H μελωδία της δυστυχίας

Δεν χωρεί πλέον η παραμικρή αμφιβολία ότι η Ελλάδα, στην πιο κρίσιμη και ευαίσθητη περίοδο, ατύχησε να έχει για πρωθυπουργό έναν “ακορντεονίστα” που τρελαίνεται να (μας) γλεντά, ανοιγοκλείνοντας την φυσαρμόνικα του “lockdown”.

Αφού γλέντησε ο ίδιος με τους φίλους του στην Ικαρία, επέστρεψε στην Αθήνα για να γλεντήσει, παντελώς ανερυθρίαστα, τους δύσμοιρους Έλληνες επιβάλλοντας α ι φ ν ι δ ι α σ τ ι κ ά και σ α τ ρ α π ι κ ά (χωρίς κ ο ι ν ο β ο υ λ ε υ τ ι κ ή συζήτηση) νέους περιορισμούς που θυμίζουν περισσότερο β α σ α ν ι σ τ ή ρ ι α για το σ π ά σ ι μ ο του η θ ι κ ο ύ του βασανιζομένου και λιγότερο υγειονομικά μέτρα. Τούτο, διότι επεβλήθησαν λίγες μόλις ημέρες μετά τους περιορισμούς που είχαν αποφασισθεί την Παρασκευή και οι οποίοι, παρότι δεν είχε εκδοθεί το ΦΕΚ, ενεργοποιήθηκαν παρανόμως και φασιστικώς από τους βραχίονες του δικτατορικού καθεστώτος, δηλ., μεταξύ άλλων, από την ελληνική αστυνομία. Φυσικά και πάλι χωρίς να ανοίξει ρουθούνι, με τους τρομοκρατημένους Έλληνες να συμπράττουν α φ ε λ ώ ς στην εκτελεστική βαρβαρότητα.

Στο χθεσινό διάγγελμά του ο “ακορντεονίστας” έπαιξε το αγαπημένο του όργανο, χτυπώντας τις ίδιες ακριβώς νότες που επιλέγει τους τελευταίους μήνες, από τότε που έμαθε να παίζει “ακορντεόν”. Οι συγχορδίες που πατά με τα πλήκτρα του “ακορντεόν” του βασίζονται σταθερά στην βαρετή “ντο μείζονα”, που είναι μία από τις πιο συνηθισμένες κλίμακες της δυτικής μουσικής. Εν προκειμένω αποτελείται κατά βάσιν από τρεις νότες: την π ρ ο λ η π τ ι κ ή λογική, την α υ θ α ι ρ ε σ ί α και το ψ έ μ α.

Ο “ακορντεονίστας” ξεκίνησε την μελωδία του πάνω στην νότα του “τρίτου κύματος” (όπου “κύμα”, διάβαζε: κυβερνητική επίθεση εναντίον των Ελλήνων), τραγουδώντας αυθαίρετα ότι «και η Ελλάδα, μαζί με ελάχιστες χώρες του ευρωπαϊκού Βορρά, αντιστέκεται, μέχρι στιγμής, αποτελεσματικά στο τ ρ ί τ ο κύμα του κορωνοϊού».

Άραγε, πότε ακριβώς και με βάση ποια στοιχεία τελείωσε το δ ε ύ τ ε ρ ο κύμα (προαναγγελλόταν ήδη από τον Νοέμβριο!), ώστε να μπορούμε να μετράμε αυτοτελώς την έλευση του τ ρ ί τ ο υ κύματος; Και ενώ στο πρώτο κύμα, δηλ. τον Μάρτιο, μας είχαν πει ότι ο κορωνοϊός χτυπά τους ηλικιωμένους, στο δε δεύτερο κύμα, δηλ. τον Νοέμβριο, ότι χτυπά τους νέους, στο τρίτο κύμα ξέχασαν να μας πουν εναντίον ποιας πληθυσμιακής ομάδας επιτίθεται ο κορωνοϊός.

Παρεμπιπτόντως, αυτή την φορά ο “ακορντεονίστας” απέφυγε να χτυπήσει την πολεμική νότα του “αόρατου εχθρού”. Κι έτσι η μελωδία έχασε την γνωστή κορώνα της…

Εν συνεχεία, ο “μ ο υ σ ι κ ό ς” ζήλεψε την αίγλη του “π ο ι η τ ή”, αφού ακούσαμε να μας λέει ότι «οι επιθέσεις του κορωνοϊού μπορεί να εκδηλωθούν αιφνιδιαστικά και με ρυθμούς εκθετικούς, σαν τη φ ω τ ι ά που απλώνεται γρήγορα και καταστροφικά». Άραγε, πώς και δεν εξειδίκευσε την παρομοίωσή του με την φωτιά στο Μάτι, μία ακόμη καμουφλαρισμένη επίθεση της φύσης σε βάρος των Ελλήνων;!

Αλλά από την φράση αυτή προκύπτει κάτι άλλο, πολύ πιο σοβαρό: Για μία ακόμη φορά, χωρίς να μνημονεύσει συγκεκριμένα στοιχεία, ο “ακορντεονίστας” αποφάσισε να παίξει την “μελωδία της δυστυχίας” για τα ώτα των πειθαρχημένων ακροατών του, δηλ. να εξαπολύσει την νέα επίθεση κατά του ελληνικού λαού, υπηρετώντας πιστά την προληπτική λογική που εφαρμοζόταν όλα τα προηγούμενα χρόνια εναντίον των τρομοκρατών. Τον “παλιό καλό” καιρό ήταν οι ύποπτοι τρομοκράτες που επιτρεπόταν ακόμη και να βασανίζονται για να αποτραπεί η εξάπλωση και δράση της οργάνωσης, σήμερα όμως είναι όλοι οι απλοί πολίτες-εν δυνάμει κρούσματα του κορωνοϊού, οι οποίοι βασανίζονται από τα αλλεπάλληλα “lockdown”!

Αμέσως μετά, η προληπτική λογική έφτιαξε “κοκτέιλ” με το ψέμα: «Όλοι εμείς […] πρέπει, τώρα, να αμυνθούμε στην ύστατη επίθεση του ιού πριν από την οριστική νίκη του εμβολιασμού. Γιατί είναι σίγουρο ότι αύριο θα κερδίσουμε το χαμένο έδαφος, αν σήμερα υπερβούμε τα τελευταία εμπόδια χωρίς απώλειες. Γνωρίζουμε ότι από τον Απρίλιο θα είμαστε πολύ καλύτερα. Όμως, τώρα πρέπει να προλάβουμε τον κίνδυνο!».

Η “πρόληψη του κινδύνου” είναι ακριβώς η φράση-κλειδί για την αναγνώριση της συνταγής που ακολουθεί ο “ακορντεονίστας”, αξιοποιώντας την τεχνική της “προμετατόπισης του αξιοποίνου”, γνωστής στο Ποινικό Δίκαιο από τα νομοθετήματα για την καταπολέμηση του φαινομένου της τρομοκρατίας. Πέραν τούτου, το προαναφερθέν χωρίο από το επίμαχο διάγγελμα («πρέπει, τώρα, να αμυνθούμε στην ύστατη επίθεση του ιού πριν από την οριστική νίκη του εμβολιασμού») είναι αποκαλυπτικό για την στόχευση της σατανικής “μελωδίας της δυστυχίας” που παιανίζει ο “οργανοπαίκτης”: η φυσαρμόνικα των “lockdown” δεν υπάρχει περίπτωση να τερματιστεί, αν δεν εκπληρωθεί ο διακαής πόθος του μαζικού εμβολιασμού! Αλλ’ ακόμη κι αν εμβολιασθεί ένα μεγάλο τμήμα του πληθυσμού, η επανάκτηση της χαμένης ελευθερίας των πολιτών θα είναι κολοβή, αφού οι ίδιοι οι “προφήτες” των παρακυβερνητικών λοιμωξιολόγων και άλλων ειδικών μάς έχουν ήδη προϊδεάσει ότι οι μάσκες θα παραμείνουν τουλάχιστον μέχρι το 2022!

Επιπλέον, τίθενται τα εξής αμείλικτα ερωτήματα: Από πού κι ως πού πρόκειται για ύ σ τ α τ η επίθεση του ιού και, αντιστοίχως, για τα τ ε λ ε υ τ α ί α εμπόδια; Πόθεν και βάσει ποίων στοιχείων «γ ν ω ρ ί ζ ο υ ν» ότι «από τον Απρίλιο θα είμαστε πολύ καλύτερα»; Άραγε, η εκτίμηση αυτή εδράζεται σε χειροπιαστά δεδομένα ή είναι απλώς λόγια του αέρα; Μήπως η κυβέρνηση διαθέτει “τρομερούς επιστήμονες” που έχουν αναπτύξει μοντέλα στατιστικής ανάλυσης ή έχει προσλάβει κάποιο μέντιουμ; Ή μήπως ο πρωθυπουργός εκτός από “ακορντεονίστας” είναι και μέντιουμ; Η απορία αυτή προκύπτει από την εξής “ανακουφιστική μελωδία” του:

«Σήμερα είμαι περισσότερο παρά ποτέ π ε π ε ι σ μ έ ν ο ς ότι έχει αρχίσει να γράφεται ο επίλογος αυτής της πρωτοφανούς περιπέτειας». Προσοχή: Για κάποιον έμπειρο αναλυτή των λόγων του “επίτιμου Προέδρου” Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, η φράση «περισσότερο παρά ποτέ» χτυπά καμπανάκι: Ήταν μία από τις πιο αγαπημένες του και τώρα την βλέπουμε να αξιοποιείται από τον συνεπώνυμό του, ο οποίος, όλως παραδόξως, δεν συνήθιζε μέχρι σήμερα να μιμείται ρητορικώς τον πατέρα του. Λες και δεν έχει το ίδιο αίμα με εκείνον ή, παρότι το έχει, δεν αποτέλεσε ποτέ το πρότυπό του!

Περαιτέρω, η προληπτική λογική έφερε τάχα «αποτέλεσμα στο απαγορευτικό [sic] του Ιανουαρίου», αλλά «σήμερα ο κίνδυνος επανεμφανίζεται», επειδή «σταδιακά γεμίζουν οι δομές υγείας» και «οι μεταλλάξεις του ιού φαίνεται να επιταχύνουν τη μεταδοτικότητά του». Φυσικά, ο “ακορντεονίστας” δεν μπήκε καν στον κόπο να παραθέσει στοιχεία για τις εν λόγω δομές αλλά και να εξηγήσει γιατί κρίσιμο μέγεθος για την εκτίμηση του κινδύνου είναι αποκλειστικά η (εικαζόμενη!) επιτάχυνση της μεταδοτικότητας και όχι η κατά κανόνα μειωμένη φονικότητα του μεταλλαγμένου ιού. Αλλά έτσι συνηθίζουν να ενεργούν οι “ακορντεονίστες”: Ανοιγοκλείνουν με πάθος την φυσαρμόνικα του οργάνου τους, για να καλύψουν την παραφωνία από το πάτημα ενός λάθος πλήκτρου!

Αμέσως μετά, η μελωδία του ακορντεόν ξεχείλισε από ψεύτικο ήχο: Ο οργανοπαίχτης έλαβε δήθεν υπ’ όψιν «και τη σωρευμένη πίεση από τους περιορισμούς και την ανάγκη που έχουμε όλοι μας να ξαναβρούμε τους κανονικούς μας ρυθμούς. Γιατί τελικά ήταν μεγάλη ανάσα για την αγορά και την κοινωνία να μείνει 2 εβδομάδες ανοικτή και 2 κλειστή από το να είναι 4 εβδομάδες αποκλεισμένη». Μετά από ό,τι έχει συμβεί, η προσπάθεια του “ακορντεονίστα” να μας παραπλανήσει ξανά, επικαλούμενος την προοπτική της δήθεν επιστροφής στην κανονικότητα, οδηγεί στο συμπέρασμα ότι δεν παίζει, αλλά προσποιείται ότι παίζει το μουσικό του όργανο. Διότι τέτοια προοπτική ΔΕΝ υπάρχει. Όποιος εξακολουθεί να βαυκαλίζεται με τέτοιες φρούδες υποσχέσεις, ας πάει να παρακολουθήσει μαθήματα φωνητικής, ώστε να είναι σε θέση να βγάλει την πιο δυνατή τσιρίδα του.

Και σιγά μην έλαβε υπ’ όψιν του την σωρευμένη πίεση από τους περιορισμούς! Αν αυτό ήταν αληθές, τότε ο ανάλγητος και αλαζόνας “ακορντεονίστας” θα είχε σεβαστεί τους “συμπολίτες του” και δεν θα γλεντούσε μπροστά στα μούτρα των Ελλήνων, που τους κρατά φυλακισμένους μέσα στα ιδιωτικά κλουβιά τους, αντιμετωπίζοντάς τους ως υπό επιτήρηση εξοδούχους με “μάσκα παντού” και SMS.

Ένας ψεύτικος ήχος ξανακούγεται αμέσως μετά: «Θα μπορούσαμε να περιμένουμε ακόμη κάποιες μέρες, αλλά το καμπανάκι είναι ηχηρό και έχουμε μάθει να λειτουργούμε ώστε να προλαμβάνουμε και να μην ακολουθούμε το πρόβλημα, για να σώζουμε ζωές. Γιατί προϋπόθεση για την π ρ ό ο δ ο της Ελλάδας είναι οι υ γ ι ε ί ς Έλληνες».

Μπορούσατε πράγματι να περιμένετε ακόμη κάποιες μέρες, μόνο που το ηχηρό καμπανάκι δεν προερχόταν από κάποια δραματική αλλαγή του σκηνικού, αλλά από τον ακατανίκητο πόθο σας να μας ξανακλείσετε μέσα στα σπίτια μας όσο περισσότερες ώρες γίνεται, προκειμένου να παίρνουν ακόμη μεγαλύτερη δόση προπαγάνδας οι τηλεορασόπληκτοι Έλληνες (λίγες ώρες, μάλιστα, πριν από το κατάπτυστο διάγγελμά σας βγάλατε πάλι σεργιάνι τους αργυρώνητους τηλεβραχίονες του “καθεστώτος”, για να υλοποιούν την πλύση του εγκεφάλου μας περί λυμάτων και ευρημάτων – τι άλλο θα σκαρφιστείτε, όταν θα επινοήσετε την έλευση του δήθεν 4ου κύματος;).

Κοιμάστε και ξυπνάτε με δύο μεγάλα όνειρα: το πρώτο όνειρο είναι της κ α τ α δ υ ν ά σ τ ε υ σ η ς ενός ολόκληρου λαού, το δε καθημερινό διεγερτικό σας είναι να στάζετε χολή σε αθώες ψυχές, εμπαίζοντάς τες ότι τις νοιάζεστε. Το δεύτερο όνειρό σας είναι να μας εμβολιάζετε κάθε τρεις και λίγο: μάλιστα, οι εκθετικά αυξανόμενες δόσεις του εμβολίου θα εναλλάσσονται με τις όλο και μεγαλύτερες δόσεις της τηλεοπτικής προπαγάνδας! Πόσο τυχαίο είναι ότι στον “θαυμαστό καινούργιο κόσμο” του Άλντους Χάξλεϋ το Παγκόσμιο Κράτος κρατούσε τους πολίτες ευτυχισμένους, χαπακώνοντάς τους με “σόμα”, δηλ. μια μορφή υπνωτικού-ναρκωτικού; Λέτε η “σόμα” του Χάξλεϋ να αντιστοιχεί στο εμβόλιο κατά του κορωνοϊού;

Αλήθεια, ποιος και πότε σας έμαθε να σώζετε ζωές; Πάλι μιλάτε την διάλεκτο του θαυμαστού ανάποδου κόσμου, αφού με τα “lockdown” όχι μόνο δεν σώζετε ζωές, αλλά τις σπρώχνετε μια ώρα αρχύτερα στον τάφο: θυμηθείτε πόσοι έχουν ήδη αυτοκτονήσει και πόσοι έχουν χαθεί από την ακύρωση των προγραμματισμένων χειρουργείων, από την διακοπή θεραπειών ή από την παράλειψη διενέργειας διαγνωστικών ελέγχων για διάφορες παθήσεις εκτός κορωνοϊού.

Αφήσατε, μάλιστα, για λίγο το “ακορντεόν”, προκειμένου να μεταμορφωθείτε σε αποφθεγματογράφο. Ακούσαμε από το ηχείο σας την φράση ότι «η προϋπόθεση για την πρόοδο της Ελλάδας είναι οι υγιείς Έλληνες»! Ήθελα να ήξερα πόσες ώρες “κοιλοπονούσε” ο κειμενογράφος σας, για να συλλάβει και να διατυπώσει αυτό το θλιβερό απόφθεγμα. Επί έναν σχεδόν χρόνο οι Έλληνες, τους οποίους, σαν άλλος Josef Fritzl, κρατάτε ομήρους μέσα στα ίδια τους τα σπίτια, έχουν χάσει την ψυχική τους ισορροπία (Σ.Σ.: Josef Fritzl λεγόταν ο Αυστριακός άρπαγας και βιαστής της ίδιας του της κόρης που το 2008 είχε ομολογήσει ότι την κρατούσε φυλακισμένη στο μπουντρούμι του σπιτιού του και την βίαζε συστηματικώς επί 24 χρόνια). Αλλά, προφανώς, για σας η ψυχή δεν παίζει κανέναν ρόλο. Έχετε μάτια μόνο για την σ ά ρ κ α και την ο ι κ ο ν ο μ ί α.

Ποιος άνθρωπος, όμως, μπορεί να είναι υγιής όταν δεν είναι ε λ ε ύ θ ε ρ ο ς; Ποιος μπορεί να είναι υγιής, όταν είναι οικονομικά κ α τ ε σ τ ρ α μ μ έ ν ο ς; Και ποιος μπορεί να έχει υγεία όταν ζει σε σ κ λ α β ι ά, υποταγμένος στο κράτος-Λεβιάθαν; Άραγε, για πόσο ακόμη θα νομίζετε ότι απευθύνεστε σε ψεκασμένους, επιχειρώντας να τους αποκοιμίζετε με τα παιδαριώδη και ουρανομήκη ψεύδη σας;

Το παραπάνω φάλτσο απόφθεγμα («η προϋπόθεση για την πρόοδο της Ελλάδας είναι οι υγιείς Έλληνες») φαίνεται ότι άρεσε τόσο πολύ στον κειμενογράφο σας, που σκέφτηκε να το επεκτείνει ως εξής: «δεν υπάρχει οικονομία χωρίς υγεία. Ούτε καλοί πελάτες χωρίς υγιείς πολίτες». Για μια ακόμη φορά η ίδια ανυπόφορη μελωδία: Στο αναλόγιο του “ακορντεονίστα” είναι γραμμένες μόνο δύο νότες: η υγεία και η οικονομία. Οι υπόλοιπες, πολύ πιο σημαντικές νότες, δηλ. οι ατομικές ελευθερίες και η αξία του ανθρώπου, είναι προ πολλού διαγεγραμμένες από την παρτιτούρα του “οργανοπαίκτη”.

Το διάγγελμα έκλεισε με μια φρικτή ομολογία:

«Δεν θα κρυφτώ: Στο δίμηνο που ακολουθεί η βεντάλια των περιορισμών ενδεχομένως θα ανοίγει και θα κλείνει ανάλογα με τα επίπεδα του συναγερμού. Από μας εξαρτάται τι θα συμβαίνει κάθε φορά. Όμως είναι και το τελευταίο μ ί λ ι προς την ελευθερία».

Φαίνεται ότι ο κειμενογράφος του “ακορντεονίστα” θέλησε να διανθίσει την μουσική όχι μόνο με ποίηση ή αποφθέγματα αλλά και με κινηματογράφο. Διότι το μίλι θυμίζει έντονα την δραματική ταινία φαντασίας “Το πράσινο μίλι”, βασισμένη στο ομότιτλο μυθιστόρημα του Στήβεν Κινγκ. Δεδομένου ότι ο τίτλος εξηγείται με βάση το γεγονός ότι οι θανατοποινίτες περπατούσαν το “τελευταίο μίλι” τους προς την ηλεκτρική καρέκλα, ο συνειρμός ενδέχεται να καταστεί εφιαλτικός: Μήπως και το δικό μας “πράσινο μίλι” δεν οδηγεί στην ελευθερία, αλλά στην “ηλεκτρική καρέκλα” του εμβολιαστικού κέντρου, ώστε να επαληθευθεί για μία ακόμη φορά ότι ζούμε σε έναν θαυμαστό ανάποδο κόσμο;

Σε καταφατική περίπτωση, ο ποιητικός οίστρος του κειμενογράφου που αποτυπώθηκε στην φράση «ο ήλιος του εμβολίου φωτίζει, πια, την επόμενη μέρα» κρύβει το ακριβώς αντίθετο, δηλ. σκότος και έρεβος (θυμηθείτε τον κωδικό “Dark Winter” που έχει χρησιμοποιηθεί από τον Τζο Μπάιντεν, και όχι μόνο)· υπό αυτό το πρίσμα, διαψεύδεται περίτρανα η προεξαγγελτική παράθεση του “ακορντεονίστα” που μας διαβεβαίωσε ότι «δεν θα κρυφτεί». Δυστυχώς, έγινε και πάλι το ανάποδο: κρύφτηκε, ψεύσθηκε και εν τέλει (μας) γλέντησε.

Φθάνοντας ο αναγνώστης στο τέλος αυτού του κειμένου, δικαίως θα αναρωτηθεί ενόψει της καθολικής α φ α σ ί α ς που επικρατεί στην ελληνική κοινωνία και παρά τον συστηματικό χ λ ε υ α σ μ ό που υφίσταται από τον “οργανοπαίκτη”-πρωθυπουργό του: Μήπως τελικώς δεν παίζει ακορντεόν αλλά κ λ α ρ ί ν ο;

Είτε λειτουργεί ως “κλαρινίστας” είτε ως “ακορντεονίστας” θα ήταν καλό να αρχίσει να φοβάται τους πολίτες-“σαντινίστας” και να μη διαβάζει μόνο ό,τι του υποδεικνύει ο “αόρατος μαριονετίστας”.

Αντί του “Great Reset” του ψυχοπαθούς Klaus Schwab, θα ήταν πολύ πιο χρήσιμο το βιβλίο “Ο Ηγεμόνας” του Νικκολό Μακιαβέλλι (μτφ.: Μαρία Κασωτάκη, εκδ. Πατάκη, Αθήνα 1993/2005). Εκεί είναι καταγεγραμμένη μια μεγάλη, επίκαιρη και τρομακτική για εκείνον αλήθεια:

«Όποιος γίνεται αφέντης μιας πόλης που είναι συνηθισμένη να είναι ε λ ε ύ θ ε ρ η και δεν την καταστρέφει πρέπει να περιμένει ότι θα α ν α τ ρ α π ε ί από τους κατοίκους της, γιατί με την ε ξ έ γ ε ρ σ η οι πολίτες κ α τ α φ ε ύ γ ο υ ν πάντα στην ιδέα της ε λ ε υ θ ε ρ ί α ς και στους π α λ ι ο ύ ς τους θ ε σ μ ο ύ ς· και αυτοί δ ε ν λησμονιούνται ποτέ, ούτε με το πέρασμα του χ ρ ό ν ο υ ούτε με ευεργετήματα» (σταματήστε λοιπόν να τάζετε).

ΥΓ1: Στην εύλογη απορία τι άλλαξε από την Παρασκευή μέχρι την Τρίτη και έπρεπε να επιβληθούν νέοι περιορισμοί (δήθεν μέχρι 28 Φεβρουαρίου – όπως με τα συνεχή ψέματα κλείνουμε ένα χρόνο “ακορντεόν-lockdown”, ας μην εκπλαγούμε αν συνεχίσουμε έτσι για μια ολόκληρη π ε ν τ α ε τ ί α) χωρίς να περάσει ένα ικανό διάστημα ελέγχου απόδοσης των νέων μέτρων, η απάντηση μπορεί να είναι δύο ειδών:

α) Δεν άλλαξε τ ί π ο τ ε: οι νέοι περιορισμοί ήσαν προαποφασισμένοι, αλλά ο “ακορντεονίστας” έπρεπε να παίξει στο όργανό του την “μελωδία της δυστυχίας” για να βασανίσει ξανά τους ακροατές του, προτού ενταχθεί και πάλι στο καθεστώς της “παγκόσμιας δικτατορίας”. Το φαινόμενο των “ταυτόχρονων lockdown” σε ολόκληρο σχεδόν τον πλανήτη αποτελεί αψευδή μάρτυρα μια ιατρικής παραδοξότητας, μοναδικής στην ιστορία της ανθρωπότητας: Πώς είναι δυνατόν ένας ιός να εμφανίζεται κατά κύματα την ίδια χρονική στιγμή σε πλείονες χώρες, όπου μάλιστα επικρατούν διαφορετικές μετεωρολογικές συνθήκες; Και πώς είναι δυνατόν να εξαφανίσθηκε από προσώπου γης η γρίπη, αντικατασταθείσα από τον κορωνοϊό;

β) Κ ά τ ι άλλαξε: ο “οργανοπαίχτης” είναι και “θεομπαίχτης”, αφού εξήγγειλε τα νέα περιοριστικά μέτρα μετά το ταξίδι του στο Ι σ ρ α ή λ.

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΒΑΘΙΩΤΗΣ