Έσπασε τό πείραμα μέ τούς ποντικούς. Η διαχείριση τού Χώρου!

Έσπασε τό πείραμα μέ τούς ποντικούς. Η διαχείριση τού Χώρου!

Θυμάσαι εκείνον τό μέ τούς ποντικούς σέ συγκεκριμένον κλωβόν; Αναλόγως τού αύξησης τού πλήθους τούς είχαν συγκεκριμένη συμπεριφορά σταδιακής απληστίας καί κατόπιν απαξίωσης, αυτοαπαξίωσης καί απαξίωσης τής γονιμοποίησης έστω καί εάν οί άλλοι απόθαναν καί έμεινε έστω μόνον έναν ζεύγος, διότι είχε τραυματικές ψυχορμονικές εμπειρίες.

Όταν σέ βάλουν μέσα σ’ έναν κλωβόν θά τηλεπάθεις τά όμοια. Ζείς π.χ. είς τήν Αθήνα τήν μεγαλούπολη. Ασφυκτιείς. Ό υπερπληθυσμός σκοτώνει τά όνειρα…, αλλά έχεις τήν ευχέρεια νά αποδράσεις έστω καί μία στιγμή σέ όνειρον. Φεύγεις μέ τό πλοίον είς τά νησιά, τά βουνά καί επανέρχεσαι γιομάτος… Από τήν άλλη η γ@μ@τη νυχθερινή ζωή τής Αθήνας σέ αναζωογονεί.. Σού γεννάει κοιτίδες ονείρου μέσα είς τήν ψυχή! Ανανεώνεσαι! Πώς τό λέμε;: «πάμε έξω βρέ παιδιά νά πάρουμε λίγο φρέσκο αέρα». Δηλαδή μέσα δέν έχει αέρα; Έχει αλλά είναι μολυσμένος από τήν αύρα τού ενός πρός τόν άλλον, τού ίδιου συνήθες χώρου. Όταν τελματώσει τό νερό βρωμίσει, όταν κυματίζει, κινείται, τρέχει, ρέει, πίπτει, ανακατώνεται, φουρτουνιάζει, τότε Ζεί! Νήρον ύδωρ έλεγαν οί Αρχαίοι, Νερόν ύδωρ έλεγαν οί Ελληνοβυζαντινοί καί έμεινε νερόν = νεάρον… = ανανέωσις!!!!

Ανά νέον = ξανά νέον, ξανά παιδί, θέλω στά μπουζούκια απόψε νά μέ πάαας γιά δικό μού κέφι τά πιάτα νά σκορπάς, κι’ όταν χορεύω παλαμάκια νά χτυπάς άν μ’ αγαπάς άν μ’ αγαπάς… Μητσάκης βρέ όχι Μήτσος τής Τάκης.., από τό όνειρον στόν Εφιάλτη!

Λοιπόν, τώρα θά σού δώσω νά καταλάβεις. Στό κλουβί ό ποντικός όταν πληθύνει δέν έχει διέξοδον διαφυγής, ενώ εσύ μπαγάσα είχες! Ζούσες στήν Ελλάδα σάν αριστοκράτης καί μέ ημεροκάματο. Πού νά πάς στήν Ελλάδα καί νά μήν είναι ωραία; Ή σέ πόση ώρα μέ τά πόδια ή τ’ αμάξι πηγαίνοντας δέν θά βρείς τά ωραία; Κατάλαβεεςςς; Στάκοψαν!!! Χαχαχα! Σπίτι σού λένε νά συνηθείσεις τούς τοίχους! Νά γίνεις εφτά νομά σ’ ένα δωμά συνεχώς! Κατ’ οίκον περιορισμός, νά ξεχάσεις τ’ όνειρο, τήν προέκταση τού εαυτού σού ενωμένος μέ τή Φύση, κατάλαβες;

Όταν σού κόβουν τό όνειρο σού κόβουν τήν επιθυμία νά ζήσεις καί εάν δέν συνηθείσεις σέ μικρές αποδράσεις θά έχεις πρόβλημα. Βούττα στήν φύση. Τί έκαναν είς τούς παγκοσμίους πολέμους οί εγκλεισμένες σέ σπίτια μέσα σέ πόλεις μέ βομβαρδισμούς, χαλάσματα, κατοχή, πείνα, συμμορίες; Διατηρούσαν τό όνειρο γιά νά μήν ξεκοπούν από τή ζωή τής φύσης, από τό όραμα τής προέκτασης τού είναι καί είσαι σού. Διάβαζαν! Νά έχετε πολλά βιβλία στό σπίτι όταν θά κόψουν τό όνειρο νά διαβάζετε εικόνες καί άμα θέλετε νά δείτε εικόνες νά βγαίνετε έξω νά τίς βλέπετε πραγματικές. Έπαιζαν κλειδοκύμβαλα καί μαντολίνα γιά νά τούς αλλάξει τά φώτα καί τά όντα καί τίς συχνότητες ό συνειρμών τών τόνων. Τί κάνουν οί Βλάχοι γιά νά φύγουν τά κακά πνεύματα, η λιμνάζουσα ενέργεια, ό στατικός ηλεκτρισμός που δηλητηριάζει τό σπίτι; Κράδαιναν κώδωνες απ’ αυτούς οπού κρέμμαζαν στά λαιμά τών αιγοπρόβατων. Καί οί θρήσκοι λιβανίζουν, δενδολιβανίζουν, καπνοριγανίζουν καί άλλα όμοια αρωματοκαπνοθεραπεύματα…

Τί σού κάνουν οί συναγωγιστές τού σατανά; Σού κόβουν μία μία τίς αυτοπροεκτάσεις. Αφού σέ σύνδεσα μέ τό χρήμα σού χαμηλώνουν τήν ροή αυτού τού ρεύματος καί σύ είσαι παιδικό παιχνίδι που τού έλειψε ό συσσωρευτής ενέργειας = μπαταρία! Ενώ εάν ήσουν συνδεδεμένος μέ τήν αειθαλή αιθερική ενέργεια τού έξω από τόν έξ’ αποδώ, δηλαδή τής φύσης, δέν θά σού έκοβαν τό αυτορεύμα…, κατάλαβες όταν σού λέγω γίνε πρωτόγονος; Δέν σού λέγω νά γίνεις χαζός αλλά νά γίνεις πειό ανεξάρτητος δηλαδή πειό ευφυής, πειό ευαίσθητος είς τά φυσιωραία, νά γίνεις πειό διανοούμενος καί πειό αληθώς αριστοκράτης.

Τί έπαθαν τά ποντίκια στό κλουβί; Δηλητηριάστηκε τό τσί τούς, δηλαδή ό διακινούμενος αιθήρ από τήν ακινησία καί τήν συντριβή καί σύγκλιση τής ενέργειας τούς. Εάν ζούσε ένας ή δύο ποντικοί μέσα σ’ εκείνο τό μεγάλο κλουβί θά ήταν βασιλείς αλλά άμα ζούσαν πολλοί ήσαν σκλάβοι! Ασπούμε ότι ζείς στήν Αθήνα, μά τήν νύχτα τά μπαράκια είναι μαγικά καί όποτε θέλεις πάς ένα ταξειδάκι στόν Σαρωνικό Κόλπο. Καί πού νά πάς καί νά μήν είναι ωραία, συνεπώς ναί μέν είσαι σκλάβος στήν Αθήνα αλλά σκλάβος ποντικός μέ διακρίσεις προτερήματος προέκτασης καί αυτοπροέκτασης. Ασπούμε ότι ζείς στήν Αυστραλία, στό Σίδνεϋ, μεγάλο αλλά η Αυστραλία αραιοκατοικημένη. Πέρνεις έναν ξοβαμμένο αυτοκίνητο κλασσικό ολοχώματο από τήν σκόμη καί τήν γκομενάρα σού, φοράς σκιάδιον μέ περιφέρεια κάουμποϋ καί πάς γιά ότι έρθει μέσα απ’ τό γέλιο στήν απίστευτη ατελεύτητη μίας Ηπείρου που από ιδιοτροπία έγινε η πειό απομονωμένη νήσος! Τί νά σού πώ; Η ερημιά τής ή η παραλία τής; Η γοητευτική παραξενιά τής ή περίεργη διδαχή τής. Καί όλα αυτά μακρυά από τά πολλά πολλά τής τεχνολογίας, αυτή τού 1980 σού αρκεί, άντε καί ένα κινητό γιά λόγους ασφάλειας μόνον όχι τίποτε άλλο. Καί πού μένεις καθ’ οδόν; Σέ καλύβες, στό αυτοκίνητο, στό ύπαιθρο, στήν κάσια τού αυτοκινήτου νά νοιώθεις τό δέος τής έχιδνας καί παράξενων σαύρων. Νά σέ βλέπει ένα μάτι Αβοριγινού από μακρυά χωρίς νά σέ πλησιάσει γιά νά μήν τού χαλάσεις καί νά μήν σού χαλάσει τόν χαβά τού αιθήρ…

Τώρα όμως; Τώρα η Ελευθερία έγινε απαγορευμένη Αγάπη, αλλά καί σύ τό παράκανες, δηλαδή ό άλλος διότι καθοδόν δέν άναβες καί κανένα κερί, δέν παρακολουθούσες στό βουνό τού μικρού χωσμένου χωριού καί κανένα Εσπερινό νά πάρεις μέσα σού Υπεραιθήρ καί ύστερα νά πάς γιά ήπιο φαϊ καί μετά ό,τι ώρα γυρίσεις γύρισες, αλλά καί νά τό έκανες σέ φθόνησαν καί ό σατανάς καί η συναγωγή τού..

Σού απαγορεύει τήν έξοδο από τό κλουβί τού ποντικού γιά νά συνηθείσεις τό κλουβί ώς τήν μόνη υπαρκτή καί καθώς πρέπει ελευθερία. Νά γεννηθείς σέ κλουβί καί νά πεθάνεις «υπερήφανος» σέ κλουβί…

Σού κόβουν τ’ όνειρο σού κόβουν τό διάστημα γιά νά γίνεις ποντικός. Σέ βάζουν σέ περιορισμένο χώρο γιά νά ξεχάσεις τό θαύμα ενώ όταν είσαστε πολλοί μονότοπα τό πολύ εξεπνευσμένον διοξείδιον τού άνθρακα δηλητηριάζει τό τσί, τό πράνα, τό πνεύμα, τόν αιθήρ, τόν ιχώρ, τό αίμα, τήν ζωντανή εικόνα.

Σού κόβουν καί τήν Εκκλησία διότι εκεί σού ανανεώνεται ό ψυχαιθήρ! Αυτόν προπάντων δέν θέλουν νά τόν εισπνέεις…

Σού βάζουν καί τόν κοριοπομπόν μέ τό εμβόλιον καί είσαι «ό,τι» «πρέπει» γι’ «αυτούς»…
Σού αμολάνε δεκάδες διαφορετικά προβλήματα γιά νά μήν έχεις ώρα γιά ζωή καθημερινά αλλά μόνον γιά αγγαρεία καί συνήθεισες χρόνια τώρα ότι η αγγαρεία είναι η ευλογία. Άλλον αγγαρεία κτηνοτρόφος στά βουνά καί άλλο αγγαρεία στά γραφεία καί στά οικονομικοφορολογικά συνστήματα ζορίσεως… Καί τώρα σού λένε αγγαρεία καί σπίτι, σπίτι καί αγγαρεία. Σιωπή δέν δικαιούσαι νά μιλάς, δέν έχεις δικαίωμα νά διαμαρτύρεσαι, δέν έχεις δικαίωμα γνώμης, λογοκρισία που δέν τήν λένε λογοκρισία..

Μέχρι νά γίνεις μηχανή νά «αναπαυτείς» από τά όνειρα…, τί ωραία όταν είχαμε όνειρα…, αλλά κάναμε λάθος όταν τά όνειρα ξεχαρβάλωσαν καί έγιναν ασέλγεια. Έ λοιπόν θά σού πώ έναν κόλπον νά «τούς» τρελάνεις «αυτούς» που θέλουν νά σέ τρελάνουν. Ταπεινώθου καί προσεύχου μέ υπομονή δύναμις μή επιδεικτικής αλλά συνάμα μή υποτακτικής ήτοι αντιδραστικής, τότε τό όνειρο θά κατοικήσει μέσα σού, θά γίνει ό αέρας σού καί ό αέρας αυτός έχει αέρα καί δέν λιμνάζει ποτέ φυσάει πάντοτε ευλογημένα στά πανιά τής ψυχής.

Όποιος έχει μέσα τού τό όνειρον δέν τίν περιορίζει ό χώρος είναι έξω από τό διάστημα τού χώρου μέσα είς τό διάστημα τού ασύνορου ονειρικού ονείρου…

Μήν χάσεις τό όνειρον όπως τό πλήθος τών ποντικών μέσα είς τό κλουβί. Βγές από τό κλουβί τού «πολιτισμού» «τούς» καί «αυτών» καί τών ακόλουθων «τούς». Μέ Προσευχή καί ένα κομμάτι σκληρό ψωμί μπορείς νά γίνεις ναύτης σέ κάθε ωραία αγνή εποχή μέσα στού καλπασμού τού ίππου τήν ψυχή…

Επειδή συνήθεισες τό κλουβί ακολουθείς τήν προσταγή. Δέν μπορείς νά ζήσεις έξω από τού κλουβί, είναι δύσκολον καί δέν έχεις εκπαιδευτεί, ενώ συνάμα συνήθεισες κόττα τής κλωβοτροφής. Βαρέθηκες, δέν αντιδράς.. Δέν ρίχνεις όλους τούς πολιτικούς επειδή σού προφύτευσαν τήν ιδέα ότι όλοι είναι οί ίδιοι δηλαδή καί οί διπλανοί σού όλοι ΕΜΕΙΣ καί έχεις δίκαιον, επειδή μέ τήν διάφθορα “τούς” διέφθειραν κ’ ΕΜΑΣ λές όποιος αναλάβει όταν τούς ρίξουμε “αυτούς” θά είναι καί θά γίνει όπως “αυτούς”. Αυτά λέγει η υποσυνείδηση καί υποσυναίσθηση σού. ΜΑΣ έκαμαν όμοιους “τούς” γιά νά μήν διαφέρουμε, διά νά μήν έχουμε ελπίδα σ’ ΕΜΑΣ καί ΜΑΣ έκαμαν νά μήν διακρίνουμε ποίοι απ’ ΕΜΑΣ είναι έντιμοι λέγοντας ΜΑΣ ότι η εξουσία διαφθείρει, ναί αλλά σού ξέχασαν ότι στήν Ιστορία υπήρξαν αναρίθμιτοι απ’ ΕΜΑΣ που κυβέρνησαν έντιμα. Αλλά επειδή ΕΜΕΙΣ γίναμε ανέντιμοι δέν μπορούμε νά δικρίνουμε τούς έντιμους! Ό στραβός δέν διακρίνει τό φώς επειδή προδιαφωνεί μέ τό φώς. Έτσι δέχεσαι ότι εμβόλιον, νόμον, όρον, σού ορίσουν, επειδή δέν βλέπεις φώς, δέν είσαι φώς, δέν έχεις διάθεση μέσα στήν ραθυμία σού νά παλαίψεις. Νά ζείς γιά νά παλεύεις γιά τήν εντιμότητα, είδες…, δέν πιστεύεις στήν εντιμότητα καί ένας μεγάλος λόγος είναι επειδή γύρω σού δέν βλέπεις τήν εντιμότητα, εντούτοις, κάνε τήν αρχήν, η επιμονή είναι η πειό μεταδοτική ασθένεια καί τό πειό μεταδοτικόν σθένος… Κάνε τήν αρχήν μήν εμβολιαστείς..

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΔΙΑΣ