Γιατί δεν αφυπνίζονται οι έξυπνοι ηλίθιοι;….

Γιατί δεν αφυπνίζονται οι έξυπνοι ηλίθιοι;….

Ένας έξυπνος δεν αφυπνίζεται είναι ήδη έξυπνος !

Ένας έξυπνος όμως σε κάθε στάδιον ή θέση ή νοοτροπία, που έχει καταλάβει ότι είναι έξυπνος, δεν απαλλάσσεται την εξυπνάδα του, την επεκτείνει στους ρυθμούς και νοοτροπίες της.

Συνεπώς δεν αλλάζει, εξού και το έξυπνον πτηνόν από τα ρουθούνι’ αρπάσσεται !

Έκτοτε επεσήμαινα ότι είναι διαφορετικός ο έξυπνος από τον σοφόν και τον ευφυήν ! Διότι κάθε τέτοια νοητική και εγκάρδια ιδιότητα αντικρούεται με την άλλην !

Έξυπνος κυριολεκτικώς είναι αυτός που δεν κοιμάται ! Αυτός που δεν κοιμάται δεν είναι ποτέ διοραματικός ! Μπορεί να είναι διορατικός προβλεπτικός στα τεκταινόμενα, παρελκόμενα και εργασιακά του συμφέροντος του αλλά δεν μπορεί να κυττάξει σε άλλους κόσμους και δη λεπτότερης ύλης και αϋλίας !

Κατά συνέπεια, γενικότερα ο έξυπνος είναι ο υλόφρων, ο υλιστής, ο «Άπιστος» «Θωμάς» το τσακάλι, ο «ορθολογιστής», ο πραγματιστής ή και ρεαλιστής !

Από την άλλη η αφύπνιση , εμπεριέχει την κατάσταση νοοτροπίας, ψυχοτροπίας, αισθηματοτροπίας, πνευματοτροπίας, σωματοτροπίας, καρδιοτροπίας που Βλέπει, δεν κυττάζει μόνον στα φανερά του νου και της Λογιστικής του μέλλοντος σε ό,τι αφορά αυτά, αλλά σε άλλες σφαίρες. Και ενώ κοιμάται ταυτόχρονα είναι αφυπνισμένος ήτοι εκτός ύπνου της Πραγματικότητας του βλέπειν των οφθαλμών !

Ο αφυπνισμένος θεωρεί το Θαύμαν εφικτόν και κτίστην του μη θαύματος, ο έξυπνος θεωρεί το Θαύμαν ψευδαίσθηση και την περιρρέουσα πραγματικότητα ως την μοναδική άξια λόγου αξία και πραγματικότητα !

Ο έξυπνος ή εξυπνότερος είναι ο απατεώνας, ο άνευ ηθικής αναστολής, ο συμφεροντολόγος !

Ο έξυπνος ηλίθιος ή έξυπνος εξαναγκασμένος της επιβίωσης και της απόλαυσης του σήμερα είναι αυτός που παρεξαγοράζεται εκ του διεθνής έξυπνου !

Ο αφυπνισμένος δεν εμπιστεύεται κανέναν από τους δύο και δεν θέλει να είναι κανένας από τους δύο, βασικά ο αφυπνισμένος θέλει το δίκαιον, να έλθει η βασιλεία Του Θεού ως εν τω ουρανώ και επί της γης !

Ο φίλος μου ο Stranger πήγε στο δικαστήριον και είδε το σύνστημα να τον κοροϊδεύει [από το κάγριν και το έσκιν του, ήτοι την εσωτερική πυράκτωση του αγωνίας και λύσσας και την αβεβαιότητα και αδημονία του] προσποιούμενον ότι δεν ανησυχεί ενώ συνάμα απειλούσε με διπλωμματία !

Ο Νικόλας αντιμετώπισε τους πανέξυπνους του συνστήματος και κατάλαβε περισσότερα , βασικά όλα όσα κατάλαβε συνοψίζονται η Αδιαντροπία τους-του συνστήματος που δεν έχουν ηθικές αναστολές, αρκεί να έχουν να χάσουν και αποδεικνύουν τας ικανότητας τους, ειδικώς ότι είναι μαστουρωμένον το συναίσθημα Οργή Λαού Φωνή Θεού !

Ο Νικόλας συμπέρανε να μην αφυπνιστούν οι ηλίθιοι , από την πίκρα και την αδικία , και είναι κατανοητόν !

Με την διαφορά αν και δεν το επισημαίνω επίσης, ότι οι κλασικοί ηλίθιοι δεν είναι αυτοί που είδε στο δικαστήριο. Αυτοί είναι οι από καταβολής κόσμου Έξυπνοι Ηλίθιοι. Οι κλασικοί ηλίθιοι εισίν οι αγαθοί !

Ηλίθιος εις τα αρχαία ελληνικά είναι ο αγαθός , ο καθυστερημένος που ούτε κακό ούτε καλό πολύ ξέρει να κάνει ή να κατανοήσει την διαφορά , ο στερημένης και ελλειπτικής νοημοσύνης ! Μάλιστα το προσωνύμιο επίθετο ηλίθιοι ήταν προς τιμήν τους, καθότι ηλίθιος σημαίνει αυτός που έχει Του Ήλ/Θερού το Ήθος , ο Αγαθός, ο Αγαθιάρης , ο Αγαθιαρικός !

Ναι αλλά Ο Θεός είναι και Ηλίθιος, και Αγαθός, και Σοφός, και Ευφυής και Έξυπνος και Αφυπνισμένος, επειδή είναι Άγιος Προάγιος !

Ο έξυπνος ηλίθιος είν αι αυτός που νομίζει ότι κατέκτησε όλη την γνώση, αυτός που νομίζει γνωρίζει στις γενικές γραμμές όλες τις αλήθειες. Αυτός που του συμφέρει να μην υπάρχει άλλη αλήθεια ! ! ! !

Όταν ο Νικόλας λέγει να μην αφυπνιστούν οι ηλίθιοι [δηλαδή οι έξυπνοι ηλίθιοι] συμφωνεί με Τον Χριστόν που λέγει ότι Ο Πατέρας τους φιλόκακους δεν τους αφήνει να Τον καταλάβουν διότι θα προσεγγίσουν Τον Πατέρα και θα του ζητήσουν με Μετάνοια άφεση αμαρτιών και Ο Θεός δεν τους θέλει !’

Φοβερό ε ;

Να μην σε θέλει Ο Θεός !

Και γιατί αυτόν ; Από ιδιοτροπία και φιλαδικία εκκεντρική Του Θεού ; Ή μήγαρις υφίσταται άλλος λόγους που είτε καταλάβουμε είτε όχι ;

Ο λόγος είναι απλός , είναι επειδή χαίρονται με τον πόνον του άλλου , όχι κατ’ ανάγκην επειδή είναι εχθρός τους , ή μάλλον ποτέ για αυτόν τον λόγον , αλλά επειδή χαίρονται να βλέπουν τους άλλους και δη όσους φθονούς για τας αρετές και τα προικίσματα τους , που δέκτηκαν απ΄ αυτούς ευεργεσίες άμεσα ή έμμεσα , διότι η παρουσία αγαθού ανθρώπου είναι προτέρημα , αύρα ευλογίας , αρετή και επήρρεια ψυχοσωτηρίας προς τους άλλους διότι ακόμη και όταν λάχει να υβρίζουν ουσιαστικώς τες πλείστες των περιπτώσεων προσεύχονται ανάδρομα , προσεύχονται με αγανάκτηση , με αντίστροφη ψυχολογία , με απόγνωση , με ξεχείλισμα και πνίξιμο αγάπης και δικαίου !

Αυτούς σας τους είπα έκτοτε Φιλόκακους σε αντιδιαστολή διαφοράς από τους κακούς !

Ο Φιλόκακος δεν εί ναι αυτός που κάνει το κακό από ανάγκη, επιβίωση, δίψα για πλούτο και δόξα , τυφλά και μόνον , αλλά αυτός που θα σκότωνε το συμφέρον του αρκεί να καταστραφούν οι άλλοι !

Είναι αυτός που φθονεί την ύπαρξη , την αρετή , την καλοσύνη , την αγάπη ! ! ! ! αυτός που μισεί το δίκαιο ! ! ! !

Κάποτε επισκέφθηκε έναν τέτοιον ο διάβολος και του είπε πες μου τι θέλεις να δώσω ή κάνω στον γείτονα σου και σ’ εσένα να γίνει το ίδιο στο διπλάσιο !

Ένας κακός θα του έλεγε δώσε του 100 αίγες άρα σ’ εμένα 200 ! οκ ! κατανοητό !

Ο φιλόκακος όμως τι του είπε ;

Ο γείτονας μου έχει τρεις αίγες θέλω να του τες σκοτώσεις !

Ναι αλλά εσύ δεν έχεις έξη αίγες αλλά μόνον δύο του απαντάει ο διάβολος, αυτό δεν μπορεί να γίνει !

Εντάξει λέγει ο Φιλόκακος, τότε σκότωσε του μία !

Και να μείνεις εσύ χωρίς αίγα ; του λέγει ο διάβολος….

Ναι !

Και κάτι άλλο συνεχίζει ο Φιλόκακος !

Βγάλε του ένα μάτι !

Μα θα μείνεις αόμματος του λέγει γεμάτος έκπληξη ο διάβολος.

Δεν πειράζει , μ’ αρκεί που θα πονεί αυτός και θα παρηγορούμαι !

Ο Φιλόκακος είναι ο ουροβόρος όφις που καταπίνει το σώμα του αρκεί να συνσφίξει τους άλλους να τους συνθλίψει !

Ο διάβολος πλουτίζει καθημερινώς με αμαρτίες , αντί να πάει σ’ έναν Άγιον και να του πει: κύτταξε να δεις, οκ έχασα το δέκατον τάγμα , θα με αντικαταστήσεις εσύ , κάνε καμμία προσευχούλα να σωθώ και εγώ , να γίνω υπηρέτης σου , λέγει θα σε ρίξω από το τάγμα μου [που δεν είναι δικό του αλλά του παραχωρήθηκε δωρεάν και δεν το σεβάστηκε και εκδιώχθηκε όπως οι άδικοι υπηρέτες εργάτες του ιδιοκτήτη αμπελουργού στην παραβολήν Του Χριστού σε εκείνους που θα Τον σταύρωναν] και ας πάω βαθύτερα στ’ ανάθεμα και στο σκότος ! του δεύτερου αθάνατου συνεχές θανατικού θανάτου !

Αυτούς δεν τους θέλει Ο Θεός, τους προαπωθεί, είναι γνωστόν ότι κάποιοι αναγνώθουν την Αγία Γραφή και ως να αναγνώθουν κενές κόλλες ! Δεν τους αφήνει να Νοήσουν ! Δεν θέλει να Μετανοήσουν από Έξυπνη Πονηριά αλλά από Ταπεινή Αυτοσυναίσθηση Πταίσματος και Εγκλήματος !

Άλλωστε, ο διάβολος το γνωρίζει και όμως δεν δύναται να Μετανοήσει , επειδή δεν δύναται να Ταπεινωθεί !

Οι Φιλόκακοι άνθρωποι , δεν το γνωρίζουν , όσον και εάν λένε ότι το γνωρίζουν ! Εάν το γνώριζαν θα ήσαν οι αψογότεροι Μετανοημένοι , αλλά επειδή εισίν άριστοι Λογιστές , όχι επειδή εισίν άριστοι της Ταπείνωσης !

Δεν θα σωθείς εάν τηρείς τας Εντολάς Θεού επειδή αντιλαμβάνεσαι ότι σε συμφέρει εάν δεν συναντιλαμβάνεσαι ή δεν συνπαραδέχεσαι ότι το Δίκαιον είναι Του Θεού , η Αγνότητα της Αγιότητος Του , δόξα Του , και ότι τα πάντα Του ανήκουν και εσύ ήσουν ένας Αντίποδας Του , ήτοι αμαρτωλός που κατεργάζεσαι εχθρικά και ιδιοθεληματικά την Τάξη των Ουρανών , που αντί να καταστραφείς έστω διά να την φέρεις εις την γην [ως εν ουρανώ και επί της γής !] καταστρέφεις τα πάντα , τους πάντες και Το Άγιον Όνομα Θεού επί γης διά να τιμήσει εσένα και τους αφέντες σου που συμφωνούν μ ‘ εσένα !

Ποία είναι η δουλειά του συνστήματος ;

Να αυτοδιατηρείται !

Ακόμη και αν πας σε όλα τα δικαστήρια, συνέδρια, συζητήσεις, αναλύσεις, σοφίες, βιβλία, αποδείξεις και δείξεις ότι μπορεί να αντικατασταθεί το σύνστημα με καλύτερο σύνστημα ή με το Αγαθόν Σύνστημα , το σύνστημα θα το απορρίψει , διότι δουλειά του δεν είναι το Δίκαιον αλλά η επιβίωση και αυτοεπιβίωση του !

Έχεις αδήλωτα χρήματα και θέλεις να πληρώσεις τους φόρους σου; Το σύνστημα το δέχεται και εάν είναι κοντό ή μικρό ψάρι ή από τα άτυχα , που μεγαλύτερα ψάρια φθονούν για τους λόγους τους , ή έτσι τους συμφέρει , θα σε καταδιώξουν να σε πτωχεύσουν επειδή , είχες αδήλωτα χρήματα !

Πουλάς ναρκωτικά και όπλα ή άλλα παράνομα και τα μετατρέπεις με ξέπλυμα σε δηλωμένα νόμιμα χρήματα ; Το σύνστημα θα σε κολακεύει και εξυπηρετεί επειδή το ταΐζεις !

Όταν ταΐζεις έναν σκύλλον δεν σ’ ερωτάει εάν είσαι καλός ή κακός ! όταν ταΐζεις έναν άγιον θα σου πει: παιδί μου ευχαριστώ αλλά να είσαι αγαθός και ας μην παραμείνει τροφή δι’ εμένα !

Τα δικαστήρια δεν είναι επιβράβευση του Δικαίου ή έστω όχι πάντοτε ή απόλυτα , αλλά επιβράβευση συνδυασμού Νόμου και Συμφέροντος των Συνστηματαρχών των ανώτερων βαθμίδων και των υποτακτικών αξιωματικών και στρατιωτών τους είς το Σύνστημα !

Το δικαστήριο διά να είναι δίκαιο πρέπει να γνωρίζει όλον το Δίκαιο , και εάν υποθέσουμε ότι δεν μπορεί , δεν ενδιαφέρεται να μάθει και εφαρμόσει το Κοινόν Δίκαιον , το οποίον αρχίζει από την Φιλοπτωχεία !

Ένα δικαστήριο που έχει νόμους ή στις περιπτώσεις που δικάζει με νόμους άμεσα ή έμμεσα ανώτερους από Άνθρωπο , είναι σφακτήριο Ανθρώπων και Θεού !

Ένας Αθεόφοβος δικαστής είναι δικτάτωρ ή συνδικτάτωρ και δη υποσυνδικτάτωρ του Συνστήματος ! Ένας butler & batler & batler ήτοι Οικονόμος του Συνστήματος που οικονομεί και εξοικονομεί διά το σύνστημα !

Το σύνστημα δεν διαφέρει από τον αυλικό, τον κώμη, τον δούκα, τον αριστοσκάτη, τον βασιλέα, που δεν δύσταζε να κατασφάξει άλλους αρκεί να διατηρηθεί το Αυτοσύνστημα του !

Ένας πήγε και έπαιξε σκάκι με έναν βασιλέα και είχε την «αναίδεια» να νικήσει τον βασιλέα, παρότι ο βασιλέας προσκάλεσε τους ικανότερους σκακιστές, μόλις βγήκε της εξόπορτας του πύργου τον έσφαξαν !

Φαντάστου θράσος και θάρρος που θα έπαιρναν οι άλλοι όταν θα καυχιόταν ότι νίκησε τον βασιλέα στο σκάκι ! Το να νικήσεις στο σκάκι βασιλέα ισοδυναμεί με συγχωρείτε με το να του πειάνεις τον κώλο ! Ήδη τον σκότωσες , τον νίκησες και δεν αντέδρασε, άφησε τον νικητή να φύγει ακέραιος ! Ενώ όταν τον σκότωσε έστειλε το μήνυμα :

Όποιος νικήσει τον βασιλέα θα αποθάνει !

Και λες! Γιατί να νικήσω τον βασιλέα αφού θα πεθάνω ;

Δεν κατάλαβες;

Ο βασιλέας ήθελε να ηττηθεί για να εύρει αφορμή να σκοτώσει τον νικητή, ούτως ώστε κανένας να μην επιθυμεί την νίκη εις βάρος του βασιλέα !

Και όλα αυτά από φόβο , όπως ο Ηρώδης , [αυτός που αναφέρω είναι υστερινός εν Ευρώπει βασιλέας] μήπως και ευρεθεί κάποιος και τον νικήσει διά θανάτου , και τι έγινε με τον Ηρώδη και την φάρρα του συνστήματος ;

Νικήθηκαν από έναν Νεκρόν που κατεβαίνοντας στον Άδην σκότωσε ή και υπερκυριάρχησε στην δύναμη του Θανάτου, επειδή Αυτός έφτειαξε το Θάνατο και όχι ο Θάνατος Την Ζωή ! Ζη Ω!

Όταν παίζεις με το σύνστημα πρέπει να παίζεις διά να χάσεις , ή να παίζεις διά να το νικήσεις , με τρόπον τινά που θα το εξοντώσει , χωρίς την θέληση του και προπάντος χωρίς να αντιλαμβάνεται πώς , πότε και με ποίες μεθόδους !

Δηλαδή όταν πας στο δικαστήριο και αποδείξεις ότι το δικαστήριο δεν είναι δίκαιο στην υπόθεση σου , εσύ τι νομίζεις ότι θα πράξει ; χαχαχα !

Αυτό που πρέπει να κάνεις εάν πρέπει ή θέλεις να το κάνεις , είναι να αποδείξεις ότι το δικαστήριο είναι άδικο χωρίς το δικαστήριο να το γνωρίζει καν , αλλά όταν πιά η απόφαση του είναι εναντίον του χωρίς να το ξέρει !

Όταν πήγε ο προφύτης Ναθάν [Βασιλέων Β΄] να πει στον δικαστή βασιλέα Δαυΐδ που ήταν το σύνστημα ότι αμάρτησε του το είπε παραβολικά και ο Δαυΐδ τότε ακόμη έξυπνος βλαξ δεν κατάλαβε ότι είναι ο ίδιος και είπε ο άνθρωπος που είχε τα πάντα και όταν είχε ξένους έκλεψε και έσφαξε την αμνάδα του πτωχού είναι ένοχος θανάτου, τότε ο Ναθάν του αποκάλυψε ότι είναι ο ίδιος, που συνωμότησε να σκοτωθεί στην μάχη ο Ουρίας ο Αγαθός Χετταίος για να του πάρει την γυναίκα του την Βηρσαβεέ την καλλονή και τότε αφυπνίστηκε και έγραψε τον περίφημο ψαλμό 50: [Ο Δαυΐδ ο βασιλέας ήθελε την ωραιότερη γυναίκα επειδή ήταν υπερποθητή, επειδή τον γοήτευσε εσκεμμένα και η ίδια και επειδή προσβαλλόταν να έχει άλλος ωραιοτέρα γυναίκα, ως να μην είχε τίποτε, μηδεν το βασίλειον του χωρίς αυτή, τα ήθελε όλα και πάτησε την 10ην εντολήν: ουκ επιθυμήσεις την γυναίκα του πλησίον σου. ουκ επιθυμήσεις την οικίαν του πλησίον σου ούτε τον αγρόν αυτού ούτε τον παίδα αυτού ούτε την παιδίσκην αυτού ούτε του βοός αυτού ούτε του υποζυγίου αυτού ούτε παντός κτήνους αυτού ούτε όσα τω πλησίον σου εστί.]

ΨΑΛΜΟΣ  Ν’ (50)

Ἐλέησον μέ, ὁ Θεός, κατὰ τὸ μέγα ἔλεός σου καὶ κατὰ τὸ πλῆθος τῶν οἰκτιρμῶν σου ἐξάλειψον τὸ ἀνόμημά μου. ἐπὶ πλεῖον πλῦνον μὲ ἀπὸ τῆς ἀνομίας μου καὶ ἀπὸ τῆς ἁμαρτίας μου καθάρισον μέ. ὅτι τὴν ἀνομίαν μου ἐγὼ γινώσκω, καὶ ἡ ἁμαρτία μου ἐνώπιόν μου ἐστὶ διαπαντός. σοὶ μόνω ἥμαρτον καὶ τὸ πονηρὸν ἐνώπιόν σου ἐποίησα, ὅπως ἂν δικαιωθῆς ἐν τοὶς λόγοις σου, καὶ νικήσης ἐν τῷ κρίνεσθε σέ. ἰδοὺ γὰρ ἐν ἀνομίαις συνελήφθην, καὶ ἐν ἁμαρτίες ἐκίσσησε μὲ ἡ μήτηρ μου. ἰδοὺ γὰρ ἀλήθειαν ἠγάπησας, τὰ ἄδηλα καὶ τὰ κρύφια της σοφίας σου ἐδήλωσας μοί. ραντιεῖς μὲ ὑσσώπω, καὶ καθαρισθήσομαι. πλυνεῖς μέ, καὶ ὑπὲρ χιόνα λευκανθήσομαι. ἀκουτιεῖς μοὶ ἀγαλλίασιν καὶ εὐφροσύνην, ἀγαλλιάσονται ὀστέα τεταπεινωμένα. ἀπόστρεψον τὸ πρόσωπόν σου ἀπὸ τῶν ἁμαρτιῶν μου καὶ πάσας τᾶς ἀνομίας μου ἐξάλειψον. καρδίαν καθαρὰν κτίσον ἐν ἐμοί, ὁ Θεός, καὶ πνεῦμα εὐθὲς ἐγκαίνισον ἐν τοὶς ἐγκάτοις μου. μὴ ἀπορρίψης μὲ ἀπὸ τοῦ προσώπου σου καὶ τὸ πνεῦμα σου τὸ ἅγιον μὴ ἀντανέλης ἀπ’ ἐμοῦ. ἀπόδος μοὶ τὴν ἀγαλλίασιν τοῦ σωτηρίου σου καὶ πνεύματι ἠγεμονικῶ στήριξον μέ. διδάξω ἀνόμους τᾶς ὁδούς σου καὶ ἀσεβεῖς ἐπὶ σὲ ἐπιστρέψουσι. ρύσαι μὲ ἐξ αἱμάτων, ὁ Θεὸς ὁ Θεὸς τῆς σωτηρίας μου. ἀγαλλιάσεται ἡ γλώσσα μου τὴν δικαιοσύνην σου. Κύριε, τὰ χείλη μου ἀνοίξεις καὶ τὸ στόμα μου ἀναγγελεῖ τὴν αἴνεσίν σου. ὅτι εἰ ἠθέλησας θυσίαν, ἔδωκα ἂν ὁλοκαυτώματα οὐκ εὐδοκήσεις. θυσία τῷ Θεῷ πνεῦμα συντετριμμένον, καρδίαν συντετριμμένην καὶ τεταπεινωμένην ὁ Θεὸς οὐκ ἐξουδενώσει. ἀγάθυνον, Κύριε, ἐν τὴ εὐδοκία σου τὴν Σιῶν, καὶ οἰκοδομηθήτω τὰ τείχη Ἱερουσαλήμ. τότε εὐδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης, ἀναφορὰν καὶ ὁλοκαυτώματα. τότε ἀνοίσουσιν ἐπὶ τὸ θυσιαστήριόν σου μόσχους.

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ

Ἐλέησον μέ, ὢ Θεέ μου, σύμφωνα πρὸς τὸ μέγα καὶ ἄμετρον ἔλεός σου, καὶ σύμφωνα πρὸς τὸ πλῆθος τὸ ἀπέραντον τῶν οἰκτιρμῶν σου σβῆσε ὁλοτελῶς τοῦ ἀνομήματός μου τὸ βαρὺ χρέος. Πάλιν καὶ πάλιν πλύνε μὲ ἀπὸ τὸν ρύπον τῆς διπλῆς παραβάσεως τοῦ νόμου σου, εἰς τὴν ὁποίαν παρεσύρθην, καὶ ἀπὸ τὴν ἁμαρτίαν μου ἡ ὁποία μὲ κατέστησε μολυμένον καὶ ἀκάθαρτον, καθάρισε μέ. Ἐλέησον μὲ καὶ οἰκτείρησον μέ, διότι τὴν ἀνομίαν μου, τὴν ὁποίαν πρότερον τυφλωμένος δὲν ἀντελαμβανόμην, ἐγὼ τώρα τὴν γνωρίζω καὶ τὴν συναισθάνομαι, μέχρι σημείου ὥστε ἡ ἁμαρτία μου αὐτὴ νὰ μὴ φεύγη ποτὲ ἀπὸ τὸν νοῦν μου, ἀλλὰ νὰ τὴν ἔχω πάντοτε ἐμπρός μου, καὶ νὰ συντρίβωμαι διηνεκῶς δί΄ αὐτήν. Παρά σου ζητῶ τὴν ἄφεσιν τῆς ἁμαρτίας μου, διότι ὁποιονδήποτε καὶ ἐὰν ἠδίκησα δί΄ αὐτῆς, τὸν ἰδικόν μου σοῦ νόμον παρέβην καὶ ἡ κατὰ τοῦ πλησίον παρεκτροπὴ καὶ προσβολή μου ἐπὶ σὲ διαβαίνει. Εἰς σὲ καὶ μόνον ἠμάρτησα καὶ διέπραξα ἐκεῖνο, τὸ ὁποῖον εἰς τοῦ ὀφραλμούς σου εἶναι πονηρόν. Ὁμολογῶ καὶ κηρύττω δημοσὶα τὴν πρὸς σὲ ἁμαρτίαν μου, ἴνα ὅσοι βλέπουν τᾶς τιμωρίας πού μου ἐπέβαλες δί΄ αὐτὴν , μὴ σὲ ἐκλάβουν ἄδικον, ἀλλὰ ἀναγνωρισθῆς δίκαιος εἰς τοῦ λόγους καὶ τᾶς περὶ ἐμοῦ κρίσεις σου καὶ ἐξέλθης νικητής, ὅταν οἱ ἁγνοοῦτες τὰ πράγματα σὲ ἐπικρίνουν. Ἐλέησον μὲ καὶ οἰκτείρησον μέ, διότι ἰδού, φέρω κληρονομικὴν τὴν κλίσιν καὶ ροπὴν πρὸς τὴν ἁμαρτίαν. Διότι ἐν μέσῳ ἀνομιῶν καὶ παραβάσεων τοῦ νόμου σου συνελήφθην ἐν τὴ κοιλία τῆς μητρός μου καὶ ἐν μέσῳ ἁμαρτιῶν μὲ ἐκυοφόρησε καὶ μὲ ἐγέννησεν ἡ μήτηρ μου. Οἱ γονεῖς μου, ὅταν ἐγὼ συνελαμβανόμην καὶ ἐγεννώμην, διετέλουν ὅπως καὶ ὄλον τὸν γένος τῶν ἀνθρώπων ὑπὸ τὸ κράτος τοῦ προπατορικοῦ ἁμαρτήματος καὶ παρεσύροντο ὕπ΄ αὐτοῦ εἰς καθημερινᾶς παραβάσεις τοῦ νόμου. Ἀλλὰ σὺ δὲν ἀρέσκεσαι εἰς τὴν ἁμαρτωλὸν αὐτὴν κατάστασιν, διότι ἠγάπησας τὴν εὐθύτητα καὶ τὴν εἰλικρίνειαν τοῦ νοῦ καὶ τῆς καρδίας, δί΄ αὐτὸ δὲ καὶ μοῦ ἀπεκάλυψας καὶ μοῦ ἐφανέρωσας τὰ ἄδηλα καὶ ἀπόκρυφά της σοφίας σου, ἴνα διὰ τούτων ἀπαλλαγῶ ἀπὸ τὴν ἁμαρτίαν, ποὺ ἐμφωλεύει μέσα μου ἂπ αὐτῆς τῆς συλλήψεώς μου εἰς τὴν κοιλίαν τῆς μητρός μου. Τοῦτο ὅμως θὰ ἐπιτευχθῆ μόνον διὰ τῆς βοηθείας σου. Θὰ μὲ ραντίσης Σὺ μὲ τὸ ἔλεος καὶ τὴν χάριν σου ὡσὰν διὰ ραντιστηρίου ἐκ κλώνων ὑσσώπου καὶ θὰ καθαρισθῶ. Θὰ μὲ πλύνης καὶ θὰ λευκανθῶ γινόμενος λευκότερος καὶ ἀπὸ τὴν χιόνα. Ὅταν δὲ οὕτω μὲ συγχωρήσης καὶ μὲ λευκάνης, θὰ μὲ κάμης νὰ ἀκούσω καὶ νὰ αἰσθανθῶ ἀγαλλίασιν καὶ εὐφροσύνην, καὶ τὰ ἐκ τῆς ὀδύνης καὶ βαθείας συναισθήσεως συντετριμμένα ἤδη ὀστᾶ μου θὰ ἀνασκιρτήσουν ἐν χαρᾷ καὶ ἀγαλλιάσει. Στρέψε μακρὰν ἀπὸ τᾶς ἁμαρτίας μου τὸ πρόσωπόν σου, ὥστε νὰ μὴ βλέπης, ἀλλὰ νὰ λησμονήσης αὐτᾶς, καὶ σβῆσε τελείως, ὥστε νὰ μὴ φαίνωνται πλέον, πάσας τᾶς ἀνομίας μου. Κτίσε μέσα μου καρδίαν καθαράν, ἀνακαινίζων αὐτήν, ἡ ὁποία τώρα εἶναι ἀκάθαρτος καὶ ρέπει πρὸς τὸ κακόν, καὶ καθάρισον τὸν νοῦν μου, ὥστε νὰ ἐγκαινιάσης εἰς τὸ ἐσωτερικόν μου πνεῦμα καὶ κινήσεις τοῦ νοὸς εὐθείας καὶ ὀρθᾶς. Γέμισε τὸ ἐσωτερικόν μου μὲ ἁγνοὺς λογισμοὺς καὶ ἀγαθὴν προαίρεσιν. Μὴ μὲ ἀπορρίψης καὶ μὴ μὲ ἀποδιώξης ἀπὸ τὸ πρόσωπόν σου, ὥστε νὰ στερηθῶ τῆς ἐπιβλέψεώς σου καὶ τῆς συμπαθείας σου, καὶ μή μου ἀφαιρέσης τὸ Πνεῦμα σου τὸ Ἅγιον, ὥστε νὰ στερηθῶ τῆς βοηθείας καὶ ἐνισχύσεώς σου. Δός μου πάλιν τὴν ὑπὸ τῆς ἁμαρτίας φυγαδευθεῖσαν χαρὰν παρέχων μοὶ τὴν ἀγαλλίασιν, τὴν ὁποίαν δημιουργεῖ ἡ ἐκ τοῦ ἐλέους σου σωτηρία. Καὶ στήριξον μὲ ἐν τὴ νέα ταύτη καταστάσει διὰ σκέψεων σταθερῶν καὶ βουλήσεως ἰσχυρᾶς, ἡ ὁποία νὰ κυριαρχῆ μέσα μου καὶ νὰ μὲ κατευθύνη εἰς τὸ ἀγαθόν. Οὕτω δὲν θὰ παρέχω διὰ τοῦ παραδείγματός μου σκάνδαλον εἰς τοὺς ἄλλους, ἀλλὰ θὰ ἀφοσιωθῶ εἰς τὸ ἑξῆς εἰς τὴν οἰκοδομὴν αὐτῶν. Θὰ διδάξω ἀνόμους τᾶς ὁδούς σου, εἰς τᾶς ὁποίας θέλεις νὰ βαδίζωμεν, καὶ πολλοὶ ἐξ ἐκείνων, οἱ ὁποῖοι ἀσεβῶς ἀθετοῦν τᾶς ἐνολᾶς σου, θὰ ἐπιστραφοῦν ἐν μετανοίᾳ εἰς σέ.  Ἐλευθέρωσε μέ, ὢ Θεέ μου, ὅστις εἶσαι ὁ σωτήρ μου. Ἡ γλώσσα μου μὲ χαρὰν καὶ ἀγαλλίασιν θὰ ὑμνῆ τὴν δικαιοσύνην σου, διὰ τῆς ὁποίας τιμωρῶν ἐν ἐλέει τὸ κακόν, ὁδηγεῖς καὶ πάλιν τοὺς διαπράττοντας αὐτὸ εἰς τὴν σωτηρίαν. Κύριε, διὰ τῆς ἀφέσεως, τὴν ὁποίαν θὰ μοῦ παράσχης, θὰ ἀνοίξης τὰ κλεισμένα ἀπὸ τὴν ἐντροπὴν τῆς ἁμαρτίας καὶ τὸν ἔλεγχον τῆς συνειδήσεως χείλη μου, καὶ τὸ στόμα μου θὰ ἐξαγγείλη τὸν ὕμνον καὶ τὸν ἔπαινόν σου. Θὰ περιορισθῶ νὰ σὲ ὑμνήσω μὲ ὅλην  τὴν καρδίαν μου, διότι ἐὰν θὰ ἤθελες θυσίαν ὑλικήν, εὐχαρίστως θὰ ἔδιδα ταύτην. Ἀλλὰ σύ, καὶ ἄν σου προσφέρωμεν ὡς θυσίαν ζῶα, διὰ νὰ κατακαοῦν ἐπὶ τοῦ θυσιαστηρίου σου ὁλόκληρα, δὲν θὰ εὐαρεστηθῆς. Θυσία εὐπρόσδεκτος καὶ ἀρεστὴ εἰς τὸν Θεὸν εἶναι τὸ πνεῦμα, ποὺ ἔχει συντριβὴ ἀπὸ εἰλικρινῆ μετάνοιαν. καρδίαν συντετριμμένην καὶ τεταπεινωμένην δὲν θὰ ἀπορρίψη ποτὲ ὁ Θεός. Εὐδόκησον, Κύριε, νὰ φανῆς ἀγαθὸς καὶ πρὸς τὴν Σιῶν καὶ διὰ τῆς εὐδοκίας σου καὶ τῆς καλωσυνής σοῦ ταύτης ἂς οἰκοδομηθοῦν τὰ τείχη τῆς Ἱερουσαλήμ. Τότε θὰ εὐαρεστηθῆς νὰ δεχθῆς πάντων τῶν εἰδῶν τᾶς θυσίας θὰ δεχθῆς θυσίαν προσφερόμενην σύμφωνα πρὸς τᾶς διατάξεις τοῦ Νόμου καὶ πρὸς τὸ δίκαιον. Θὰ δεχθῆς καὶ θυσίαν ἀναφορᾶς, καθὼς καὶ θύματα ἀκόμη καιόμενα ὁλόκληρα ἐπὶ τοῦ θυσιαστηρίου. τότε θὰ ἀνεβάσουν ἐπὶ τοῦ θυσιαστηρίου σου μόσχους, διὰ νὰ τοὺς προσφέρουν θυσίαν εἰς σέ.

Παναγιώτης Δίας