Η ΜΑΥΡΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ. Η ΜΑΥΡΗ ΒΙΒΛΟΣ… Μέρος 2

Η ΜΑΥΡΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ. Η ΜΑΥΡΗ ΒΙΒΛΟΣ… Μέρος 2

Τίς πρόσφατες, τελευταίες καί έσχατες δεκαετίες παρακολουθούμε μία ατελέσφορη εθνικοποίηση Τού Θεού, τών θεών, τής Αλήθειας, τού Δικαίου, τής Αγάπης, τού Πολιτισμού, από Έλληνες ή «Έλληνες» που οί ηγέτες τούς είναι μασσώνοι, Αντίχριστοι καί κρυφίως πεπληρωμένοι από σατανοσιωνιστικές οργανώσεις καί που πολλών η ίδια η καταγωγή πολλές φορές είναι εβραϊκή η άλλη καί τό κρύβουν επιμελώς δεκαετίες ή καί εκατονταετίες, εντούτοις, έχουν γνώσιν οί φύλακες καί ερευνητές φύλακες, μέ τρόπους κατασκοπείας, ακατάληπτους, αποκαλυπτικούς μέ τυχαία γεγονότα, συμπεράσματα καί συνδοιασμόν όλων αυτών τών ανωτέρω παραμέτρων…

Κύριον μέλημα καί πολιτική αυτών τών ανθρώπων είναι η κατηγορία, εξευτελισμόν, διάψευση Τού Χριστού, Τού Ιαχά, τής Παλαιάς Διαθήκης, τής Καινής Διαθήκης, τών Χριστιανών καί τών ανθρώπων που ήσαν Θεάρεστοι καί Θεόφιλοι π.Χ. από κάθε Λαόν συμπεριλαμβανομένου τού Ελληνικού Λαού καί η αποσιωποίηση καί παραποίηση τών λόγων τούς που είναι Ηθικοί! Η Ηθική σ’ όλες τίς Παραδόσεις, Λαούς, Θρησκείες, εάν είναι Ηθική είναι ομοία καί όχι διαφορετική, εθνικιστική, κομμουνιστική καί εθνικοποιητική!… Οί Εβραίοι απέρριψαν Τόν Χριστόν επειδή ακριβώς δέν ήταν εθνικοποιητικός καί εκείνοι καρτερούσαν έναν «μεσσία» εθνικοποιητικόν. Ό όρος εθνικοποίηση σημαίνει ότι κάνω κάτι αποκλειστικώς ιδικόν μού που εξυπηρετεί, υπηρετεί καί κάνει ό,τι συμφέρει σ’ εμένα ώς έθνος καί ώς μέλη τού έθνους! Πρόκειται διά τόν ακριβώς αντίστροφον όρον τής Αγάπης!… Ό εθνικοποιητικός δέν μπορεί ν’ αγαπάει καί όστις δέν αγαπάει δέν αγαπάει ούτε τό έθνος τού, διότι όστις αγαπάει γίνεται αντιληπτός από τό χαρακτηριστικόν ότι η Αγάπη τού δέν έχει όρια, κλίμακες, επιλογή, κανόνες εθνικής ή άλλης καταγωγής ή προϋποθέσεων. Η Αγάπη είναι γνήσια, η Ψευδαγάπη είναι υπόθεση υποκριτική κατάκτησης πλεονεκτημάτων, κυριαρχίας, απόλαυσης, δόξας, δύναμης, ιδιοτέλειας…

Όσοι σύγχρονοι Έλληνες ή «Έλληνες» απορρίπτουν Τόν Χριστόν καί συνιστούν επάνοδον είς τό Δωδεκάθεον, πολιτικολογούν υπέρ μίας εθνικής θρησκείας, ήτοι εθνικοποίηση τής θρησκείας, χωρίς νά ενδιαφέροντε εάν σ’ αυτήν υπάρχει ίχνος ή ποίον ποσοστόν αλήθειας. Τούς ενδιαφέρει όπως βλέπετε η εθνικοποίηση καί όχι η αλήθεια τής Ηθικής. Η Ηθική δέν έχει σύνορα, εθνότητα, καταγωγή ανθρώπινη, αλλά προζούσε πρό πάντων τών αιώνων, πρίν κάν προκύψει ό οίος πρώτος ή δεύτερος ή τρίτος άνθρωπος, πολιτισμός, λαός, έθνος, φυλή, μπάσταρδος που νομίζει δέν είναι μπάσταρδος, μπάσταρδος που γνωρίζει ότι είναι μπάσταρδος είτε τό φανερώνει είτε αδιαφορεί είτε τό κρύβει…

Ό εθνικοποιητής ιδιοποιεί τόν θεόν ή τούς θεούς, τό καλόν, τό δίκαιον, τό ευφυές, τήν αλήθεια καί τό υποδουλώνει ώστε νά τόν υπηρετεί αντί νά τό υπηρετεί, ακριβώς επειδή αυτόν είναι έναν ιδίωμα πολιτικού τεχνάσματος καί πλάνης καί όχι οία Πίστη πρός Άκτιστη Θεότητα που τόν έκαμε, αλλά υποσυναίσθητως μία ιδέα που έκαμε αυτός ώστε νά εξεγελάει τούς άλλους καί νά συνσπειρώνει άλλους διά νά τόν υπηρετούν ή καί νά υπηρετούν τίς ιδέες που τ’ αρέσουν καί που έχει εθνικοποιήσει ώς ανώτερες σφαίρες γνώσης, ύπαρξης καί αλήθειας…

Είς τό Μέρος 3 θά παραθέσουμε συγκεκριμμένες αποδείξεις…

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΔΙΑΣ