ δεν πέρασε. Η γνώση είναι για πάντα και ανανεώνεται κάθε στιγμή.
Δεν είναι αγγαρεία αλλά διασκέδαση. Δεν είναι για τα λεφτά αλλά και για την προσωπική εξέλιξη σαν άνθρωπος. Δεν είναι μόνο μέσα στους τοίχους του σχολείου αλλά η πραγματική γνώση είναι παντού. Η επιλογή είναι δική σου. Δεν είναι για πώληση μόνο σε κάποιον εργοδότη αλλά και για προσωπική χρήση ή για βοήθεια προς τους άλλους ανθρώπους. Η γνώση δεν είναι μόνο εξετάσεις ούτε κρίνεσαι από μια εξέταση. Ούτε με την αποτυχία στις πανελλήνιες σταματούν όλα και τα κεφάλια μέσα. Σπασίκλας δεν είναι αυτός που διαβάζει τα μαθήματά του αλλά αυτός που διαβάζει μηχανικά και με άγχος και τα ξεχνάει μόλις τελειώσει. Το σχόλιο το ενέκρινα αν θέλουν και άλλοι να συμμετέχουν στη συζήτηση. Καλό βράδυ
Συμφωνω και ανακαλώ
Ευχαριστώ όπως ευχαριστώ για το σχόλιο. Εκφράζεις την επικρατούσα άποψη και ότι λες τα έχω ακούσει και από άλλους. Ή μάλλον έχω ακούσει πολύ χειρότερα…….Ίσως να είχαν δίκιο αν δεν ήταν οι ίδιοι που από την άλλη ισχυρίζονται πως η μελοποιημένη ποίηση είναι βαριά και τους κουράζει, ή ότι έκαναν delete ότι έμαθαν στο πανεπιστήμιο και το καυχιόνται κιόλας ως ένδειξη σοβαρότητας και καθημερινής κούρασης και άγχους που κάνουν σημαία…..ότι όποιος μαθαίνει ξένη γλώσσα σε μεγάλη ηλικία άνω των 40 ειρωνεύονται ότι θα μιλάει με τον Άγιο Πέτρο ……. και Από την άλλη τα παιδιά είναι………..τούβλα….!!!!!