Η ακολασία γεννάει την κόλαση

Πολλοί που έζησαν όλη τους τη ζωή μέσα στις ηδονές, φθάνοντας στο τέλος της ζωής τους, συνειδητοποίησαν πως τίποτα δεν απόλαυσαν…

Tο ανθρώπινο γένος περισσότερο υπόκεινται στον διάβολο με την σαρκική ασέλγεια, παρά με οποιαδήποτε άλλη αμαρτία. – Η ακολασία γεννάει την κόλαση. Θα έρθει εποχή που η διαφθορά και η ακολασία μεταξύ των νέων θα φτάσει σε έσχατο σημείο.

Η ακολασία γεννάει την κόλαση

Αυτός που επιδίδεται ολοκληρωτικά στις ηδονές, χάνει τον νου του. (Άγιος Ησαϊας ο Αναχωρητής)

Στους αρχάριους οι πτώσεις σε σαρκικά αμαρτήματα κατά κανόνα συμβαίνουν από την απόλαυση των φαγητών. Στους μεσαίους συμβαίνουν και από την υπερηφάνεια. Σε εκείνους δε που πλησιάζουν την τελειότητα, συμβαίνουν αποκλειστικά εξαιτίας της κατακρίσεως. (Άγιος Ιωάννης της Κλίμακος)

Ο διάβολος στρέφει όλη του την ορμητικότητα και τον ζήλο και την τέχνη και την πανουργία και την εφευρετικότητα, στις παρά φύση αμαρτίες και όχι στις κατά φύση αμαρτίες, διότι οι παρά φύση αμαρτίες έχουν περισσότερη τιμωρία. (Άγιος Ιωάννης της Κλίμακος)

Κάθε πράγμα αναζητεί με σφοδρότητα, ό,τι του είναι συγγενικό. Έτσι και η σάρκα (εκείνου που είναι υπόδουλος στην πορνεία και την ακολασία), αναζητεί την σάρκα του άλλου, για να ικανοποιήσει το πάθος του. (Άγιος Ιωάννης της Κλίμακος)

Οι δαίμονες, όπως ισχυριζονται μερικοί, με κανένα άλλο δεν χαίρονται τόσο, όσο με την δυσωδία της πορνείας και με κανένα άλλο πάθος, όσο με τον μολυσμό του σώματος. (Άγιος Ιωάννης της Κλίμακος)

Να μην μολύνεις τα νιάτα σου με την ασέλγεια, γιατί με καμμιά άλλη αμαρτία δεν χαίρεται τόσο ο σατανάς, όσο μ’ αυτήν. (Άγιος Επιφάνιος Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως)

Όπως ο σωματοφύλακας του βασιλιά στέκεται στο πλάϊ του πάντοτε σε ετοιμότητα, το ίδιο και η ψυχή πρέπει να είναι σε εγρήγορση, απέναντι στον δαίμονα της σαρκικής αμαρτίας. (Όσιος Ποιμήν)

Η σωματική κίνηση για τεκνογονία και διαιώνιση του ανθρωπίνου γένους, δεν σημαίνει ότι δόθηκε από τον Δημιουργό για πορνεία και ακολασία! (Άγιος Κασσιανός ο Ρωμαίος)

Φως λαμπρό, χαρά, ειρήνη και υπομονή κατοικούν στην αγνεία. Λύπη, ακηδία, ύπνος αχόρταγος και σκοτάδι ζοφερό βρίσκονται στην πορνεία. (Άγιος Εφραίμ ο Σύρος)

Η ακολασία γεννάει την κόλαση. (Άγιος Ισίδωρος ο Πηλουσιώτης)

Το ανθρώπινο γένος περισσότερο υπόκεινται στον διάβολο με την σαρκική ασέλγεια, παρά με οποιαδήποτε άλλη αμαρτία. (Άγιος Ισίδωρος ο Πηλουσιώτης)

Αν μας έρθει στο νου κάποιος αισχρός λογισμός να μας ερεθίσει με ακόλαστη επιθυμία και δεν φροντίσουμε αμέσως να τον καταπολεμήσουμε, αλλά τον δεχτούμε κάπως ευχάριστα, τότε όχι μόνο δεν θα είμαστε απαλλαγμένοι από αμαρτία, αλλά και αν ακόμη δεν πορνεύσουμε με το σώμα μας, οπωσδήποτε θα κριθούμε από τον Θεό σαν να είχαμε διαπράξει πορνεία με την σκέψη μας… (Άγιος Ευθύμιος)

Τίποτα δεν καταπνίγει την πνευματική χαρά τόσο, όσο η σαρκική αμαρτία, αν και ο εχθρός διάβολος συνεχώς μας ψιθυρίζει, ότι είναι φυσική και ασήμαντη. (Άγιος Θεοφάνης ο Έγκλειστος)

Αν μας ενοχλεί η σαρκική επιθυμία, ας σκύψουμε σ’ έναν τάφο και ας δούμε τα μυστήρια της φύσεώς μας – σωρό τα οστά, το ένα πάνω στο άλλο, κρανία γυμνωμένα από τις σάρκες, κόκαλα, κόκαλα. Και βλέποντάς τα, ας θεωρήσουμε πως βλέπουμε σ’ εκείνα τους εαυτούς μας. Και ας στοχαστούμε τότε, που κατέληξαν η ανθηρή ομορφιά της ζωής αυτής και το ζωηρό χρώμα του προσώπου και η υπόλοιπη ωραιότητα. Μ’ αυτή τη σκέψη, θα σβηστεί η φλόγωση της σάρκας. (Άγιος Εφραίμ ο Σύρος)

Δεν έχεις δει ακόμα και το ίδιο το καμίνι, που καίει κάτω απ’ το λουτρό; Πόσο φόβο εμπνέει σ’ εκείνον που θα το πλησιάσει μονάχα; Εκεί όμως, (στην κόλαση), κατακαίγονται από τη Θεϊκή φωτιά οι ασεβείς, και οι αμαρτίες τους φουντώνουν πιο πολύ τις φλόγες και τους κάνουν ανυπόφορη την τιμωρία. Γιατί είναι γραμμένο: «Θυμός και οργή, θλίψις και στενοχώρια επί πάσαν ψυχήν ανθρώπου του κατ εργαζομένου το κακόν» (Ρωμ. 2:8-9). Αυτό αδελφέ, να συλλογίζεσαι, και θα διαλυθεί από τη διάνοια σου η επιθυμία της ηδονής (πορνείας – ακολασίας), όπως διαλύεται το κερί από τη φωτιά. (Άγιος Εφραίμ ο Σύρος)

Πολλοί που έζησαν όλη τους τη ζωή μέσα στις ηδονές, φθάνοντας στο τέλος της ζωής τους, συνειδητοποίησαν πως τίποτα δεν απόλαυσαν, πως όλα ήταν ένα φευγαλέο όνειρο, που άφησε πίσω του μόνο πίκρα. (Άγιος Δημήτριος του Ροστώφ)

Η σαρκική αμαρτία – το ξέρεις καλά, αν την δοκίμασες – συνοδεύεται από εσωτερική πικρία, ψυχικό βάρος, συνειδησιακό έλεγχο. Και όταν η ψυχή πωρωθεί, τότε επέρχεται η τελεία εγκατάλειψη από τον Θεό και η τελεία υποδούλωση στην φιληδονία. Κανένα άλλο πάθος δεν υποδουλώνει τον άνθρωπο τόσο σκληρά και αναπόδραστα όσο αυτό. Και αφού τον υποδουλώσει, γεννά μέσα του άπειρα άλλα κακά: την σκληροκαρδία, την αναισθησία, την αποχαύνωση, την βλασφημία, την οργή, τέλος και την τελεία απιστία. Ο λόγος του Θεού δεν συγκινεί τις καρδιές των φιλήδονων. Γιατί τ’ αγκάθια του πάθους πνίγουν κάθε καλό σπόρο που πέφτει μέσα τους: “…το δε εις τας άκανθας πεσόν, ούτοι είσιν οι ακούσαντες και υπο… ηδονών του βίου πορευόμενοι συμπνίγονται και ου τελεσφορούσι” (Λουκ. 8. 14), εξηγεί ο Κύριος στην παραβολή του σπορέως. (Άγιος Δημήτριος του Ροστώφ)

Η σαρκική πύρωση έρχεται στον άνθρωπο από έξι αιτίες: α) από την ζέστη και την καλοπέραση β) από την πολυφαγία και την πολυϋπνία γ) από την επήρρεια του σατανά δ) από την κατάκριση του πλησίον και την κενοδοξία ε) από την σωματική ωραιότητα και στ) από τις ματαιολογίες, την επίδειξη και τα απρόσεκτα βλέμματα. (Όσιος Παϊσιος Βελιτσκόφσκυ)

Θα έρθει εποχή που η διαφθορά και η ακολασία μεταξύ των νέων θα φτάσει σε έσχατο σημείο. Παρθένοι νέοι σχεδόν δεν θα υπάρχουν. Θα βλέπουν την ατιμωρησία τους και θα νομίζουν ότι όλα τους είναι επιτρεπτά για να ικανοποιούν τις επιθυμίες τους… (Άγιος Σεραφείμ της Βίριτσα)

Κανένα άλλο πάθος δεν υποδουλώνει τον άνθρωπο τόσο σκληρά και αναπόδραστα, όσο η σαρκική αμαρτία. (Άγιος Δημήτριος του Ροστώφ)

Πηγή xristianos.gr