Κύριε συγχώρησέ μου όσα αμάρτησα με πράξεις και λόγια, με γνώση μου η με άγνοια

Να ανακρίνεις κάθε μέρα τον εαυτό σου, τί καλό η τί κακό έπραξες.

Και τα καλά να τα λησμονείς, μην τυχόν πέσεις στο πάθος της κενοδοξίας.

Για τα κακά όμως να χύνεις δάκρυα, να εξομολογείσαι και να προσεύχεσαι θερμά.

Η ανάκριση αυτή να γίνεται κατά τον εξής τρόπο. Αφού τελειώσει η ημέρα και έρθει το βράδυ να συλλογίζεσαι:

”Πώς άραγε, με τη βοήθεια του Θεού, πέρασα την ημέρα; Μήπως κατέκρινα κανένα, η πρόσβαλα, η σκανδάλισα, η κοίταξα άλλον με εμπάθεια…”

Όταν βρεις σ΄ όλα αυτά τον εαυτό σου ανεύθυνο (πράγμα αδύνατο, γιατί κανείς δεν είναι καθαρός από αμαρτία ούτε μια ημέρα της ζωής του και κανείς δεν μπορεί να καυχηθεί ότι έχει αγνή καρδιά), τότε φώναξε στο Θεό με πολλά δάκρυα: ”Κύριε συγχώρησέ μου όσα αμάρτησα με πράξεις και λόγια, με γνώση μου η με άγνοια”.

Γιατί σε πολλά φταίμε χωρίς να το γνωρίζομε.

______________________________________________________________________

Εκείνος που δεν ντύθηκε την εικόνα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, του επουρανίου ανθρώπου και Θεού, κατά το λογικό και νοερό του μέρος με συναίσθηση και γνώση, είναι μόνο σάρκα και αίμα, μην μπορώντας να λάβει αίσθηση της πνευματικής δόξας με τα λόγια, όπως και οι γεννημένοι τυφλοί δεν μπορούν να εννοήσουν το φως του ηλίου μόνο με τα λόγια.

~Άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος