Η ασφάλεια είναι το καταφύγιο όσων φοβήθηκαν ή πληγώθηκαν στο παρελθόν. Είναι αυτό που αναζητάς και σε καταπίνει. Σου αφαιρεί τη σπίθα, σου μαθαίνει να μη ρισκάρεις, και να αποφεύγεις ότι μπορεί να πονέσει. Σε κάνει να διαλέγεις το γνώριμο, το προβλέψιμο. Εκεί όπου κανείς δεν σε απειλεί, αλλά ούτε σε εμπνέει. Εκεί όπου κανείς δεν σε πληγώνει, αλλά ούτε σε απελευθερώνει. Την ασφάλεια την ακολουθείς για να βρεις ηρεμία, και όταν νομίζεις πως βρήκες την ηρεμία, έχεις απλώς χάσει την αυτονομία σου.

Το τραύμα του παρελθόντος σου δεν είναι εχθρός. Είναι δάσκαλος που όσο τον αφήνεις γίνεται πιο αυστηρός. Αρχικά σου μαθαίνει να προστατεύεσαι – αλλά στο τέλος σε βάζει τιμωρία. Η ελευθερία απο την άλλη δεν είναι απουσία φόβου. Είναι η ικανότητα να περπατάς μέσα στον φόβο. Να αποφεύγεις κάθε «ναι» σε κάτι που σε κρατάει μικρό. Αν είσαι τραυματισμένος θα είναι πιο δύσκολο αλλά θα σε κάνει και πιο δυνατό. Ο δρόμος σε αυτό οδηγεί πάντα στην αυτονομία και την μη εξάρτηση απο κανέναν, στην απελευθέρωση του πραγματικού σου εαυτού.

Μάθε να τους ξεχωρίζεις

Οι άνθρωποι που επιλέγουν τον φόβο, εξιδανικεύουν πρόσωπα που έχουν εξουσία. Βλέπουν στον αυταρχικό ηγέτη το «δυνατό χέρι», έναν πατέρα που θα διώξει τους λύκους αν είναι «καλά παιδιά». Οι λύκοι σε αυτή την περίπτωση είμαστε εμείς. μας βλέπουν σαν κάτι απειλητικό, δεν τους προσφέρουμε ασφάλεια, τους προσφέρουμε ελευθερία. Μας κοιτάνε με τρόμο και βλέπουν μόνο δόντια. Μη σε βαραίνει αν είσαι λύκος. Ο λύκος δεν είναι κακός, είναι το ευγενέστερο ζώο της φύσης.

Εμείς που αγκαλιάζουμε το χάος ξέρουμε: πως η ασφάλεια είναι ψευδαίσθηση, και η προστασία είναι φυλακή. Στο χάος δεν υπάρχει κανείς να μας σώσει, αλλά χώρος να βάλουμε τους δικούς μας κανόνες. Εκεί η ηρεμία δεν είναι δώρο κανενός, είναι κατάκτηση. Κι αν πέσεις, θα πέσεις πετώντας.

anazitiseis.gr