Η οδυνηρή υπομονή τού καλού κάνει Τόν Θεόν νά λυτρώσει τόν κακόν. Υπερβατικός Λογισμός. Περί Φιλοκαλίας…

Η οδυνηρή υπομονή τού καλού κάνει Τόν Θεόν νά λυτρώσει τόν κακόν. Υπερβατικός Λογισμός. Περί Φιλοκαλίας…

Κάποιοι απ’ εσάς θά έχετε αναγνώσει ανατολίτικον υπερβατικόν διαλογισμόν. Ομολογουμένως υπάρχει εξυπνάδα, σοφιστεία, εντυπωσιακή λογολογία καί βλακεία σ’ αυτά τά κείμενα…

Η λέξη υπέρβαση τά λέγει από μόνη τής. Διά νά κάνεις τήν υπέρβαση πρέπει νά κάνεις τήν υπέρβαση!…

Καί επειδή ώς άνθρωπος είσαι γεννημένος καί προσκολλημένος είς τήν γήν, τά γήϊνα, τήν υλοφροσύνη,… υπέρβαση θεωρείται καί ΕΙΝΑΙ νά κάνεις τήν υπέρβαση μακρυά καί πέρα από τήν προσκόλληση σέ ό,τι έχει νά κάνει μέ τήν ύλην!… Νομίζω συμφωνούμε όλοι έως τούδε…. Δέν δύνησαι νά κάνεις τήν υπέρβαση εάν δέν κάνεις προηγουμένως τήν υπέρβαση σέ Ηθική Υπόσταση!… Τουτέστιν, διά νά κάνεις τήν υπέρβαση πρέπει πρωτίστως νά μάθεις, νά διδακτείς, νά συνειδητοποιήσεις τί εστίν υπέρβασις!.. Διά νά συνειδητοποιήσεις τί εστίν υπέρβασις πρέπει πρωτίστως νά έχεις κατανοήσει τί εστίν αντιυπέρβασις, βάσις, έμβασις, προσγείωσις μέ τήν έννοια τής κοσμικής γήινης λογικής ήτοι επιβίωσις…

Η υπέρβαση είναι τό αντίστροφον τής ιδιοτελής βάσης, τής ιδιοτελής επιβίωσης, τής ανάγκης νά είσαι συμφεροντολόγος ώς μονόδρομος τής επιβίωσης καί αυτοεπιβίωσης. Υπέρβαση δέν είναι νά γίνεις μεγαλύτερος μέ τήν έννοια νά αποκτήσεις μεγαλύτερες δυνάμεις, όπως η νοθεία σού μέ τεχνητή νοημοσύνη, απόκτηση χρήματος, δόξας, εξουσίας, θέσεως, γοητείας είς τόν άξωνα όλα τής ιδιοτέλειας, είτε τό φαντάζεσαι είτε δέν τό συναισθάνεσαι… Υπέρβαση είναι κινηθείς εναντίον τού επιβιωτικού εαυτού καί τού εγωιστικού εαυτού, νά περιφρονήσεις τήν γήν, τά γήινα, τά υλόφρονα, ή αλλιώς πώς θά κάνεις τήν υπέρβαση αφού θά προσδίδεις μεγαλύτερη αξία σ’ αυτά;…
Υπέρβαση δέν είναι η ευτυχία, δέν είναι η ηρεμία, δέν είναι αυτάρκεια, αλλά η δικαιοσύνη… Η οποία δέν συμφωνεί μέ τά γήινα, τήν γήν, τά υλόφρονα… υπέρβαση είναι η αντιβαρύτητα τής υπερβαρύτητας…

Ό ανατολίτικος υπερβατικός διαλογισμός είναι μία ανάμεικτη κατάσταση ευτυχίας, ηρεμίας, αυτάρκείας, αυτοβελτίωσης, μεγαλοποίσης μέσω τής απλότητος ή τής απλότητος μέσα από τά πλούτη. Αυτός ό υπερβατικός διαλογισμός συνάδει, ενώνεται καί νοθεύεται ή αναμειγνύεται μέ τά πάντα.. Δέν τόν ενδιαφέρει νά καθαρίσει η ψυχή από περασμένες αμαρτίες αλλά πώς νά διορθωθεί απ’ εδώ καί πέρα ή νά νοιώθει ήσυχα ενώ έχει διαπράξει αμαρτήματα καί δέν έχει μετανοήσει αλλά έχει απλά μεταμεληθεί ήτοι τά λησμόνησε, τά αφήνει οπίσω καί αλλάζει τρόπον ζωής, μορφήν, ιδιαίτερη παρουσία είς τόν κόσμον. Όπως ένας εγκληματίας οπού αφού έχει αποκτήσει όσον χρήμα τόν οκανοποιεί μετά κάνει αγαθορεργίες διά νά προσκωμίσει συμπάθεια, χειροκρότημα καί υστερόβουλα πλεονεκτήματα μέσα από τά δύο πρώτα. Υπέρβαση δέν είναι νά ξεχάσεις πώς απόκτησες τά λερωμένα μέ αδικία χρήματα καί νά γίνεις απ’ εκεί καί πέρα ένας καθώς πρέπει «καλός» κοσμικός άνθρωπος, αλλά νά επιστρέψεις τά εγκληματοποιημένα χρήματα καί εάν δέν έχεις πού νά τά επιστρέψεις νά τά χαρίσεις σέ αγαθοεργίες ανώνυμα καί συνάμα ή αμέσως μετά νά Εξομολογηθείς….

Ό ανατολίτικος υπερβατικός διαλογισμός πείθει τούς ανθρώπους ότι δύνανται νά γίνουν θεοί ή τουλάχιστον μέ αυτόν τόν τρόπον προσφέρθηκαν είς τήν Δύση ώς αιρέσεις. Ό Χριστιανικός υπερβατικός διαλογισμός δέν σέ κάνει θεόν δέν πιστεύει ότι υπάρχει πέραν Τού Ενός Θεού, αλλά σέ κάνει νά μιμηθείς μέ ειλικρίνεια καί αγαστή προθυμία Τόν Θεόν! Η Υπέρβαση τού ανθρώπου Τού Χριστού είναι νά γίνεις τό κατά δύναμει Σύγχριστος Τού! Δέν γίνεσαι θεός, μιμείσαι Τόν Θεόν καί Τόν αφήνεις νά αποφασίσει μέ βαθμούς δι’ εσένα… Δέν γίνεσαι μεγαλύτερος μέ τήν λογική τής κοσμικότητος αλλά μικρότερος διά ν’ απέχεις από τήν λογική τής ύλης. Μέ αυτόν τόν τρόπον γίνεσαι μεγαλύτερος μέ τήν έννοια τού ουρανού…

Ομολογουμένως η Ορθοδοξία απότυχε είς τήν αυτοπροώθηση τής ήτοι τό μάρκετινγκ τής. Ενώ έχει είς τούς κόλπους τής τόν ανώτερον καί μονοουσιαστικόν υπερβατικόν διαλογισμόν ούτε τόν αναγνωρίζει πιά… Πρόκειται διά τήν Φιλοκαλία! Τά βιβλία αυτού τού υπερβατικού διαλογισμού είναι τά ανώτερα οπού έχουν γραπτεί καί έχουν απαύγασμα τήν Καινή Διαθήκη καί δέν πρόκειται διά γραφή αλλά πράξη η οποία έγινε γραφή…

Έναν από τά βιβλία τού χριστιανικού υπερβατικού διαλογισμού είναι τό «Γεροντικόν». Είς τήν αρχήν θά νομίσετε ότι πρόκεται περί παραμυθίων, καί ίσως τό εγκαταλείψετε από ανία, ή επειδή μέσα βαθειά σάς θά νομίσετε ασυνείδητα ότι πρόκειται περί υποκρισίας. Εάν συνεχίσετε τήν ανάγνωση μπορεί καί νά θυμώσετε σφόδρα διότι θά σάς έχει προσβάλει τόν εγωισμόν υποσυναίσθητως. Θά ειπείτε: «Δέν είναι δυνατόν νά υπήρξαν ή υπάρχουν ανθρώποι οπού νά κάνουν τέτοια πράγματα» καί εδώ θά φανεί η υποκρισία τής ατέλειας σάς καί η αμάθεια τής αρχαριότητος καί αδαότητος σάς. Διότι εκείνον οπού θά έπρεπε νά ειπείτε είναι: «Δέν είναι δυνατόν νά υπήρξαν ή υπάρχουν ανθρώποι μέ τόση ειλικρινή υπερευφυία καλοψυχίας»….

Τό Γεροντικόν είναι η μάχη τού ανθρώπου νά γίνεις καλύτερος από τόν άλλον ζημιώνοντας υλοφρονικώς, μέ ζήλον αλλά όχι φθόνον πρός τόν αδελφόν. Μέ διεκδίκηση νά είναι καλύτερος από τόν αδελφόν τού καί ταυτόχρονη αγάπη ή μάλλον μέ διεκδίκηση καλύτερης πράξης από τόν αδελφόν μέ αγάπη πρός τόν αδελφόν…

Κυριολεκτικώς εάν οί ανθρώποι έπρατταν όπως είς τό Γεροντικόν η γή θά μεταμορφώνετο σέ διαστημόπλοιον υπέρβασης.

Κανένα δόγμα επί τής γής δέν πλησιάζει κάν ούτε έξ’ αποστάσεως τό Γεροντικόν καί γενικώς τήν Φιλοκαλία. Ούτε η γιόγκα, ούτε τό τάϋ τσί, ούτε ό Βουδισμός, ούτε ό Μωαμεθανισμός, ούτε ό Ινδουϊσμός, ούτε η κοσμική δικαιοσύνη ή ό,τιδήποτε άλλον. Τό αιτιάτον είναι επειδή η Φιλοκαλία κάνει τόν κάθε Φιλόκαλον νά γίνεται ένας αυτοσχέδιος Φιλόσοφος τής Καλοπραξίας! Μέ τήν Φιλοκαλία δέν βάζεις κανόνες είσαι ό κανόνας. Δέν επιζητείς τό σύνστημα είσαι τό σύνστημα τής Καλοσύνης. Δέν προσπαθείς νά κάνεις τό καλόν από επίδειξη αλλά τό καλόν γίνεται τό μοναδικόν έμφυτον σού…!

Δέν είσαι κάποιος είσαι κανένας αλλά ταυτόχρονα είσαι έναν καί μοναδικόν Φίλος Τού Θεού, Φίλος τής Δικαιοσύνης, Φίλος τής Αγάπης. Εάν δέν είσαι έναν από αυτά τά τρία συναισθητώς ή ασυναίσθητως καί αναγνώσεις Φιλοκαλία αμέσως θά καταλάβεις ότι κάτι στραβώνει μ’ εσένα…

Διότι αυτά τά τρία έχουν συνεπή συνάρτηση διακυματιστικής ανάρτησης. Εάν αφαιρέσεις έναν από αυτά έγινες ίσως ένας σπουδαίος σοφιστής…

Πρώτιστος άξων τής Φιλοκαλίας είναι ότι δέν διορθώνει όταν πληγώνει τόν συνάνθρωπον αλλά όταν δέν τόν πληγώνει. Δηλαδή αποφεύγει νά εκδηλώσει τό δίκαιον εάν αυτόν δέν συνεκδηλώνει αγάπη καί διά νά έχεις αυτήν τήν σκέψη πρέπει νά έχεις εμπιστοσύνη είς Τόν Θεόν ότι αυτόν οπού δέν διόρθωσες είς τήν ώρα τού από αγάπη νά μήν πληγώσεις κάποιον θά τό διαχειριστεί σοφότερα, ανεπαίσθητα καί μέ τόν κατάλληλον τρόπον Ό Θεός…

Κάποιοι είχαν έναν οδηγόν είς τήν έρημον, αυτός χάθηκε, αλλά δέν τού τό είπαν διά νά μήν τόν πληγώσουν μέχρις ότου εξημερώσει, εντούτοις, πιθανότητα νά τούς κατασπάραζαν άγρια θηρία, εντούτοις είχαν εμπιστοσύνη είς Τόν Θεόν ότι αυτόν δέν θά συμβεί. Νά πώς συναρτόνται καί τά τρία μαζύν ήτοι Θεός, Δικαιοσύνη, Αγάπη… Διά νά υπάρχει αυτόν πρέπει νά είσαι συνδεδεμένος διά τής Προσευχής μέ Τόν Θεόν. Εάν συνειδητοποιήσετε τό παράδειγμα οπού σάς είπα ανωτέρω θά καταλάβετε ότι καταλύει τήν λογική! Ναί τό κάνει επειδή πρόκειται διά τόν έμφυτον μετέμφυτον πλέον Υπερβατικόν Λογισμόν/Διαλογισμόν!

Ό Χριστιανικός Υπερβατικός Διαλογισμός καταλύει κάθε έννοια λογικής σού φαίνεται αλλά δέν τό κάνει, αυτόν οπού κάνει είναι νά καταλύει κάθε έννοια κακού, ουδέτερου καί ανάμεικτου Διαλογισμού καί νά προσκολλάται μόνον είς τόν καλόν Διαλογισμόν από τήν έν λόγω τετράδα αυτής τής Τετραπιθανότητος…

Κάπου λέγει ότι άμα ένας ρίξει κάποιον καί αυτός ανταποδώσει έστω καί από άμυνα θά ρίχνουν αλλήλοις ό ένας τόν άλλον συνεχώς! Μήπως δέν είναι αυτός ό πολιτισμός τής παμπολιτικής σέ όλα τά επίπεδα τού πολιτισμού; Η άμυνα από ανάγκη προξενεί περισσότερα προβλήματα, αλλά τί νά κάνεις όταν ό άλλος δέν καταλαβαίνει; Ό υπερβατικός άνθρωπος δέν θά αντιδράσει έστω καί εάν καταλήξει είς τόν θάνατον, όπως Πρώτος έδειξε Ό Χριστός καί ακολούθησαν οί Μάρτυρες Τού! Αυτόν βεβαίως σάς ξενίζει, αλλά αυτός ό άνθρωπος δέν γίνεται νά μήν σωθεί! Καί νά μήν έχει ψυχήν θά αποκτήσει ευθύς αμέσως διότι προκαλεί τήν ανθρωπιά = εντιμότητα Τού Θεού! Όπως είπε Ό Χριστός αυτοί οπού θά σωθούν θά εκβιάσουν τήν σωτηρία τούς. Κάνε τό καλόν καί ρίξ’ τό είς τόν αιγιαλόν, Ό Θεός δέν γίνεται νά παραμείνει ασυγκίνητος μέ τήν ανθρωπιά σού. Ωμιλούμε διά μεγάλη τέχνη, τήν Τέχνη τών Τεχνών! Εάν συλλογάσαι τήν υπέρβαση χωρίς υπέρβαση, μέ βάση = ύλη, υλοφροσύνη, ιδιοτέλεια, επίβαση, τότε θά μωρίσεις = ζαλιστείς καί θά εκνευριστείς. Διά νά δύνησαι νά κάνεις τήν Υπέρβαση εξυπακούεται ότι πρέπει νά Πιστεύεις ότι υπάρχει ό Ουρανός τής Υπέρβασης ή άλλως πώς θά τήν εγκαταλείψεις. Δηλαδή Ό Θεός, η Αγάπη καί η Δικαιοσύνη άνευ όρων σέ πλήρην αντιδιαστολήν μέ εγκληματικότητα άνευ ηθικών αναστολών, στηρίζεται είς τήν Τέταρτη Μονάδα αυτής τής Τετραπιθανότητος δηλοί Τή Πίστη!…

Οί Χριστιανοί στρατιώται αναγκαστικώς κινούνταν είς τήν επίβαση τής λογικής τής κοσμικότητος αλλά μέ σύρμα ενωμένον διά Προσευχής μέ Τήν Πηγήν Τής Υπέρβασης ήτοι Τόν Θεόν. Τά διαπιστευτήρια τής εξιλέωσης τούς σέ υπερβατικότερον βαθμόν από τήν Εξομολόγηση έν κλιμάτι Μετάνοιας παρότι ήταν αναγκαίον τό ότι έπραξαν, τά προσέδιδαν μέ Θυσία Πίστης ήτοι Μαρτυρικόν Θάνατον! ΈΩΣ εκεί φθάνει η Φιλοκαλία έστω καί φαινομενικώς κάπως ανάποδα, αλλά είναι υπερευφυέστατη. Σού λέγει σκότωσες διά χάριν Τού Θεού; Ναί απαντάεις! Τότε δώσε τά διαπιστευτήρια σού ώσπου φθάνεις; Τού λέγεις ώς τήν χύση τού αίματος καί τήν κοπήν τού σώματος μού σέ τεμάχια… Πώς μπορείς νά νικήσεις αυτήν τήν Υπέρβαση η οποία είναι ταυτόχρονα Πίστη, Θεοφιλία, Αγάπη, Δικαιοσύνη!

Είς τήν Φιλοκαλία η πραγματικότητα καί η υπερπραγματικότητα, η επίβαση καί η υπέρβαση, η γή καί ό άϋλος ουρανός δέν είναι δύο διαφορετικά πράγματα αλλά όπως τώ όντι εισίν είς τήν κυριολεξία, ενωμένα έκ τών προτέρων. Όσον ανεβαίνεις πρός τά επάνω χάνεται τό κάτω καί όσον κατεβαίνεις πρός τά κάτω χάνεται από μέσα σού τό επάνω. Όσον ανεβαίνεις είς τήν υπερπραγματικότητα καί τήν υπέρβαση εξαφανίζεται από προσώπου ψυχής σού η πραγματικότητα καί η επίβαση. Πρόκειται περί βαθμίδων άνω/κάτω. Είναι ομολογουμένως η κλίμαξ τού οράματος τού Ιακώβ. Διατί κάποιος πίπτει π.χ. είς τό δέκατον κλιμακοστάσιον καί άλλος είς τό εικοστόν; Διότι όσον ανεβαίνεις τήν έν λόγω κλίμακα σέ ξενίζει περισσότερον, προκαλεί περισσότερον τήν λογική σού καί τόν ψευδοϋπερβατικόν διαλογισμόν τού σατανά καί τής συναγωγής τού σέ πολλά ιδρύματα καί δόγματα τής πραγματικότητος…

Η υπέρβαση δέν είναι μαγκιά, δέν είναι συρμός, δέν είναι τρόπος διαντίληψης καί λογικής, είναι απόρριψη τού ότι είναι λογικόν ή δέν είναι λογικόν αλλά δέν συνάδει μέ τήν φιλία πρός τήν καλοσύνη!

Ό υπερβατικός πρωτίστως σκέπτεται, κρίνει, διαλογίζεται τό καλύτερον καλόν αγαθόν καί μετά λέγει, πράττει, ευφυεί, σχεδιάζει…

Πώς είναι δυνατόν νά υπάρξει υπέρβαση μέσα από τήν λογική τής επίβασης; Η επίβαση έχει αρχή καί τέλος, πυρήνα καί πηγαίον ελιγμόν τήν επιβίωση. Η επιβίωση μέσω τής λογικής τής επίβασης είναι η επιβίωση πρίν τόν θάνατον, ενώ η επιβίωση μετά τόν θάνατον είναι η υπέρβαση! Λέγεται καί είναι υπέρβαση επειδή υπερβαίνει τά όρια τού θανάτου. Όταν ό στόχος τού τόπου ή τού αποτελέσματος σού είναι κάτι τίς μετά τόν θάνατον δέν μπορεί πιά νά έχει τόν ίδιον διαλογισμόν διαντίληψης μέ τόν στόχον τής επιβίωσης πρίν τόν θάνατον. Αντιλαμβάνεστε πλέον διατί σάς είπα ότι άνευ Πίστης, Θεού, Δικαιοσύνης, Αγάπης, υπερβατικός διαλογισμός δέν είνι εφικτός.

Όταν θέλεις νά μεταφερθείς έναν βήμα πάρακατω δέν εισέρχεσαι σέ αεροπλάνον! Πρόκειται περί διαφορετικών διαλογιστικών προσεγγίσεων. Τό νά μεταφερθείς μακρύα, τό νά μεταφερθείς πέρα από τό τέλος τού θανάτου απαιτεί διαφορετική προσέγγιση. Είναι ό θάνατος, ό άγγελος οπού αγαπάει τόν θάνατον, οπού σέ κάνει νά βλέπεις τήν επιβίωση πρίν τόν θάνατον καί όχι μεταθάνατον… Ό θάνατος είναι μία κλωστή οπού διαχωρίζει τά όρια δύο κομμάτων, τής επιβίωσης πρίν τόν θάνατον καί τής επιβίωσης μετά τόν θάνατον. Εφ’ αναλόγως ποίου κόμματος είσαι οπαδός διασχηματίζεται καί η λογική σού… Τό μέν είναι τό κόμμα τής Επίβασης καί τό δέ τό κόμμα τής Υπέρβασης… Διά νά επιτύχεις είς έναν από τά δύο πρέπει νά καταστρατηγήσεις τίς εντολές, αρχές καί αξίες τού αντίθετου αντίδεου κόμματος…

Τώρα εσύ σκέψου καί αποφάσισε ποία είναι η υπέρβαση καί ποία η επίβαση, ό εμβολιασμός ή η απόρριψη τού εμβολιασμού, τό μικροψήγμα καί τό χάραγμα ή η απόρριψη τούς. Ό,τι αποφασίσεις χωρίς νά τό συναισθανθείς ίσως, δηλώνεις σέ ποίον κόμμα ανήκεις, τής υπέρβασης ή τής επίβασης… Είναι γνωστόν ότι η επίβαση έχει τέρμα τόν θάνατον. Είναι γνωστόν ότι η υπέρβαση έχει αφετηρία τόν θάνατον. Είναι γνωστόν ότι άλλα τάγματα θρησκειών σού λέγουν διά τέλος καί επανάληψη αρχής ύπαρξης, ήτοι αναενσάρκωσης… Καί είναι γνωστόν καί πλέον κατανοητόν διατί σού έγραψα κάποτε σέ μερικά άρθα τήν Τετραπιθανότητα τών Θρησκειών περί Ζωής καί Θανάτου: α) Αποθαίνεις καί μένεις χώμα τίποτε άλλον β) αποθαίνεις καί αναενσαρκώνεσαι γ) αποθαίνεις καί καταλήγεις είς τόν Παράδεισον καί δ) αποθαίνεις καί καταλήγεις τήν Κόλλαση. Ό Θεός δύναται καί τά τέσσερα αλλά δέν σημαίνει ό,τι πράττει καί τά τέσσερα ή καί τά τέσσερα κάθε φορά ή θά τό πράξει σ’ εσένα… Διότι εάν η Κρίση τού σέ στέλλει φυλακήν δέν σημαίνει ότι θά σού δωθεί χάριν μεταγενέστερα! Θά πήγαινες φυλακήν μέ τήν προσδοκία νά σού δωθεί χάρι αργότερα ή θά έκανες τό πάν νά μήν καταλήξεις φυλακισμένος αφού η χάρι αποφυλάκισης δέν εξαρτάται απ’ εσένα;

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΔΙΑΣ