Ίσα ρε μαχητές της ζωής και του δικαίου

”Ἄν μποροῦσα νὰ βγῶ νὰ μιλήσω στὸ πλῆθος ποὺ θέλει νὰ λιντσάρει τὴν αἰχμάλωτη στὸν πειρασμὸ μητέρα καί, καθὼς φαίνεται πιά, δολοφόνο τῶν τριῶν παιδιῶν της στὴν Πάτρα, θὰ τοὺς ἔλεγα τὰ ἐξῆς :
“Σίγουρα εἶναι φρικτὸ αὐτὸ ποὺ ἔκανε αὐτὴ ἡ γυναίκα. Τὴν ἔδεσε ὅμως ὁ διάβολος μὲ σατανικὸ ἔρωτα γιὰ τὸν σύζυγό της καὶ τὴν τύφλωσε. Θέλοντας νὰ τοῦ τραβήξει τὴν προσοχὴ καὶ νὰ κερδίσει τὴ συμπόνοια του, ἐπειδὴ τὴν ἄφηνε καὶ εἶχε κινήσει ἐνέργειες γιὰ διαζύγιο, τυφλωμένη ἀπὸ τὸ πᾶθος, ἄρχισε νὰ προκαλεῖ προβλήματα ὑγείας στὰ παιδιά της, γιὰ νὰ κάνει τὸ σύζυγο νὰ ἐπιστρέψει σὲ ἐκείνη καὶ νὰ ἀσχοληθεῖ μαζί της.
Φρικτό! Πράγματι. Ὅταν ὅμως οἱ δαίμονες ἀποκτοῦν ἐξουσία σὲ κάποια ψυχή, ποὺ δὲν προσέχει πνευματικά, σέρνουν αὐτὴν αἰχμάλωτη στὰ θελήματά τους. Ἐκεῖνοι ποὺ δὲν ἔχουν ἁμαρτήσει βαριὰ δὲν μποροῦν νὰ καταλάβουν αὐτὴν τὴν αἰχμαλωσία καὶ ἐξεγείρονται κατὰ τῶν θυτῶν. Ὅμως αὐτοὶ οἱ θῦτες εἶναι τὰ μεγαλύτερα θύματα τοῦ πεπτωκότος κόσμου, τοῦ κόσμου τοῦ σκότους.

Ἔλεγε ὁ Ἅγιος Πορφύριος : “ἄν ἔβλεπες τὸν (ἐπταικότα) ἀδελφό σου νὰ εἶναι τὸ κεφάλι του μέσα στὸ στόμα ἑνὸς λιονταριοῦ, θὰ ἔριχνες πέτρες νὰ τὸν χτυπήσεις ἤ θὰ προσπαθοῦσες νὰ τὸν βοηθήσεις νὰ ἐλευθερωθεῖ”;

Αὐτὸς ὁ λαὸς ποὺ ξεσπᾶ κατὰ τῆς μητέρας αὐτῆς κι ἐπιθυμεῖ νὰ τὴν λιντσάρει, ἄς θυμηθεῖ τὸ Γραφικὸ παράδειγμα τῆς συλληφθείσης ἐπὶ μοιχείᾳ γυναικός. Τὴν ὁδήγησαν ἐμπρὸς τοῦ Κυρίου τὴν μοιχαλίδα αὐτὴ μὲ πέτρες στὰ χέρια, ἔτοιμοι νὰ τὴν σκοτώσουν, βάσει καὶ τοῦ Παλαιοδιαθηκικοῦ Νόμου ποὺ ἴσχυει τὴν ἐποχὴ αὐτή. Καί, γιὰ νὰ πειράξουν τὸν Κύριο, τὸν ἐρώτησαν : “ἡ γυναῖκα αὐτὴ συνελήφθη νὰ διαπράττει μοιχεία καὶ συμφώνως μὲ τὸν Νόμο πρέπει νὰ τιμωρηθεῖ. Ἐσὺ τὶ κρίνεις πὼς πρέπει νὰ τὴν κάνουμε”; Ἄν ἀπαντοῦσε νὰ ἀφεθεῖ, θὰ Τὸν κατηγοροῦσαν πὼς καταλύει τὸ Νόμο, ἄν ἀπαντοῦσε νὰ θανατωθεῖ, θὰ κατέλυε τὸ Νόμο τῆς Δικῆς Του Ἀγάπης, τὸν ὁποῖο ἦλθε νὰ κηρύξει στὸν κόσμο (Καινή (Νέα) Διαθήκη). Τότε ὁ Κύριος σιώπησε κι ἄρχισε νὰ γράφει μὲ τὸ δάχτυλό του στὸ χῶμα : “ὁ τάδε ἔκανε αὐτό, ὁ τάδε ἔκανε αὐτό……”.
Ὅταν τελείωσε, γύρισε καὶ τοὺς εἶπε : “ἐκείνους ποὺ εἶναι ἀναμάρτητος ἀπὸ ἐσᾶς, ἄς ρίξει τὴν πρώτη πέτρα στὴ γυναίκα”. Στὸ ἄκουσμα αὐτῶν τῶν λόγων, ἀλλὰ καὶ βλέποντας ἐκεῖνα ποὺ εἶχε ἀποκαλύπτικῶς γράψει στὸ χῶμα γιὰ τὸν καθένα τους, οἱ πέτρες ἔπεσαν ἀπὸ τὰ χέρια καὶ οἱ τιμωροὶ τῆς γυναικὸς ἀπεχώρησαν. Ἔτσι ὁ Κύριος εἶπε στὴν ἁμαρτωλὴ : “γυναῖκα, εἶναι κάποιος ἐδῶ ποὺ νὰ σὲ κρίνει”; – “Ὄχι, Κύριε. Ἔφυγαν ὄλοι”. – “Οὔτε κι ἐγὼ σὲ κρίνω. Πήγαινε. Καὶ μὴν ἁμαρτήσεις ξανά.

Αὐτὸ εἶναι τὸ μεγαλεῖο τῆς Ἀγάπης τοῦ Κυρίου μας, τὸ μεγαλεῖο τοῦ Νόμου τῆς Καινῆς Διαθήκης, ποὺ ἐμεῖς οἱ Ὀρθόδοξοι Χριστιανοὶ θὰ ἔπρεπε νὰ ζοῦμε.
Δυστυχῶς ὅμως οὔτε ἡ ἁμαρτωλὴ μητέρα, οὔτε ὁ λαὸς τιμωρός της δὲν ἔχουμε αὐτὸ τὸ πνεῦμα, αὐτὴν τὴν πνευματικὴ ὡριμότητα, αὐτὴ τὴν Ἀγάπη στὸν Κύριο γιὰ νὰ τηροῦμε τὶς Ἐντολὲς Του καὶ νὰ μὴν ἁμαρτάνουμε (μητέρα φόνισσα) καὶ νὰ μποροῦμε νὰ συγχωροῦμε καὶ βοηθοῦμε πνευματικὰ τὸν ἁμαρτάνοντα (λαὸς τιμωρός).
Ἄν λιντσάρουν τὴ γυναίκα αὐτή, μπορεῖ νὰ δώσει τέλος στὴ ζωή της ἤ κάποιος νὰ τὴν σκοτώσει. Καὶ τὶ θὰ γίνει τότε; Θὰ κολαστεῖ μία ψυχή. Θὰ νικήσει πάλι ὁ πειρασμός. Γιατὶ νὰ γινόμαστε στὴν κακία τοῦ μισοκάλου συνεργοί;

Ἄς βοηθήσουμε αὐτὴν τὴν γυναίκα νὰ μετανοήσει καὶ νὰ ἐξομολογηθεῖ. Νὰ ἀπαλλαγεῖ ἀπὸ τὴ δαιμονικὴ ἐξουσία/αἰχμαλωσία. Ὄχι νὰ χαθεῖ ἡ ψυχή της καὶ νὰ κολαστεῖ.
Ἄς ὠριμάσουμε λίγο πνευματικὰ ὅλοι μας. Γιατί, ἐπειδὴ ἀφήσαμε τὴν πίστη, ἐρμηνεύουμε ὅλα μὲ τὴν ἀνθρώπινη λογική, ζοῦμε γιὰ τὸν κόσμο ἐτοῦτο, δὲν δεχόμαστε τὴν ὕπαρξη τοῦ πεπτωκότος ἀγγελικοῦ κόσμου καὶ δὲν ἀναγνωρίζουμε πὼς ἔχουμε ἀθάνατη ψυχή, ὥστε νὰ συμμορφώσουμε τὴ ζωή μας μὲ ὅ,τι θὰ εἶναι σὲ θέση νὰ βοηθᾶ αὐτή, κινδυνεύει πλέον ἡ “πολιτισμένη” κοινωνία μας νὰ ἐπιστρέψει σὲ καιροὺς χαμουραμπί!!! ”

Styliani Almp
******

Δεν είν’ από επάγγελμα, δεν είν’ αυτός ο λόγος
Που πάω και στριμώχνομαι στο Κακουργοδικείο
Δεν είμαι κάνας διάσημος δα ποινικολόγος
Καλά καλά δεν πρόλαβα να πάρω και πτυχίο.
Χωρίς κανένα έλεος τρέχω στην κάθε δίκη
Η τρίχα μου σηκώνεται στη θέα του φονιά
Όχι από οίχτο ή ανθρωπιά μα με γεμίζει φρίκη
Και σπρώχνω ψιθυρίζοντας “μια θέση ρε παιδιά!”
Αν έχεις σαν κι εμένανε απάνθρωπη καρδιά
που γουστάρει πτώματα και δικηγόρου πρόζα
Να σου πω πού βρίσκεται Σταδίου και γωνιά
Εκείνο το ερείπιο της οδού Σανταρόζα.
Με συγκινούν οι συγγενείς που κλαίνε στους διαδρόμους
Κι η αδρεναλίνη μ’ ανεβάζει τους σφυγμούς
Σα βλέπω αυτόν τον άθλιο κοντά στους αστυνόμους
Να σπαρταράει σαν ψάρι απ’ τους λυγμούς!
Μου φαίνεται όμως κάποτε η μέρα πως θα `ρθεί
Που θ’ απονεμηθεί στον κόσμο η Θεία Δίκη
Εμένα θα δικάζουνε, Πολιτική Αγωγή
Θα είναι όσοι κοίταζα με φρίκη.
Οι λωποδύτες, μαστροποί, προπάντων οι φονιάδες
θα λένε συνωθούμενοι όλοι για να με δουν
“Αυτός όταν μας δίκαζαν μας έφτιαχνε καντάδες”
και δαχτυλοδειχτούμενο θα με περιφρονούν.
Αν έχεις σαν κι εμένανε απάνθρωπη καρδιά
που γουστάρει πτώματα και δικηγόρου πρόζα
Να σου πω πού βρίσκεται Σταδίου και γωνιά
Εκείνο το ερείπιο της οδού Σανταρόζα.
Αν έχεις σαν κι εμένανε απάνθρωπη καρδιά
Και κομμάτι διαστροφή στο σάπιο σου κρανίο
Να σου κρατήσω ρεζερβέ κι εσένα μια γωνιά
Να δεις τα όσα γίνονται στο Κακουργοδικείο.
«Οδός Σανταρόζα – 1981»

Βασίλης Νικολαΐδης

==============

Μερικές σκέψεις, μπορεί και λανθασμένες σχετικά με τη συγχώρηση:
Θα σας εκπλήξω, αλλά κάποια πράγματα μου είναι αδύνατον να τα συγχωρέσω.
Συγχώρηση άλλωστε θα πεί «να χωράω στον ίδιο χώρο με τον άλλον» χωρίς αυτός και τα παραπτώματά του να με ενοχλούν, να με ταράζουν και να με επηρεάζουν.
Η συγχώρεση ηρεμεί αυτόν που συγχωρεί. Είναι ψυχωφελής για αυτόν που συγχωρεί. Συγχωρώ κάθε μέρα άτομα του περιβάλλοντός μου και του άμεσου και του ευρύτερου κι ελπίζω να με συγχωρούν κι αυτοί για τα πιθανά λάθη και αστοχίες μου.
Ομως σε κάποιες ειδικές περιπτώσεις, δεν μπορώ να συγχωρέσω (με) κάποιους ανθρώπους με τίποτα, ίσως γιατί είμαι κι εγώ άνθρωπος.
Δεν μπορώ να συγχωρέσω τον Μπρέιβικ που σκότωσε 77 παιδιά για την βλαμμένη ιδεολογία του, δεν μπορώ να συγχωρήσω τα εγκλήματα των Ναζί και όσων φέρονται σαν Ναζί, δεν μπορώ να συγχωρήσω τον Λιγνάδη κι όλους τους Λιγνάδηδες της Γης, δεν μπορώ να συγχωρήσω τον πατριό και τη μάνα που βασάνιζαν απάνθρωπα ένα παιδί και όταν πέθανε το έβαλαν στην εργαλειοθήκη, μάλιστα δεν λυπήθηκα καθόλου που κρεμάστηκε, δεν μπορώ να συγχωρήσω και τη Ρούλα Πισπιρίγκου. Δεν μπορώ ακόμη κι αν είναι άρρωστη.
Κι αφού το βλέπουμε ανθρώπινα, άνθρωπος είμαι κι εγώ και δεν μπορώ να τους συγχωρήσω. Ας τους συγχωρέσει ο Θεός. Στο κάτω κάτω, ο Θεός είναι ο Χρόνος, ο Θεός είναι ο Χώρος και περιβάλλει τα πάντα. Χωράει τα πάντα. Εξ ορισμού. Εμείς, είμαστε περιορισμένοι. Μπορεί στα μάτια του Θεού να είμαστε χειρότεροι, κανείς δεν ξέρει. Αλλά απλώς δεν μπορώ.
Προσέξτε τώρα:
Για τον ίδιο αυτόν λόγο που σας περιέγραψα παραπάνω, του να μην μπορώ να συγχωρέσω, δηλαδή να χωρέσω στον ίδιο χώρο με μερικούς από αυτούς τους ανθρώπους και το κακό που τους συνοδεύει, δεν θα μπορούσα ποτέ να πάω έξω από το σπίτι τους, να τους παρατηρώ και να περιμένω να βγουν για να τους λιντσάρω. Θα πήγαινα ΟΣΟ ΓΙΝΕΤΑΙ ΠΙΟ ΜΑΚΡΙΑ.
Ελπίζω να βγάζει νόημα…
Στη φωτογραφία απεικονίζονται αγανακτισμένοι κάτοικοι της Πάτρας έξω από το σπίτι της Πισπιρίγκου. Αν κάνεις μεγέθυνση θα δεις ότι πολλοί γελούν, απαθανατίζουν τη στιγμή και χαμογελούν. Και με σας δεν θέλω να βρίσκομαι στον ίδιο χώρο.

Αννυ Λιγνού

*******
Σε αυτή τη φάση το μόνο σχόλιο που θα έκανα.Αντιμετώπιση
(φερόμενων γιατί ΜΟΝΟ η Δικαιοσύνη αποφασίζει σχετικά) ειδεχθών εγκλημάτων και εγκληματιών από μέρος της κοινωνίας με τρόπο ανατριχιαστικό και ανησυχητικό. Παρακολούθηση λες και πρόκειται για σήριαλ. Τηλεθεατές, τηλεδικαστές, “ειδικοί” και μη, εκδοχές και σενάρια. Ξαφνικά όλοι Πουαρό, Μις Μαρπλ, με τηλεκοντρόλ (πλάι στα πατατάκια) αντί για το σφυράκι του Δικαστή της έδρας. Στοιχεία από δικογραφίες (τελικά οι έρευνες είναι μυστικές ή όχι;) για κουτσομπολιό. Και φυσικά….η “ιερή αγανάκτηση” που νιώθουν κάποιοι και τους οδηγεί να θέλουν τον νόμο του Lynch.
Τα εγκλήματα ερευνώνται, οι αυτουργοί διώκονται και όταν αποδειχτεί η κατηγορία τιμωρούνται έτσι όπως ο νόμος ορίζει, από τα αρμόδια όργανα που προβλέπονται από τον νόμο. Τίποτα λιγότερο και τίποτα περισσότερο σε κοινωνίες που δεν είναι ζούγκλες.
Υ.Γ. Προς το “αγανακτισμένο πλήθος” που θέλει να λυντσάρει (με φυσικό ή διαδικτυακό ρόλο “δήμιου”): Όχι, συγγνώμη, δεν σας έχει ορίσει κανένα θύμα, καμία Θέμιδα ως αρμόδιους να “πάρετε εκδίκηση”. Δεν υπερασπίζεστε τη Δικαιοσύνη, δεν συνεισφέρετε στην ασφάλεια παιδιών, ούτε στην καταπολέμηση του εγκλήματος με αυτά που κάνετε. Δεν εκφράζετε υγιή, αναμενόμενο αποτροπιασμό προς το έγκλημα, δεν δείχνετε σεβασμό στη ζωή που χάνεται από έγκλημα. Βρήκατε άλλοθι να εκφράσετε “δικαιολογημένα” μίσος και βίαια ένστικτα.
*Αρνούμαι πεισματικά να σχολιάσω επιστημονικά σχετικά με την ενοχή ή όχι στη συγκεκριμένη υπόθεση. Επιτέλους να γίνει κατανοητό, μόνο μια ιδιότητα-λειτούργημα είναι αρμόδια να αποφανθεί σχετικά με την κατηγορία: Δικαστής, μετά από την ακροαματική διαδικασία εκδίκασης όπως η ποινική δικονομία ορίζει.

Μαρία Αλβανού

Ετσι δουλεύει ο οχλος και η ολη ψυχολογια πισω απο το λινστάρισμα…. Ρίχνουμε ολα τα κακά της κοινωνίας σε ενα τερας, επινοημενο η μη ωστε να νοιωσουμε εμεις καλα για το ποσο καλοι και ηθικοι ειμαστε….. Πραγματικά στα @@ τους τα παιδακια κι η αποδοση δικαιοσυνης…. ολοι αυτοι το μονο που θελουν ειναι να επιβεβαιώσουν στον εαυτο και να δειξουν στους εξω ποσο σωστοι και ηθικοί ειναι με το να πετάξουν την μεγαλυτερη και πιο ευφάνταστη καταρα, η να πανε εξω απο το δικαστηριο να φωναξουν φονισσα…..Ακουσα από φίλο ότι οτι έχει μισθωθεί πούλμαν με κόσμο που έρχεται απο Πάτρα για να κράξουν…
Στο Ευαγγέλιο υπάρχει η περίπτωση οπου ο όχλος είχε παρει πέτρες για να λιθοβολίσει μιά γυναίκα και καπάκι να παγιδευσουν τόν Χριστό φέρνοντας τον σε δυσκολή θέση με τήν ερώτηση πού τού έκαναν…..
Ο Χριστός αφού έσκυψε κάτω, για να τους δώση καιρό να συναισθανθούν την δική τούς κατάντια και βρωμιά έγραφε στό χώμα……
Έτσι ώστε, την ώρα που αυτός ασχολούνταν δήθεν με το να γράφει…..τούς έδινε τη δυνατότητα να φύγουν πριν τους καταδικάσει πιο φανερά…… Κάποια χειρόγραφα λένε ότι έγραφε του καθ ενός τις (βαριές) αμαρτίες….(Facebook)

******
Τη μαζική ευαισθησία για την υπόθεση της Πάτρας θα τη δεχόμουν αν υπήρχε (ή έστω υπάρξει στο εξής) η ίδια και πολύ περισσότερη για τα εκατοντάδες χιλιάδες παιδιά κάθε χρόνο στην πατρίδα μας που δεν προλαβαίνουν να γεννηθούν… Αλλιώς, σημαιοφόρος σ’ αυτή την παρέλαση ευαισθησίας είναι ο Φαρισαίος της ομώνυμης παραβολής στην αρχή του Τριωδίου…(Facebook)

*******

Στις αυτοκτονίες τόσων ετών, δεν εξαγριωθήκατε
Στα δύο, ειδικά, τελευταία χρόνια εξαθλίωσης, δεν εξαγριωθήκατε
Στους θανάτους που προκάλεσαν οι κυβερνώντες και οι γιατροί, δεν εξαγριωθήκατε.
Στο ξεπούλημα της πατρίδας, δεν εξαγριωθήκατε
Στους υγειονομικούς, που πέφτουν από την πείνα τώρα 8 μήνες, δεν εξαγριωθήκατε
Στις εκτρώσεις, που γίνονται σαν να τρως στραγάλια, δεν εξαγριωθήκατε
Στις εισαγωγές αλλαχουακμπάρηδων, δεν εξαγριωθήκατε
Στην καταστροφή της πατρίδας μας, δεν εξαγριωθήκατε
Στους πεινασμένους που είναι χιλιάδες, δεν εξαγριωθήκατε
Στα δυστυχισμένα παιδάκια των τελευταίων ετών, δεν εξαγριωθήκατε.
Στην ασυδοσία της κοινωνίας μας, δεν εξαγριωθήκατε.
Τίποτα, που θα σας φέρει ενάντια στο σύστημα και θα σας κάνει να φάτε ξύλο, δεν σας εξαγριώνει και δεν σας βγάζει στους δρόμους.
Τώρα, στα ακίνδυνα, είστε φαρδιά-πλατιά εξαγριωμένοι, και δεν σας κάνει άνθρωπος καλά. Βγαίνετε στους δρόμους και στα σπίτια και το παίζετε μάγκες….θέλετε να δείρετε το σύμπαν, δηλαδή τη φόνισσα, μέχρι εκεί φτάνετε…
Ισα ρε μαχητές της ζωής και του δικαίου(Λένα Σεπτέμβρη-Facebook)

proskynitis.blogspot.com