Κρήτη: Λεωφορείο με μαθητές συγκρούστηκε με ΙΧ

Φίλε STRANGER και πάλι καλησπέρα.λοιπον χθες βράδυ είδα όνειρο …ίδιο μοτίβο..ήμουν πάλι στο ίδιο ίδιο χώρο…ατελείωτο χώρος.δεν είχε τέλος…άδειο χώρος..όλο κενό….καθόμουν πάλι στη καρέκλα την ίδια που καθόμουν και στο προηγούμενο όνειρο..αυτή τη φορά μπορούσα να με δω…με έβλεπα σαν παρατηρητής..περιφέρουν απέξω μου και Μ έβλεπα..καθομουν τελείως ακίνητος με τα μάτια ορθανοιχτα..σαν υπνοτισμενος.. μπροστά από εκεί που καθόμουν βρίσκονταν μπροστά μου στον αέρα.. ολόγραμματα.. ήταν δηλαδή σαν φύλλα χαρτιού α4 διάφανα..σαν λεπτές οθόνες τηλεοράσεις τελείως διαφανές παράλληλα η μία με την άλλη…και παρά πολλές στη σειρά…εγώ αυτά τα α4 τα έβλεπα από το πλάι…σαν να κοιτάς παρά πολλές τηλεοράσεις τύπου λεντ από το πλάι..αλλά είχα τη δυνατότητα και μπορούσα να δω από το πλάι ολόκληρη την ταινία που παιζόταν και ταυτόγχρονα έμπαινα μέσα σ’ αυτό που επέλεγα και ηταν σα να βλεπα ζωντανά τα πάντα..δηλαδή ήμουν κανονικά αλλού…ενοιωθα τα πάντα..μυρωδιές εικόνες ήχους τα πάντα..αλλά δε Μ έβλεπε κανείς..ούτε Μ έβλεπα σαν σώμα….λοιπόν…μπαίνω στο πρώτο Α4 κατά επιλογη..το μυαλό μου μου λέει ότι είμαι Αίγυπτο…πολλά πολλά χρόνια πριν..νοιωθω εκείνη τη στιγμή ότι είμαι εκεί ..ότι ζω..αισθάνομαι ακόμα και τον ήλιο…ειμαι στο πλάι ενός χωματόδρομου…βλέπω τριγύρω πάγκους με πράγματα..ελάχιστοι άνθρωποι πίσω από τους πάγκους..ζαλισμενοι από τον ήλιο..σχεδόν κοιμόντουσαν…όμως εγώ επικεντρώθηκαν σ έναν που πέρναγε στο χωματόδρομο…αγέρωχος..ψηλός.. μελαχρινός..πολύ περιποιημένο ς για την εποχή..είχε χρυσή περικεφαλαία…στρατιωτη όμως..και διάφορα μικρά χρυσα κοσμήματα στο υπόλοιπο σώμα..απλά περπάταγε πολύ Καμαρωτος σα να μην τον ένοιαζε κανένας..μετά αλλάζω εικόνα..πάω σε άλλο Α4.. είμαι νέα Υόρκη..είμαι σε μια γειτονιά σαν αυτές από τα φιλαράκια τη σειρά…κάθομαι απέξω από ένα συγκεκριμένο σπίτι….σχεδόν όλα ίδια είναι..απλά αλλάζουν οι αριθμοί…βλέπω έναν τύπο όρθιο στα σκαλιά καλοντυμένο με γυαλιά..μαλλί καρέ.πολυ λεφτας φινεται..κοστούμι γραβάτα…στο δεξι χέρι κρατάει χαρτοφύλακα δερμάτινο..καφέ..στο αριστρο χέρι κρατάει κινητό..πατάει νούμερα… Μένει εντελως ακίνητος και μόνο πληκτρολογεί…δεν είχα το μυαλό να συγκρατήσω τα νούμερα γιατί είχα μαγευτεί από αυτά που ζούσα…επιπλέον το νούμερο του σπιτιού έβλεπα..ήταν κάτι με δεύτερο νούμερο το 7.και αυτός ο τύπος ανέκφραστος και αγέρωχος..μετά αλλάζω Α4.. είμαι Λονδίνο…σε πολύ παλιά εποχη….σε παλιό σιδηροδρομικό σταθμό…βλέπω ένα τρενο ακίνητο..μόνο το μπροστινό μέρος…βλέπω ενσν ευσωμο ντυμένο σαν χωροφύλακα λονδρεζο παλιάς εποχής..έχει κρεμασμένο στρογγυλό ρολόι στο στήθος του…ακριβώς δίπλα μεγάλο ρολόι του σταθμού…δυστυχώς δε θυμάμαι την ώρα..ούτε τ όνομα του σταθμού που ήταν γραμμένο..και το βαγόνι είχε νούμερα..δε τα θυμαμαι..ήταν η πρώτη φορά που ζούσα όλα αυτά και δε συγκράτησα τις λεπτομέρειες…ξαφνικά τα ολόγραμματα α4 γίνονται άπειρα…μπαίνω και είμαι παντού ταυτόχρονα σ όλα….άρχισα να είμαι παράλληλα σε πολλά διαφορετικά σημεία…όμως οι εικόνες έτρεχαν απίστευτα γρήγορα….και η κίνηση αυξανόταν συνέχεια…δε προλάβαινα να αποτυπώσω τίποτα…ξαφνικά παγώνουν όλα…είμαι αναμεσα σε ατελείωτα ολόγραμματα… και βλέπω μπερδεμένα πράγματα ανθρώπους ζωα κτίρια..όλα να γίνονται ενα..να περνάει το ένα μέσα στο αλλο…σα να γίνονται όλα παραλληλα..τα ζούσα όλα ταυτογχρονα..το μυαλό μου είχε κάει.αλλα το ελεγχα.και εκεί ξαφνικά στη παγωμαρα..ακούω μέσα στο κενό…ένα χάος αγανακτισμένες φωνές…πως μπήκε εδώ Μεσα??? Σβήστε τα πάντα…. Γρήγορα.. και απότομα άρχισαν σαν αστραπές να τρέχουν εκατομμύρια εικόνες μπροστά μου ώσπου σα να έγινε ένα μπαμ και βρέθηκα στο απόλυτο λευκό…ένα εκτυφλωτικό λευκό κενό….δεν υπηρχε τίποτα….και μετά ξύπνησα φίλε STRANGER….θέλω να μου πεις αν έχω πρόβλημα να πάω σε γιατρό…γιατί από την ώρα που ξύπνησα νοιωθω ότι κάτι αόρατο με ακολουθεί με πολύ άσχημο σκοπό..λες και έχω συνέχεια ένα πιστόλι στο κεφάλι…και απλά περιμένω πότε θα γίνει το μπαμ πάνω μου…