Κυριακή της Τυρινής και Κυριακή των Οργίων των Απόκρεων ή Καρναβαλιών είναι η Κυριακή Έξωσης των Πρωτόπλαστων….

Κυριακή της Τυρινής και Κυριακή των Οργίων των Απόκρεων ή Καρναβαλιών είναι η Κυριακή Έξωσης των Πρωτόπλαστων….

Γεν. 2,16 καὶ ἐνετείλατο Κύριος ὁ Θεὸς τῷ Ἀδὰμ λέγων· ἀπὸ παντὸς ξύλου τοῦ ἐν τῷ παραδείσῳ βρώσει φαγῇ,

Γεν. 2,17 ἀπὸ δὲ τοῦ ξύλου τοῦ γινώσκειν καλὸν καὶ πονηρόν, οὐ φάγεσθε ἀπ᾿ αὐτοῦ· ᾗ δ᾿ ἂν ἡμέρᾳ φάγητε ἀπ᾿ αὐτοῦ, θανάτῳ ἀποθανεῖσθε.

Γεν. 3,22 καὶ εἶπεν ὁ Θεός· ἰδοὺ Ἀδὰμ γέγονεν ὡς εἷς ἐξ ἡμῶν, τοῦ γινώσκειν καλὸν καὶ πονηρόν· καὶ νῦν μή ποτε ἐκτείνῃ τὴν χεῖρα αὐτοῦ καὶ λάβῃ ἀπὸ τοῦ ξύλου τῆς ζωῆς καὶ φάγῃ καὶ ζήσεται εἰς τὸν αἰῶνα.

Γεν. 4,14 εἰ ἐκβάλλεις με σήμερον ἀπὸ προσώπου τῆς γῆς καὶ ἀπὸ τοῦ προσώπου σου κρυβήσομαι, καὶ ἔσομαι στένων καὶ τρέμων ἐπὶ τῆς γῆς, καὶ ἔσται πᾶς ὁ εὑρίσκων με, ἀποκτενεῖ με.

Γεν. 4,14 Εάν όμως με διώξης από την περιοχήν αυτήν, όπου σήμερον ευρίσκομαι, και αποστρέψης το πρόσωπόν σου από εμέ και θα είμαι σαν κρυμμένος από την θείαν σου παρουσίαν, θα περιφέρωμαι στενάζων και τρέμων εις την γην, και τότε ο πρώτος τυχών, που θα με συναντήση, θα με φονεύση”.

Γεν. 4,15 καὶ εἶπεν αὐτῷ Κύριος ὁ Θεός· οὐχ οὕτως, πᾶς ὁ ἀποκτείνας Κάϊν ἑπτὰ ἐκδικούμενα παραλύσει. καὶ ἔθετο Κύριος ὁ Θεὸς σημεῖον τῷ Κάϊν τοῦ μὴ ἀνελεῖν αὐτὸν πάντα τὸν εὑρίσκοντα αὐτόν.

Ο Κάϊν φοβάται ότι ο πρώτος τυχόντας που θα συναντήσει θα τον φονεύσει. Δεν αναφέρεται εάν αυτός θα είναι άνθρωπος ή άγγελος ή άλλον τι ή και δαίμων, αλλά μάλλον αναφέρεται σε άνθρωπον. Θα τον φονεύσει όμως διατί; Επειδή δολοφόνησε; Επειδή τα δαιμόνια είχαν εξουσία επάνω του πλέον; Επειδή είναι ξένος; Ώδε δηλώνεται ότι υπήρχαν και άλλοι προγενέστεροι άνθρωποι εκτός Παραδείσου; Επειδή το θέμα αυτόν προβληματίζει και συνάμα εάν αληθεύει επαληθεύει άλλες παραδόσεις και επιστημονικές ανακαλύψεις διά υπεραρχαίους πρωτάνθρωπους έστω υποθετικώς οι Αδάμαντος και Εύα δεν είναι οι πρώτοι άνθρωποι άλλα ίσως οι πρώτοι άνθρωποι εν παραδείσω και ο παράδεισος είχε συγκεκριμένη έκταση και περιοχή, εξού και όταν εκδιώχθηκαν οι Αδάμαντος και Εύα εξήλθαν του Παραδείσου και του Κήπου της Εδέμ εις γην διαφορετική και μάλλον όπως αυτήν όπου ζούμε και ο Παράδεισος υποχώρησε και εξαφανίστη από προσώπου Γης.

εν. 3,21           Καὶ ἐποίησε Κύριος ὁ Θεὸς τῷ Ἀδὰμ καὶ τῇ γυναικὶ αὐτοῦ χιτῶνας δερματίνους καὶ ἐνέδυσεν αὐτούς.

Γεν. 3,21                   Ο δε πανάγαθος Θεός, δια να προφυλάξη τον Αδάμ και την γυναίκα του από τας καιρικάς μεταβολάς, κατεσκεύασε δι’ αυτούς χιτώνας δερματίνους, με τους οποίους και τους ενέδυσεν.

Γεν. 3,22 καὶ εἶπεν ὁ Θεός· ἰδοὺ Ἀδὰμ γέγονεν ὡς εἷς ἐξ ἡμῶν, τοῦ γινώσκειν καλὸν καὶ πονηρόν· καὶ νῦν μή ποτε ἐκτείνῃ τὴν χεῖρα αὐτοῦ καὶ λάβῃ ἀπὸ τοῦ ξύλου τῆς ζωῆς καὶ φάγῃ καὶ ζήσεται εἰς τὸν αἰῶνα.

Γεν. 3,22 Είπε δε τότε ο Τριαδικός Θεός· “ιδού ο Αδάμ έγινε πλέον σαν ένας από ημάς με την ικανότητα να γνωρίζη καλόν και κακόν ! Και τώρα μήπως τυχόν και απλώση το χέρι του και πάρη και φέγη από τον καρπόν του ξύλου της ζωής και γίνη αυτός και το κακόν αθάνατον, πρέπει να εκδιωχθή από τον παράδεισον”.

Πρώτον ο άνθρωπος ή και Αδάμαντος έγινε κατ’ εικόναν Θεού ασπούμε μία εικονική πραγματικότητα Θεού, ήτοι με αυτόβουλον, σκέψη, αισθήσεις. Μετά δοκιμάστηκε με τον καρπόν της γνώσεως πονηρού και καλού. Ήταν δηλαδή μία μηχανή με ψυχή ο Αδάμαντος και του εδόθηκε η εντολή όπου δυνόταν να τηρήσει να μην φάγει από το δένδρον της γνώσεως. Αμέσως ενεφάνη Ο Θεός και τον ερώτησε πού είναι και διατί κρύβεται και ο Αδάμαντος του είπε επειδή είναι γυμνός, ποίος σε ειδοποίησε ότι είσαι γυμνός ήτοι αντίληψη αυτή, του είπε Ο Θεός; Αντιλήφθην ότι έφαγε από το ξύλον της γνώσεως. Ύστερα Ο Θεός δηλώνει εις εξ ημών ήτοι δηλώνει Τριάδα και συνάμα εκδιώκεται διά να μην φάγει από το ξύλον της ζωής και ζήσει εις τον αιώνα επαναστάτης και ανυπάκουος. Βεβαίως δεν απαγορεύτηκε εις τον Αδάμαντον να φάγει εκ του δένδρου της ζωής; Διότι εάν έτρωγε θα ήταν αιώνιος αλλά αγαθός. Δεν έπρεπε να φάγει όμως μετά την ανυπακοή και διά τούτου εκδιώχθηκε εκ Παραδείσου….

Γεν. 3,23 καὶ ἐξαπέστειλεν αὐτὸν Κύριος ὁ Θεὸς ἐκ τοῦ παραδείσου τῆς τρυφῆς ἐργάζεσθαι τὴν γῆν, ἐξ ἧς ἐλήφθη.

Γεν. 3,23 Και έδιωξεν ο Θεός τον Αδάμ από τον παράδεισον της χαράς και της τέρψεως, δια να εργάζεται μετά κόπου την γην, από το χώμα της οποίας είχε πλασθή το σώμα του.

Γεν. 3,24 καὶ ἐξέβαλε τὸν Ἀδὰμ καὶ κατῴκισεν αὐτὸν ἀπέναντι τοῦ παραδείσου τῆς τρυφῆς καὶ ἔταξε τὰ Χερουβὶμ καὶ τὴν φλογίνην ῥομφαίαν τὴν στρεφομένην φυλάσσειν τὴν ὁδὸν τοῦ ξύλου τῆς ζωῆς.

Γεν. 3,24 Εβγαλε τον Αδάμ και τον έφερε να κατοικήση απέναντι από τον παράδεισον της χαράς και της τέρψεως. Διέταξε δε τα Χερουβιμ και την φλογίνην ρομφαίαν, την συστρεφομένην, να φυλάσσουν την οδόν, η οποία ωδηγούσε προς το δένδρον της ζωής.

Θα διερωτηθείτε διατί σας παραθέτω εδάφια από την Γένεση; Διότι όπως βλέπουμε υπάρχουν δύο μυστήρια, ότι δηλώνεται ύπαρξη άλλων όντων ή και ανθρώπων όπου με σημείον ή και σημάδι δεν τολμούν οι άλλοι άνθρωποι να τον πειράξουν και το σημάδι εάν είναι το σημείον σημάδι επί προσώπου όντως είναι εις τον Κάϊν ήτοι τον κακόν. Μάλλον από αυτόν τον εγκώμιον χρονολογείται η προκατάληψη να αποφεύγουμε τους σημαδευμένους ανθρώπους επειδή είναι ένδειξη ότι είναι κακοί και σατανικοί.

Παρότι ο φρόνιμος όφις είναι θύμα [ή συνένοχος;] του διαβόλου διά να εξεγελάσει την Εύα τιμωρρείται με κατάρα παν όφις….

Την Κυριακή της Τυρινής που είναι η Κυριακή των Απόκρεων [από του κρέατος] ή Καρναβάλι ήτοι κάρνα είναι η σάρκα ή και σάρνα και βάλι σημαίνει όχι αποχή αλλά βρώση ήτοι κάρνα βάλλω και από αυτήν την ρίζα ο κανίβαλος = καρνίβαλος ή καρνάβαλος ήτοι σαρκοφάγος με κάθε έννοια και την Καθαρά Δευτέρα ιορτάζεται με λύπη η Έξωση των Πρωτόπλαστων ανθρώπων εν Παραδείσω ή και του Αδάμαντος και Εύας από τον Παράδεισον….

Την ίδια ημέρα οι Απόκρηες ιορτάζουν με δαιμονικές αναπαραστάσεις, όργια, μοιχείες, πορνείες, μέθες, ασωτείες έως και ανθρωποθυσίες, ζωοθυσίες και άλλα αισχρά σατανικά, διατί;

Ποίος έθεσε τις ίδιες ημέρες να ιορτάζονται αμφότερα και από πότε;

Η ημέρες αυτές Κυριακή της Απόκρεας και Δευτέρα της Καθαρής είναι η σημαντικότερη ημέρα επιτυχίας του διαβόλου διότι έριψε τον άνθρωπον όπως ο ίδιος αυτορίφθηκε διά της ασέβειας του ή και ερρίφθην λόγω της ασέβειας του. Η πτώση του είναι ίσως διά να μην λάβει από το δένδρον της ζωής όπως δι’ αυτού οι Αδάμαντος και Εύα και βεβαίως δεν μπορούσε να πάρει μέσω όφι ως ζώον ο διάβολος….

Οι ίδιες ημέρες είναι ο θρίαμβος των ανθρώπων διότι είναι η πρώτη ημέρα αγώνα διά την διακεκριμένη ψυχοσωτηρία μέσω του φιλάγαθου ΦιλόΘεου Βίου, ήτοι δύο αφετηρίες η πτώση και ο αγώνας διά την Ανάσταση των ανθρώπων και με την Σαρακοστή φθάνουμε εις την Ανάσταση Του Ενσαρκωμένου Υιού Του Θεού!

Ο διάβολος όμως ουδέποτε προσπάθησε να ανεβεί Ηθικοπνευματικώς….

Ο διάβολος διά ανθρώπων του θέσπισε να ιορτάζονται αυτήν την ημέρα τα όργια και η ασυδωσία της αμαρτίας διότι πανηγυρίζει με την πτώση του ανθρώπου και επειδή κάποιους ανθρώπους τους κερδίζει.

Όταν οι άνθρωποι οργιάζουν, χορεύουν και ασυδωτούν με διάφορους τρόπους την Κυριακή της Απόκρηας ιορτάζουν γνωρίζοντας το ή μη την σατανική πανήγυρη διά την πλήξη του ανθρώπου να πέσει διά της ανυπακοής του προς Τον Πλαστουργόν Θεόν !

Το καταπληκτικότατον είναι ότι ακόμη και να είναι συνπτώσεις αυτά τα δύο διαφορετικά γεγονότα δεν είναι είναι συνπτωματικώς συνπτώσεις ! Ο δε διάβολος όποτε νικήσει άνθρωπον διά της αμαρτίας και δη δυσκολαμαρτωλοποιούντα άνθρωπον το ιορτάζει και κατά την ώραν του ύπνου του ο άνθρωπος εάν αγαπάται εκ Θεού βλέπει τις ιορτές αυτές προς ανεντιμότητα του ή και πανηγυρισμούς ένεκα της πτώσης άλλου ανθρώπου. Εκείνη την στιγμή είναι η ώρα ο άνθρωπος να αρχίσει την πορεία ανάστασης [ανέγερσης/ανασηκώσεως] του όπως έγινε με την έξωση των ανθρώπων αυτών και που αμέσως μετά άρχισαν την υπακοή διά επάνοδον εις τον Παράδεισον.

Εξού και η λέξη ανασήκωση ! Εις την Κύπρον η ημέρα της Κυριακής της Τυρινής ή και Απόκρηας καλείται Σήκωση ή Σήκωσες, αυτόν ενδεικνύει ότι είναι η ημέρα αρχής της ανασηκώσεως εκ της αυθημερόν αμαρτίας ήτοι διά της Δευτέρας της Καθαράς την επομένη ημέρα όπου είναι μεγάλη νηστεία συνοδευόμενη με ειλικρινή κατανυκτική θλίψη διά την απώλεια του Παραδείσου. Συνάμα εις καλούνται Σήκωσες διότι σηκώνεται το κρηάς από το τραπέζι ένεκα νηστείας έως την Ανάσταση Του Χριστού, όπου σηκώνεται σημαίνει σηκώνεται και μεταφέρεται μακρυά αλλά και αποκλείεται και φυλάγεται προς μη χρήση, ήτοι διά της σηκώσεως του κρέατος από το τραπέζι αρχίζει η σήκωση ήτοι ανασήκωση του ανθρώπου από την πτώση μέσω νηστείας, προσευχής και Θείων Λειτουργιών ! Πολλές συν πτώσεις και πολλές συν σηκώσεις ή και συν ανά σηκώσεις !!!!

Παναγιώτης Δίας