Τι Έβλεπαν οι Στρατιώτες στις Μάχες του ’40; – Μία παράξενη ιστορία

ΝΕΜΕΣΙΚΟΣ … Άντε Γεια!+++ «Πολλοί λένε και άλλα αναληθή, όσοι δεν γνωρίζουν την

ιστορία, και θεωρούν ακριβή όσα άκουσαν από τα παιδικά

τουςχρόνια στα τραγούδια και τις τραγωδίες..»

«γιατί οι αρχαίοι Μύθοι δεν παραδόθηκαν από [γραπτά]

έπη, και μπόρεσαν έτσι να πλαστούν πολλά [ανακριβή]

ειδικά σχετικά με τα γένη των Ηρώων»

-Παυσανίας, Αττικά, 3, 3 και 38, 7
Θα αποδείξουμε πως όλοι σχεδόν οι Ηρωικοί Μύθοι περιγράφουν ανάλογες αλλαγές, ειδικά την ανατροπή της προϊστορικής Ελληνικής θρησκείας και την αντικατάστασή της με τη λατρεία του δωδεκάθεου στην Ελλάδα..Υπήρχαν Έλληνες που δεν πίστευαν στο Δία;

Και το ομολογούν οι ίδιοι οι Ομηρικοί ύμνοι;

Ο Απόλλων έκανε τον Ασκληπιό με την Κορωνίδα, κόρη του Φλεγύα, που όμως τελικά επέλεξε τον γιό του Έλατου, τον Ίσχυ, για σύζυγο, χωρίς να υπολογίσει τον θεό, χρησιμοποιώντας τα γυναικεία δικαιώματα της προϊστορικής εποχής της «Μητριαρχίας», όπως η Ωραία Ελένη και η Μάρπησσα. Όπως είπαμε στην εισαγωγή, το Δωδεκάθεο αντιπροσωπεύει την εγκατάσταση πατριαρχικών θεών στη θέση των παλιών γυναικείων θεοτήτων. Ο θεός σκότωσε το ζευγάρι, και έβγαλε από την κοιλιά της άπιστης τον Ασκληπιό. Ο καταστροφέας θεός χτύπησε άγρια τις δυο οικογένειες, που ήταν σημαντικές, αλλά ταυτόχρονα τις έβαλε να σκοτωθούν και μεταξύ τους. Ο Μύθος έχει πολύ μεγαλύτερες διαστάσεις από μια ερωτική αντιζηλία.

Ασκληπιός

Ο Ασκληπιός ήταν τόσο νέος θεός που η λατρεία του εισάχθηκε στην Αθήνα μόλις το 421 πΧ., από τον γνωστό Σοφοκλή, [54] εκτοπίζοντας την λατρεία των ιαματικών Ηρώων που ονομάζονταν «Ιατροί». Η Απολλώνια λατρεία παραγκώνιζε ακόμα την παλιά, σε τόσο προχωρημένη εποχή, πάντα με την τρομοκρατία. Οι Αθηναίοι είχαν φοβηθεί από τον Λοιμό του Πελοποννησιακού πολέμου που πίστεψαν, σύμφωνα με τον Θουκυδίδη, πως ήταν έργο του μπαμπά του Ασκληπιού, του Απαλιούνας, του θεού των ποντικιών και των επιδημιών, που κυριολεκτικά, τους άλλαξε την πίστη….

Το αστείο είναι πως και ο Ασκληπιός κεραυνοβολήθηκε από το Δία, γιατί είχε κόψει τις δουλειές του… Άδη. Όποιος πλησίαζε τον Απόλλωνα πέθαινε, επιβεβαιώνοντας την ετυμολογία του ονόματός του, Απολλύων, «εξολοθρευτής». Στον Όμηρο ο Ασκληπιός αναφέρεται σαν Ήρωας, όχι θεός, ενώ ως θεός – θεραπευτής αναφέρεται ο Παιήων (ή Παιών), που στους κλασσικούς χρόνους «εξαφανίστηκε» από τον Όλυμπο, και το όνομά του διατηρήθηκε σαν επίθετο του Απόλλωνα και του Ασκληπιού. Άλλος ένας θεός που αντικαταστάθηκε από τον Απαλιούνας. Αλωάδες

Παρόμοια ιστορία είναι αυτή των Αλωάδων, του Ώτου και του Εφιάλτη, που θέλησαν να ανατρέψουν τους θεούς, και τιμωρούνται και αυτοί αιώνια στα Τάρταρα… Οι Αλωάδες, όμως, φαίνεται πως εισήγαγαν τη λατρεία των Μουσών. [55] Αυτές δεν ήταν οι εννιά γνωστές, αλλά άλλες, που ήταν τρείς, η Μελέτη, η Μνήμη και η Αοιδή. Άλλη μια λατρεία που οικειοποιήθηκε ο Απόλλων, που σε μια παραλλαγή, αυτός τόξευσε τους δυο αντίθεους. Με την ευκαιρία, κατάργησε τις τρεις Μούσες και επέβαλλε τις εννιά δικές του, από την Μυσία της Μ. Ασίας, χωρίς καν να εντάξει στην ομάδα τις παλιές…
Αχιλλέας

Ο Αχιλλέας και ο Απόλλωνας εκτοξεύουν απειλές ο ένας στον άλλον μπροστά στα τείχη της Τροίας στην Ιλιάδα, που καταλήγουν στο «αν δεν ήσουν θεός, θα σού ‘δειχνα ‘γώ» [διασκευή] Ο Πάτροκλος σκοτώθηκε με παρέμβαση του Απόλλωνα, που τον χτύπησε μάλιστα πισώπλατα (!) Ο Αχιλλέας σκοτώθηκε με συνεργασία του Πάρη και του Απόλλωνα. [59] Ο Ήρωας είχε σκοτώσει ένα γιο του Απόλλωνα, τον Τέννη. Η βάση της λατρείας του Τέννη στην ομώνυμη Τένεδο, ήταν αντι-Αχίλλεια, μια που στο ιερό του απαγορεύονταν να προφερθεί το όνομα του Αχιλλέα. Τι σόι «εθνική θρησκεία» είναι αυτή;

Η λατρεία του Τέννη συνδέονταν άμεσα και με τον Απόλλωνα, λόγω της καταγωγής του, αλλά και από την απέχθεια του θεού προς τους αυλητές, μετά τη διαμάχη του με τον Μαρσύα. Ο Μύθος για τον Τέννη έλεγε πως συκοφαντήθηκε από έναν αυλητή. Έτσι, οι αυλητές απαγορεύονταν παντού στην Τένεδο.[60] Επισκεφθείτε την Ελλάδα, πατρίδα των τεχνών…

Το φάντασμα του Αχιλλέα, λέγανε, συνέχιζε να εξοντώνει τους απόγονους του Πριάμου μέχρι τον τελευταίο, μια κοπέλα που ήταν δούλα στην ξαναχτισμένη Τροία. [61] Εμείς βέβαια προβάλλουμε τον Ελληνικό πολιτισμό σαν ασπίδα ενάντια σε «σκουπίδια» τύπου «Η νύχτα των ζωντανών νεκρών» ή «Η εκδίκηση του Δράκουλα» κλπ. Φυσικά, όσοι ξένοι γνωρίζουν, ξεκαρδίζονται στο γέλιο όταν μας ακούνε…Κάλλιο να χέσω στο ναό του Απόλλωνα…

Αρχαία Αθηναϊκή παροιμία.[62]

Ο γιος του Αχιλλέα, ο Νεοπτόλεμος, που πολέμησε και αυτός στην Τροία, επιτέθηκε στο Μαντείο των Δελφών για να εκδικηθεί τον Απόλλωνα για τα βάσανα που ο θεός έδωσε στον πατέρα του. Το Δελφικό ιερατείο όχι μόνο δεν διέψευδε το Μύθο, αλλά καμάρωνε δείχνοντας τον τάφο του Νεοπτόλεμου και το βωμό όπου σκότωσαν τον ιερόσυλο… Άλλος ένας «Ιερός πόλεμος»… Οι κάτοικοι των Δελφών, όμως, προσφέρανε «εναγισμούς» (=νεκρική λατρεία) στον τάφο του ασεβή![63] Ο Νεοπτόλεμος έκαψε και ένα ναό του Απόλλωνα ανάμεσα στην Κόρινθο και τη Σικυώνα.[64]

Ο βασιλιάς της Τροίας Πρίαμος είχε σκοτωθεί από τον Νεοπτόλεμο ενώ ήταν ικέτης στο βωμό του θεού.[65] Επειδή ήταν απόγονος του Αχιλλέα και του Νεοπτόλεμου, ο Μεγαλέξαντρος, πατώντας την Ασία, πήγε στην Τροία, και έκανε θυσίες στον βωμό του «Έρκειου [66] Δία» για να πάψει η οργή του Πριάμου (μάλλον του Δία, του Απόλλωνα και των Δελφών) απέναντι στη γενιά του! [67]

Υπήρχε και παροιμία, «η Νεοπτολέμειος τίσις»[68] με νόημα «όλα εδώ πληρώνονται», «όπως έστρωσες θα κοιμηθείς» κλπ. γιατί ο Ήρωας σκότωσε και σκοτώθηκε πάνω σε βωμούς. Βλέπουμε πως η πάτρια θρησκεία μας είχε καλλιεργήσει θρησκευτικές ενοχές για τον πόλεμο της Ελλάδας στην Ανατολή. Η σχεδιαζόμενη επίθεση εναντίον της Ασίας στα ιστορικά χρόνια, επιβαρύνονταν και εμποδίζονταν από τις αμαρτίες των Ομηρικών Ηρώων λόγω των ιεροσυλιών που διέπραξαν κατά την άλωση της ιερής πόλης του Απόλλωνα. Είναι κατασκευασμένη μυθολογική εκδοχή, που γεννήθηκε για να εξηγήσει την πτώση του Μυκηναϊκού πολιτισμού λόγω δήθεν της ασέβειας που επέδειξε στους Ασιάτες θεούς που υιοθετήθηκαν κατόπιν. Είναι αστήρικτη, προπαγανδιστική και αντεθνική επινόηση, ακόμα και αν παραδεχτούμε την Ομηρική αντίληψη πως οι πολιορκητές της Τροίας ήταν πιστοί του Δωδεκάθεου.