Η Κοσμική Κοινωνία, κάνε τό πείραμα… καί θά επιβεβαιώσεις…

Η Κοσμική Κοινωνία, κάνε τό πείραμα… καί θά επιβεβαιώσεις…

Άμα περιφέρεσαι είς τήν Κοινωνία καί λές τήν αλήθεια καί δή χωρίς νά κατηγορείς συγκεκριμμένα άτομα, απλά νά λές τήν αλήθεια καί νά είσαι δίκαιος μέ όλους, απέναντι σ’ όλους καί μέ παρρησία νά λές τά κακώς κείμενα. Τότε θά γίνεις πλούσιος, αλλά τί πλούσιος; Πλούσιος σ’ εχθρούς!…

Επειδή οί περισσότεροι τής Κοσμικής Κοινωνίας είναι άδικοι, η λογική τούς κρίση έχει άμεση σχέση, συνάρτηση καί υποστήριξη κρυφή ή φανερή μέ τά συμφέροντα, ιδιότητες καί προτιμήσεις τούς, όταν η αλήθεια διαφωνεί μέ αυτά καί έαν είσαι ένας τέτοιος καταπέλτης που μπορεί νά αποδεικνύει, έτι χειρότερον, θά γίνεις ένας διάσημος κακός ή «κακός»…

Η αλήθεια κάνει εχθρούς. Ενώ εάν λές είς τόν καθένα ό,τι τ’ αρέσει, ό,τι τόν υπνωτίζει, ό,τι τόν γοητεύει, μέ συγχωρείτε κάθε φορά διά τήν ευθύτητα μού, καί νά τού πηδάεις τήν γυναίκα ή τήν θυγατέρα δέν θά τό καταλάβει καί άν τό καταλάβει θά τό συγχωρέσει, όχι από αγάπη αλλά από γοητεία!… Διότι συγχώρεση από αγάπη σημαίνει νά συγχωρέσεις κάποιον χωρίς συμφέρον, εχθρόν, περιπαίκτη καί εμπαίκτη σού. Δέν λέγω πώς χωνεύω αυτά τά πράγματα καί ότι μπορώ νά συγχωρώ από αγάπη τήν ατιμία, αλλά λέγω ποία είναι η αλήθεια. Φιλαληθής είναι εκείνος που λέγει τήν αλήθεια έστω καί εάν δέν μπορεί ή δέν θέλει νά τήν τηρεί, είτε από συμφέρον είτε από περισσότερον δικαιολογημένον δηλαδή από οπτικής Τιμής!… Τό νά γίνει Αληθής ό Φιλαληθής είναι όπως τό νά γίνει Σοφός ό Φιλόσοφος…

Σέ όλη τήν ζωή μού έχω ιδεί καί συναντήσει εκατομμύρια τέτοια παραδείγματα καί παρ’ όλα αυτά βλέπω έτερα έν πράξει πάντοτε παραδείγματα που μ’ αφήνουν άφωνον, έκπληκτον, εμβρόντητον καί νά μέ κάνουν νά φαίνομαι ότι δέν είδα καί δέν έμαθα τίποτε είς τήν ζωήν μού καί οί εμπειρίες μού όσες καί νά είναι, είναι ακόμη χλωμές!…

Τώρα διατί τά λέγω αυτά; Δέν μπορείς νά νικήσεις έναν αγώνα εάν δέν τά γνωρίζεις αυτά. Ό,τι καί νά κάνεις, όσον μεγάλος σπουδαίος καί άν είσαι δέν εισαι τίποτε καί θά τά κάνεις θάλασσα, μαμμούριν καί σαλάτα τουρκοαλαπουρνέζικη εάν δέν τά γνωρίζεις καί δή δέν εκτιμάεις αυτά!…

Υπάρχουν δύο ειδών Αγώνες, είτε νά έχεις υπέρ σού τήν δύναμη τού άδικου, είτε νά έχεις υπέρ σού τήν δύναμη τού δικαίου μέ θυμόν καί ψύχραμη αλλά θερμόαιμη αποφασιστικότητα. Εάν είσαι γκρίζος εξωγήϊνος έν γνώσει ή έν αγνοία σού, κάπου θά τά χαλάσεις καί πολύ εύκολα θά τά σμίξεις μέ τούς άδικους ή θά γίνεις μία νέκα κλίκα άδικων που έν τέλει θά αποφανθείς πώς έχουν δίκαιον οί πρώτεροι άδικοι καί όχι οί πρώτεροι δίκαιοι καί θά συμπράξεις μέ τούς συνάδικους σού έστω καί άν τά λάβαρα τού Αγώνα ή «Αγώνα» είναι διαφορετικά καί κατ’ αρχάς ήσαν αντίθετα…

Η αλήθεια κάνει εχθρούς. Δοκιμάστε μέ παρατήρηση καί πειράματα καί θά επιβεβαιώσετε ότι η αλήθεια κάνει περισσότερους εχθρούς από τήν αδικία. Αυτοί που σκότωσαν εκατομμύρια ήσαν εχθροί τής αλήθειας. Καταπολέμησαν όσους καταδίωξαν περισσότερον επειδή αντιπροσώπευαν τήν αλήθεια παρά τά συμφέροντα τούς. Τά συμφέροντα συνάμα ώς επί τώ πλείστον είναι εχθροί τής αλήθειας δηλαδή εχθροί τού δικαίου. Οί κατακτήσεις εδαφών, λαών, η κατασπάθηση καί εξαφάνιση ελευθεριών δέν γίνοντε κατά κόρον από ανθρώπους τής αλήθειας αλλά από άδικους, ανθρώπους που θέλουν νά επανακτήσουν τήν αλήθεια, τά χαμένα έν αδίκω εδάφη, νά επαναφέρουν τίς ελευθερίες τών δικαίων όχι τίς ελευθερίες τών αδίκων…

Ποίος τολμάει νά εξεσπιτώσει τόν άλλον; αυτός που αδιαφορεί διά τό δίκαιον, ενστερνίζεται τά ωφέλη τού αδίκου καί περιποιείται τά συμφέροντα τού έν πράξει άνευ αιδούς. Η παροιμία λέγει: «όποιος δέν εντρέπεται ό κόσμος είναι δικός τού». Ποίοι βαστάνε σέ περισσότερον βαθμόν σήμερον καί έκτοτε ώς επί τώ πλείστον τόν κόσμον; Αυτοί οπού δέν εντρέποντε τούς άλλους. Τί σημαίνει δέν εντρέποντε τούς άλλους; Δέν τούς υπολογίζουν ώς ανθρώπινες αξίες, δέν τούς υπολογίζουν ώς οντότητες, τούς θεωρούν εμπόδια άνευ αξίας είς τίς βλέψεις τούς… Όποιος σέβεται τόν άλλον εντρέπεται τόν άλλον… Τά πανεπιστήμια, τά λοιπά σχολεία, τά βιβλία, η τηλεόραση, οί ταινείες, τό διαδίκτυον, οί κοινωνικές μόδες, διδάσκουν νά μήν εντρέπεσαι ούτε νά σέβεσαι τόν άλλον, νά προσποιείσαι ότι τόν εντρέπεσαι καί ότι τόν σέβεσαι, αλλά ή καί μέχρι νά έχεις τήν ευκαιρία, ευχέρεια, νά τόν βγάλεις από τήν μέση, ή νά δημιουργήσεις μέ ραδιουργίες τό βγάλσιμον τού από τήν μέση. Όπως νά συνάψεις άδικες συμφέρουσες συμμαχίες μέ άλλους ή νά τόν εκθέσεις ώς κακόν, αχρείον, εκκεντρικόν καί άλλα περικοσμικά επίθετα είς τήν κοινωνία, αυτόν που σάς είπα είς τήν αρχήν ότι κάνουν οί κακοί. Η παροιμία λέγει: «παρά νά σού βγεί τό όνομα καλύτερα νά σού βγεί τό μάτι». Όταν έχεις κακόν όνομα αδίκως ή δικαίως, είσαι τελειωμένος, αλλά τό κακόν όνομα δικαίως συνοδεύεται από μία αίγλη γοητείας, λατρείας καί φόβου δύναμης, ώστε νά γλείφεται μέ κολακείες καί φιλίες από φόβον ή από ανάγκη ό έν δικαίως κακός!… Βεβαίως αυτός μπορεί νά σού κάνει χαττήρι νά απειλήσει, καταστρέψει, διορθώσει τόν άδικον που σέ καταδιώκει…

Η κοινωνία δέν είναι ποτέ κοινή γνώμη, κοινή ηθική, κοινή ιδεώδης πεποίθηση, αλλά έναν τσούρμον ιδεών, απόψεων, πεποιθήσεων, αναγκών, ηθικών που υποκύπτει σέ όμοιον νόμον, είτε αυτός είναι άδικος είτε δίκαιος. Ό άδικος νόμος είναι ό πρωταρχικός εχθρός σού. Μπορεί έν μέρει νά σέ προστατεύει από εχθρούς αλλά συνάμα σέ εκθέτει μέσω τών ελλείψεων καί αδικιών τού σέ περιπέτειες μέ αναρίθμητους εχθρούς.

Ό άδικος νόμος εξαγοράζεται από εντόπιους καί ξένους πλούσιους καί οργανωμένους, σέ μία σχέση που σταδιακώς εξελίσσεται σέ εξάρτηση τού νόμου αυτού, άρα τέ καί τής κοινωνίας από τούς εντόπιους καί ξένους παράγοντες καί πάντοτε οί εντόπιοι παράγοντες έστω καί σέ ισχυράν χώραν έχουν ανάγκη μέχρι τινός βαθμού καί σέ διάφορα θέματα τούς ξένους υποχειριαστικούς τού νόμου παράγοντες.

Έχουμε μία δημοκρατία μέ τό ζόρι καί φυσικού επομένου πνιγμένη τραβγημένη από τά μαλλιά που χρησιμεύει μόνον διά νά φαίνεται τό είδωλον τού προσώπου τής, ώστε νά καθησυχάζει τίς αποβλακωμένες μάζες, ενώ τήν πραγματική διοίκηση κακοδιασφαλίζουν τυραννίες, ολιγαρχίες καί μυστικές ημιμοναρχίες…

Η δημοκρατία είναι τό είδωλον τής εξαπάτησης τών μαζών. Παραδίδεται τό δικαίωμα μέσω νόμων καί συνάμα έμμετρων αλλά αίσχιστων ανομιών νά τρώγει ό ισχυρός τόν αδύναμον. Πρόκειται διά μία προσποιητή καί προσχηματική εκπολιτισμένη τού φαρισαϊσμού ζούγκλα τού νόμου καί νόμου τής ζούγκλας!…

Εάν δέν κατανοήσεις ότι τό πρόβλημα είναι εδώ καί αυτόν καί ψάχνεις εξωγήϊνους ψύλλους είς τά άχυρα, τότε θά ισχύει πάντοτε η παροιμία: «όποιος ανακατώνεται μέ τά πίτουρα τόν τρώνε οί όρνιθες»…

Κανένας αγώνας εναντίον τών αδύστακτων τερατάνθρωπων δέν μπορεί νά έχει γερές βάσεις μή απόκλισης σκοπών καί ηθικής εμπιστοσύνης αλλήλων εάν δέν είσαι ερωτευμένος μέ αυτές τίς επιγνώσεις καί Τόν Τριαδικόν Θεόν!…

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΔΙΑΣ