Η ΑΛΩΣΗ ΚΑΙ Η ΑΝΟΔΟΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

Γράφει ο Καραχάλιος Σπυρίδων τού Κωνσταντίνου.

Η ακμή και η παρακμή τού Ελληνικού Έθνους είναι ζήτημα συγκυριών πρόσκαιρων που αντιμετωπίζει και θεραπεύει το Ζωντανό Έθνος. Διότι η ιστορία επαναλαμβάνεται και ο τρανός ξαναφτιάχνει κράτος μεγάλο και αυτοκρατορικό. Όταν όμως οι θεσμοί τού κράτους προσκυνούν τον εχθρό και οι μαχητές του λιγοστεύουν, τότε δεν μιλάμε για συγκυρία αλλά για θανατερή άλωση τής εθνικής κοινότητας.

Έτσι σημειώθηκε η άλωση τής Βασιλεύουσας των Ελλήνων Κωνσταντινούπολης το 1453. Είχε προηγηθεί το 1204 η άλωση τής Πόλης των Κωνσταντίνων από τούς ψευτοσυμμάχους Φράγκους. Θα λευτέρωναν λέγανε τούς Αγίους Τόπους από τούς Άραβες και σκλαβώσανε την Πόλη τής Χριστιανοσύνης και τού Ελληνισμού. Έκτοτε οι θεσμοί σκύψανε το κεφάλι και οι αιρετικοί μαζί με τούς σκυφτούς άφησαν κενό χώρο στην πρώτη παγκοσμιοποίηση. 

Ο καιρός τού τότε λυτρωμού άργησε, μα ήρθε. Η Αγία Ρωμανία ήρθε ξανά σε χέρια ελληνικά. Είχε αντιμετωπίσει άλλωστε τόσους και τόσους εχθρούς που θέλανε το ονειρεμένο οικόπεδο τής πλάσης που αποτελούσε η γη της. Όμως η αυτοτέλειά της είχε πληγεί ανεπανόρθωτα. Οι διεθνείς σχέσεις εξάρτησης είχανε δημιουργήσει εθισμό σε κάποιους αχαμνούς ταγούς. Και οι εχθροί τής Ρωμανίας μας ήταν δύο. Εκ δυσμάς οι Εσπερινοί που είχαν αποκοπεί από τις παλιές τους ρίζες. Εξ ανατολών οι Οθωμανοί Τούρκοι. Και ρυθμιστές τής επικείμενης σταυρώσεως τής Ρωμανίας οι Σιωνιστές. 

Η αυτοκρατορική δυναστεία των Παλαιολόγων έκαμε όποιες διορθωτικές κινήσεις μπορούσε. Πιότερο από όλους ο τελευταίος μαρτυρικός Αυτοκράτορας Κωνσταντίνος Παλαιολόγος που έκαμε τα αδύνατα δυνατά προκειμένου να σηκώσει την Αυτοκρατορία στο ύψος της, όταν κλήθηκε να αφήσει το Δεσποτάτο τού Μυστρά για να αναλάβει το Θρόνο στην Κωνσταντινούπολη. Και όδευσε στην μαρτυρική του πορεία, παρότι ήξερε ότι οι ελπίδες του ήταν λίγες και ο ίδιος ακολουθούσε την μοίρα τού Λεωνίδα. 

Οι αληθινοί σύμμαχοι τού Βυζαντίου είχαν λιγοστέψει ακόμη και μέσα στα δικά τους κράτη. Θέλανε τον Ελληνισμό λιγοστό και υπόδουλο, δίχως πίστη. Οι Τούρκοι είχαν σουλτάνο τον Μωάμεθ τον Πορθητή, γεννημένο από Τούρκο πατέρα και Ελληνίδα μάνα, νέο και θεληματικό που είχε ενώσει τα τουρκικά φύλα για να κυριεύσουν το Κάστρο τής Ελληνοσύνης. Και το κυριότερο, η Ελληνοσύνη η ίδια δεν ήταν πλέον ενωμένη και θεληματική. Οι δύο εχθροί φιλιώσανε και οι Έλληνες κάνανε το γνωστό λάθος να ψάχνουνε ξένες πλάτες να στηριχθούν, με τον Κωνσταντίνο να πασχίζει για αναδιοργάνωση κράτους πλέρια ελληνικού με λίγους πιστούς και καθάριους Έλληνες. 

Ο Αυτοκράτορας επιδόθηκε στην αναδιοργάνωση τού στρατεύματος. Έδωσε ηγετικό όραμα στους φρουρούς τής Βασιλεύουσας και την ψυχωμένη ενότητα σε ολάκερο το λαό. Όμως οι χρυσοποίκιλτοι μεριμνούσαν μονάχα για τα οφίκιά τους. Και το μέγα σφάλμα που μεγέθυνε την κύκλωση την εχθρική τού κράτους ήταν η διεθνοποίηση των εχθρών τής εθνικής μας ταυτότητας που είχαν εισχωρήσει στις συναλλαγές μα και την ίδια την κοινωνία τής Ελληνικής Αυτοκρατορίας. Στην συνοικία τής Κερκόπορτας ο ιστορικός λέει ότι κατοικούσαν εβραίοι σιωνιστές. 

Ο Μωάμεθ ο Πολιορκητής έλαβε απόφαση τελική να κυριέψει την Ρωμανία. Κύκλωσε τη Βασιλεύουσα. Έστησε πυργίσκους στη στεριά. Κλείδωσε με στόλο τη θάλασσα. Ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος ζήτησε στρατιωτική βοήθεια από την θεωρητικά χριστιανική Δύση, αυτή που είχε διαπράξει το έγκλημα τής πρώτης άλωσης. Σύμμαχοι που στάθηκαν στο πλευρό τού Κωνσταντίνου και τής Ελληνοσύνης ελάχιστοι σαν τον Ιουστινιάνη. Πιότεροι ψευτοσύμμαχοι βρέθηκαν στο πλευρό των Τούρκων, σαν τον Ουρβανό και το κανόνι που αυτός κατασκεύασε. Και οι Παπικοί αλάργα στα ψεύτικα πρωτεία τους. 

Σύντομα ο Μωάμεθ έσπευσε, μετά τις πρώτες μάχες, να προσφέρει τα πονηρά δώρα στους πολιορκημένους Έλληνες. Να παραδώσουν τα όπλα και την Πόλη ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος και οι Μαχητές του και να τραβήξουν ελεύθεροι για άλλα μέρη. Για να τού απαντήσει ο Κωνσταντίνος ότι το να τού δώσει την Πόλη δεν είναι δική του απόφαση ούτε κανενός άλλου, αφού οι υπερασπιστές τού Βυζαντίου είχαν λάβει κοινή απόφαση να μην υπολογίσουν τη ζωή τους χάριν τής ελευθερίας. Θα έπεφταν μέχρις ενός.

Ο Αυτοκράτορας Κωνσταντίνος Παλαιολόγος είχε επιλέξει για τον εαυτό του το πιο δύσκολο και προκεχωρημένο σημείο φύλαξης τής Καστροπολιτείας, την Πύλη τού Αγίου Ρωμανού. Συνάμα καβαλικά στο άλογό του έτρεχε σε όλες τις γραμμές αμύνης προκειμένου να εμψυχώσει τούς μαχητές του και να δώσει τις σωστές εντολές πολεμικής τακτικής. Ο Ιουστινιάνης είχε τραυματιστεί και είχε αποχωρήσει μαζί με τούς δικούς του. Οι τελευταίες εκκλήσεις για βοήθεια είχαν πέσει στο κενό. Και το τελευταίο βράδυ πριν την πτώση τής Κωνσταντινούπολης ο Αυτοκράτορας, αρχές, κλήρος και λαός κάμανε την τελευταία Θεία Λειτουργία στον Ιερό Ναό τής Αγίας Σοφίας. Λάβανε και δώσανε συγχώρεση αλλήλων και κίνησαν για την έσχατη μάχη.

Τα τείχη ωστόσο τής Βασιλεύουσας άνοιξαν σκόπιμα, με σχέδιο από την μέσα πλευρά υπέρ των Τούρκων. Και η συνοικία που έστρωσε την οδό τού μαρτυρίου υπέρ των Τούρκων ήταν διόλου τυχαία αυτή τής Κερκόπορτας. Οι κραυγές των απελπισμένων Ελλήνων σάρωσαν τον αγέρα. Εάλω η Πόλις. Η χιλιόχρονη Ελληνική Αυτοκρατορία βάδισε στο χαμό της. Οι Φρουροί τής Πόλης δώσανε τη ζωή τους όπως είχαν ορκιστεί. Ο Θρύλος λέει ότι Άγγελος Κυρίου πήρε και έκρυψε τον Μαρμαρωμένο Βασιλιά Κωνσταντίνο Παλαιολόγο εκείθε που αναμένει να σηκωθεί για να πάρει πίσω την Αγία Ρωμανία με την ένωση των Ελλήνων απαλλαγμένων από τα λάθη τού παρελθόντος. Ήταν 29 Μαΐου 1453 η πιο μαύρη ημέρα τού Ελληνισμού. 

Στις μέρες που ζούμε, τα κουσούρια τής εξάρτησης και τής προδοσίας εξακολουθούν να υπάρχουν και φροντίζουν για την οριστική εξάλειψη τού Ελληνισμού. Συντελούνται μάλιστα και σύγχρονες μαύρες μέθοδοι. Υπάρχουν τα σύμφωνα φιλίας με τούς δολοφόνους των Ελλήνων ανοικτά και εκπεφρασμένα. Υπάρχει η μυστική διπλωματία που πετάει πλέον το φερετζέ της και τοποθετεί στα σπλάχνα τής Ελλάδος τούς λαθρομετανάστες που κουβαλούν  οι προστάτες τους Τούρκοι με χρήματα των ίδιων πάντα ψευτοσυμμάχων. Υπάρχει η κατασκευή λαθραίων στρατοπέδων σε όλη την ελληνική επικράτεια. Υπάρχει η γκριζοποίηση τού μισού Αιγαίου και η επιχείρηση τουρκοποίησης των Ελλήνων μουσουλμάνων σε Θράκη και Δωδεκάνησα. Υπάρχει η πρόσκληση – πρόκληση των Τούρκων προς τούς φίλους τους ψευτορωμιούς πολιτικούς για την συνεκμετάλλευση τού ελληνικού πλούτου που έχουν ήδη δεχθεί οι προδότες. Υπάρχει η κατάληψη ελληνικού εδάφους στον Έβρο από τούς Τούρκους με πρόσχημα την αλλαγή τάχα τής κοίτης τού ποταμού. Και οι ψευτοσύμμαχοι προτείνονται για πολλοστή φορά ως χρηματοδότες τής νέας άλωσης τού Ελληνισμού.

Υπάρχουν όμως και οι Αληθινοί Έλληνες. Είναι Πιστοί, Πατριώτες και Εθνικιστές. Είναι οι συνεχιστές τού Ιερού Αγώνα που έδωσαν ο Αυτοκράτορας Κωνσταντίνος Παλαιολόγος και οι Μαχητές του. Είμαστε εμείς που έχουμε δώσει ιερό όρκο να αλώσουμε τούς εχθρούς Θεού και Ελλήνων, οδηγώντας τον Ιερό Ελληνισμό στην άνοδο τού Θρόνου τής Αγίας Ρωμανίας μας. Είμαστε εμείς οι νέοι Έλληνες Μαχητές που δεν ψάχνουμε ξένες πλάτες δήθεν στήριξης, αλλά επιδιώκουμε να καθαρίσουμε τις πλάτες τής Ελληνικής Φυλής από τα μιάσματα, ελληνόφωνα και βαρβαρόφωνα. Είμαστε εμείς οι Αληθινοί Έλληνες που πιστεύουμε ότι μια φορά δοξασμένη Ελλάς, μέλλει και οφείλει να γενεί ξανά και για πάντα δοξασμένη Ελλάς. Είμαστε εμείς οι Αληθινοί Έλληνες που επιθυμούμε να κάνουμε την Ορθοδοξία και τον Ελληνικό Πολιτισμό βατήρα αληθείας και βήμα ισχύος τού Ελληνισμού σε ολάκερη την πλάση. 

Είμαστε εμείς οι Αληθινοί Έλληνες που επιθυμούμε να φέρουμε περισσότερους Έλληνες κάτω από τα ελληνικά λάβαρα. Είμαστε εμείς οι Αληθινοί Έλληνες που πιστεύουμε με πάθος στο δόγμα ουδείς Έλλην σκλάβος, λευτεριά πλέρια σε όλες τις προαιώνιες ελληνικές πατρίδες. Τις δε φιλίες και συμμαχίες τις ορίζουμε εμείς με μόνο γνώμονα τα δίκαια και τα συμφέροντα τής Ελληνικής Φυλής. Κι έτσι θα συντρίψουμε προδότες και βαρβάρους. Θα λάβουμε την Ελλάδα στα χέρια μας και θα την κάνουμε απόλυτα και ολοκληρωτικά ορθόδοξη, ελληνική και εθνικιστική. Με τον λαό ενωμένο και τον στρατό σιδηρόφρακτο. Αρχηγός μας ο Θεός. Υπέρμαχος Στρατηγός μας η Παναγιά. Και τότε τα δάκρυα τής Μάνας μας Παναγιάς από την τελευταία άλωση τής Πόλης θα σταματήσουν να ρέουν. Το Φως τού Θεού θα λούσει την Αιώνια Πρωτεύουσα τού Αυτοκρατορικού Ελληνισμού Κωνσταντινούπολη.