Φ(θ)όνος η Πλεονεξία

Ποιά είναι άραγε η φοβερότερη αρρώστια;

***

Ένας βασιλιάς βασανιζόταν από μια σκέψη: ποιο είναι άραγε το μεγαλύτερο πάθος στον άνθρωπο;
Πάντα κατέληγε στον φθόνο και την πλεονεξία.
Ποιο, όμως, από τα δύο κατέχει την πρώτη θέση;
Θέλησε μόνος του να το διαπιστώσει…
Κάλεσε έναν γνωστό σε όλους πλεονέκτη μαζί με έναν φθονερό και τους είπε :
-Είμαι διατεθειμένος να σας δώσω ό, τι θέλετε, ό,τι μου ζητήσετε. Να ξέρετε, όμως, πως αυτό που θα ζητήσει ο πρώτος , ο δεύτερος θα το λάβει στο διπλάσιο .
Ο πλεονέκτης σιωπά. Δίνει την σειρά στον φθονερό, γιατί σκέφτεται πως αν μιλήσει πρώτος, ο άλλος θα πάρει το διπλάσιο .
Ο φθονερός δέχεται, χωρίς καμία αντίρρηση να μιλήσει πρώτος.

-Βασιλιά μου, λέει θέλω να μου βγάλεις το ένα μάτι.

Ο βασιλιάς διαπίστωσε αυτό που ήθελε. Ο φθονερός προτίμησε το δικό του κακό, ώστε να ικανοποιήσει το πάθος του, βλέποντας το διπλάσιο κακό στον συνάνθρωπό του!
(Ένα θηρίο μέσα μας! Ομιλία περί φθόνου του Μεγάλου Βασιλείου. Από τα σχόλια του βιβλίου).

• Φθόνος εἶναι λύπη γιὰ τὴν εὐτυχία ἢ ἡ χαρὰ γιὰ τὴ δυστυχία τοῦ ἄλλου. Εἶναι τὸ ἀντίστροφό της Θείας ἐντολῆς: ”Χαίρετε μετὰ χαιρόντων καὶ κλαίετε μετὰ κλαιόντων.

• Κανένα πάθος δὲν φυτρώνει πιὸ καταστρεπτικὸ ἀπὸ τὸ φθόνο στὴν ψυχὴ τῶν ἀνθρώπων. Ὅπως τὸ σίδηρο τὸ τρώει ἡ σκουριά, ἔτσι καὶ ὁ φθόνος τὴν ψυχὴ ἐκείνου ποὺ τὴν ἔχει.

• Ὁ φθόνος εἶναι ἕνα δυσκολομεταχείριστο εἶδος ἔχθρας. Γιατί ὅσο περισσότερο εὐεργετεῖ κανεὶς τὸν φθονερό, τόσο ἐκεῖνος περισσότερο στενοχωριέται καὶ λυπᾶται γιὰ τὴ δύναμη τοῦ εὐεργέτη, παρὰ νὰ εὐχαριστεῖ γι’ αὐτὰ ποὺ γίνονται σ’ αὐτόν. Ποιὰ ἀπὸ τὰ ἄγρια θηρία, ὑπερβαίνουν αὐτὴν τὴν ἀγριότητα τοῦ φθονεροῦ; Οἱ σκύλοι ἐξημερώνονται μὲ τὴν τροφὴ καὶ τὰ λιοντάρια γίνονται ἥμερα μὲ τὴν περιποίηση. Οἱ δὲ φθονεροὶ ἀξαγριώνονται ἀκόμη περισσότερο μὲ τὶς περιποιήσεις…

• Ὁ φθόνος εἶναι δίδαγμα τοῦ διαβόλου, ἀρραβώνας κολάσεως, ἐμπόδιο στὴν εὐσέβεια, πρόσθετη σπορὰ ἐχθροῦ, δρόμος γιὰ τὴν κόλαση, στέρηση τῆς Βασιλείας τοῦ Οὐρανοῦ.

• Τὸ πάθος τοῦ φθόνου, εἶναι τὸ χειρότερο ὅλων τῶν παθῶν. Τὸν φθονερὸ δὲν τὸν ἐγκαταλείπουν ποτὲ οἱ ἀνίες καὶ οἱ στενοχώριες. Καὶ τὸ φοβερό της ἀρρώστιάς του εἶναι, ὅτι δὲν μπορεῖ καθόλου νὰ τὴν ὁμολογήσει καὶ ἔτσι τὸν κατατρώει τὰ σπλάχνα του καὶ τοῦ ὀξύνει τὴν ἀρρώστιά του.

Μέγας Βασίλειος