Γιατί ἡ πνευματικὴ ζωὴ τῶν συγχρόνων χριστιανῶν εἶναι καχεκτική;

Εἶναι πολὺ ὠφέλιμο στὴν ψυχὴ μας νὰ ἔχουμε ὅλοι τὸ Εὐαγγέλιο στὸ σπίτι μας. Καί, ἐκτὸς ἀπὸ τὴν προσευχὴ ποὺ πρέπει νὰ κάνουμε κάθε πρωὶ καὶ κάθε βράδυ, νὰ ἔχουμε τὴν καλὴ συνήθεια, τὴν ἁγία συνήθεια νὰ διαβάζουμε καὶ ἀπὸ τὸ Εὐαγγέλιο, ἀπὸ τὴν Ἁγία Γραφὴ γενικότερα, ἰδίως ἀπὸ τὸ Εὐαγγέλιο, δυὸ-τρεῖς σελίδες κάθε μέρα, ἔχοντας τὴν συνείδηση ὅτι αὐτὸ ποὺ διαβάζουμε εἶναι ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ. Κι ἐμεὶς τὸ διαβάζουμε γιὰ νὰ δοῦμε τί θέλει ὁ Θεὸς ἀπὸ ἐμᾶς. Δὲν διαβάζουμε γιὰ νὰ ἀποκτήσουμε γνώσεις, ὅπως διαβάζουμε ἕνα ἄλλο βιβλίο, ἢ γιὰ νὰ περάσουμε τὴν ὥρα μας, ἀλλὰ διαβάζουμε γιὰ νὰ φωτιστοῦμε νὰ δοῦμε τί θέλει ὁ Θεός, ποιό εἶναι γιὰ ἐμᾶς τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ.

Κι ἔτσι, ὅταν διαβάζουμε θέλοντας νὰ μάθουμε ποιό εἶναι τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ γιὰ ἐμᾶς, ἡ μελέτη αὐτὴ εἶναι μελέτη σωτηρίας καὶ πνευματικής μας βοηθείας. Γι’ αὐτό, ἂς κάνουμε αὐτὸν τὸν ἀγώνα. Ἔχουμε τόση ὥρα στὴ διάθεσή μας κάθε ἡμέρα. Ἂς ἀφιερώσουμε καὶ λίγη ὥρα στὴ μελέτη τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ.

Βέβαια ἡ μελέτη τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ δὲν εἶναι μόνο τὸ Εὐαγγέλιο, ἀλλὰ εἶναι καὶ οἱ Βίοι τῶν Ἁγίων, οἱ ὁποῖοι εἶναι τὸ ἐφαρμοσμένο Εὐαγγέλιο, διότι οἱ Ἅγιοι δὲν ἔκαναν κάτι ἄλλο στὴ ζωή τους, παρὰ ἐφάρμοζαν τὸ Εὐαγγέλιο. Καὶ ὅταν διαβάζουμε τοὺς Βίους τῶν Ἁγίων, τὰ ἔργα τῶν Ἁγίων, βλέπουμε πῶς οἱ Ἅγιοι βίωσαν τὸ Εὐαγγέλιο, τὸν λόγο τοῦ Θεοῦ καὶ παίρνουμε κι ἐμεὶς παράδειγμα νὰ βιώσουμε ἔτσι τὸν λόγο τοῦ Θεοῦ.

Ἐξαρτάται ἔτσι ἀπὸ ἐμᾶς τί ζωὴ θὰ ζήσουμε. Ἂν θὰ διαλέξουμε μία ζωὴ ἀδιαφορίας γιὰ τὴν ψυχή μας, πνευματικὴς ψυχρότητος, ἢ θὰ διαλέξουμε μία ζωὴ ἀγάπης γιὰ τὸν Θεό, πόθου γιὰ νὰ γνωρίσουμε τὸ θέλημά Του.

Νὰ μελετοῦμε τὸ Εὐαγγέλιό Του, τίς Γραφές, τοὺς Πατέρες, ὥστε καθημερινὰ νὰ ἔχουμε τροφὴ πνευματική, διότι, ὅπως καθημερινὰ δὲν μπορεῖ νὰ ζήσει τὸ σώμα χωρὶς ὑλικὴ τροφή, ἔτσι δὲν μπορεῖ νὰ ζήσει ἡ ψυχὴ χωρὶς πνευματικὴ τροφή, χωρὶς λόγο Θεοῦ. Ἡ ψυχή, ἂν δὲν τρέφεται ἀπὸ τὸν λόγο τοῦ Θεοῦ, τρέφεται ἀπὸ τὰ κεράτια τῶν χοίρων μὲ τά ὁποῖα τρεφόταν καὶ ὁ ἄσωτος υἱός.

Ἡ ψυχὴ τοῦ ἀνθρώπου ἐπιποθεῖ νὰ τραφεῖ μὲ κάτι τὸ πνευματικό. Κι αὐτὸ ἢ θὰ εἶναι ὁ λόγος καὶ ἡ ἀλήθεια τοῦ Θεοῦ, ἢ θὰ εἶναι τὰ μάταια καὶ ἁμαρτωλὰ πράγματα αὐτοῦ τοῦ κόσμου.

Ἡ ἀλήθεια εἶναι ὅτι, ἐπειδὴ σήμερα δὲν διαβάζουμε τὸν λόγο τοῦ Θεοῦ, καὶ ὅμως πρέπει κάτι νὰ διαβάσουμε, διαβάζουμε τίς ἐφημερίδες, τὰ περιοδικὰ· ποὺ μπορεῖ καὶ νὰ μὴν εἶναι ἄσχημα, νὰ μὴν εἶναι κακὰ πράγματα αὐτὰ ποὺ διαβάζουμε, ἀλλὰ δὲν εἶναι ὅμως ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ.

Εἶναι πράγματα τῆς ματαιότητος, ποὺ ἀφοροὺν αὐτὴ τὴ ζωή, ἀλλὰ δὲν ἀφοροὺν τὴν αἰώνια ζωή. Κι ἔτσι τὴν «πατάμε» πολλοί, διότι μελετῶντας τα ἐπίγεια, ξεχνάμε τὰ οὐράνια. Γινόμαστε πολυμαθεῖς κατὰ τὰ ἀνθρώπινα, ἀλλὰ ὀλιγομαθεῖς περὶ τὰ θεῖα. Γι’ αὐτὸ ἡ πνευματικὴ ζωὴ τῶν συγχρόνων χριστιανῶν εἶναι καχεκτική. Δὲν εἶναι μία ζωὴ γεμάτη ἀπὸ τὴ Χάρη καὶ τὸν φωτισμὸ τοῦ Θεοῦ.

π.Γεώργιος Καψάνης