ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟΣ…

                        Γράφει ο ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΡΑΪΑΝΟΥ

…Η πολιτική “πανούκλα” τής παγκόσμιας κοινωνίας
…Ο πληρωμένος “φονιάς” τού ελληνισμού
…Ο πολιτικός “υπόκοσμος” του Πλανήτη
…Οι φοβεροί “κύνες” τού σύγχρονου “κυνοβουλευτισμού”. 

Ο καπιταλισμός νίκησε… …ζήτω οι σταλινικοί ηγέτες, που θα τον εφαρμόσουν.
Αυτό, το οποίο συμβαίνει σήμερα στον κόσμο είναι εκπληκτικό. Το σοβιετικό “εργοστάσιο” κατέρρευσε και οι τοπικές κομμουνιστικές “αντιπροσωπείες” αντιμετωπίζουν πρωτοφανή “ζήτηση” των προϊόντων τους. Τα κομμουνιστικά καθεστώτα —μετά από εγκλήματα δεκαετιών— κατέρρευσαν και τα στελέχη τους όχι απλά δεν τιμωρήθηκαν, αλλά αντίθετα ανέλαβαν να “οδηγήσουν” τα κράτη και τους λαούς τους στον “θρίαμβο” του καπιταλισμού …Ούτε καν στο κοινωνικό “περιθώριο” δεν μπήκαν ως αποτυχημένοι οπαδοί ενός αποτυχημένου συστήματος. Κυριαρχούν σε όλους τους τομείς σαν να “δικαιώθηκαν” πλήρως για τις επιλογές τους …Το σύστημα, το οποίο παρήγαγε οργανωμένα υπανθρώπους τύπου Μέρκελ, είναι αυτό το οποίο σήμερα οδηγεί τον φασισμό εναντίον των λαών τής Ευρώπης.

Όλα αυτά δεν είναι τυχαία κι ούτε προέκυψαν από συγκυρίες …Είναι αποτέλεσμα του σχεδιασμού των σημερινών Κυρίαρχων …Των Προτεσταντών και των Σιωνιστών συνεταίρων τους. Αυτοί λοιπόν οι δύο ισχυροί παράγοντες, είναι στην κυριολεξία οι “ιδιοκτήτες” τού κομμουνισμού. Με τον κομμουνισμό αυτοί οι πονηροί “συνέταιροι” έκαναν κάτι το πρωτοφανές: Διέσπασαν τις κοινωνίες και τις παρέδωσαν λεία στις “κρεατομηχανές” των σύγχρονων Democracy. Αυτό ήταν το κόλπο τους και σήμερα αυτό το κόλπο αποδίδει τους “καρπούς” του. Παντού στον κόσμο έχει επικρατήσει η ψευδοδημοκρατία που “πουλάνε” οι Προτεστάντες και παντού τη διαχείριση την έχουν πρώην σταλινικοί. Παντού επιβλήθηκε η Democracy εγκληματιών τύπου Μπους και Κλίντον και παντού κυβερνάνε σταλινικοί όπως η Μέρκελ, η Ρούσεφ ή ο Τσίπρας.

Για να καταλάβει κάποιος την “αξία” του κομμουνισμού ως φονικού “εργαλείου” θα πρέπει να γνωρίζει τη χρήση του …Θα πρέπει να γνωρίζει το “περιβάλλον” μέσα στο οποίο αναπτύσσεται και τις ανάγκες τις οποίες καλείται να καλύψει. Το “περιβάλλον” αυτό ήταν η ψευδοδημοκρατία τής σύγχρονης εποχής, την οποία όλοι μας γνωρίζουμε ως Democracy. Τι ήταν αυτή η προτεσταντική “πατέντα” με το ελληνικό όνομα; …Μια παρωδία τής ελληνικής Δημοκρατίας …Μοιάζει στο “τυπικό” με τη Δημοκρατία, αλλά δεν είναι τέτοια …Μοιάζει με ελληνικό αγώνα, αλλά είναι αγώνας “στημένος”. Δίνει το δικαίωμα στον λαό να ψηφίζει, αλλά στην πραγματικότητα δεν του δίνει δικαίωμα επιλογής …Του δίνει το δικαίωμα να ψηφίσει αποκλειστικά ανάμεσα σ’ αυτά, τα οποία έχουν προεπιλέξει –γι’ αυτόν, και χωρίς αυτόν– οι “εκλεκτοί” …Να ψηφίσει ανάμεσα σ’ αυτά, τα οποία ο “ελέω Θεού” βασιλιάς —με τα δικά του κριτήρια και άρα με βάση τα δικά του συμφέροντα— του παρέχει ως επιλογές και άρα θεωρεί νόμιμα.

Ο “ελέω θεού” Μονάρχης, δηλαδή, είναι αυτός ο οποίος αποφασίζει μόνος του τι επιλογές έχει ο λαός και άρα
παραμένει υπεράνω του λαού, μετατρέποντας την διαδικασία των εκλογών σε μια παρωδία δημοκρατίας, που μόνο στόχο έχει να του δώσει μια προσχηματική “επικύρωση” των αποφάσεών του …”Στάχτη” δηλαδή στα μάτια του κόσμου. Σαν την επιλογή που δίνουν κάποιοι χιουμορίστες γονείς στα παιδιά τους …”Γύρνα ΟΤΙ ΩΡΑ θέλεις …πριν τις εννιά”. Έχεις δηλαδή στη διάθεσή σου όλες τις επιλογές, οι οποίες δεν συγκρούονται με τη βασική επιλογή της εξουσίας. Αυτή η επιλογή στην Democracy ανήκει στον Μονάρχη …Ο Μονάρχης είναι αυτός, ο οποίος ελέγχει απόλυτα την Democracy …Αυτός την ελέγχει, γιατί μόνος του ορίζει την έννοια της “νομιμότητας” και μέσα σ’ αυτήν πρέπει να μπουν όλοι, όπως μπαίνει κάποιος στο κρεβάτι τού Προκρούστη.

Ο Μονάρχης, δηλαδή, αποφασίζει ποια είναι νόμιμη ιδεολογία, νόμιμο κόμμα και νόμιμος αρχηγός και μετά βάζει όλους αυτούς τους νόμιμους να τρέχουν σαν τα “σκυλιά” για το έπαθλο της εξουσίας. Όποιος δεν είναι “νόμιμος” —και άρα ελεγχόμενος, υποταγμένος, σκυμμένος και “δαρμένος”— απλά δεν υπάρχει …Δεν έχει καν δικαίωμα συμμετοχής στη διαδικασία. Από εκεί και πέρα ο “νόμιμος”, αφού νικήσει στις εκλογές, πηγαίνει στον Μονάρχη να υποβάλει την υποταγή του, προκειμένου ν’ αναλάβει την εξουσία …Την εξουσία τού Μονάρχη …Την εξουσία που του “δανείζει” ο Μονάρχης και όχι αυτήν που του δίνει ο λαός …Αυτή είναι η Democracy που “εφευρέθηκε” στη Βρετανία και “φορέθηκε” για πρώτη φορά στους Βρετανούς.

Από τη στιγμή λοιπόν που υπάρχει πολιτικό σύστημα, το οποίο “υπνωτίζει” τον λαό και παραδίδει την απόλυτη εξουσία στον Μονάρχη, τα πάντα είναι επικίνδυνα. Γιατί; …Γιατί παντού ελλοχεύει ο κίνδυνος της επικράτησης του φασισμού. .Γιατί μπορούν να γίνουν πολλές παραλλαγές τής ίδιας φασιστικής αθλιότητας …Γιατί η έννοια του Μονάρχη είναι πολύ γενική και μπορεί να “παιχτεί” με πολλούς τρόπους και πολλές παραλλαγές. Μπορεί αυτός ο Μονάρχης να είναι ένας εμφανής βασιλιάς, αλλά μπορεί να είναι και μια αφανής διαπλεκόμενη πολιτικοοικονομική “Χούντα”.

Μπορεί, δηλαδή, ο συνταγματικά ανώτατος Άρχων να “αντικατασταθεί” σε κάποιες περιπτώσεις από πλούσιους και ισχυρούς ιδιώτες, οι οποίοι θα ελέγχουν τα πάντα και θα έχουν δημοκρατική “βιτρίνα” που θα τους κάνει πανίσχυρους. Από τη στιγμή, δηλαδή, που εφευρέθηκε μια “ψευδοδημοκρατική” Democracy, η οποία δίνει την απόλυτη εξουσία σε “κέντρα” πέρα και πάνω από τον λαό, τα πράγματα είναι πολύ επικίνδυνα …Είναι πολύ επικίνδυνα, γιατί δεν ξέρει κανένας ποιοι βρίσκονται “πίσω” από το αδιαφανές “παραβάν” τής εξουσίας.

Το ακόμα χειρότερο είναι ότι αυτή η σκοτεινή εξουσία μπορεί να “μεταδοθεί” και εκτός του συστήματος που την παρήγαγε. Μπορεί να γίνει ένας “τυφλοσούρτης”, ο οποίος θα παραδίδει το ένα κράτος μετά το άλλο σ’ αυτούς που μπορούν να εξουσιάζουν πίσω από αδιαφανή “παραβάν”. Μπορεί αυτός ο “αφανής” Μονάρχης με τον ίδιο τρόπο να γίνει κυρίαρχος και πάνω σε άλλους λαούς, οι οποίοι θα “υιοθετήσουν” το σύστημά του …Με διαφθορά, εκβιασμούς και απειλές να μεταδίδεται η εξουσία του όπου μεταδίδεται και η ιδιωτική Democracy του. Μπορεί δηλαδή ο Βρετανός “εφευρέτης” να γίνεται σταδιακά “Μονάρχης” όλων των υπολοίπων κρατών. Μέσα στα πλαίσια αυτού του ύπουλου και απολύτως “αδιαφανούς” σχεδιασμού υπάρχουν και λειτουργούν όλα όσα βλέπουμε. Μέσα σα πλαίσια αυτού του κοινού για όλους τους λαούς σχεδιασμού υπάρχουν όλα αυτά τα κοινά, τα οποία βλέπουμε να ισχύουν σε όλα σχεδόν τα σύγχρονα κράτη. Οι Προτεστάντες μονάρχες θέλησαν —και όπως φαίνεται πλέον το κατάφεραν— μέσω της Democracy όχι μόνον να επιβιώσουν στη βρετανική κοινωνία, αλλά να “κατακτήσουν” βουβά ολόκληρο τον Κόσμο. Δεν είναι παράξενο αυτό το οποίο ισχυριζόμαστε γι’ αυτούς που αποφάσισαν μόνοι τους για τον παγκόσμιο “δικομματισμό”, ο οποίος υπάρχει στο σύνολο του Πλανήτη. Αυτοί δημιούργησαν και ελέγχουν απόλυτα τα ΣΥΣΤΗΜΙΚΑ ΚΟΜΜΑΤΑ του συστημικού δικομματισμού παγκοσμίως. Αυτοί δημιούργησαν τα “χριστιανοδημοκρατικά” κόμματα και τα έβαλαν απέναντι από τα “σοσιαλοδημοκρατικά”, τα οποία είναι επίσης δικά τους. Καθόλου δύσκολο δεν ήταν αυτό γι’ αυτούς. Δίχασαν τις κοινωνίες και τα “κομμάτια” τους τα παγίδευσαν μέσα στα δικά τους κόμματα. Απλά χώρισαν τις “πελατείες” των κομμάτων με στόχο να μην ξεφεύγει κανένας

…Οι πλούσιοι, ισχυροί αλλά και οι θρησκόληπτοι πολίτες μιας κοινωνίας θα εγκλωβίζονταν στη χριστιανοδημοκρατική “στάνη” και οι πολλοί φτωχοί, αντιδραστικοί, αλλά και πονηροί πολίτες θα εγκλωβίζονταν στη σοσιαλοδημοκρατική “στάνη”. Αυτά τα κόμματα κάθε τέσσερα συνήθως χρόνια θα έδιναν  μια “παράσταση” δημοκρατίας, η οποία θα κατέληγε πάντα στο φιάσκο τής υποταγής του ηγέτη τους στον Μονάρχη. Τα δύο κόμματα θα εναλλάσσονταν στην εξουσία —-έτσι, για να “δουλεύουν” τον κόσμο με τη “δημοκρατία”— και οι ηγέτες τους θα έκαναν μόνιμα αυτά, τα οποία τους υποδείκνυαν τα αφεντικά τους. . Κανένας δεν θα μάθαινε ποτέ πώς, γιατί και από ποιους αυτοί οι —συνήθως διεφθαρμένοι ή ανώμαλοι— ηγέτες τοποθετούνταν στις θέσεις τους. Αυτά θα τα γνώριζαν μόνο αυτοί, οι οποίοι βρίσκονταν πίσω από το “παραβάν” τής πραγματικής εξουσίας …Αυτοί, οι οποίοι θα τους εκβίαζαν, για να προδίδουν τους λαούς τους.

Όμως, για να γίνουν όλα αυτά, απαιτούν σχεδιασμό …Απαιτούν “εργαλεία”. Δεν αρκεί απλά το να θέλεις να
“αποκτηνώσεις” τους λαούς, προκειμένου να μπορείς να τους χειρίζεσαι σαν ποίμνια ζώων …Πρέπει να έχεις τη δυνατότητα και να το κάνεις. Δεν αρκεί να θέλεις να “εγκλωβίσεις” τους λαούς σαν τα “πρόβατα” μέσα στις “στάνες” σου …Πρέπει να έχεις και τα “σκυλιά” που θα τα τρομοκρατούν, κάθε φορά που απειλούν να τις εγκαταλείψουν. Για την κάλυψη αυτής της ανάγκης “εγκλωβισμού” των πολιτών οι Προτεστάντες “συνάντησαν” τους Σιωνιστές Εβραίους …Η Democracy συνάντησε τις ιδεολογικές “επινοήσεις” των τεμπέληδων των γκέτο …Των γκέτο των πληρωμένων χαφιέδων, των μαχαιροβγαλτών και των πορνών.

Το αποτέλεσμα αυτής της “συνάντησης” ήταν ο κομμουνισμός …Ο “νόμιμος” κομμουνισμός εντός της εμετικής Democracy …Ο σιωνιστικός κομμουνισμός εντός της Προτεσταντικής Democracy …Η σιωνιστική “αρρώστια” εντός του προτεσταντικού “σφαγείου”. Ο κομμουνισμός είναι η θεωρία-“πανούκλα” για όλα τα συστήματα. Με αυτόν “ψέκασαν” το σύνολο των κρατών και στην πραγματικότητα εξαπέλυσαν έναν τρομερό “βιολογικό” πόλεμο, ο οποίος οδηγούσε τα κράτη στην παράλυση που ευνοούσε τους Προτεστάντες “σφαγείς” των λαών. Αυτή η κατά παραγγελία “αρρώστια” ήταν το απόλυτο μυστικό τής προτεσταντικής κυριαρχίας.

Η σιωνιστική “πατέντα” τού κομμουνισμού.
Δεν μπορεί να λειτουργήσει ο “κυνοβουλευτικός” φασισμός χωρίς τα κομμουνιστικά κόμματα.
Η “κορωνίδα” τής “παράνομης” σχέσης των Προτεσταντών με τους Σιωνιστές ήταν ο κομμουνισμός …Το μεγάλο τους “κόλπο” …Το “κόλπο” εκείνο, το οποίο θα τους επέτρεπε να κατακτήσουν ολόκληρο τον κόσμο, χωρίς να πληρώσουν το κόστος της κατάκτησης …Το “κόλπο” εκείνο, το οποίο θα τους επέτρεπε όχι απλά να γίνουν οι “πρώτοι” μεταξύ ίσων “αδερφών”, αλλά να γίνουν Υπεράνθρωποι με εξουσία ζωής και θανάτου πάνω στο σύνολο της ανθρωπότητας …Περί αυτού πρόκειται …Αυτό είναι που βλέπουμε σήμερα. Οι άνθρωποι, οι οποίοι δήθεν “πουλάνε” με τη βία και τα όπλα “Democracy” στα διάφορα Ιράκ και τις Συρίες, είναι οι ίδιοι άνθρωποι που “κατασκεύασαν” τον κομμουνισμό. Αυτοί, οι οποίοι “πόνταραν” στον “κυνοβουλευτισμό”, ήταν οι ίδιοι που δημιούργησαν τους πιο φοβερούς “κύνες” τής Democracy. Με τη βοήθεια των “λυσσασμένων” κομμουνιστών παραδίδουν τις εξουσίες των χωρών στα προδοτικά “τζάκια” των δικών τους χριστιανοδημοκρατικών ή σοσιαλδημοκρατικών κομμάτων.

Δεν μπορεί να λειτουργήσει η φασιστική Democracy χωρίς τη βοήθεια του φασιστικού κομμουνισμού. . Δεν θα μπορούσε να τους είναι χρήσιμη η Democracy χωρίς την “παθογένεια” που της δίνει ο κομμουνισμός. Δεν θα μπορούσε να τους είναι χρήσιμη η “εξαγωγή” της Democracy, χωρίς παράλληλα να έχουν βρει τρόπο να “αρρωστήσουν” κατάλληλα την κοινωνία που θα την “εισάγει”. Ο κομμουνισμός είναι αυτή η απαραίτητη “αρρώστια”, για να επιβληθεί σε έναν λαό η “φονική” Democracy …Το απόλυτο όπλο τους. Με αυτό προκαλούν “εμφύλιο” εντός όλων των θρησκειών, εθνών, κοινωνιών, ακόμα και
οικογενειών …Στήνοντας παντού “εμφύλιους”, μπορούν με το πλεονέκτημα του “πολιτισμένου” και του “διαιτητή” να επεμβαίνουν παντού. Αυτό το πλεονέκτημα τους το δίνει ο προβοκατόρικος φασιστικός κομμουνισμός. Τον “κατασκεύασαν”, για να “νικήσουν” όλους ανεξαιρέτως τους αντιπάλους τους…

…Να τους νικήσουν όμως με ύπουλο τρόπο και όχι στα “ίσα” …Να τους νικήσουν όχι σε πεδίο μάχης —για να τους αρπάξουν ως τρόπαια αυτά τα οποία διέθεταν—, αλλά να τους οδηγήσουν στο “κρεβάτι” τής “αρρώστιας” για να τους σκυλέψουν, όταν δεν θα είχαν δυνάμεις ν’ αντιδράσουν. Οι Προτεστάντες εκμεταλλεύτηκαν την τεχνογνωσία των “μολυσματικών” Εβραίων των γκέτο και “μόλυναν” τις χριστιανικές κοινωνίες στη βάση τους, που είναι η παιδεία τους. Αυτό είναι το αποτέλεσμα της λειτουργίας τού “μολυσματικού” κομμουνισμού. Μπήκε μέσα στις χριστιανικές κοινωνίες —ανεξαρτήτως δόγματος— και τις διαχώρισε στα φυσικά τους ταξικά “συστατικά” …Τις διέλυσε, καθιστώντας τες ακατάλληλες ακόμα και για μια στοιχειώδη κοινωνική “συνεννόηση.
Οι κοινωνίες έπαψαν να έχουν κοινούς θρησκευτικούς ή εθνικούς “άξονες”, οι οποίοι συνέδεαν μεταξύ τους ΟΛΑ τα μέλη τους. Διασπάστηκαν οι κοινωνίες με ιδεολογικά κριτήρια, τα οποία προέρχονταν από τις οικονομικές διαφοροποιήσεις μεταξύ των μελών τους. Η κάθε κοινωνική τάξη απέκτησε το δικό της “λειτουργικό” δόγμα και λειτουργούσε ανεξάρτητα από τις άλλες. Είχε πλέον τους δικούς της εχθρούς και σύμμαχους και βέβαια εξωτερικούς “προστάτες”. Οι Προτεστάντες είχαν “μπει” πλέον μέσα στις ξένες κοινωνίες ως ρυθμιστές των εσωτερικών τάσεων και συγκρούσεων. Αυτό ήταν και το αρχικό ζητούμενο γι’ αυτούς. Είχαν ανακαλύψει ένα “δηλητήριο”, το οποίο διασπά τις κοινωνίες με οικονομικά κριτήρια. Διαχωρίζει, δηλαδή, τους λίγους πλούσιους από τους πολλούς φτωχούς και τους οδηγεί σε εσωτερική σύγκρουση.

 Όπως, όταν “κόβεται” το “γάλα”, “κόβεται” σε ένα μίγμα μεγάλης ποσότητας “φτωχού” τυρόγαλου και σε μια μικρή ποσότητα πλούσιων “υποπροϊόντων” γάλακτος, έτσι έγινε και με τις κοινωνίες. Οι Προτεστάντες ήταν ευτυχείς. Είχαν πλέον έτοιμη την “πελατεία” για την Democracy. Είχαν έτοιμη την ιδεολογία εκείνη, η οποία “προφόρτιζε” την κοινωνία και την έκανε έτοιμη να υποταχθεί στις δικές τους εξουσίες. Γιατί; …Γιατί, ακόμα και σε συνθήκες κοινωνικής ειρήνης, τα ταξικά “στοιχεία” τής κοινωνίας διαχωρίζονται μεταξύ τους και το καθένα εγκλωβίζεται στις νόμιμες “στάνες” τής Democracy …Οι μισοί θα πάνε στη χριστιανοδημοκρατική “στάνη” και οι άλλοι μισοί θα πάνε στην “σοσιαλοδημοκρατική “στάνη” …Εκεί όπου τους περιμένουν οι διορισμένοι από τους Προτεστάντες χαφιέδες και προδότες, που παριστάνουν τους ηγέτες καί των δύο “ιδιόκτητων” πολιτικών “πόλων”.

Η κοινή θρησκευτική ή εθνική πίστη παύουν να έχουν ισχύ και να ενώνουν τον λαό ως άκοπο “γάλα” και αυτό το οποίο πλέον κυριαρχεί είναι η νέα πίστη τής ιδεολογικής διαφοράς …Αυτή που διχάζει, “κόβει” και σκορπίζει. Με τον τρόπο αυτόν η νέα γνώση κάνει απαγορευτική την εκ νέου ανάμιξή τους. Πλούσιους και φτωχούς τους διατηρεί μονίμως σε ξεχωριστά “στρατόπεδα”. Διατηρεί, καλλιεργεί και προωθεί ένα μόνιμο κλίμα καχυποψίας και ταξικού μίσους. Επωφελείται από τα μίση των ανθρώπων και ενθαρρύνει τη μεταξύ τους σύγκρουση. Λειτουργεί αντίθετα —και άρα διασπαστικά— από τη θρησκευτική γνώση, η οποία προσπαθεί να εντάξει τους πάντες μέσα σε μια κοινή πορεία …Αυτό, δηλαδή, το οποίο κάνουν οργανωμένα —και πολλές φορές με καταναγκασμό— οι θρησκείες και τα δόγματα των θρησκειών, που βάζουν τις κοινωνίες σε μια “πορεία” προς τον υπέρτατο στόχο …υποτίθεται.

Ξαφνικά, δηλαδή, ο εχθρός δεν βρίσκεται απ’ “έξω”, αλλά από “μέσα”. Δεν είναι η αντίπαλη θρησκεία ή το ανταγωνιστικό δόγμα που πρέπει να νικηθεί, κρατώντας την κοινωνία ενωμένη …Εχθρός είναι η αντίπαλη κοινωνική τάξη και άρα εκείνη είναι που πρέπει να νικηθεί. Ξαφνικά, δηλαδή, για τους φανατικά καθολικούς Ιταλούς δεν ήταν εχθρός τους οι Προτεστάντες τού βορρά …Εχθροί τους ήταν οι πλούσιοι Ιταλοί ομόδοξοί τους …Φίλοι τους ήταν οι Προτεστάντες του βορρά, οι οποίοι τους άνοιγαν τα “μάτια” …Ο ορθόδοξος Έλληνας δεν έβλεπε τον Εβραίο Μπεναρόγια ως εχθρό τής πίστης του, αλλά σαν έναν φίλο, ο οποίος του άνοιγε τα “μάτια”, ιδρύοντας το ΚΚΕ.

Ήταν όμως τόσο σωστή αυτή η θεωρία, που κατόρθωσε και βρήκε παγκόσμια απήχηση μέσα σε ελάχιστα χρόνια; …Απήχηση, η οποία συγκρίνεται με αυτήν των μεγάλων θρησκειών; Πιο “γρήγορος” και χαρισματικός ο Μαρξ από τον Ίδιο τον Χριστό; …Όχι βέβαια …Απολύτως λάθος ήταν η κομμουνιστική θεωρία και ο Μαρξ ένας βλάκας και μισός …Ούτε καν πρωτότυπη δεν ήταν η θεωρία αυτή. Ανά τους αιώνες ΠΟΛΛΟΙ ακραίοι και βίαιοι φτωχοί θεωρούσαν —είτε το “έντυναν” με κάποια θεωρία είτε όχι— ότι η μόνη λύση των προβλημάτων τους ήταν η βίαιη αρπαγή τού κεφαλαίου των ΛΙΓΩΝ ισχυρών. Αυτή πάνω-κάτω είναι και η θεωρία τού κομμουνισμού και όλα τα άλλα είναι “σάλια”, για να την κάνουν να φαίνεται δήθεν “επιστημονική”. Ακόμα και τα κοπρόσκυλα του δρόμου, τα οποία παρακολουθούν γρυλίζοντας —με τα σάλια να τους τρέχουν— τα πιο ισχυρά σκυλιά να τρώνε λείες, χωρίς να μοιράζονται τίποτε, μια μορφή “κομμουνιστών” είναι.

Πάντα, δηλαδή, υπήρχαν αυτές οι απόψεις μέσα στην κοινωνία και κυκλοφορούσαν ανάμεσα στους φτωχούς. Απλά το σύστημα —ανεξαρτήτως θρησκείας—, εφόσον είχε ταυτισμένα τα συμφέροντά του με τους ισχυρούς, αναγκαστικά “σκότωνε” εν τη γενέση της κάθε τέτοια θεωρία. Δεν υπάρχει δηλαδή καμία θρησκεία, η οποία να επέτρεπε αυτήν τη χαοτική άποψη των πολλών φτωχών, οι οποίοι, αν αφήνονταν να πυροδοτήσουν μια “πυρκαγιά” αναρχίας, αυτή δεν θα σταματούσε μέχρι την απόλυτη καταστροφή. Ως εκ τούτου, ΟΛΕΣ οι θρησκείες είχαν τις κομμουνιστικού τύπου θεωρίες εις γνώση τους και απλά τις είχαν απαγορευμένες.

Καμία θρησκεία και κανένα σύστημα δεν πριμοδοτούσε μια θεωρία αυτού του είδους, ακόμα κι αν αυτή επρόκειτο να στραφεί εναντίον κάποιου αντιπάλου της …Σε αυτό το επίπεδο δεν υπήρχαν αντίπαλοι …Ήταν όλοι σύμμαχοι απέναντι σε έναν τέτοιο κοινό κίνδυνο, που τους απειλούσε όλους …Θεωρούνταν απαγορευμένος “ιός” για τα συστήματα, γιατί γνώριζαν πως όποιος και να τον ξαπολούσε, στο τέλος θα γινόταν και ο ίδιος θύμα του. Κανένας δεν ρίσκαρε μια πανχριστιανική “πανδημία” και ως εκ τούτου τον αντιμετώπιζαν άμεσα και απόλυτα. Έβαζαν μια “ετικέτα” αιρετικού ή άπιστου σε όποιον πρέσβευε μια τέτοια θεωρία και εκεί τελείωνε η απειλή της …Εξίσου αιρετικός καί για την εκκλησία καί για το σύστημα τόσο ο “λάτρης” τού 666 όσο και ο αμφισβητίας τής περιουσίας των “πιστών” και πλούσιων χριστιανών.

 Ήταν πολύ έξυπνα και έμπειρα τα συστήματα εξουσίας, για να επιτρέψουν την καλλιέργεια και τη διάδοση της “πανούκλας” των συστημάτων. Ήταν πολύ έξυπνα τα συστήματα, για να αφήσουν τα “ποντίκια” των βόθρων να κουβαλάνε ελεύθερα παθογόνους “ιούς” μέσα στη χριστιανική κοινωνία με κίνδυνο να τη “μολύνουν”. Αλληλοβοηθούνταν μεταξύ τους, προκειμένου να εξουδετερωθεί ένας τέτοιος κίνδυνος. Όμως αυτό, το οποίο δεν έκαναν τα μεγάλα συστήματα για χιλιάδες χρόνια, το δοκίμασαν και το πέτυχαν οι Αγγλοσάξονες τον τελευταίο αιώνα. Οι Αγγλοσάξονες, θεωρώντας πως έχουν το “αντίδοτο”, εξαπέλυσαν αυτήν την φοβερή “αρρώστια” των συστημάτων χωρίς κανέναν ενδοιασμό. Παρίσταναν τους “γιατρούς”, οι οποίοι ήταν οι δήθεν ειδικοί στην αντιμετώπισή της, ενώ στην πραγματικότητα αυτοί την διέσπειραν οργανωμένα. Δεν είναι τυχαίο δηλαδή που οι ίδιοι οι εφευρέτες τής Democracy —και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού— δεν άφησαν τον κομμουνισμό να “ανθίσει” στα κράτη τους. Τα μολυσμένα “ποντίκια” μόνον στα “καράβια” των άλλων ενθαρρύνονταν να δράσουν.

Γιατί όμως είχε τόση αποδοχή ο κομμουνισμός στις ημέρες μας; Γιατί, δηλαδή, ενώ δεν άλλαξε ο άνθρωπος και η κοινωνία του —και άρα και τα συμφέροντα τους—, αφέθηκε ο κομμουνισμός να ισχυροποιηθεί τόσο επικίνδυνα; …Γιατί απλούστατα η διασπορά και η ανάπτυξή του έγινε με την συνεργασία των διάσπαρτων ανά την Ευρώπη εβραϊκών κοινοτήτων. Συνωμότησαν αυτές οι κοινότητες εις βάρος των λαών που τις φιλοξενούσαν. Τις στήριξαν αυτές τις μειονότητες πολιτικά και οικονομικά οι Προτεστάντες, προκειμένου να “αρρωστήσουν” τις ευρωπαϊκές κοινωνίες. Όπως συνέβη και με την πραγματική “πανούκλα”, και πάλι τον “ιό” τον μετέφεραν στην Ευρώπη τα “ποντίκια” τής Μέσης Ανατολής.
Χρησιμοποίησαν τους “μολυσματικούς” Εβραίους, για να μεταφέρουν την κομμουνιστική “πανούκλα” σε όλα κράτη. Όπως τα μολυσμένα ποντίκια με την ανεξέλεγκτη μετακίνησή τους σκορπίζουν τους “ιούς” πρώτα στις φωλιές τους και μετά στο περιβάλλον τους, έτσι έκαναν και οι Εβραίοι με τις μετακινήσεις τους. Όπως τα ποντίκια των λιμανιών μπαίνουν στα διάφορα αμπάρια των πλοίων και σκορπίζουν την αρρώστιά τους, έτσι έκαναν και οι Εβραίοι …”Μόλυναν” τις κοινότητές τους και μετά αυτές οι κοινότητες “μόλυναν” τις κοινωνίες οι οποίες τις φιλοξενούσαν. Έτσι χρησιμοποίησαν οι Προτεστάντες τους Εβραίους, για να μολύνουν τα διάφορα κρατικά “σκάφη”, ξεκινώντας από το ευρωπαϊκό “λιμάνι” …Τα “σκάφη” εκείνα, τα οποία δεν ήθελαν να τα αντιμετωπίσουν σε “ναυμαχία”, αλλά τα καλόβλεπαν ως “λεία” …Τα “σκάφη” εκείνα, τα οποία θα τους ήταν εύκολο να τα καταλάβουν, εκμεταλλευόμενοι την “πανούκλα” των πληρωμάτων τους. Αυτό ήταν το όλο κόλπο: Παγίδευσαν τους λαούς, για να περάσουν μέσω των Εβραίων τον κομμουνισμό μέσα στα κράτη τους
. Γι’ αυτόν τον λόγο είχαν απόλυτη ανάγκη τη συνεργασία με τις κατά τόπους προδοτικές εβραϊκές μειονότητες. Μέσω της εβραϊκής διασποράς “έσπειραν” τον κομμουνισμό σε όλες τις χώρες τής Ευρώπης. Δημιούργησαν ενσυνείδητα “μολυσμένους” κομματικούς θύλακες εβραϊκού τύπου μέσα σε κάθε κοινωνία …Περί αυτού πρόκειται …Ροκφέλερ, Ρότσιλντ, Λεμπ, Γκόλντμαν, Σακς και το κακό συναπάντημα ήταν οι εμπνευστές και χρηματοδότες τού κομμουνισμού.

Οι ίδιοι, οι οποίοι εμφανίζονται σήμερα ως οι μεγάλοι νικητές τής παγκόσμιας εξουσίας, είναι οι ίδιοι που χρηματοδότησαν και τον Μαρξ, τον Λένιν, τον Τρότσκι κλπ …Αυτοί, οι οποίοι σήμερα παριστάνουν τις “Αγορές” και καταστρέφουν ολόκληρα κράτη με μία τους “πρόβλεψη”, ήταν οι ίδιοι που χρηματοδότησαν κάποτε τον Μαρξ, για να μπορούν να κάνουν σήμερα αυτά τα οποία κάνουν.

Εβραίοι τοκογλύφοι πλήρωσαν τους “πατέρες” τού κομμουνισμού να φτιάξουν την κατά παραγγελία “ιδεολογία” τής εργατικής τάξης. Πολυεκατομμυριούχοι απατεώνες έβαλαν χαφιέδες τους να κατασκευάσουν την “ιδεολογία” των φτωχών ανθρώπων τού μόχθου …”Ιδεολογία” τρόπος τού λέγειν, εφόσον στην πραγματικότητα πρόκειται περί “παπαρολογίας”, η οποία ωθεί στο ένοπλο “γιουρούσι” κατά των πλουσίων. Με στόχο να τρομοκρατήσουν τους πάντες μέσα στην κοινωνία, έβαλαν τα τεμπελόσκυλα να φτιάξουν το “δόγμα” τής εργατικής τάξης …Έβαλαν τα παράσιτα να ηγηθούν των εργαζομένων. Γι’ αυτόν τον λόγο τούς ήταν πολύτιμοι συνεργάτες τα εβραϊκά κοπρόσκυλα των γκέτο. Οι μεγαλύτεροι τεμπέληδες της παγκόσμιας ιστορίας έγιναν οι συντάκτες του εργατικού “δόγματος”. Έβαλαν τους νταβατζήδες, τους μαχαιροβγάλτες και τους χαρτοκλέφτες να “ηγηθούν” του εργατικού κινήματος.  Πληρωμένα μολυσματικά “ποντίκια” των βρόμικων εβραϊκών “γκέτο” βγήκαν και μόλυναν όλες τις κοινωνίες.

Με τον τρόπο αυτόν κατάφεραν όλους τους στόχους τους ταυτόχρονα. Την ώρα που οι λαοί έπρεπε να διεκδικούν την εκβιομηχάνισή τους και την εργασία στα εργοστάσια, οι Εβραίοι κομμουνιστές διέβαλαν όχι μόνον τους εργοστασιάρχες, αλλά και την ίδια τη βιομηχανική παραγωγή …Δεν ήταν μόνον σκληροί εκμεταλλευτές οι βιομήχανοι, αλλά και τα εργοστάσιά τους ήταν φάμπρικες” που “διέλυαν” τους ανθρώπους …Δεν ήταν μόνον “διάβολοι” οι εργοστασιάρχες, αλλά και τα εργοστάσια ήταν “κόλαση”. Οι λαοί από τη μία λαχταρούσαν την ανάπτυξη και από την άλλη τη φοβούνταν …Τους τρόμαζαν οι κομμουνιστές με εργοστάσια που “έτρωγαν” ανθρώπινες ζωές …Οι κομμουνιστές, οι οποίοι στο μεταξύ είχαν πιάσει όλα τα “πόστα” …Έμμισθοι χαφιέδες στους χώρους εργασίας …Πάντα με συγκεκριμένη “ατζέντα” …Η πρώτη και κύρια δουλειά τους ήταν να “σαμποτάρουν” όσα εργοστάσια ανταγωνίζονταν τους Αγγλοσάξονες.

Όταν δεν ξεσήκωναν τους εργάτες σε καταστροφικές απεργίες, “ξεσήκωναν” τα απόρρητα μυστικά τής τοπικής παραγωγής, που τα παρέδιδαν στους Αγγλοσάξονες, οι οποίοι παρέμεναν σταθερά τα πραγματικά τους αφεντικά …Μόνιμα “φορτισμένοι”, για να προκαλούν τριβές μεταξύ εργαζομένων και εργοδοσίας. Αυτός ήταν ο ρόλος των κομμουνιστών στην κοινωνία …Αυτοί έδιναν την επιθυμητή “γραμμή” στην κοινωνία …Από τις Πρεσβείες κατ’ ευθείαν στα πεζοδρόμια της “πιάτσας” …Τα “γραφεία” τους ήταν στα εργοστάσια και στις φυλακές …Πληρώνονταν για να μπαίνουν στα εργοστάσια και να προκαλούν προβλήματα και ταυτόχρονα να μετατρέπουν τις φυσικές ανισότητες στην παραγωγή σε αφύσικες κοινωνικές ανισότητες στην κοινωνία …Πληρώνονταν για να μπαίνουν φυλακή, ώστε να παρακολουθούν και να χαφιεδίζουν τους πραγματικούς αγωνιστές τής κοινωνίας.

Οι στόχοι τους ήταν πολύ συγκεκριμένοι. Βασικός τους στόχος ήταν να διατηρούν τις κοινωνίες σε μόνιμη κατάσταση ταξικής σύγκρουσης …Να διατηρούν σε εχθρότητα —και αν μπορούν σε βαθμό μίσους— τους κεφαλαιοκράτες με τους εργαζόμενους. Το μίσος των Εβραίων τεμπέληδων απέναντι στην εργασία έγινε μίσος των εργαζομένων απέναντι στην εργοδοσία. Εξαιτίας τους έφταναν στο σημείο οι εργαζόμενοι να “υποσκάπτουν” μόνοι τους το δικό τους κεφάλαιο, που είναι η δυνατότητα εργασίας. Ο δεύτερος στόχος —και πολύ βασικός— ήταν να “φιλτράρουν” μέσα από τις φυλακές και τον συνδικαλισμό το πολιτικό προσωπικό κάθε χώρας …Χαφιέδες, οι οποίοι έδιναν κανονική αναφορά για τον καθένα που αγωνιζόταν πραγματικά και το σύστημα εξουσίας ήθελε να έχει γι’ αυτόν πληροφορίες. Αυτά, δηλαδή, τα οποία πάντα έκαναν οι Εβραίοι για την εξουσία —είτε στις φυλακές είτε στα πορνεία—, τα ανέλαβαν οργανωμένα οι κομμουνιστές, οι οποίοι στα πρώτα βήματα του κομμουνισμού ήταν όλοι τους Εβραίοι.