Η διαμαρτυρία είναι η πιό θαραλλαία πράξη τών δειλών….

Η διαμαρτυρία είναι η πιό θαραλλαία πράξη τών δειλών….

Τό άρθρον είναι πολυθεματικόν αλλά συνάμα έτσι φαίνεται, εδώ μιλάμε κβαντικά-φωτοδεσμοζωντανά, όχι μέ τήν άλλη τήν κβάντα τήν φωτοδεσμο-μηχανική!… Όπως πολυθεματική είναι καί η ψυχολογία, αλλά όλα προ.συν.κλίνουν!…

Η διαμαρτυρία είναι η πιό-πειό ενθαρρυντική καί αυτοενθαρρυντική πράξη τών δειλών. Ό πιό θρασύς, θαραλλαίος καί αγανακτισμένος σκλάβος-δειλός διαμαρτύρεται. Είναι όπως τό δειλόν μικρόσκυλλον που επιτίθεται γνωρίζοντας ότι είναι δεμμένον, αλλά αυτό τό βολεύει νά δείχνει: “είμαι δεμμένος ρέ, άς ήμουν άδητος καί θά σού έλεγα εγώ”, τό ξεδένεις καί βάζει τήν ουρά στά σκέλη καί πάει καί χάνεται… Αυτοί που σέ δένουν μέ νόμους δουλείας πρός αυτούς τό γνωρίζουν καί σού έχουν περιθώριον μερικά εκατοστόμετρα σχοινιού διά νά εκτονώνεσαι, ώσπου νά συνηθείσεις σέ ολιγότερα εκατοστόμετρα ελευθερίας καί έν τέλει νά σέ πνίξουν μέ νόμους καί νά λές: “ευχαριστώ θεέ μού κόσμε σατανοσυναγωγιστή”…. Τά ίδια προβαίνει ό δειλός όπου είναι χωλός-κουτσός ή κύλης-κουτσοχέρης, άς ήμουν απαράλυτος καί σού… έλεγα,…. εγώ…. Ό ιδιώτης δέν έχει άλλη επιλογή από τό νά είναι δειλός, διότι έχει αναπτυγμένη καί σέ πλήρη ετοιμότητα καί πρόνοια τήν αυτοσυντήρηση καί αυτοευμάρεια σέ όλον τής τό “μεγαλοίον” μέ όμικρον ιώτα όπως τό έγραφε ό αρχαίος Ελληνοκύπριος Όμηρος… από τήν Αμμόχωστον-Σαλαμίνα…Νέα Σαλαμίνα…

Ό δειλός είναι ορθολογιστής, είναι αυτός ός γνωρίζει τίς αδυναμίες τού, είναι αυτός όπου φοβάται απροσδιορίστως ή έχει χαμηλή αυτοεκτίμηση δικαίως ή αδίκως, ουδετέρως ή αναμείκτως καί είναι περισσότερα από τά τρία προαναφερόμενα ήτοι τό ανάμεικτον τής Τετραπιθανότητος….

Α.πορώ μέ τήν σοφία τής ευφυίας αυτής τής Γλώττας, ό δειλός είναι ό δηλών! χαχαχαχα!… Έχουμε αναλύσει πολλάκις ότι λέξεις μέ όμοια αύδη-φωνή = αυδοφωνία, εισίν συγγενικές έξ’ ορισμού καί αλλάζουν μερικά φωνήεντα συνήθως τά “ι”…. δηλών = δειλών!… Ό άδειλος είναι άδηλος, δέν δηλώνεται σέ υπηκοότητες, αντιδράει, μισεί, είναι αυτοκυρίαρχος α) αγαθός β) κακός γ) ουδέτερος δ) ανάμεικτος!… Καί τό βλέπετε ό δειλός υποτάσσεται σέ δηλώσεις, είμαι ό τάδε… είμαι αυτός, είμαι ό άλλος, υποκάτω κράτους-εταιρείας, φόβου τών Ιουδαίων ή άλλων αρχόντων καί ισχυρών, όλοι είμαστε ολίγον ή πολύ δειλοί σέ όλα ή σέ κάποια καί αναλόγως περιπτώσεων…

Ασπούμε απαγάγουν τό παιδί σού καί σού λένε πέσε προσκύνησε, δέν έχεις άλλη επιλογή, σκύβεις καί προσκυνάεις! Καί προδίδεις αξιοπρέπεια άς είναι…, αλλά καί Χριστόν καί Θεόν καί ό,τι ιερόν, νομιζόμενος ότι τό έσωσες καί μπορεί νά τό σώσεις αργότερα επαναστατώντας πρός Τόν Λόγον Τού Θεού, αλλά όχι τήν ώρα όπου τό σώζεις μέ άρνηση Θεού!… Αργότερα ίσως ναί τό σώσεις καί σωθείς!… Ό δειλός είναι δηλών καί ό δηλών δέν έχει τι+μή!!!! Ειδικώς όταν προσβάλλει καί αρνείται ιερά καί όσια Άκτιστα. Όλοι τό κάνουμε διά νά κερδίσουμε χρόνον, διά νά ευρεθούμε είς τήν κατάλληλη δύναμη καί ευκαιρία αργότερα, μέ τήν ευ+ελπίδα τού Εάν καί Εφόσον καί βάλε καί Προσευχή καί Ταπείνωση εάν θέλεις νά έρθει η ευκαιρία δύναμης εκδίκησης ή επαναδιόρθωσης αργότερα… Όταν εκδικείσαι διά χάριν Θεού δέν αμαρτάνεις όπως δέν αμαρτάνεις όταν οργίζεσαι διά χάριν Θεού όπως είπε Ό Χριστός καί όταν ειρωνεύεσαι διά χάριν Θεού όπως είπε ό Σωκράτης… Όταν εκδικείσαι ιδιωτικά αμαρτάνεις, βεβαίως, δέν γνωρίζεις πάντοτε καί μέ απόλυτη ακρίβεια πότε εκδικείσαι διά χάριν Θεού καί εάν τό επιτρέπει Ό Θεός καί όποτε γίνεται θά σέ ωθήσει Ό Ίδιος μέ πανθαυμαστά γεγονότα καί εκδείξεις καί εφόσον γνωρίζεις ότι μέσα σού είσαι ταπεινός καί αφοσιωμένος είς Τόν Θεόν 100% καί 0% αφοσιωμένος σ’ εσένα… Όλα τά κακά είναι επειδή αγαπάς εσένα πρίν αγαπήσεις Τόν Θεόν καί τόν πλησίον σού, βεβαίως αυτόν είναι ανάγκη, ουδείς αναμάρτητος, αλλά η ανάγκη είναι τό κόλλημα τής αμαρτίας είς τήν ύλη καί τό ιδιαίτερον ιδιωτικόν συμφέρον άνευ διαφόρων επιπέδων ηθικής αναστολής… Τό ν’ αγαπήσεις τούς άλλους πριχού αγαπήσεις εσένα είναι μία υπέρβαση τήν οποία δέν χωράει τό άπειρον τών Συμπάντων τής ύλης!… Μόλις αγαπήσεις τούς άλλους καί Τόν Θεόν πρίν από εσένα, τότε αιφνίς μία αίσθηση σέ κάνει νά αντιληφθείς ότι αγάπησες τόν εαυτόν σού δίχως εγω+ισμόν δηλαδή τόν εαυτόν σού ώς όλους σέ όλους. Είς τούς Εφεσίους Επιστολές αναφέρει ό Απόστολος Παύλος ότι ό καθένας σάς είναι μέσα είς τούς άλλους, αυτόν έχει μεγάλες προεκτάσεις, διότι εξυπονοεί μεταξύ άλλων ότι η ψυχή μέ ύψιλον είναι ψίχιον μέ ιώτα Πνεύματος Θεού!!!!… Άρα αρχίζεις νά αγαπάεις τόν εσένα πρωτίστως από τούς άλλους διότι αντιλαμβάνεσαι τήν προέκταση σού είς τά πάντα όντα καί όχι κεκλεισμένη δειλή καί αποκομμένη μόνον εντός τού εσένα σαρκίου καί βεβαίως όλα αυτά τά ψύχια-ψίχια κύτταρα Θεού, συνεπώς αγαπάεις Τόν Θεόν καί τούς πλησίους σού όπως είπε Ό Χριστός…

Όλα τά κακά σέ παιδιά καί ενήλικες κατόπιν, είναι επειδή δέν έμαθαν τήν τύψη τής εντροπής = ενοχής = έν+όχι = τά εσωτερικά όχι-ουχί = οί τί+μες = what no to do = τί μή = τιμή… Ένας εκπαιδευμένος νεογνός άνευ εντροπών θά είναι αύριον μηχανή άνευ ηθικής, αυτή είναι η διαφορά μεταξύ φωτοδεσμομηχανικής ψυχής καί φωτοδεσμοζωντανής ψυχής!… ! Εξού καί τούδε είς τά σχολεία διδάσκουν τά παιδιά άφυλα, άνευ ηθικής, νά ανέχονται καί νά λένε ευχαριστώ καί απόλαυσα τήν βία από τούς βιαστές μού, βιά ψυχής καί σώματος, νά πουστεύουν, νά αυνανίζονται, όστις εντρέπεται δέν έχει τέτοια τόλμη-θάρρος, δέν έχει τήν καλή καί όσια δειλία, διότι αί δειλίες: α) κακή β) αγαθή γ) ουδέτερη δ) ανάμεικτη… Ό Χριστιανισμός δέν έχει όρια μηχανής, σέ κάνει νά εντρέπεσαι καί αυτοαμφισβητείσαι ηθικώς εφ’ όρου ζωής, έτσι αγιάζεις, έτσι διατηρείσαι άνθρωπος, έτσι ό ζωντανός άνθρωπος γίνεται όχι μετάνθρωπος αλλά Ευάνθρωπος = Άγιος!…

Πρός Εφεσίους επιστολάς Παύλου:

2,22 ἐν ᾧ καὶ ὑμεῖς συνοικοδομεῖσθε εἰς κατοικητήριον τοῦ Θεοῦ ἐν Πνεύματι.
Γεννάσθε ελεύθεροι έν Θεώ καί ουδέτεροι έν πράξει, μετά αποφασίζετε ή λαγχαίνει νά γίνεσθε οικοδομήματα-κύτταρα Θεύ μέ Αυτομαρτυρία σάς, κυττάρα διαβόλου μέ αυτομαρτυρία σάς, παραμένοντα ουδέτερα κύτταρα μέ αυτομαρτυρία σάς ή γινόμενα ανάμεικτα κύτταρα μέ αυτομαρτυρία σάς, ό,τι είσθε καί γίνετε είναι έν λήξει θεάματος κόσμου τού η μετά θάνατον Εαυτομαρτυρία-Αυτομαρτυρία σας, λέτε: εγώ ούτος ειμί… μετ’ υπογραφής δηλώσεως δηλών ώς δειλός ή άδειλος δηλών… έν Θεώ ή άλλα από τά τρία τής Τετραπιθανότητος… Ό παρακάτω στίχος επιβεβαιοί τό αληθές αυτών…

Εφ. 4,25 Διὸ ἀποθέμενοι τὸ ψεῦδος λαλεῖτε ἀλήθειαν ἕκαστος μετὰ τοῦ πλησίον αὐτοῦ· ὅτι ἐσμὲν ἀλλήλων μέλη.

Εφ. 4,25 Δι’ αυτό, αφού πετάξετε από επάνω σας, οριστικώς και αμετακλήτως, το ψέμα, να λαλήτε ο καθένας με τον πλησίον του αλήθειαν, διότι συγκροτούμεν όλοι ένα σώμα και είμεθα μέλη ο ένας του άλλου (πως δε είναι δυνατόν τα μέλη του αυτού σώματος να εξαπατούν και να επιβουλεύωνται το ένα το άλλο;).
Εφ. 3,13 διὸ αἰτοῦμαι μὴ ἐκκακεῖν ἐν ταῖς θλίψεσί μου ὑπὲρ ὑμῶν, ἥτις ἐστὶ δόξα ὑμῶν.

Εφ. 3,13 Δια τούτο και εγώ σας παρακαλώ και σας ζητώ να μη αποθαρρύνεσθε και αποκάμνετε δια τας ιδικάς μου θλίψεις, που υποφέρω προς χάριν σας και αι οποίαι είναι δόξα και καύχημά σας.
Η πράξη πέραν τής διαμαρτυρίας είναι συναγωγή τών τολμηρών καί εδώ υπάρχουν 4 είδη-συν+αγωγές-[τού ανθρώπου πολίτη ή απολίτη, υπήκοου ή αυτοκυρίαρχου] τολμηρών: α) δίκαιων β) άδικων γ) ουδέτερων καί δ) ανάμεικτων….

Πρίν συνεχίσουμε είς τό επόμενον εκπροσυνδεώμενον άρθρον μέ τό όνομα: Τά όνειρα είναι καλά ή κακά; Οί θλίψεις είναι καλές ή κακές;….:

Δέν μπορεί κάν ένας νά τά βάλει μέ τήν 4Π-[Four P ή Four Π-For Πύλες-Περί Πύλες = Περιπύλια Λογικής] Λογική καί εάν τήν ανα.κάλυψη = ανά.από.κάλυψα δέν είναι ιδική μού αλλά μού εδοθη ευλογία έκ Θεού καί εκείνη τή περίοδο προσευχώμουν εντόνως, εντατικώς, συνταρκατικώς, πεισματικώς ώς σέ πεδίον βάρβαρων μαχών ιά αυτοβαστάξω.

Η Τετραπιθανότητα δύναται νά προχωράει σέ 100, 3300, εκατομμύρια παρακάτω τετράγωνα-συμπλαίσια εντός εκτός καί επί ταυτά τής ατελείωτως, αλείπτως, απείρως… Ούκ έσται τέλος Τετραπιθανότητος ούκ έσται τέλος Προμαθηματικοποιημένης άψευδης Λογικής!…. ! !

Συνέχεια στό άρθρον:

Τά όνειρα είναι καλά ή κακά; Οί θλίψεις είναι καλές ή κακές;…. [ Πρός τούς Εφ’ εσίους κάνει Εφ’ έση ό από,στολος Παύλος μέ Τετρα.πιθανότητα ] …. Απαντήσεις μέ σέβας είς τόν πάτερ Κλεομένη…

Παναγιώτης Δίας