Μεγάλες Πρσοδοκίες… Η Επιλογή Προσδοκιών… Μέρος 3

Μεγάλες Πρσοδοκίες… Η Επιλογή Προσδοκιών… Μέρος 3

Μεγάλες Προσδοκίες ή η Επιλογή Προσδοκιών;…

Μεγάλες Προσδοκίες ή η Επιλογή Προσδοκιών!…

Εάν αφαιρέσω Τόν Θεόν από τά συγγράμματα μού θά επαναφέρω τήν γοητεία ή έστω θά εκτοξεύσω είς τά ύψη τής ματαιοδοξίας, τής ύπνωσης, τής υποβολής τούς δείκτες καί υπερδείκτες τής Γοητείας!… Θά αποκτήσω πολλούς φίλους, θά γοητεύσω αναρίθμιτους, ενώ άλλοι θά λυπηθούν ίσως καί μέ συγχαθούν μέ τό δίκαιον τούς, αλλά θά χάσω Τόν Φίλον Θεόν!…

Εξεύρεις πόσοι μού πρότειναν όχι άμεσα, ν’ αφαιρέσω Τόν Θεόν; Καί άλλοι άμεσα μέ διάφορους τρόπους; Μόνον ένας μού είπε μήν αφαιρέσεις ποτέ Τόν Θεόν από τά συγγράμματα σού… υπονοώντας κι’ άς μήν γίνεις ποτέ επιτυχημένος…

Η ελευθερία, η ανάγνωση, η συγγραφή, χωρίς Θεόν, φέρει μεγάλη γοητεία, ενώ όταν συναφέρνεις Τόν Θεόν μ’ ευλάβεια, αναπόσπαστα αφιερώνεις καί δίδεις όλη τήν ευφυία σού πρός Αυτόν, καί ώς έκ τούτου χάνεται η αισθησιακή καί συνταρακτική Γοητεία σού, ώς συγγραφέας, αρθρογράφος, ποιητής…

Είναι καλύτερα νά κάνεις ευλαβή λάθη μέ αναφορά καί αφιέρωση είς Τόν Θεόν, παρά νά είσαι σωστός καί νά παραγκωνίζεις μέ οίον τρόπον Τόν Θεόν, οπού ούτως ή άλλως σφάλλεις που δέν κάνεις αφιέρωση καί άν τό ανασκοπίσεις βαθειά θά καταλήξεις ότι κάνεις λάθη καί είς τά σωστά που λέγεις κατά παράξενον κβαντομηχανικό = φωτοδεσμομηχανικό λόγο…

Αφαιρώντας Τόν Θεόν διά χάριν τής Γοητείας καί Αυτογοητείας, αφαιρείς τήν Πίστη, τόν Διακωμιστή (Σέρβερ) δηλαδή μεταξύ Θεού καί πλάσματος… Υπνωτίζεις αντί ν’ αφυπνίζεις…

Η Γοητεία Υπνωτίζει, η Πίστη Αφυπνίζει… ακόμη καί όταν η πρώτη λέγει αλήθειες καί η δεύτερη λέγει ευλαβή λάθη, διότι εάν τά λάθη δέν είναι ευλαβή, τότε βλασφημείς, υβρίζεις, σατανολογείς… καί αυτά τά τρία μαζύν μέ τό ανάμεικτον συνδοιάζουν τήν Τετραπιθανότητα τής Γνώμης, τής Συγγραφής, τής Πίστης καί τής πίστης σέ τί;…

Νομίζεις ότι άμα αφαιρέσω Τόν Θεόν καί αλλάξω όνομα αναφοράς διά νά μήν έχεις προκαταλήψεις δέν μπορώ νά σέ παγγοητεύσω, μέ λέξεις που νά μήν αναγνωρίζεις ότι είμαστε τό ίδιον πρόσωπον;…

Μόνον καί μόνον, αυτό που σού έγραψα ανωτέρω είναι μία μορφή καί έναν είδος, γοητείας…

Μπορείς ν’ αφαιρέσεις Τόν Θεόν καί νά κάνεις τούς ανθρώπους νά σέ αγαπήσουν, αλλά νά σέ μισήσει ή νά μήν σ’ αγαπάει Ό Θεός, ή έστω νά μήν έχεις αγάπη πρός Τόν Θεόν διά τής αποσύνδεσης σού έκ Θεού καί υπό τής έστω μικρότερης αφοσίωσης σού…

Τί νόημα έχει νά σ’ αγαπούν οί ανθρώποι αλλά όχι Ό Θεός δι’ αυτόν που είσαι, παρουσιάζεσαι, παρουσιάζεις, προωθείς; Τί νόημα έχει νά σέ τιμούν οί ανθρώποι αλλά όχι Ό Θεός; ώσπου φθάνει η τιμή τών ανθρώπων καί ώσπου φθάνει η τιμή Τού Θεού;…

Τί νόημα έχει νά σ’ ευλογούν οί ανθρώποι αλλά όχι Ό Θεός; Τί νόημα έχει νά κερδίσεις τόν κόσμον αλλά νά μήν σού χαρίσει τήν ευλογημένη αιωνιότητα Ό Θεός;…

Ποίος είναι μεγαλύτερος όλοι οί ανθρώποι, που θά μπορούσαν έστω νά γεννηθούν, έστω καί άπειροι ή Ό Ένας Μοναδικός Τριαδικός Θεός;…

Ούκ έν τώ πολλώ τό εύ αλλά έν τώ εύ τώ πολλώ!…

Έναν κάρον θνητές αλήθειες αξίζουν περισσότερον από μία αιώνια αλήθεια;… Έναν κάρον θνητές καί εγκόσμιες αξίες είναι πολυτιμότερες από μία Άκτιστη αξία, χάρι καί ευλογία;…

Κατάλαβες τώρα, είναι αντίστροφα…

Εάν σ’ αγαπήσει ό κόσμος σέ μισεί ή απεχθάνεται ή έστω αποστρέφεται Ό Θεός, εάν παρεξήγησες έκ τού πονηρού τήν έκφραση μίσος έκ Θεού… Εάν σ’ αγαπήσει Ό Θεός σέ μισεί ό κόσμος…

Διότι Θεός καί κόσμος δέν αγαπάνε τά ίδια, δέν είναι όμοια καί δέν πελάζουν ώς όμοια ώς ανόμοια που είναι…

Δύο αυθέντες/αφέντες έχεις; Τόν έναν εξεγελάς ή αμφότερους… Ή τόν έναν ή τόν άλλον θά προδώσεις καί εάν είσαι απ’ αυτούς που έχουν τήν εξαιρετική ευφυία τής ισορροπίας, μάθε πώς τά γουρούνια μέ δύο αυθέντες, αποθάνουν από αταϊσία!… Ούτε ό μέν ούτε ό δέ ευλογεί μέ τά είδη τής ευλογίας τού καί μέ ό,τι είναι είς τόν καθένα ή διά τόν καθένα ευλογία… Η λέξη σημαίνει εύ λόγος αλλά εννοεί παρενθεστικώς αυτόν που σού προσδίδει ό καθένας, καλόν ή κακόν, ουδέτερον ή ανάμεικτον, αναλόγως καί κάθε φορά, αλλά πάντοτε ό καλός καί κακόν νά σού δώσει είναι διά νά σέ πάρει ή διδάξει τό καλόν καί ό κακός καί καλόν νά σού δώσει είναι διά νά σέ πάρει ή διδάξει τό κακόν!…

Σέ μαθαίνω νά μέ πιστεύεις διά νά σέ εξεγελάσω είς τό τέλος. Σέ μαθαίνω νά μέ αμφισβητείς διά νά ενδυναμώσεις τήν Εμπιστοσύνη σού σ’ Εμένα…

Ό διάβολος έταξε είς Τόν Θεάνθρωπον καί τούς Μεταθεάνθρωπους Μάρτυρες βασίλεια καί παλάτια αρκεί νά τόν προσκυνούσαν ή νά μήν προσκυνούν οί Μεταθεάνθρωποι Τόν Υιόν Θεάνθρωπον… Διατί άραγε; Διότι θά είχε μεγαλύτερη αξία δι’ αυτόν νά χάσει όλα τά παλάτια τού κόσμου τούτου από τό νά τόν προσκυνήσει Ό Θεάνθρωπος ή ένας Μεταθεάνθρωπος ισχυρός… Είναι ώς νά προτείνεις είς τόν Τραπεζούχον νά αγοράσεις τόν ίδιον μέ άδειες τζέπες, τόση κακούργικη βρυκολακιασμένη εμπαθής κακοαφελής βλακοσχιζοφρένεια ζηλοφθονίας!…

Ό διάβολος έκανε πρόταση εξαγοράς Τού Θεού, Τού Υιού έν σαρκί, μέ τό νά τού προτείνει ευθαρσώς νά τόν προσκυνήσει καί νά τού χαρίσει όλον τόν κόσμον όταν Ό Χριστός ώς άνθρωπος ήταν υπό τήν επήρρεια τής πτωτικής εξάντλητης τής Νηστείας!… Τί νηστεύεις; Σού χαρίζω τόν κόσμον όλον, εάν μέ προσκυνήσεις, θά σέ κάμω εγώ διάσημον χωρίς κόπους, μέ βεβαιότητα καί χωρίς αποτυχία, τού είπε μέ τήν πρόταση τού ό διάβολος!… Μήν κάνεις τό Θέλημα Τού Πατρός Θεού, κάνε τό θέλημα μού ή έστω θέλημα σού ώς σάρκα… φάε καί γίνει ισχυρός καί κοσμοπαντοκράτωρ… Δηλαδή τού έκανε πρόταση νά πάψει νά είναι Ακτιστοκοσμοκράτωρ, χαχαχαχα!…

Τί είναι ό κόσμος; Η σάρξ!… Καί τί είναι η σάρκα; Σωματίδια καί κυματίδια, ύλης! Όμοιος ομοίου αεί πελάζει, τί τρώγει η σάρκα; Σάρκες!… Τί πίνει η σάρκα; Σάρκες!… Τί ευεκτιμάει η σάρκα; Σάρκες!…

Τί είναι η σάρκα ώς έννοια; Είς τήν ελληνοκυπριακή διάλεκτον άρκος είναι είναι ό άγριος, ό ασυμβίβαστος, ό ατιθάσευτος, ό αδάμαστος!… Μήπως δαμάζεται η σάρκα όταν υποτάσσεται είς τήν σάρκα; Όχι, δαμάζεται όταν υποτάσσεται είς τό πνεύμα καί δή Τό Πνεύμα!..

Τό άρκος μπορεί νά είναι παραφθορά τού άγριος, αλλά μπορεί καί όχι, πολλές φορές είχα εκπλήξεις μέ παρόμοιες περιπτώσεις. Κατά παράδοξον τρόπον η παραφθορά έλεγε τό υπέρτατον άλλον νόημα τής μή παραφθαρμένης έννοιας που προέρχεται ή δέν προέρχεται. Π.χ. ελληνοκυπριαστί ανθός = αττός! Αλλά αττός σημαίνει πρώτος, άσσος, αστός καί η λέξη αττός είς τήν Κύπρον σημαίνει συνάμα πρωτοπόρος καί τό αποκορύφωμα τινός έργου, όπως τού έργου τού λουλουδιού που είναι ό ανθός τού… Παράξενα παρακβαντομηχανικά = παραφωτοδεσμομηχανικά… Γλώσσα λανθάνουσα λέγει τήν αλήθεια, περιλαμβάνει καί τό Γλώσσα παραφθαρμένη λέγει τήν αλήθεια ή τήν άλλη ή έτερη αλήθεια…

Τό άρκος θυμίζει καί τό αργός που σημαίνει βραδύς αλλά καί τό αρχαίον αργός που σημαίνει γρήγορος καί Αργώ… Η Αργώ ήταν Άρκα εκστρατεία, τροφή διά περισυλλογή… Καί μήν λησμονούμε τήν Αρκαδία καί τά χαρακτηριστικά τής ώς φύση καί ώς ανθρώποι, ιδιαιτέρως είς τήν αρχαιότητα, που πολλοί έφυγαν ή έφθασαν από τήν Κύπρο ήτοι αμφότερα… Μέ ολίγη ακόμη παραφθορά έχουμε καί τό άρκτος = αρκούδα… αλλά καί τό άρξασθαι…

Σάρκα = σ+άρκα = είς+άρκα = ασυμβίβαστη καί άγρια… αλλά καί μέ αρκήν (ελληνοκυπριαστί) = αρχήν = αφετηρία = άρξασθαι = αρκ+σασθαί καί η Κιβωτός Δευκαλιωνώε; Μία άρκ = άρκτος = άτρακτος = αρχή = αρκή = άρκ σασθαί… ή καί νέα άρκ σασθαί… σάζω = διορθώνω, όπως τό σασθαί, τροφή διά υποβρύχιον βούττημα ηλίου…

Σάρκα = κάρνα = carca, carka, sarca, sarka, karna, carna… ιδέστε ότι είναι αναγραμματική παραφθορά τής ίδιας ρίζας οία καί εάν ήταν καί η κάρνα δέν είναι ιταλική, τήν χρησιμοποιούσαν είς τήν Σπάρτη καί οί Ρωμαίοι τό είπαν ότι είναι Πελοποννήσιοι καί Επτανήσιοι… κάρνα βάλλω = κάρνα τρώγω καί σάρκοβόρος σάρκα βόρα… από βήτα καί τό βάλλω καί τό βόρα… άλλη τροφή κατάδυσης…

Σάρξ = sarx, carx =serx = sex παρότι τό σέξ είναι συνάμα από τό saix = σ+αίξ = σ+αίγα = είς αίξ/αίγα… δηλοί ατίθαση καί εξορμητική όπως η ανυπότακτη καί ασυμβίβαστη σ’ ερωτικά θέματα αίξ… εξού καί έξ/6./..εκς… ή καί έκ+ς…

Ό κόσμος τούτος είναι η σάρκα καί η σάρκα έλκεται από τήν σάρκα… ό αισθησιασμός έλκεται από τόν αισθησιασμόν… Ό αγιασμός από τόν Αγιασμόν! Ό καθένας μισεί τόν άλλον καί αγαπάει τόν όμοιον… Τό πνεύμα δέν είναι σάρκα, είναι από Πνεύμα ή όμοιον μέ Πνεύμα, ήτοι καθ’ εικόνα καί κατ’ ομοίωση Πνεύματος… Η δέ σάρκα καθ’ εικόνα καί κατ’ ομοίωση σαρκός… ή καί κόσμου τούτου…

Θά λέγαμε η πάλη καί δοκιμασία είναι η ψυχή νά εμπνευματισθεί καί όχι νά ενσαρκωθεί, μέ τήν έννοια νά μήν υποταχθεί καί νά μήν γίνει σάρκα αλλά καθ’ εικόνα καί κατ’ ομοίωση Πνεύματος!…

Σάρκα καί σώμα από τό σίγμα αμφότερα αρχίζουν, ήτοι είς άρκα καί είς ώμα/ωμόν καί τό κρηάς/κρέας τί είναι; Ασπούμε η αγγλική κράσς = crash = c(r)ash (η συντριβή πάντοτε αφήνει τέφρες/ashes) διασώζει παραφθαρμένη τήν αρχική ελληνική έννοια, κάτι που σπάζει, κατακρεουργείται, θραύοντε οί ίνες τού, όπως λέμε καί κράσπεδον, κράση, κρέμα ήτοι όπως τό κρέας που τρεμουλιάζει, κραδαίνει, κράζει, τά σωματίδια κραδαίνουν… πάλλουν… καί άν ψάξουμε τά παλαιότερα λεξικά θά μάς πληροφορήσουν μέ περισσότερα…

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΔΙΑΣ