Η ΑΠΟΚΑΘΗΛΩΣΗ ΤΟΥ ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΣΜΟΥ.

Είναι στην φύση του Λογικού ανθρώπου πάντα να ψάχνει για αιτίες και εγειρόμενα ερωτήματα προκειμένου να βρίσκει ,να αναψηλαφεί καλύτερα ,τις απαντήσεις που προκύπτουν. Ο σκοπός του παρόντος δεν είναι η αφοριστική αναφορά αλλά κυρίως η προτροπή προς αναδίφηση από τον αναγνώστη πραγμάτων που βίωσε σε εμπειρικό επίπεδο αλλά και στα βιώματα παλαιοτέρων από όποιο πολιτικό χώρο κι αν προέρχονται

Η εποχή της Μεταπολίτευσης έλαβε τέλος οριστικά και μια νέα εποχή ετοιμάζουν οι Δυνάστες της Πατρίδος. Θα είναι η γενιά του «Μνημονίου» κατά το η « γενιά του Πολυτεχνείου».

Ουσιαστική διαφορά θα είναι ο πολιτικός σχηματισμός που θα οδηγεί σε ολοκληρωτικό εκμαυλισμό τους Θεσμούς(όσων υπάρχουν ακόμη κι όσων λειτουργούν).

Κι εδώ χρειάζεται ,μια όχι και τόσο σύντομη ,για τα δεδομένα ενός άρθρου ,αλλά απαραίτητη Ιστορική προσθήκη ,με την οπτική από την απόσταση που ορίζει η ωριμότητα των χρόνων που παρήλθαν από την λήξη του «Εμφυλίου», για να καταδειχθεί κατά το πλείστον δυνατόν, πως η Αριστερά ,με τις ευλογίες της Αστικής Δεξιάς (με κυριότερο εκφραστή τον Κ. Καραμανλή-“Εθνάρχη»-ειδικότερα το ορόσημο ήταν ο θάνατος του Στρατάρχου Παπάγου),κυριάρχησε σε όλα τα πεδία της Κοινωνίας και ΚΥΡΙΟΛΕΚΤΙΚΑ κυβέρνησε και κυβερνά(εσχάτως και δια ψήφου),προσφέροντας τα δώρα της «Προόδου» οδηγώντας στα σημερινά τον ,όχι και τόσο αμέτοχο ,Ελληνικό Λαό.

Το κλεπτό-κρατικό Κράτος δεν είναι τωρινό φαινόμενο, ούτε μια συγκυριακή έκφανση της ψευδό-δημοκρατίας που ζήσαμε από το 1974 κι εντεύθεν. Από αρχής συστάσεως του συγχρόνου Ελληνικού Κράτους, αμέσως μετά την Επανάσταση του 1821,είχε διαπιστωθεί και είχε γίνει ευρέως αποδεκτό, ότι Λαός σαν τον Ελληνικό ,ήταν αδύνατο να κυβερνηθεί αν δεν του “παρέχονταν” τα κατάλληλα ανταποδοτικά οφέλη,, έτσι ώστε αφενός μεν, να μην επιτραπεί ποτέ στο μέλλον να ξαναεμφανισθούν “Kολοκοτρώνηδες» και “Καραϊσκάκηδες» κι αφετέρου η εξουσία να παραμείνει στα χέρια των ολίγων. Αυτών που με εγωιστικό τρόπο θέλουν έχουν τον πρώτο και τελευταίο λόγο στην πορεία του τόπου. Έτσι δημιουργήθηκαν τα πολιτικά τζάκια, με τα γνωστά αποτελέσματα.

Θα παρακάμψω τις περιόδους από την Επανάσταση έως σήμερα για να αποφύγω την μακρηγορία.

Αυτή η εγωιστική τάση για εξουσία κι έλεγχο έπρεπε να στηριχθεί σε δύο πόλους ίσους κι αντίθετους έτσι ώστε να μπορεί να εξισορροπεί τις τάσεις τις κοινωνίας και να τις έχει υποχείριο, κρατώντας την διαιρεμένη και ΦΑΙΝΟΜΕΝΙΚΑ σε σύγκρουση. Φαινομενικά, διότι στα παρασκήνια υπήρχε αγαστή συνεργασία μεταξύ των δύο ρευμάτων ,αλλά σε κοινωνικό επίπεδο υπήρξε ποταμός αίματος με απώτερο σκοπό την βίαιη και δόλια φυσική εξόντωση του Ελληνικού Έθνους.

Υπάρχει ένα μεγάλο νέο-Ιστορικό ψέμα ,που έχει διαποτίσει όλες τις γενιές από το1922 και μετά. Κι αυτό είναι ότι η Αριστερά δεν κυβέρνησε ποτέ. Λάθος κι ανακρίβεια και ηθελημένη παραπληροφόρηση.

Η Αριστερά Συγκυβερνούσε πάντοτε πλην δύο περιόδων .Η πρώτη από το 1936-1949 κι η δεύτερη από το 1967-1973.

Σε όλες τις προ και μετά περιόδους η Αριστερά ή ο φόβος αυτής ήταν που καθόριζε το πολιτικό παιγνίδι στην Ελλάδα .Είναι γεγονός ότι το Κομμουνιστικό ρεύμα αναπτύχθηκε κι ανδρώθηκε ,κυρίως μετά την Μικρασιατική καταστροφή μέσω των προσφύγων του 22 και στελεχώθηκε κυρίως από αυτούς ,που όντας πριν ,ευκατάστατοι στην Μικρά Ασία βρέθηκαν ρακένδυτοι κι απελπισμένοι στους καταυλισμούς των περιχώρων της Αθήνας, του Πειραιά της Θες/νίκης κλπ, και αποτέλεσαν τα κύρια έμπεδα για στρατολόγηση των λίγων «καθοδηγητών» που δρούσαν τότε κυρίως σε επίπεδο Συνδικαλισμού και μόνον.

Ουρανόπεμπτη ευκαιρία ήταν η απόγνωση ,η πείνα κι η ανέχεια αλλά και η δυσφορία μέχρις εχθρότητας, των Ελλήνων της Μητροπολιτικής Ελλάδος απέναντι στους πρόσφυγες.

Μην ξεχνούμε άλλωστε ότι παραδοσιακά κι ευθέως ο Κομμουνισμός δια των μεγάλων του Πατέρων προωθείται στους εξαθλιωμένους και αναλφάβητους (Στους 100 κομμουνιστές, οι 40 είναι αγύρτες, οι 59 αφελείς και ένας μόνο πραγματικός μπολσεβίκος. Λένιν) αλλά και προωθεί τον αναλφαβητισμό, την αγνωσία και την ανέχεια για να μπορεί να ελέγχει καλύτερα την μάζα, να την γαλβανίζει, να την φανατίζει ,να την πωρώνει και να την μετατρέπει σε «πρωτοπορία» (όρος του Κομμουνισμού που αναφέρεται στις αιχμές του δόρατος κάθε προλεταριακής επανάστασης).

Όπως κάποιος είπε κάποτε ότι το μεγαλύτερο κατόρθωμα του Σατανά ήταν να πείσει τον κόσμο ότι δεν υπάρχει ,ομοίως το μεγαλύτερο κατόρθωμα της Αριστεράς είναι ότι προσπάθησε να πείσει τους Λαούς ότι αγωνίζεται για την «πρόοδο» και την «Ειρήνη» εξ΄ου και η λέξη «Προοδευτικό» που χρησιμοποιείται κατά κόρον για να μην πούμε για τα «φιλειρηνικά κινήματα»…..
Η Αστική Δεξιά έβλεπε αυτήν την άνοδο αλλά από την μια μεν αδυνατούσε να την καταστείλει πλήρως, από την άλλη δε, την ενίσχυε πλαγίως ώστε να δημιουργήσει το κατάλληλο δίπολο, που θα διαιρούσε την Κοινωνία και που εσφαλμένα πίστευε ότι θα το είχε υπό έλεγχο. Τα Αστικά κόμματα στην Ελλάδα πάντα είχαν μια μυωπική οπτική των πραγμάτων. Ουδέποτε είχαν την ικανότητα να δουν πέρα από το εφήμερο.

Έτσι αφέθηκε να αναπτυχθεί σε τέτοιο βαθμό ώστε μετά να προκαλέσει ακόμα και το ίδιο το Κράτος να της παραδοθεί δια των όπλων. Εκεί απέτυχε κυρίως λόγω των γεω-στρατηγικών αλλαγών που είχαν αποφασισθεί εκείνη την περίοδο. Τι έγινε όμως μετά την Στρατιωτική Επικράτηση των Αστικών Δυνάμεων; δηλ μετά το 1949;Γιατί η Αριστερά ,η εμφανώς Διεθνιστική ,άρα de facto αντεθνική, αναθάρρησε και κατέλαβε «εκ πλευροκοπήσεως» ένα κομμάτι της εξουσίας;;

Η απάντηση είναι σχετικά απλή κι επειδή είναι απλή είναι και δύσκολη στην ανάλυση της.

Τα πολιτικά τζάκια που είχαν τους θώκους της Κυβερνητικής Εξουσίας ,μέσω των κομματικών σχηματισμών-οργανισμών, που ήλεγχαν απόλυτα ,της άφησαν «ζωτικό χώρο» για να αναπτυχθεί στα χαμηλά ,στην αρχή ,στρώματα της κοινωνίας ,διότι πίστευαν ότι μπορούσαν να την χρησιμοποιήσουν ,άλλοτε ως φόβητρο ,άλλοτε ως «συνεργάτη», προκειμένου η άλυσος της μετάβασης και μεταβίβασης της Εξουσίας να παραμένει πάντοτε στα χέρια της, παραλλάσσοντας τα προσωπεία από καιρού εις καιρόν κι ανάλογα με τα συμφέροντα τα προσωπικά ,αλλά κυρίως αυτά των Ξένων Κύκλων ,των οποίων ήσαν εντολοδόχοι.

Και βέβαια η Αριστερά με την ,ομολογουμένως ,αρκετή πείρα που έχει αποκτήσει κατά το παρελθόν, το εκμεταλλεύθηκε στο έπακρο. Ο άλλος λόγος που ανεφέρθη ακροθιγώς στην αρχή του παρόντος ήταν να αποκλειστεί ,δια παντός η γέννηση νέων μελλοντικών «Κολοκοτρώνηδων» ή «Καραϊσκάκηδων’ .Ουσιαστικά να καταπνιγεί κάθε φωνή που θα ενέπνεε τον Ελληνικό Εθνισμό .Όχι μόνο αν αυτοί προήρχοντο από την μερίδα των Στρατιωτικών αλλά ΚΥΡΙΩΣ αυτών που θα ξεπηδούσαν από τους κύκλους της Διανόησης.(Και μιλάω για ΕΘΝΙΣΜΟ όχι για Εθνικισμό).

Η γραφίδα τρομάζει περισσότερο από τις σφαίρες για αυτό και “χάθηκαν” έργα σαν του Ίωνος Δραγούμη ,ίσως για αυτό επισπεύσθηκε η εκτέλεση-δολοφονία του από την «σαπίλα του Γύπαρη» και μετά επικράτησε βέβαια το άλλον ψευδές ότι τάχα έτρεξε ο Βενιζέλος να τον σώσει αλλά δεν πρόλαβε, ίσως για αυτό «έσβησε» ο Ι. Μεταξάς μέσα στην αντάρα του Πολέμου. Δεν ξέρουμε αν θα ζούσε κατά την διάρκεια της Κατοχής τι τροπή θα είχαν πάρει τα πολιτικά πράγματα ,αν θα υπήρχε Κυβέρνηση του Καϊρου και τι σύσταση θα είχε κι ακόμα αν θα γινόταν ποτέ ο ματωμένος Δεκέμβρης του 44.Το σίγουρο είναι ότι δεν θα υπήρχαν οι σχηματισμοί των κομμάτων της φαυλοκρατίας με την μορφή που τα ζήσαμε και τα ζούμε..Τα παραπάνω όμως αποτελούν υποθέσεις εργασίας και ενδελεχούς Ιστορική μελέτης ,έτσι ώστε να προκύψουν και τα ανάλογα συμπεράσματα .

Έτσι βρήκε τον «ζωτικό της χώρο « η Αριστερά και αναγεννήθηκε μέσα από την Παιδεία, τους χώρους εργασίας, την Τέχνη(ακόμα και σήμερα αν κάποιος ηθοποιός για να πάρει ρόλο είτε στο θέατρο είτε στην τηλεόραση πρέπει να έχει διαπιστευτήρια Αριστερού κατά την νεοταξίτικη Δικτατορία του «Πολιτικά Ορθού») ,τα Γράμματα, τον Τύπο κι εσχάτως δια των περισσοτέρων ηλεκτρονικών μέσων και της τηλεοράσεως.

Άλλαξε λίγο την γραμμή της και μετονομάστηκε σε «Σοσιαλιστική» αλλά στο βάθος της παρέμεινε βαθειά Διεθνιστική-αντεθνική με σαφή σκοπό και «όραμα». Την βίαιη κατάληψη της εξουσίας, διότι ex officio η Αριστερά ακολουθώντας τις προσταγές των Ιδρυτών της δεν αποδέχεται τις Δημοκρατικές διαδικασίες και προσβλέπει πάντα στην «επαναστατική κατάληψη της Εξουσίας».

Το χειρότερο που θα μπορούσε να πάθει είναι να ..ψηφισθεί Δημοκρατικά ..όπως κι έγινε… Όντως η Ελληνική Αριστερά ποτέ δεν ακολούθησε τον «ευρωπαϊκό δρόμο προς τον σοσιαλισμό» όπως τα ομογάλακτα κόμματα της Δυτικής Ευρώπης μετά τον Β.ΠΠ αλλά παρέμεινε προσκολλημένη στα «Οχτωβριανά».
Αυτοί που αυτό-προσδιορίζονται ως οι ακραιφνείς προστάτες της Δημοκρατίας είναι αυτοί που σφαδάζουν όπως ο Διάβολος στον Αγιασμό ,στο άκουσμα της. Θυμάστε τις εκλογές του 2012 που βγήκε δεύτερο κόμμα ο Σύριζα; Άνοιγαν σαμπάνιες στην Κουμουνδούρου στο άκουσμα της δεύτερης θέσης και συγκρίνετε με τις πρόσφατες εκλογές του 2015 που ,με τα πολλών βασάνων έσκαγαν χαμόγελο όταν τελικά πήραν την πρώτη θέση…

Ειδικότερα από την δεκαετία του 1970 και κυρίως μετά την περιλάλητη Μεταπολίτευση η Αριστερά(τραυματισμένη και διασπασμένη σε ΚΚΕ ΕΞ.και ΚΚΕ .ΕΣ )συνέχισε να αποτελεί το δεκανίκι μα και τον «υποβολέα» εν πολλοίς της Αστικής Δεξιάς, διαλύοντας ουσιαστικά τον παραγωγικό ιστό της χώρας ,δημιουργώντας συνεχώς πορείες, επεισόδια, απεργίες, χάος ,αναταραχές τάχα για τα δικαιώματα του «εργαζομένου» ενώ ταυτόχρονα καταργούσε αυτά τα δικαιώματα μετατρέποντας τον εργαζόμενο σε άνεργο…

Ο τομέας που πληγώθηκε περισσότερο από τις πρακτικές αυτές ήταν ο Ιδιωτικός αλλά κι ο ευρύτερος Δημόσιος σε βαθμό αναλογικά μικρότερο σε σχέση με την ανεργία αλλά σε μεγαλύτερο σε σχέση με την υπολειτουργία του Κράτους.
Η αριστερών κλίσεων Πασοκική Μονοκρατορία άνοιξε τις πύλες του Δημοσίου κι εναγκάλιζε διορίζοντας και τον τελευταίο Πασόκο ,ο οποίος όμως ήταν ανέκαθεν Αριστερός.

Άμοιρος ευθυνών δεν είναι βέβαια, ούτε ο επονομαζόμενος «Εθνάρχης» ο οποίος όχι μόνο νομιμοποίησε την Αριστερά αλλά μέσω αυτής της νομιμοποίησης ΑΣΥΛΟΠΟΙΗΣΕ ΤΙΣ ΠΡΑΚΤΙΚΕΣ ΤΗΣ με τα γνωστά μέχρι σήμερα αποτελέσματα. Πρακτικές τις οποίες κατά γράμμα ακολουθεί σήμερα ο Σύριζα.

Κι εδώ χρειάζεται μια σημαντική προσθήκη χάριν επεξήγησης .Οι περισσότεροι Αριστεροί στην Ελλάδα έχουν παντελή άγνοια για την θεωρητική μορφή αυτού που υποστηρίζουν. Για τους πολλούς η Αριστερά προβάλλεται μέσα από την ασυδοσία και την ελευθεριότητα που τους παρέχεται.

Μια άλλη σημαντική υπενθυμητική αυτή τη φορά προσθήκη είναι αυτή για τον Ανδρέα Παπανδρέου Α.Γ.Π .λειτούργησε ως γνήσιος πράκτορας. Με την ευφυέστατη κίνηση μετάλλαξης της «Γενικής Αριστεράς» σε ΠΑΣΟΚ ,κατάφερε να υφαρπάξει και ουσιαστικά να αποδυναμώσει το ΚΚΕ Εξ.,το οποίο εκείνη την περίοδο ήταν το μεγαλύτερο Κομμουνιστικό Κόμμα με ισχυρή δυναμική για την κατάληψη της εξουσίας στην Τότε Ευρώπη.

Το χαρτάκι του Τσόρτσιλ στον Στάλιν για ποσοστό επιρροής της Σ.Ε. 10% στην Ελλάδα είχε ξαναβρεί εφαρμογή. Εκτοτε και μέχρι σήμερα το ΚΚΕ ποτέ δεν ξεπέρασε ούτε καν αυτό το ποσοστό. Αλλά εν παραλλήλω ενισχύθηκε ο «αντίχριστος του» το ΚΚΕ ΕΣ, μετέπειτα Συνασπισμός νύν ΣΥΡΙΖΑ.

Έτσι ουδείς πλέον δεν πιστεύει ότι δεν υπήρχε παρασκηνιακή συνεργασία μεταξύ Α.Γ.Π. και Καραμανλή.

Το Δημόσιο μετατράπηκε σε χώρο συνδιαλλαγής μεταξύ των κομματικοφρόνων (όλων των αποχρώσεων και αποκλίσεων και ειδικά των Αριστερών),ο συνδικαλισμός «φούντωσε» ,αλλά όχι προς όφελος των εργαζομένων αλλά προς όφελος των συμφερόντων των πολυεθνικών και των εργατοπατέρων και των εργοδοτών, οι οποίοι τελευταίοι ,με πρόσχημα την μη ομαλή λειτουργία των επιχειρήσεων τους ,λόγω των διαφόρων απεργιών, καταλήψεων εργοστασίων, βλ.Πειραϊκή-Πατραϊκή, κλωστοϋφαντουργία Φαλήρου κλπ, κάψιμο Μινιόν,)τις έκλεισαν ή τις μετέφεραν αλλού ,καθώς τους βόλευε γιατί μέσω των αφορμών κάλυπταν και τις οικονομικές τους αμαρτίες, πιέζοντας για χαμηλότερα ημερομίσθια και εισφορές προτάσσοντας το δίλλημα ή εργαζόμενος ή σκλάβος.

Όλο αυτό το αλισβερίσι οδήγησε σε μια άνευ προηγουμένου κατασπατάληση και διασπάθιση των Οικονομικών αποθεμάτων ,πάλι με πρόσχημα της χρηματοδότησης των προβληματικών επιχειρήσεων που οι ίδιοι δημιούργησαν..Ουσιαστικά «ξεπλήρωνα» γραμμάτια υποστήριξης. Και σαν να μην έφθανε αυτό, όταν άρχισαν να εισρέουν τα Κοινοτικά κονδύλια ,αυτά χρησιμοποιήθηκαν για να συνεχισθεί η ίδια καταστροφική τακτική. Φοβερός «προοδευτισμός».
Η Αστική Δεξιά με το αριστερίζων ΠΑΣΟΚ είχαν μια κοινή καρέκλα η οποία άλλαζε μόνο αφεντικά.

Ο δε κοινωνικός ιστός δεν διαλύθηκε τώρα ,τα τελευταία 5 χρόνια της Κρίσης, αλλά είχε προ πολλού αρχίσει η αποσύνθεση του.

Επιγραμματικά θα δώσω μερικά «προοδευτικά» μέτρα για τον εξευρωπαϊσμό του Έλληνα:

-Πόσο προοδευτικό ήταν το μέτρο της κατάργησης της ποδιάς??Που οδήγησε τα φτωχά παιδιά στον στιλιστικό ανταγωνισμό με τα ευκατάστατα και τους γονείς στην απελπισία.

-Πόσο προοδευτικό ήταν το μέτρο για την κατάργηση του πολυτονικού και κατά συνέπεια τον αφανισμό της Ελληνικής γλώσσας ταυτόχρονα με την απαξίωση της διδασκαλίας των αρχαίων Ελληνικών??

-Πόσο προοδευτικό ήταν να αφήνεις ανεξέλεγκτη και ατιμώρητη έως και επικροτούμενη την διαφθορά να αναπτυχθεί και διαστρωμματικά και διαπολιτικά??

-Πόσο προοδευτικό ήταν ,το να προωθείς ως «Κοινωνικά αποδεκτό και καταξιωμένο » το άτομο που εκπορνεύεται για να κατακτήσει την «καλή ζωή» και το life style που προωθήθηκε μέσω των εντύπων και των καναλιών??

-Πόσο προοδευτικό είναι να καταργείς την Αριστεία και μάλιστα να τη στηλιτεύεις??

Σε όλα η Αριστερά είχε πρωταγωνιστικό ρόλο γιατί ,όπως προτόνισα το μόνο που δεν αντέχει είναι να υπάρχουν άνθρωποι σε μια κοινωνία με Εθνικές Αρχές ,με Ηθικές Αναστολές και Φραγμούς και κυρίως Παιδεία…

Για αυτό και το πρώτο της μέλημα ήταν να κατακτήσει τους Πανεπιστημιακούς χώρους και τις λαϊκές εργατικές μάζες .Οι μεν θα «έντυναν» το κίνημα με τον ιδεολογικό μανδύα που χρειαζόταν και οι δε θα χρησιμοποιούνταν ως η αιχμή του δόρατος στην σύγκρουση για την επανάσταση.

Ο Αστικός κόσμος μπλεγμένος στα γρανάζια της Εξουσίας και της διαφθοράς αδυνατούσε να κυριαρχήσει στο Ιδεολογικό πεδίο στην μάχη αυτή κατά της Αριστεράς. Κι εδώ προκύπτει ένα εύλογο ερώτημα::Hθελε να το κάνει????Μπορούσε να το κάνει???

Για να απαντήσω σε αυτό το ερώτημα θα ξεκινήσω από αλλού.

Η Αριστερά που κυβερνάει και προέρχεται από το ΚΚΕ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΥ έχει διαφορετική ατζέντα από το ΚΚΕ εξωτερικού!!!Μάλιστα για να είμαι δίκαιος το ΚΚΕ.Εξ. από το ’50 και μετά ακολούθησε μια συντηρητική τάση ειδικά στους κόλπους του και μια Χριστιανικού τύπου Ηθική η οποία,(επειδή την έζησα τότε μέσω πολλών συμμαθητών μου )ήταν μια Υγιής αντίδραση. Ακραία μεν σε μερικά θέματα όπως ητο ενδυματολογικό,(τότε απαγορεύονταν τα τζίν και γενικά τα αμερικανικού τύπου προϊόντα και συμπεριφορές, όπως το άκουσμα της Ρόκ μουσικής κλπ),αλλά εντός Γενικής Ηθικής όπως ,το πιο πρόσφατο παράδειγμα η μη ψήφιση του Συμφώνου Συμβίωσης των ομοφυλοφίλων.

Αυτό που έχει προωθηθεί ως «μεγάλο ιδεολογικό κενό» δεν είναι τελείως αβάσιμο αλλά υπάρχει σαφής συγκρουσιακή σχέση για την συν-διαχείριση των μαζών.

Το ΚΚΕ, όσο μεσουρανούσε, όπως προείπαμε μέσω του εργατικού συνδικαλισμού και φοιτητικού κινήματος, κινούνταν στα πλαίσια που καθόριζε η Σοβιετική στρατηγική του Ψυχρού Πολέμου, να υπάρχουν δηλαδή σε κάθε δυτική χώρα ισχυροί πυρήνες «προοδευτικών» ώστε αν οι συνθήκες το επιτρέψουν να οδηγήσουν στην προλεταριακή επανάσταση. Να έχουν την ευχέρεια αυτήν ώστε να επηρεάζουν κυβερνήσεις και αποφάσεις .Αν δεν μπορούσαν σε «τακτικό» επίπεδο, διαδηλώσεις, αναταραχές κλπ τότε επιστρατεύονταν τα μεγάλα μέσα μέσω της χρηματοδότησης επιχειρηματιών που θα διέφθειραν τους πολιτικούς και καναλάρχες ή εκδότες ΓΙΑ ΝΑ ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣΟΥΝ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ(έμμεση παρέμβαση)της χώρας ενδιαφέροντος και εί δυνατόν διακομματικά ,ώστε να μην μπορεί κανείς να αντιτάξει σθεναρή αντίδραση σε μελλοντική δράση.
Κάθε όμως ενέργεια υπαγορευόταν ,όπως είπαμε από την «μαμά Σοβιετική ένωση».

Τι έγινε όμως μετά την κατάρρευση του Υπαρκτού Σοσιαλισμού??Ουσιαστικά από πριν είχε αρχίσει η διάσπαση των Κομμουνιστικών Κινημάτων ανά τον Κόσμο κι ειδικά στον ευρωπαϊκό κύκλο, ή η μετονομασία τους σε Σοσιαλιστικά, διότι αυτοί που ανέκαθεν έλεγχαν τα παγκόσμια πράγματα ,είχαν δει ότι δεν θα πήγαινε μακριά η Κομμουνιστική ουτοπία. Έτσι ποδηγέτησαν τα αποκοπτόμενα αριστερά «φύλα» με διάφορα ιδεολογήματα,( η Αριστερά βρίθει θεωριών και φραξιονιστικών τάσεων με σεχταριστική σκοπιμότητα ή ακόμα και οπορτουνιστικά κίνητρα) ,τα ενίσχυσαν ,τα χρηματοδότησαν και τα έριξαν στην αρένα της κατάληψης της εξουσίας με την προβιά του «ανανεωτή», «ευρώ-αριστερού», αγκαλιάζοντας παράλληλα όλες τις ομάδες της κοινωνίας που ζούσαν με αντισυμβατικό ή και παραβατικό τρόπο, όπως τους αναρχικούς ,τους ομοφυλόφιλους ,τους μετανάστες κλπ ,’έτσι ώστε με το ίδιο mondus operanti των προηγουμένων να καταλάβουν την εξουσία της χώρας που τους ενδιέφερε.

Κι εδώ απαιτείται μια σημαντική επισήμανση:Oσο πιο ενιαία εθνικά ,όσο πιο πολλές παραδόσεις έχει ,όσο πιο Οικουμενικός είναι ο χαρακτήρας της υπό κατάληψη χώρας τόσο πιο έντονη θα ήταν η «επίθεση» που θα εξαπέλυαν οι παραπάνω ,μέσω βέβαια της διάλυσης των Αξιών και Αρχών που συνέθεταν την Ιδιαιτερότητα του λαού που την κατοικούσε.

Αυτομάτως όσοι υποστήριζαν τον Δογματικό Σταλινικό Κομμουνισμό ,που δεν αποδεχόταν τις Ηθικές αποκλίσεις ,ούτε την λαθρομετανάστευση ούτε την αναρχία ,μπήκαν στο περιθώριο και κατέληξαν να είναι απλά απολιθώματα μια άλλης Ιστορικής εποχής, ενώ ταυτόχρονα δυνάμωνε η «ανανεωτική» Αριστερά που προωθούσε την χρήση ναρκωτικών, την πολύ-πολιτισμικότητα ,την πολτοποίηση των Εθνών και όλα όσα σήμερα βλέπουμε να εφαρμόζονται στην Ελλάδα, με σφοδρότητα, ώστε κάποια στιγμή μέσω των προαναφερόμενων γνωστών μεθόδων ,μηδένισε τις ,ομολογουμένως σαθρές Ιδεολογικές και Ηθικές άμυνας της κοινωνίας και κατέλαβε την Εξουσία .

Την Διοικητική πλέον εξουσία. Το Κράτος.

Και τώρα;; με Αριστερά στην Εξουσία;; Η Ελλαδική Αριστερά είναι πιόνι της Νέας Τάξης Πραγμάτων που επιθυμεί όλα τα παραπάνω αλλά έπρεπε κάπως να «ντύσει τον λύκο» για να μην γίνει γνωστό το σχέδιο της..Κα ο καλύτερος τρόπος είναι η Ελευθεριότητα. Όταν δρας ανεξέλεγκτός και μάλιστα επικροτείσαι για τις παρεκκλίνουσες συμπεριφορές σου τότε δεν υπάρχει πιο ασφαλής τρόπος για να δεχθείς τα πάντα..Δεν σε «καταπιέζουν»(ακόμα) σε ωθούν μάλιστα..

Όμως μην γελιόμαστε η Αριστερά ,όπως κάθε γνήσιο παιδί του Διεθνισμού, έχει στην ατζέντα της την Εθνική Καταστροφή. Δεν μπορεί να κάνει αλλιώς..Είναι το Πολιτικό της Πεπρωμένο…. !!!

Στην Ελλάδα όμως του 2015 δεν υπάρχουν «ελληνικά χέρια» να κρατήσουν όπλο όπως την περίοδο του Εμφυλίου έτσι έπρεπε να βρεθούν χέρια τέτοια ,που θα κάνουν την «δουλειά» και μάλιστα θα έχουν και χαρακτηρισμό και στοιχεία προλεταριακά. Κι αυτά τα χέρια είναι αυτά των λαθρομεταναστών μουσουλμάνων….

Ακούγεται οξύμωρο να λες για «μουσουλμάνο προλετάριο» διότι στο Ισλάμ δεν υπάρχει Ταξική συνείδηση, αλλά το τελευταίο θα εκμεταλλευθεί κάθε «δικαίωμα» που τους δίδεται προκειμένου να εφαρμόσει τις εντολές του Προφήτη του. Ότι βλέπουμε να εκτυλίσσεται κι ,τι άλλο ζήσουμε στο άμεσο μέλλον ,είναι αιτία της Ανοχής τέτοιων Αριστερών πολυπολιτισμικών πολιτικών μερίδων ,στο ανώτερο μάλιστα δυνατό επίπεδο .

Η Ελλάδα βρίσκεται στο στόχαστρο τώρα, αλλά επειδή μπορεί πολλές φορές να τα βλέπουμε όλα στενόμυαλα και Σοβινιστικά το γενικεύω λέγοντας ότι ο Άνθρωπος βρίσκεται στο στόχαστρο…

Αυτό όμως που συμβαίνει στην Ελλάδα δεν έχει ιστορικό προηγούμενο, ούτε Τοπικό ούτε Παγκόσμιο.

Η Ελλάδα ή χώρα του Φωτός ,του Πνεύματος και ο θεματοφύλακας της Ορθόδοξης Πίστης, η Ελλάδα που επαναστάτησε και ξετίναξε την Οθωμανική Δουλεία, η Ελλάδα που πλήρωσε με το αίμα χιλιάδων ,τα σχέδια της Νέας Τάξης είτε στην Μικρά Ασία είτε κατόπιν, μέχρι των ημερών μας, η ίδια αυτή χώρα σκύβει πλέον υποτακτικά το κεφάλι στην ολοκληρωτική της Εθνοκάθαρση με την ανοχή βέβαια και την συμμετοχή ενός λαού Ιστορικά λοβοτομημένου ,οικονομικά απελπισμένου ,Εθνικά φοβισμένου ,αλλά δυστυχώς με ‘δικαίωμα ψήφου». Κι αυτό το γράφω διότι πλέον η Δημοκρατία και ε έννοια της έχουν από καιρό φύγει από την κοιτίδα τους.

Υπάρχει όμως ελπίδα κι αυτή ,είναι μία ,από την δική μου οπτική: Πρέπει να χαθούνε τα πάντα για να βρούμε το Θάρρος και την Τόλμη και την Ανδρεία να σπάσουμε τα «νοητικά τηλεοπτικά δεσμά» να πολεμήσουμε για τα αυτονόητα και να ξανακτίσουμε την Χώρα κυριολεκτικά από την αρχή .

Το πιο βαθύ σκοτάδι είναι πριν την Αυγή και ο καιρός της Επανελλήνισης έφτασε ήδη.

Κωνσταντίνος Β. Γκλαβάς.