Με το κόππα, με το νι και με το σίγμα

Εντός των τειχών μας, η προεδρευόμενη κοινοβουλευτική-αντιπροσωπευτική δημοκρατία μας κινείται τροχάδην και αλαλάζουσα σε (βιο-)πολιτικές επιλογές αλλότριας και ύποπτης κοπής. Παρακάμπτοντας ακόμα και τις τύποις κοινοβουλευτικές διαδικασίες, μια χούφτα νοματαίων νομοθετεί πάνω στα φυσιολογικά και στα πνευμονολογικά και κανονιστικοποιεί τον αιθέρα και τον ήλιο της Πόλεως.

Η Πόλις μπορεί να παραμένει αδρανής και αφοπλισμένη όσο ο εχθρός είναι αόρατος. Και ένας αόρατος εχθρός δεν ξέρεις καν αν υπάρχει και πότε θα τελειώσεις μαζί του… Για πρώτη φορά στην εμπόλεμη Ιστορία, καταλύεται, από πολιτειακή αρχή, η χρεία της δυνάμεως της βιολογικής εφεδρείας.

Βιοπολιτική. Όρος που εισήχθη από τον Rudolf Kjellen. Κατά τον Μισέλ Φουκώ είναι ο τρόπος να κυβερνάς και να ρυθμίζεις πληθυσμούς δια μέσου της “βιοεξουσίας” (biopower / biopouvoir). Η βιοεξουσία κυριολεκτικά σημαίνει να έχεις “ισχύ και εξουσία πάνω στο σώμα”.

Όταν ο Μισέλ Φουκώ εισήγαγε τον όρο βιοεξουσία, είχε αναφέρει στο πόνημά του “Η Ιστορία της Σεξουαλικότητας”: “Αν η γενοκτονία είναι πραγματικά το όνειρο της μοντέρνας εξουσίας, τούτο είναι όχι λόγω της πρόσφατης επιστροφής στο αρχαίο δικαίωμά της να σκοτώσει· είναι επειδή η ισχύς (εξουσία) εδράζεται και εξασκείται στο επίπεδο της ζωής, τού είδους, της φυλής και τα μεγάλης κλίμακας φαινόμενα του πληθυσμού.”

Για ημέρες και εβδομάδες, πρωτίστως τα χρηματοπιστωτικά κέντρα και δευτερευόντως οι Κυβερνήσεις των Εθνών κρεμόντουσαν από τα χείλη ενός κλινικού Αξιωματούχου των Ηνωμένων Εθνών, ο οποίος, χρησιμοποιώντας μια ήξεις-αφίξεις τακτική επιχειρούσε να προϊδεάσει την κοινή γνώμη για την επερχόμενη “παγκόσμια αόρατη απειλή”. Παίζοντας με τις (ελληνικές) λέξεις, που ενδεχομένως και ο ίδιος δεν κατανοεί, πέτυχε όσα μέχρι σήμερα κανένας παγκόσμιος ορατός εχθρός δεν έχει καταφέρει. Επέτυχε με μία του μόνο λέξη, ένας γραφειοκράτης ιατρός, όσα δεν έχει και δεν θα μπορούσε να έχει πετύχει ομοθύμως και ομοφώνως ένα ολόκληρο παγκόσμιο Συμβούλιο Ασφαλείας.

Εκείνο που δεν κατάφερε ο Μαρξ και ένα ολόκληρο βαρύ πυροβολικό της σποράς του το κατάφερε ποιος; Ένας του WHO, ένας επιστήμονας της υγείας που ηγείται της υγείας όλου του κόσμου, την ώρα που η γενέτειρά του εξακολουθεί να σκοντάφτει στο σκαλοπάτι του δεύτερου κόσμου. Πέτυχε το αδιανόητο: Εξουδετέρωσε μονομιάς τις δυνάμεις μηχανικού και όλο το πεζικό του οικουμενικού οικοσυστήματος. Πάνω από τρία δισεκατομμύρια αταξικού στρατού εξουδετερώθηκαν και αποκλείστηκαν. Ενδεχομένως, δια παντός.

Φανταστείτε ότι βγαίνει αύριο ο διευθυντής τού τομέα videogames της Microsoft και κηρύττει σε κατάσταση πανδημίας τον εικονικό-οικουμενικό πλέον κόσμο των Windows. Και εσύ ρωτάς “πού είναι το αφεντικό των Παραθύρων του κόσμου;”, “γιατί δεν βγαίνει το αφεντικό να μιλήσει για τον μεγάλο αόρατο εχθρό;” Κι εκεί, δικαιολογημένα, αρχίζεις να σκέφτεσαι: Υπάρχει αφεντικό; Είναι αόρατο το αφεντικό; Ή τα αφεντικά για κάποιο λόγο κρύβονται;

Στην περίπτωσή μας δεν εξηγείται γιατί δεν βγήκε πρώτο το αφεντικό, με διάγγελμά του προς τους πολίτες-ξενιστές της ζωής, να ανακοινώσει την απειλή τού αόρατου εχθρού και να προϊδεάσει για το τι μέλλει και δέον γενέσθαι, όπως και να αναστείλει, ως όφειλε, την εφαρμογή της Οικουμενικής Διακήρυξης των Δικαιωμάτων τού Ανθρώπου και των επί μέρους Συμβάσεων Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Διότι δεν γίνεται να έρχεται αίφνης ένα draconian οικουμενικό διάταγμα και να μην υπάρχει υπογραφή κανενός Αυτοκράτορα σε αυτό. Τέτοιο σκάτωμα με την παγκοσμιοποίηση ούτε σε σενάριο b-movie δεν θα μπορούσε να προβλεφτεί. Τέλος πάντων, μάθαμε ποιες είναι στην πράξη οι αρμοδιότητες του Γενικού Γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών, και ότι το πόστο είναι μια εύκολη δουλειά που θα μπορούσε να την κάνει και μια πρωτοκοσμική σελέμπριτι της showbiz η οποία τυγχάνει να είναι και πετυχημένη influencer στο Instagram. Άλλωστε, για την επικοινωνία και τη διάδοση της ιδέας του ιού έχουν επιστρατευτεί σε όλες τις χώρες, από την πρώτη στιγμή, τα πιο δημοφιλή πρόσωπα της showbiz. Τι ειρωνεία! Viral όλων των εποχών να γίνεται ένας καθαυτός virus.

Αφού είχε κηρυχθεί ο πόλεμος στον αόρατο εχθρό (ακόμα και στη δική μας επικράτεια), εμφανίστηκε ο κ. Γκουτιέρες και εξέπεμψε το, κοινότοπο πλέον, διαπιστωτικό μήνυμα της οικουμενικότητας του εχθρού: “Η μανία του ιού σκιαγραφεί την ανοησία του Πολέμου”. https://www.un.org/en/un-coronavirus-communications-team/fury-virus-illustrates-folly-war
Ο Γενικός ανέφερε ότι ο ιός δεν κάνει διακρίσεις: “Επιτίθεται στους πάντες αμείλικτα.” Ωστόσο φάνηκε να μην μπορεί να ενοποιήσει δυο διαφορετικά, αντιφατικά μεταξύ τους, αφηγήματα. Από τη μια παρουσίασε τον πόλεμο ως νόσο και ζήτησε από τους εμπόλεμους ανά την υφήλιο να κηρύξουν εκεχειρία. Από την άλλη ζήτησε συστράτευση όλων στον πόλεμο εναντίον μιας νόσου, την οποία ονόμασε κοινό εχθρό. Επιπρόσθετα, χρησιμοποιώντας ρητορική από το γνωστό μέχρι χθες συμβατικό αφήγημα, αναφέρθηκε στους πιο ευάλωτους πληθυσμούς, περιλαμβάνοντας σε αυτούς τις γυναίκες και τα παιδιά. Είναι αμφίβολο, ωστόσο, αν οι γυναίκες και τα παιδιά είναι οι πλέον ευάλωτες στον ιό ομάδες πληθυσμού. Ανέφερε και άλλα με τα οποία θα γελούσε ο Θουκυδίδης, ενώ ο Clausewitz θα απορούσε πώς έφτασε αυτός ο άνθρωπος σε αυτή τη θέση.

Κι έτσι το αφήγημα περί ατομικών δικαιωμάτων των Ηνωμένων Εθνών, που ως τα χθες διακήρυττε το “social inclusion” (κοινωνική ενσωμάτωση) και το “leave no one behind” (να μην αφήσουμε κανέναν πίσω), πέρασε εύσχημα στην Ανυπαρξία… Πριν το καταπιεί η Λήθη, προλάβαμε και πήραμε μια πολαρόϊντ της επερχόμενης (σ.σ. συντελεσθείσας ήδη) αναίρεσης της μεταπολεμικής Τάξης Ηθών. Απαιτήθηκε μια μόνον (απρόβλεπτη από την ελληνική κυβέρνηση και τα Ηνωμένα Έθνη) καταγγελία-προσφυγή σε δικαιοδοτικό όργανό τους για να αποκαλύψει τον μπερντέ και την προδοσία· η υπόθεση 42/2017 CRPD. Η υπόθεση αφορά Έλληνα πολίτη και καταγγελία για συντονισμένη πολιτική χειραγώγηση και κατάχρηση της ιατρικής και δη της ψυχιατρικής στην Ελλάδα. Πιο συγκεκριμένα, καταγγέλθηκε, ήδη από το 2017, ότι στην Ελλάδα επιτροπές ανωνύμων ιατρών του λεγόμενου Ειδικού Σώματος (Υπουργείο Εργασίας – Κέντρο Πιστοποίησης Αναπηρίας) παραποιούν, με τις ευλογίες της τρόικας και με κυβερνητικές εντολές, τις διαγνωσμένες παθήσεις ατόμων με αναπηρίες προκειμένου να εξαφανίσουν (γραφειοκρατικά και παρακρατικά) τα ΑμεΑ και προκειμένου να αλλοιώσουν την εικόνα της επιδημιολογίας των βαρέων και μη αναστρέψιμων αναπηριών στη χώρα, ώστε συνεπακόλουθα να καταστεί δυνατός ο πλήρης πολιτικός έλεγχος του κόστους, του είδους και της έκτασης των πολιτικών πρόνοιας και προστασίας της υγείας και της αναπηρίας. Η νομολογία – jurisprudence (σ.σ. απόφαση για την υπόθεση 42/2017 – ντροπή των Ηνωμένων Εθνών) είναι αναρτημένη στο διαδικτυακό αρχείο του Οργανισμού, για όποιον έχει το θάρρος να αντικρίσει την εφαρμοσμένη σαδιστική πραγματικότητα του διεθνούς δικαίου των ανθρωπίνων δικαιωμάτων: https://tbinternet.ohchr.org/_layouts/15/treatybodyexternal/Download.aspx?symbolno=CRPD%2fC%2f21%2fD%2f42%2f2017&Lang=en

Το δημοσιογραφικό οδοιπορικό που αφορά, μεταξύ άλλων, στο αντικείμενο της υπόθεσης 42/2017 είναι αναρτημένο στην ιστοσελίδα του Δημοσιογράφου κ. Ιωσήφ Παπαδόπουλου:
https://www.ribandsea.com/face/4278-i-natasa-matragka-kai-o-giorgos-sarantavgas-perigrafoun-ton-armageddona-tous.html
και το βίντεο της συνέντευξης:

στο κανάλι του στο Youtube.

Η υπόθεση (προσφυγή) 42/2017 ενώπιον της Επιτροπής των Ηνωμένων Εθνών για τα Δικαιώματα των Ατόμων με Αναπηρίες αποκαλύπτει τον σκοτεινό ρόλο της ιατρικής -και δη της ανώνυμης και καμουφλαρισμένης κρατικής ψυχιατρικής- στην κατάρτιση και εφαρμογή πολιτικών περιορισμού των δικαιωμάτων στην υγεία και την κοινωνική πρόνοια, σε βαθμό που οδηγεί στην εγκληματική αλλοίωση της πραγματικής κατάστασης και την εξαφάνιση πλήθους ανθρώπων με σοβαρές και χρόνιες αναπηρίες. Σε μια χώρα υπό οικονομική κατοχή, και όπου το προσφυγικό-μεταναστευτικό προβάλλεται στην επικαιρότητα για μια πενταετία ως το Νο1 πρόβλημά της, αναρωτήθηκε κανείς πόσα επιμέρους ειδεχθή σχέδια υλοποιήθηκαν στο παρασκήνιο, με μεθοδεύσεις που θα ζήλευαν οι μηχανισμοί των γνωστών επιστημονικών ολοκληρωτισμών; Αναρωτήθηκε κανείς γιατί το περιβόητο Ειδικό Σώμα Ιατρών (σ.σ. οι λεγόμενοι υγειονομικοί) δεν εμφανίζεται πουθενά στη διαχείριση της κρίσης του κορωνοϊού και γιατί η λειτουργία των λεγόμενων υγειονομικών επιτροπών – με προσωπική μάλιστα αγωνιώδη πρωτοβουλία του γνωστού κυβερνήτη/γιατρού κ. Πατούλη – ανεστάλη με Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου; Πολύ απλά, δουλειά αυτού του Ειδικού Σώματος των (ίσως περισσοτέρων από 4.000) ανωνύμων ιατρών, το οποίο για μια δεκαετία περίπου προσέφερε παρανόμως τις καλές του υπηρεσίες εντός του αναρμόδιου για θέματα υγείας Υπουργείου Εργασίας, ήταν να κατακρεουργεί την αναπηρία και να εξαφανίζει τους Έλληνες ανάπηρους, βάζοντας πλάτη στη διαμόρφωση των μνημονιακών πλεονασμάτων και δεν ξέρουμε τι άλλο. Η ιατρική στην Ελλάδα έχει βαθιά και περίεργα πολιτικοποιηθεί, κι αυτό που μας ανησυχεί είναι ότι μια κυβέρνηση -με ιατρική εισήγηση- νομοθετεί καθολικό κατ’ οίκον εγκλεισμό μας.

Όλα αυτά συμβαίνουν σε μία Ελλάδα όπου οι 120.000 θάνατοι ετησίως (από το 2015 και εντεύθεν) είναι μια “στατιστική”, ενώ οι γεννήσεις μόλις ή λιγότερες των 90.000. Συγκριτικά, από το 2000 έως το 2006 στην Ελλάδα οι θάνατοι ήταν 105.000 περίπου κατ’ έτος.

Από το 1985 ως το 2011, ο δείκτης θανάτων ανά 1000 κατοίκους κυμαινόταν μεταξύ 9,19 έως 9,99. Και ξαφνικά, το 2012 μπουμ! 10,52! Κι έκτοτε ανέβηκε και ξεπέρασε το 11!

Τα έτη 2015, 2017 και 2018 οι θάνατοι στην Ελλάδα εμφανίζονται αυξημένοι κατά περίπου 10.000 ετησίως συγκριτικά με τα προ μνημονίων έτη (χωρίς αυτή η αύξηση να αφορά θανάτους κατοίκων ξένης υπηκοότητας). Πρόκειται, προφανώς, για τα άγνωστα και αμνημόνευτα θύματα της σαδιστικής κρίσης. Είναι οι “παράπλευρες απώλειες” των πολιτικών λιτότητας, κρυμμένες κάπου μέσα στη σελίδα της ΕΛΣΤΑΤ σε ένα worksheet.

Όμως εμείς δεν ξεχνούμε, όσα lockdown κι αν επιβληθούν. Η ζωντανή μνήμη δεν κλειδώνεται. Για τον Έλληνα, η Κοινωνία έχει άλλη σήμανση από αυτή που επιμελήθηκαν και εγκατέστησαν τα παράγωγα του δυτικού εισαγόμενου Διαφωτισμού, ήτοι οι κοινωνικές και ανθρωπιστικές επιστήμες. Ο αναπόφευκτος κερματισμός που αυτές προκάλεσαν υπήρξε συνεπής με τον καταμερισμό που εισηγήθηκε ο “άγιος” Μαρξ. Βοήθησαν να επινοηθεί ένα συλλογικό υποκείμενο αντίστοιχο με αυτό του “προλεταριάτου”, η περιβόητη “κοινωνία”, προκειμένου να την επικαλείται η κάθε εξουσία για την άσκηση δικαιώματος ζωής ή θανάτου (βιοπολιτική).

Η Κοινωνία, στα καθ’ ημάς, είναι η θεία μετάληψη, το «φάρμακο της αθανασίας και αντίδοτο κατά του θανάτου». Κι αυτό που ο δυτικός κόσμος ονομάζει και εννοεί “κοινωνία”, ο Έλλην το γνωρίζει και το αναγνωρίζει ως “Δήμο”. Οι συνελεύσεις και οι συγκεντρώσεις, στα καθ’ ημάς νοούνται ως “εκκλησίες”. Κι είναι πάνδημη, σήμερα, στις τάξεις των εξουσιαστών η αλλεργία στο δήμο και τις εκκλησίες, πρωτίστως στην Εκκλησία τού Δήμου… Έχουν, ως φαίνεται, ιδιαίτερη και ομόθυμη, ωστόσο επιλεκτική, αναφυλαξία στα μεταφυσικά και τα μυστήρια της Πόλεως.

Εντός των τειχών μας, η προεδρευόμενη κοινοβουλευτική-αντιπροσωπευτική δημοκρατία μας κινείται τροχάδην και αλαλάζουσα σε (βιο-)πολιτικές επιλογές αλλότριας και ύποπτης κοπής. Παρακάμπτοντας ακόμα και τις τύποις κοινοβουλευτικές διαδικασίες, μια χούφτα νοματαίων νομοθετεί πάνω στα φυσιολογικά και στα πνευμονολογικά και κανονιστικοποιεί τον αιθέρα και τον ήλιο της Πόλεως. Η νέα χωροφυλακή δεν φέρει πηλήκιο και στολή. Φοράει λευκό πουκάμισο, ενίοτε με σηκωμένα τα μανίκια, και εφαρμόζει τη μπριγιαντίνη αφειδώς. Χρησιμοποιεί γερμανικής προελεύσεως αλγοριθμικά μαθηματικά μοντέλα πρόγνωσης της ζωής και της συμπεριφοράς και εκπέμπει αδιαμεσολάβητη την πολιτική τού φόβου και της τιμωρίας. Η ιατρική (η κρατική ιατρική) εργαλειοποιείται πολιτικά, όπως και οι τεχνολογίες πληροφορικής και επικοινωνιών (βιοεξουσία – βιοπολιτική). Τα νέα μέσα (media) ανέμεναν από καιρό την εποχή των ειδήσεων που δεν έχει χρεία έρευνας και ρεπορτάζ, δηλαδή της άσκησης μαζικής τρομοκρατίας με ελάχιστους απαιτούμενους πόρους.

Η Πόλις μπορεί να παραμένει αδρανής και αφοπλισμένη όσο ο εχθρός είναι αόρατος. Και ένας αόρατος εχθρός δεν ξέρεις καν αν υπάρχει και πότε θα τελειώσεις μαζί του… Για πρώτη φορά στην εμπόλεμη Ιστορία, καταλύεται, από πολιτειακή αρχή, η χρεία της δυνάμεως της βιολογικής εφεδρείας. Ένας μη εκλεγμένος, φίλος της Κυβέρνησης, που κοιμήθηκε Γενικός Γραμματέας και ξύπνησε Υπουργός, έχει το θράσος, ελλείψει πολιτικής συνειδήσεως, να εμφανίζεται και να λέει ότι προστατεύει το Κράτος από τον ζώντα και ενεργό πολίτη. Ποιος είναι αυτός που ομολογεί ότι πήρε τις ζωές μας και μοιράζει υποσχετικές ότι θα πάρουμε τις ζωές μας πίσω, αν ακολουθήσουμε πιστά τις καθημερινές του προσταγές; Οι Έλληνες διασώθηκαν μέσα στους αιώνες ένεκα τού αυτόβουλου και της διασποράς, και επιβίωσαν ακόμα και όταν είχαν ορδές βαρβάρων, ακόμα και τους θεούς εναντίον τους. Διότι, κύριε Γενικέ, ο Έλλην Θεός δεν είναι σαδιστής. Διότι, κ. Γενικέ, ακόμα και ο πιο βάρβαρος επέτρεπε να θάβεις με τιμές τους νεκρούς σου. Σε κάθε περίπτωση, γνωρίζετε, κ. Γενικέ, και εσείς και η κυβέρνησή σας και όποιος σάς καθοδηγεί και σας στηρίζει, ότι διαπράττετε υπέρβαση εξουσίας, με την ελληνική έννοια;

Επαναλαμβάνουμε, από το 2012 και εντεύθεν, οι δικές σας στατιστικές αποκάλυπταν αλματώδη αύξηση των θανάτων των Ελλήνων, ενώ οι Κυβερνήσεις σας έστηναν απανωτά βρόχους και άλλους βρόχους στο λαιμό των Ελλήνων. Εκεί που θα έπρεπε να δείτε και να ονοματίσετε τον ορατό-αόρατο εχθρό, ποιήσατε όλοι, ανεξαιρέτως, τη νήσσα. Πρώτα θα πάμε εκεί πίσω, να μετρήσουμε και να καταμετρήσουμε τους νεκρούς μας, και μετά μπορούμε να συζητήσουμε για τον πατριωτισμό σας και τις πολύτιμες υπηρεσίες σας στην αντιμετώπιση της όποιας αόρατης ιογενούς νόσου.

Επισημαίνουμε ότι ο δείκτης θανάτων ανά 1000 κατοίκους στην Ελλάδα διατηρείται κάτω από το 10 από το έτος 2011 και παλαιότερα, ακόμα και μέχρι το 1955 (τα στοιχεία έχουν ληφθεί από ΕΛΣΤΑΤ και World Bank).

Το θανατικό στη χώρα, κ. Γενικέ, επειδή αρέσκεστε στη θανατο-στατιστική και στους αριθμούς, το έσπειραν οι Κυβερνήσεις σας και οι πολιτικές σας. Προσωπικά, βίωσα την απώλεια δύο τουλάχιστον φίλων και συνεργατών και των γονέων μου και μάλιστα σε ηλικίες κάτω από το προσδόκιμο, κ. Γενικέ. Οι πρώτοι, ηλικίας 57 και 51 ετών ήταν από τους καλύτερους τεχνογνώστες της ελληνικής αγοράς. Η απορρύθμιση της ζωής τους, το στρες, η παραμέληση της υγείας τους και ενδεχομένως η αηδία τους για αυτό που εγκατέστησαν οι κυβερνήσεις σας συνετέλεσαν στην πρόωρη και αδόκητη απώλειά τους. Ώρες-ώρες σκέφτομαι ακόμα και για τον εαυτό μου πώς καταφέρνω και είμαι ακόμα ζωντανός. Και ομολογώ πως τρομάζω, κ. Γενικέ, όταν βλέπω εσάς και το σινάφι σας, ατάραχο, να προστάζει κλείσιμο στο σπίτι. Τι φοβάστε κ. Γενικέ; Μην και αποκαλυφθεί η πραγματικότητα της διαταραγμένης μας υγείας; Κ. Γενικέ, κάθε φορά που θα βγαίνω έξω θα συμπληρώνω εκτός από τη δική μου φόρμα και τις φόρμες των νεκρών μου, διότι ζούνε μέσα μου και ζητούν να ομολογηθεί η αλήθεια και να πληρώσουν οι ορατοί-αόρατοι ένοχοι.

Η Ελλάδα, κ. Γενικέ, δεν είναι μια κοινή περίπτωση στους σύγχρονους χρόνους. Είναι μια ειδική περίπτωση και το γνωρίζετε πολύ καλά, όπως το γνωρίζει και το ιερατείο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, και το γνωρίζουν επίσης και τα κονκλάβια του συστήματος οργανισμών των Ηνωμένων Εθνών (οικονομικά, τεχνογνωστικά και ανθρωπιστικά). Αυτόχρημα λοιπόν, εκτελείτε χρέη ειδικού υπουργού, και ως τέτοιος συναινείτε στην ανάληψη μιας ειδικής ευθύνης την οποία οφείλω να εξετάσω και να αξιολογήσω ειδικά και ξεχωριστά. Δεν είναι λοιπόν επί προσωπικού η αναφορά και η κριτική αλλά επί της αθέμιτης και καθ’ υπέρβαση εξουσίας που ασκείτε επί ζώντων και νεκρών. Άλλωστε επί των πράξεων και επί των ημερών σας στερούμαστε δικαστικής προστασίας, κι αυτό δεν είναι έντιμο.

Υπάρχει ζήτημα και απασχολεί εμένα και τούς νεκρούς μου, και το οποίο καμία Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου δεν μπορεί να υποσκελίσει, να αναστείλει ή να διαγράψει. Διότι αν χαθεί το απαράγραπτο των εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας – είτε γιατί ο φονιάς διαφεύγει επί μακρόν και δια νόμου αόρατος είτε διότι ο φόβος του αοράτου καταστήσει τους επιζήσαντες επιλήσμονες – ο μόνος διασωθείς και κερδισμένος θα είναι ένα κάποιο αόρατο Κράτος. Και θαρρώ δεν είμαι ο μόνος που έχει τους νεκρούς του ανήσυχους. Θέτω υπόψη σας ότι, από τη στιγμή που αναγγείλατε έναν αόρατο πόλεμο και υπάρχουν ήδη νεκροί που δεν αναπαύονται εν ειρήνη, θα πρέπει να βρείτε τρόπο να φτάσει το μήνυμά σας και στους νεκρούς μου. Και δεν νομίζω ότι έχετε ούτε τα κότσια ούτε εξουσιοδότηση να πείτε στους νεκρούς μου “μένουμε στους τάφους μας”.

Όση σημασία έχει για τον Έλληνα (ιστορικά) η υπέρ υγείας μέριμνα, άλλη τόση, και ίσως σπουδαιότερη, έχει και η υπέρ αναπαύσεως των ψυχών μέριμνα. Ειδικά το τελευταίο συνιστά ιδιαίτερο διακριτικό γνώρισμα και χρέος ενός εκκλησιαζόμενου σώματος, μιας τε και πνευματικής πολιτείας. Εδώ είναι που η Εκκλησία (τουλάχιστον η Ορθόδοξη Ελληνική Εκκλησία) θα έπρεπε να έχει επισημάνει και στηλιτεύσει εγκαίρως, ενδεχομένως και να είχε αποτρέψει, τα αμαρτωλά εγκλήματα των ιθυνόντων ασεβών του σύγχρονου ευρωπαϊκού ελληνικού Κράτους. Και αυτό, πλέον, δεν συνιστά παρέμβαση στα πολιτειακά πράγματα αλλά επαναστατικό εκκλησιαστικό καθήκον, καθώς το Κράτος θρασύτατα πλέον ομολογεί πως παίρνει τις ζωές του πληρώματος της εκκλησίας για να τις …προστατεύσει. Τι νόημα έχει άραγε η ύπαρξη και λειτουργία του Συντάγματος “Εις το όνομα της Αγίας και Ομοουσίου και Αδιαιρέτου Τριάδος”; Σε ποια επίπεδα στατιστικής μνημονιακών θανάτων αφυπνίζεται η Εκκλησία; Πως γίνεται μια ολόκληρη Αγία Αποστολική και Καθολική Εκκλησία να ασπάζεται, αμαχητί, ως νέα πανθρησκεία το καινοφανές δόγμα “lockdown” ενός αόρατου στεμματοφόρου ιού; Έχει, είχε νόημα η πίστη και η ελευθερία της πίστεως εν εκκλησία; Θεωρούμαι μιαρός χριστιανός και δημόσιος κίνδυνος αν συνεχίσω να προσδοκώ ανάσταση νεκρών στην παρούσα κατάσταση και εντεύθεν; Προσδοκώ ανάστασιν νεκρών, των νεκρών μου, των νεκρών των μνημονίων, των νεκρών του Ματιού, των νεκρών των ημερών μας.

Γεώργιος Βασιλείου Σαρανταυγάς
Διεθνολόγος

eurocrisis