ΜΙΑ ΙΕΡΑΡΧΙΑ ΠΟΥ ΔΡΑ ΩΣ ΠΕΜΠΤΗ ΦΑΛΑΓΓΑ…

Σχετικά πρόσφατο κείμενο μου με μερικές ακόμη δυσοίωνες διαπιστώσεις για τον ρόλο της ιεραρχίας μας, που συνεχίζει με τις πράξεις της να απογοητεύει.

Η εποχή της “επιδημίας”, αλάνθαστη κι ανελέητη κρησάρα, όσο επιβάλλει τις υλικές μάσκες, τόσο ρίχνει δυστυχώς με καθημερινό πάταγο τις νοητές…

ΜΙΑ ΙΕΡΑΡΧΙΑ ΠΟΥ ΔΡΑ ΩΣ ΠΕΜΠΤΗ ΦΑΛΑΓΓΑ…Όπως ακριβώς αναμενόταν και πάρα πολλοί το γράφαμε και το λέγαμε ήδη από τον Μάιο (άλλωστε δεν χρειαζόταν δα και ιδιαίτερο…προορατικό χάρισμα), μετά τους κατ’ οίκον εγκλεισμούς και τους κλειδαμπαρωμένους ναούς της περασμένης άνοιξης και μετά την (αναγκαία για τα πειραματόζωα του νεοταξικού πειράματος) δίμηνη χαλάρωση των μέτρων (που συνέχισε πάντως τη βεβήλωση της πίστης μας με την αποστειρωτική υστερία μέσα στους ναούς και τη συζήτηση περί της Θείας Κοινωνίας), ήταν θέμα χρόνου ώστε το αντίχριστο καθεστώς να περάσει και στο επόμενο χτύπημα.

Στη νέα φάση δηλαδή φασιστικών μέτρων και στο νέο πλήγμα σε βάρος της ορθόδοξης πίστης και λατρείας. Η αναγγελία της υποχρεωτικής μασκοφορίας εντός των ναών λίγο πριν το δεύτερό μας Πάσχα (εκείνο του καλοκαιριού) αποτελεί από μόνη της νέα βαριά βλασφημία και προσβολή κατά του Θεού – και δεν αποκλείεται φυσικά να οδηγήσει και σε περαιτέρω αθλιότητες με νέες σφραγισμένες θύρες ή ακόμη χειρότερα σε μεθοδεύσεις σχετικά με τη Θεία Κοινωνία.

Και επειδή η δυστοπική δικτατορία, που εδώ και μήνες βουλιάζει και πνίγει τη χώρα μέσα στο ψεύδος και την παράκρουση, δεν αντέχει πια να κρατήσει επάνω της ούτε τα τελευταία φτιασίδια δημοκρατικής νομιμοφάνειας, ήρθε και η άθλια προαναγγελία νομικών διώξεων προς όσους τολμούν να αντιδρούν ακόμη και λεκτικά σε όλον αυτόν τον διωγμό και ακόμη στην ξεδιάντροπη περιστολή και των τελευταίων ελευθεριών και συνταγματικών δικαιωμάτων που μας έχουν απομείνει.

Επικεντρώνοντας πάντως κυρίως στη δίωξη της πίστης μας που ζούμε αναφανδόν από τον περασμένο Μάρτιο (και την οποία άλλωστε θεωρώ το κύριο κεφάλαιο της υπόθεσης και τον πρωταρχικό στόχο του καθεστώτος), οφείλουμε να ξεκαθαρίσουμε και πάλι ότι και για τη νέα βλασφημία πρωτίστως υπεύθυνη για μια ακόμη φορά είναι η ελλαδική ιεραρχία. Το γράψαμε και τότε, το επαναλαμβάνουμε και τώρα.

Το αντίχριστο καθεστώς κάνει πολύ απλά τη δουλειά του και, βλέποντας τον συστηματικό αποχριστιανισμό και αφελληνισμό του τόπου ειδικά κατά τις τελευταίες 4 δεκαετίες, ουδείς ανέμενε τίποτε από αυτό. Όταν λοιπόν ο εχθρός είναι γνωστός και δεδομένος, η ευθύνη για την άλωση δεν ανήκει τόσο σε αυτόν, όσο σ’ εκείνον που ανοίγει τις Κερκόπορτες.

Και η εκκλησιαστική μας ηγεσία, λειτουργώντας καθαρά ως πέμπτη φάλαγγα, όχι μόνο δεν όρθωσε σε καμία στιγμή ανάστημα απέναντι στον άθεο πολιτικό δυνάστη, αλλά του έστρωσε και το χαλί για να παίξει εν ου παικτοίς και να τσαλαπατήσει ιερά και όσια που ούτε και αλλόφυλοι κατακτητές δεν τόλμησαν ποτέ να χτυπήσουν.

Ζήσαμε λοιπόν τις συνοδικές αθλιότητες του περασμένου Απριλίου και Μαΐου (που στην πραγματικότητα δεν θα έπρεπε βέβαια να τις λέμε καν συνοδικές, γιατί δεν ήταν παρά μεθοδεύσεις ενδοεκκλησιαστικών κονκλαβίων που υλοποιήθηκαν σε βάρος κάθε ίχνους αυθεντικής συνοδικότητας), ενώ τα ίδια πάλι κι ακόμη χειρότερα ζήσαμε και τώρα, με τον τραγικό αρχιεπίσκοπο και μία ομάδα ισοκρατούντων μητροπολιτών που προανήγγειλαν τη βέβηλη μασκοφορία, πριν καν το πράξει η ίδια η κυβέρνηση (με δηλώσεις μάλιστα στην τηλεόραση και τα ραδιόφωνα, αυτή τη φορά δηλαδή δεν χρειάστηκε καν η επίφαση κάποιας συνεδρίασης).

Μετά την οριστική λοιπόν κατάργηση κάθε μανδύα κοινοβουλευτικότητας στο πολιτικό καθεστώς (που εδώ και χρόνια επικαλούμενο είτε μνημόνια είτε επιδημίες και άλλες συμφορές, λειτουργεί με Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου και μέτρα που ανακοινώνονται από οθόνης), ολοκληρώνεται πια η κατάργηση και των τελευταίων ιχνών συνοδικότητας στο εκκλησιαστικό καθεστώς. Σε αυτόν τον ιδιόμορφο αλλά τόσο χαρακτηριστικό κοινό χορό πολιτικής και εκκλησιαστικής εξουσίας. Για μια ακόμη φορά εν ονόματι των «ειδικών».

Των οικονομολόγων, των επιδημιολόγων και των κάθε λογής άλλων δήθεν ειδημόνων, που όμως στην πραγματικότητα αποτελούν γρανάζι του συστήματος και πολύ απλά παίζουν το παιχνίδι του.Μόνο που οι πραγματικοί ειδικοί (τους οποίους τόσο μανιωδώς κατεπείγεται να ακούσει και να υπακούσει πάλι ο κάθε Ιερώνυμος, ο κάθε Δωρόθεος ή ο κάθε Σεραφείμ) για όσα διενεργούνται εντός των ναών και εντός της λατρείας και της αναίμακτης θυσίας είναι οι άγιοι. Δεν είναι ούτε οι εγκάθετοι «επιστήμονες», ούτε οι καθεστωτικοί ντελάληδες της στημένης τρομοκρατίας από νεοταξίτικα πειράματα και ύποπτες ψευτοπανδημίες. Και οι άγιοι έχουν αποφανθεί διαφορετικά.

Αλλά αυτά είναι μάλλον ψιλά γράμματα για τους επιλήσμονες και επίορκους της πίστης. Που δυστυχώς πια αποδεικνύονται συνεπείς μόνο στον εναγκαλισμό τους με την άθεη και μηδενιστική πολιτική εξουσία – έναν εναγκαλισμό ολοένα και πιο ορατό και προκλητικά ξεδιάντροπο. Και που πλέον δεν ανοίγουν καθημερινά απλώς Κερκόπορτες, αλλά ορθάνοιχτες πύλες…

Νεκτάριος Δαπέργολας