Η άλλη πλευρά μού… Ώ Θεέ μού τό τραγικότερον απ’ όλα τά δημιουργήματα σού ό άνθρωπος, εάν είναι άνθρωπος!…

Η άλλη πλευρά μού… Ώ Θεέ μού τό τραγικότερον απ’ όλα τά δημιουργήματα σού ό άνθρωπος, εάν είναι άνθρωπος!…

Γνωρίζω ότι Ζής, είναι αναμφισβήτητον, ό,τι καί άν είσαι τέλος πάντων, Ζής καί βασιλεύεις… Δέν γνωρίζω εάν ενδιαφέρεσαι δι’ ημάς, διά τόν καθένα, κάθε στιγμή, συνεχώς καί αιωνίως, δέν εξεύρω εάν αδιαφορείς, εάν κλαίς, εάν προσβάλλεσαι, εάν πονείς! Θά έπρεπε νά είμαι θεός διά νά τό γνωρίζω!… Θαρρώ πώς τίποτε δέν μπορεί νά σέ πειράξει καί έχεις τήν επιλογή νά πονείς εάν τό θέλεις καί όχι μέ τό νά σού προξενούν άλλοι πόνον!…

Μού λές ν’ αγαπώ τούς εχθρούς μού! Ώ Θεέ μού εσύ αγαπάς τούς εχθρούς σού; Λέγεται πώς ναί! Τότε αγάπα κ’ εμένα, μπορεί νά είμαι εχθρός σού καί νά μήν τό γνωρίζω, μπορεί κάποιες φορές νά είμαι εχθρός σού καί κάποιες φίλος σού ή νά νομίζω ότι είμαι εχθρός σού ή φίλος σού! Μπορεί νά είμαι φίλος σού όταν όλα βαίνουν καλά καί εχθρός σού όταν όλα βαίνουν κατά διαβόλου ή κατά δοκιμασίας ή δίκης σού!… Πού νά εξεύρω; Είμαι ένας θνητός, εσύ είσαι Ό Θεός, εσύ γνωρίζεις!..

Μού λές ν’ αγαπώ τούς εχθρούς μού! Εσύ τούς αγαπάς; Εάν ναί τότε διατί δέν θά τούς σώσεις μετά θάνατον; Θαρρώ πώς τέτοια είναι η δικαιοσύνη, νά δικαιωθούν οί δίκαιοι καί νά δικαιοαδικηθούν οί άδικοι καί πώς δικαιοσύνη είναι η αγάπη διά τό δίκαιον. Αλλά εάν πάλιν είσαι πανελεήμων όπως λέγεται τότε διατί δέν θά χαριστείς σ’ όλους τούς εχθρούς σού;…

Μού λές ν’ αγαπώ τούς εχθρούς μού! Εσύ τούς αγαπάς;… Εσύ είσαι Θεός! Η παροιμία λέγει: «λείψε από τό ψυχικό νά μήν σέ βρεί τό κρίμα» τί γνώμη έχεις δι’ αυτήν;…

Όπου έδωσα αγάπη καί δίκαιον συνήθως μού ανταπέδωσαν μέ εκμετάλλευση, εξευτελισμόν, υπουλία, δολιότητα, προσβολή καί αδικία. Τό νά τά γράφεις δέν είναι ωσάν νά τά ζής καί τό γνωρίζεις!…

Μήπως είναι δίκαιον νά δίνεις αγάπη διά νά λαμβάνεις άδικον, μίσος καί υπόσκαψη; Μήπως είναι δίκαιον νά δίνεις αγάπη διά νά κολλαστούν αυτοί που από φθόνον ανταποδίδουν μέ αχαριστία, κακία, αδικία; Έστω εάν εγώ ή όστις άλλος αντέξει λάβει δώρα ανταπόδοσης ισχυρά απ’ εσένα καί ψυχής σωτηρία;…

Αγάπησες όλους τούς εχθρούς σού; Γνωρίζω ότι δίδαξες, σταυρώθηκες καί αναστήθηκες, αλλά εσύ είσαι Θεός, περιμένεις από έναν θνητόν νά πράξει τό ίδιον; Είσαι εσύ καί εγώ τό ίδιον; Έχουμε τήν ίδια δύναμη; Μπορεί ό καθένας ν’ αντέξει όλ’ αυτά έστω μέ τήν βοήθεια σού εάν αυτή δέν υπερβαίνει τίς αντίξοες συνθήκες καί τήν έστω παραδικαιολογημένη ή μή απιστία, δυσπιστία, εξάντληση…;

Μού λές ν’ αγαπάς τούς εχθρούς σού! Κανένας κόπος δι’ αυτόν εάν είσαι Θεός! Άλλωστε καί σύ γεννήθηκες καί είχες μόνον έναν σκοπόν, νά διδάξεις, ν’ αποθάνεις, νά αναστηθείς. Τό σώμα σού χρειάστηκε εκπαίδευση διά ν’ αντέξει, πόσον μάλλον μίας θνητής καί κτιστής ψυχής ή μήπως δέν είναι θνητή καί κτιστή;…

Μού λές ν’ αγαπάς τούς εχθρούς σού! Αλλά όταν μακροθυμήσεις καί αντέξεις έναν εχθρόν σού, μπορεί η βλάβη, η πίεση, ό εμπαιγμός νά μεγενθυθεί καί νά αναγκαστεί ό θνητός νά γίνει κακότερος από τόν κακόν, νά εκδικηθεί διά νά επιβιώσει καί διά θέματα τιμής, ώστε νά κολλαστεί επειδή άντεξε καί αγάπησε έξ’ αρχής ήτοι ακολούθησε τήν εντολήν σού αλλά δέν τήν άντεχε. Θαρρώ πώς θά έπρεπε νά ειπείς, όσοι αντέχετε ν’ αγαπάτε τούς εχθρούς σάς, όσοι δέν αντέχετε νά μήν τούς αγαπάτε διότι θ’ αναγκαστείτε νά τούς μισείσετε περισσότερον κατόπιν!…

Μήπως η τιμή είναι εγωϊσμός; Καί η ανοχή τού άδικου τί είναι; Μαλακία! Αλλά είς τό ευαγγέλιον γίνεται από εσένα λόγος διά εκδίωξη τής μαλακίας διά τών Μαθητών σού!…

Μήπως εάν οί δίκαιοι άντεχαν όλους τούς άδικους θά ήταν ό κόσμος καλύτερος ή δέν θά υπήρχε δίκαιος καί δίκαιον;…

Τό νά ζητάς απ’ έναν θνητόν νά κάνει Θείες αντοχές, παραχωρήσεις, υπομονές, είναι ώς νά τού λές είσαι θεός ή θά σέ κάμω θεόν, αλλά κατόπιν εορτής; Ναί γνωρίζω εάν κάποιος συγκεντρωθεί μόνον σ’ εσένα θ’ αντέξει! Καί άν τό κάνω καί δέν αντέξω, δέν θά κολλαστώ περισσότερον; Δέν θά απιστήσω περισσότερον; Δέν θά βλασφημήσω; Δηλαδή μού λές νά τζογάρω!…

Η οικονομία είς τήν αγάπη θά είναι καλύτερη από τήν απλόχερη γενναία δόση αγάπης που έν τέλει θά καταλήξει μίσος! Έτσι δέν είναι;… Γνωρίζει ό κάθε θνητός τά όρια τών αντοχών τού;… Βεβαίως ιδική μάς υπόθεση που διακυνδινεύουμε αλλά δέν είπες νά διακυνδινεύουν μερικοί, αλλά όλοι θαρρώ! Οί Μοναχοί λένε ότι έχουν κλήση από Τόν Θεόν, είς τούς λαϊκούς μέ τούς εκατομμύρια άλλους, διαφορετικούς, πολύπλοκους, συνδοιασμούς, σύν αυτών τών Μοναχών πειρασμούς, ανατροπές, προσκόμματα, ποίος τούς κάνει κλήση νά προχωρήσουν ή ότι αντέχουν ή ότι δέν αντέχουν!…

Ώ Θεέ μού έκανες τόν άνθρωπον νά συνειδητοποιεί τόν θάνατον τού καί ότι θά χωστεί μέσα είς τό χώμα, θά φαγωθεί, θά καεί, θά απομονωθεί έστω άχωστος μέσα σ’ έναν τάφον, κουβούκλιον, όλα διά χάριν τής ελευθερίας ήτοι τού νά υπάρχουν τά πάντα… διότι είναι άδικον νά μήν υπάρχουν τά πάντα καί δίχως τήν ύπαρξη τών πάντων δέν διακρίνεται καί δέν εξεχωρίζει τό δίκαιον από τό άδικον!…

Μέ αυτόν όμως επέτυχες ό άνθρωπος νά είναι τό τραγικότερον όν, όπως τό όρισαν είς τήν αρχαιότητα μέ τήν λέξη τραγωδία!… Μέ τόν άνθρωπον συντραγικόν τό ζώον που συνειδητοποιεί ότι τρώγεται ενώ ζή, καί τά φυτά…!

Ώ Θεέ μού, έκανες τόν καθένα νά τρώγει τόν άλλον, τό ζωντανόν νά τρώγει τό ζωντανόν, δέν μπορούσες νά τό κάνεις αλλιώς; Καί εάν είναι όλα ζωντανά δέν θά ήταν ευμορφότερα εάν η τροφή ήταν ό,τι είναι ασυνείδητη καί απονοφόρα ύπαρξη;…

Ώ Θεέ μού όποιος καί άν είσαι, είσαι ό ίδιος σ’ όλους καί σ’ αυτούς που πιστεύουν σέ πολλούς θεούς καί σ’ αυτούς που πιστεύουν σ’ έναν Θεόν μέ οίον τρόπον καί άν τόν πιστεύουν!…

Όποιον Θεόν ή θεούς καί εάν πιστεύετε δέν διαφέρει τό αίσθημα αγανάκτησης καί παραδικίας από αυτόν που σάς έργραψα προηγουμένως! Μήπως οί τραγικοί ποιητές τών πολλών ή ενός Θεού, τής αρχαιότητος, δέν εκφράζουν τά ίδια παράπονα, αμαρτήματα, σφάλματα, απορίες;…

Αφού αγαπάς τούς εχθρούς σού διατί δέν επαναγιοποίησες τόν σατανά; Διατί τόν άφησες νά γίνει αλαζόνας, νά έχει θνητά ένστικτα καί πάθη; Διά νά μήν τού πάρεις τό δικαίωμα τής ελευθερίας; Μά είναι η ελευθερία ανώτερη αγάπη από τήν διά βίας ψυχοσωτηρία που θά συνοδεύεται από αμνησία τής αμαρτίας καί λοβοτομή τών παθών; Ναί γνωρίζω ότι δέν αξίζουν νά σωθούν καί δή παρά τήν θέληση τούς καί έν αδίκω έναντι τού δικαίου! Δέν είναι όμως μεγαλύτερη αγάπη η αδικία τού ελέους από τήν αγάπη τής άκαμπτης σωστής εννοείται δικαιοσύνης;…

Διατί νά κάνεις όταν που αμαρτάνουν από θέληση όπως ό σατανάς ή από θέληση, ανάγκη καί πίεση μέσα από τό σαρκίον καί τήν κοινωνία;… Μήπως τά έκανα εγώ αυτά ή τά ορίζω;…

Μήπως αυτά δέν ισχύουν σέ κάθε θρησκεία καί θεόν;… Μήπως δι’ όσους πιστεύουν είς τήν φύση άνευ θεού δέν ισχύουν τά ίδια; Δηλαδή λέγω, μήπως η δικαιοσύνη είναι η ίδια η αδικία ή ό,τι αποφασίσει ό ισχυρότερος ασχέτως εάν αποφασίζει δικαίως ή αδίκως εφ’ όλων τών υλών, οπτικών αντιλήψεων καί διανοήσεων;…

Μήπως τά ίδια ερωτήματα δέν ισχύουν είς όλους τούς θρήσκους καί άθρησκους, Θεοφοβούμενους καί άθεους, ευτυχείς καί δυστυχείς; Μέ τήν διαφορά ότι ό ευτυχής δέν τά σκέπτεται αυτά, δέν υπάρχει χώρος είς τόν νούν τού περί αυτών!… Καί μπορεί νά χαίρεται που είναι τέτοια η ειμαρμένη ώστε νά είναι αυτός ευτυχής καί δυστυχείς οί άλλοι!…

Εάν ισχύουν αυτά καί αυτή η αδικία, τότε διατί νά μήν υποψιαστούμε ότι μπορεί νά ισχύουν καί μετά θάνατον, ήτοι οί άδικοι νά σώζοντε καί οί δίκαιοι νά είναι οί δύο φορές μαλάκες; Μία υπόθεση μ’ αγνότητα καί απονηρία κάνουμε!…

Καλύτερα νά μήν υπήρχε δίκαιον ή άδικον ή κανένα από τά δύο καί νά ήσαν όλοι ευτυχείς καί σεσωσμένοι, καί εκείνοι που εάν δοκιμάζοντας θ’ άντεχαν καί εκείνοι που εάν δοκιμάζονταν δέν θ’ άντεχαν!…

Τό δίκαιον αδικεί τόν άρρωστον, τόν αδύναμον, τόν πλανεμένον, τό αευνόητον από Θεού ή από νόμου, συγκυριών καί καταγωγής εάν τό θέσουμε από τήν μοναδική πλευρά που τό βλέπει ό άθεος!… Εκτός καί εάν τό δίκαιον είναι εντέλει Ισόδωρος καί Ισοελεόδωρος Αγιοβασίλης δι’ όλους!

Ώ Θεέ μού, μού λές ν’ αγαπώ τούς εχθρούς μού καί πώς εάν δέν τούς αγαπώ δέν θά σωθώ. Θά ήταν καλύτερα νά μήν γεννηθώ, ούτ’ εσένα νά γνωρίσω, όσον ή εάν γνώρισα, ούτε τούς σπουδαίους Αγίους σού, αγγέλους σού, δαίμονες σού, ανθρώπους σού καί άλλα είδη σού!…

Ό ανύπαρκτος έκ τών προτέρων είναι ό βέβαιος ευτυχέστερος όλων, διότι ούτε τόν Παράδεισον έχει ανάγκη καί προσδοκεί, ούτε είς τήν Κόλλαση φοβάται ή μπορεί τά βάσανα τής νά κληρονομήσει!… Ό ανύπαρκτος είναι άτζογος καί αυτοάτζογος!… Δέν κινδυνεύει από τίποτε καί δέν έχει κανέναν μέλλον συνάμα!

Καί τί σημαίνει ανύπαρκτος; Είναι τραγικώς ειρωνικοκατατοπιστικόν! Αυτός που δέν είναι υπό οίων αρχών! Δηλαδή δέν είναι ούτε δούλος, ούτε σκλάβος, ούτε είλωτας, ούτε όμηρος, ούτε αιχμάλωτος, ούτε αγνοούμενος!…

Ουσιαστικώς καί δι’ αυτούς που Ζής καί δι’ αυτούς που δέν Ζής ή ζούν ή πιστεύουν σ’ άλλους θεούς, αληθινούς ή ψευδείς, κτιστούς ή άκτιστους δι’ αυτούς καί δι’ αυτούς που δέν πιστεύουν σέ θεούς ή Θεόν, τά ερωτήματα είναι τά ίδια… Κανείς απ’ αυτούς δέν είναι βέβαιος διά καμμία αλήθεια ό,τι καί εάν ισχυρίζεται ή πιστεύει… Η βεβαιότητα τού δέν είναι απόδειξη καί εάν τώ όντι κάποιοι είναι Μάρτυρες θαυμάτων όπως εγώ, πάλαι δέν γνωρίζουν τήν αλήθεια, ούτε εάν η αλήθεια εμφανίζεται καί εξαφανίζεται, υπάρχει καί δέν υπάρχει όποτε θέλει καί δι’ όποιον καί σ’ όποιον αποφασίσει!…

Προσωπικά Πιστεύω ότι Ζής αλλά αυτόν δέν μού εγγυάται τίποτε καί ούτε μπορώ εγώ ή άλλος νά δικαιωθεί ενώπιον σού, ούτε βλέπω ότι είναι δίκαιον ότι η ανοχή καί αγάπη πρός τόν εχθρόν είναι η δικαιότερη, διεσφαλέστερη καί ωραιότερη οδός πρός τήν δικαιοσύνη καί τήν ψυχοσωτηρία!…

Η κρίση σού όποια καί εάν είναι διά τόν καθένα γίνεται δίκαιον καί είναι δίκαιον ή άδικον χωρίς ν’ αλλάξει κάτι από τήν μία στιγμή είς τήν άλλη καί συνάμα όταν αλλάζει κάτι!… Μπορεί ν’ αλλάξει κάτι καί νά μήν αλλάξει η κρίση σού ή ν’ αλλάξει η κρίση σού!… Φαίνεται ότι ό ισχυρότερος καί δημιουργός είναι ό δικαιότερος επειδή είναι ό δημιουργός ή έστω τό δίκαιον είναι ό άκτιστος χαρακτήρας τού!…

Μού λές ν’ αγαπώ τούς εχθρούς μού, δηλαδή ωσάν νά μού λές ν’ αγαπώ τόν διάβολον, διότι χωρίς αυτόν δέν θά μπορούσα νά σωθώ. Είναι η δοκιμασία τού που μέ κάνει νά φανώ εάν αγαπώ, μά ποίος είναι τέλος πάντων αυτός; Καί θά έπρεπε νά ήταν αποστάτης καί κακός διά νά μπορεί νά δοκιμάζει ή μήπως κανένας γεννημένος καλός ή καί άγγελος δέν θά γινόταν δοκιμαστής ή καί καλός ή «καλός» δοκιμαστής εάν προηγουμένως ή άμα τή δοκιμασία δέν γινόταν κακός;…

Από τήν άλλη, μήπως ό,τι συμβαίνει επί γής, μέ τήν αλυσίδα διατροφής αλλήλων ζωντανών δουλεύουμε είς τήν διατήρηση τής μάνας γής μέσα από τίς μυστήριες συχνότητες που παράγοντε καί ανακυκλώνοντε;…

Νομίζετε ότι αυτόν είναι Πίστη, Δυσπιστία ή Απιστία;…

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΔΙΑΣ