Διαφημίσεις
Ο Αυγουστίνος Καντιώτης (1907-2010) ήταν Έλληνας Ορθόδοξος επίσκοπος που διετέλεσε Μητροπολίτης Φλωρίνης, Πρεσπών και Εορδαίας από το 1967 έως και το 2000.
H ΜΕΓΑΛΗ ΠΕΙΝΑ ΠΟΥ ΕΡΧΕΤΑΙ
Συγκλονιστική ομιλία του Αυγουστίνου Καντιώτη για τα γεγονότα του σήμερα και την μεγάλη πείνα που θα ζήσουμε σύντομα στην Ελλάδα.
Αυγουστίνος Καντιώτης: «Σε μια μέρα θα αδειάσει η Αθήνα και όλοι θα σκοτώνονται στα χωράφια για μια πατάτα»
ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΕΝ ΟΨΕΙ
Επιλεξτε να γινετε οι πρωτοι που θα εχετε προσβαση στην Πληροφορια του Stranger Voice
Greek
ΜΕ ΜΕΤΑΝΙΑ ΣΤΡΟΦΗ ΣΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ ΚΑΙ ΑΔΕΡΦΨΣΙΝΗ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΕΛΑΧΙΣΤΟΠΙΙΣΟΥΜΕ ΑΥΤΑΤΑΑΓΡΙΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΠΟΥ ΕΡΧΟΝΤΕ!! ΜΑς ΑΡΕΣΕΙ Η ΟΧΙ ΕΞΑΡΤΟΝΤΕ ΟΛΑ ΑΠΟ ΕΜΑς ΚΙ ΤΟ ΚΑΤΑΠΟΣΟΝ ΘΕΛΟΥΜΕ ΤΗΝ ΣΩΤΙΡΙΑ ΜΑς!!! ΑΝ ΑΔΙΑΦΟΡΟΥΜΕ ΘΑ ΥΠΟΣΤΟΥΜΕ ΚΙ ΤΗΝ ΑΝΤΑΜΙΒΗ ΤΩΝ ΕΠΙΛΟΓΩΝ ΜΑς!! ΑΠ ΕΜΑς ΟΛΑ ΕΞΑΡΤΟΝΤΕ !! ΤΙ ΕΠΙΛΕΓΟΥΜΕ ???
Ή ΑΡΧΗ ΤΟ ΙΡΑΝ!
Ο ΕΛΛΗΝΑΣ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑΣ ΛΑΟΣ ΠΟΥ ΑΝ ΔΕΝ ΔΕΙ ΔΕΝ ΑΝΤΙΔΡΑ !!!!!!!!!!! ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΚΑΤΟΧΗ ΜΟΝΟ ΟΤΑΝ ΕΙΔΑΝ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΝΑ ΠΕΘΑΙΝΕΙ ΣΤΟΝ ΔΡΟΜΟ ΑΡΧΙΣΑΝ ΝΑ ΑΝΤΙΔΡΟΥΝ ΚΑΙ ΝΑ ΣΧΗΜΑΤΙΖΟΝΤΑΙ ΟΙ ΠΡΩΤΕΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΙΑΚΕΣ ΟΜΑΔΕΣ ΜΕΣΑ ΣΤΙΣ ΠΟΛΕΙΣ!!!!!! ΠΡΙΝ ΑΠ’ΑΥΤΟ ΟΛΟΙ ΤΟΥΣ ΗΤΑΝ ΒΟΛΕΜΕΝΟΙ ΜΕ ΤΑ ΣΥΣΣΙΤΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΔΕΛΤΙΟ!!!!!!!!!! ΥΓ . ΕΓΩ ΤΩΡΑ ΘΑ ΠΩ ΕΝΑ ΠΡΑΓΜΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΣΑΣ : ΚΑΙ ΤΟΤΕ ΣΤΗΝ ΑΡΧΗ ΟΙ ΕΧΟΝΤΕΣ ΝΟΜΙΖΑΝ ΟΤΙ ΔΕΝ ΚΥΝΔΙΝΕΥΟΥΝ ΑΛΛΑ ΟΤΑΝ ΤΟ ΠΡΑΓΜΑ ΠΡΟΧΩΡΗΣΑΙ ΤΟΤΕ ΓΙΑ ΕΝΑ ΤΣΟΥΒΑΛΙ ΑΛΕΥΡΙ ΚΑΙ ΟΧΙ ΓΕΜΑΤΟ ΕΔΙΝΑΝ ΕΝΑ ΟΙΚΟΠΕΔΟ !!!!!!!!! ΑΥΤΟ ΕΙΧΑΙ ΠΑΘΕΙ ΚΑΙ Ο ΔΙΚΟΣ ΜΟΥ ΠΑΠΠΟΥΣ Ο ΟΠΟΙΟΣ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ ΒΡΕΘΗΚΑΙ ΧΩΡΙΣ ΜΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΜΑΥΡΑΓΟΡΙΤΕΣ ΠΟΥ ΤΟΥ ΤΑ ΠΗΡΑΝ ΟΛΑ ΕΓΙΝΑΝ ΟΙ ΚΥΡΙΟΙ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΧΗΣ ΕΝΩ ΤΑ ΕΓΓΟΝΙΑ ΤΟΥΣ ΤΩΡΑ ΕΙΝΑΙ ΜΕΓΑΛΟΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΙ ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΧΗΣ ΜΑΣ ΜΕ ΤΑ ΛΕΦΤΑ ΤΩΝ ΔΙΚΩΝ ΜΟΥ ΑΝΘΡΩΠΩΝ !!!!!!!!! ΘΥΜΗΘΗΤΕ ΤΟ ΑΥΤΟ ΓΙΑΤΙ ΠΛΗΣΙΑΖΕΙ Η ΩΡΑ ΠΟΥ Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΘΑ ΕΠΑΝΑΛΗΦΘΕΙ !!!!!!!!!!!!! ΣΗΜΕΙΩΣΗ : ΚΑΙ ΤΟΤΕ ΟΙ ΓΕΡΜΑΝΟΙ ΗΤΑΝ Η ΑΙΤΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣ ΤΟΥΣ ΟΙ ΔΙΚΟΙ ΜΑΣ ΜΑΥΡΑΓΟΡΙΤΕΣ ΚΑΙ ΔΟΣΙΛΟΓΟΙ !!!!!!!!!!
””Ο ΕΛΛΗΝΑΣ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑΣ ΛΑΟΣ ΠΟΥ ΑΝ ΔΕΝ ΔΕΙ ΔΕΝ ΑΝΤΙΔΡΑ”’. Οτι πιο σωστο εχω διαβασει εδω και καιρο σε σχολια. Η προταση σου αυτη φιλε μου τα λεει ολα.
Ελληνίδες, Έλληνες! Για ό,τι κακό έγινε έως τώρα στην Ελλάδα από όλους αυτούς που γέλασαν και πρόδωσαν τον ελληνικό λαό, το είδαμε πια, το ζήσαμε, το πληρώνουμε κάθε μέρα. Όμως, σοβαρό μερίδιο ευθύνης έχουμε κι εμείς, παρόλο που είπαμε το “ΟΧΙ” στο δημοψήφισμα. Κι αυτό, γιατί δεν είναι μόνο τα οικονομικά, αλλά εν γένει ο τρόπος ζωής μας, ο οποίος ούτε ελληνικός είναι μα ούτε και ορθόδοξος.
Και ενώ τα ψέματα των κυβερνώντων διαδέχονταν το ένα το άλλο εμείς ανεχτήκαμε την ροή των πραγμάτων όπως την σκηνοθέτησαν αυτοί. Ενώ μας φώναζαν οι Πατέρες μας να αλλάξουμε τρόπο ζωής και να επιστρέψουμε στις διδαχές των Αγίων μας και του γένους μας, εμείς «αγρόν αγοράζαμε». Για δεκαετίες υποκύψαμε στον ανθελληνικό τρόπο ζωής που μας επέβαλλαν. Και φτάσαμε στο σήμερα με μια χώρα λεηλατημένη, να πεινάμε, να μας έχουν αρπάξει τον ορυκτό μας πλούτο, να έχουμε μουσουλμανική παιδεία στα σχολεία μας, και με την απειλή πολέμου να ελπίζουμε σε ποιους; Σε αυτούς όλους που μας οδήγησαν εδώ; Σε αυτούς όλους που έχουν δημιουργήσει μέτωπο εντός των πυλών με τους μουσουλμάνους μετανάστες, οι οποίοι στο όποιο πολεμικό κτύπημα θα στραφούν εναντίον μας;
Ήταν ανόητοι οι Πατέρες μας που φώναζαν για μετάνοια τόσο καιρό; Έπρεπε να φτάσουμε εδώ για να ξυπνήσουμε; Ή ακόμα κοιμόμαστε; Ποιος άλλος εκτός του Θεού μας έμεινε; Είναι όμως μαζί μας ο Θεός ή νομίζουμε ότι είναι; «Μείνατε ἐν ἐμοί, κἀγὼ ἐν ὑμῖν» είπε ο Χριστός· τόσα χρόνια ζούμε όπως μας έδειξε ο Χριστός; Αγαπάμε τον συνάνθρωπό μας ή βριζόμαστε κάθε μέρα; Είμαστε Ορθόδοξοι στην ουσία ή μόνο στην εικόνα και «παίζεται» κι αυτό; Ας αναλογιστούμε πόσο κοντά στον Θεό είμαστε, και αν δεν είμαστε ας ξεκινήσουμε να κλαίμε όλοι μαζί, γιατί ούτε τον Θεό έχουμε μαζί μας… και είμαστε τελείως μόνοι μας, οδηγούμενοι στον αφανισμό.
Τελείωσαν τα ψέματα τούτη την ώρα. Τελείωσε κι ο χρόνος. Καιρός μετανοίας και επιστροφής στην αγκαλιά του Πατέρα Θεού. Δεν μπορούμε να ελπίσουμε σε Αυτόν αν εμείς είμαστε απάνθρωποι μεταξύ μας. Δεν μπορούμε να αγαπήσουμε τον Θεό που δεν βλέπουμε, αν εμείς δεν αγαπάμε αυτόν που βλέπουμε, τον συνάνθρωπό μας. «Ό,τι σπείρεις θερίσεις» μας είπε, κι εμείς τόσα χρόνια τι σπείραμε;
SOCRATESNIOS
Τραγουδουσε τζαμπα και αυτος ο Φλωρινιωτης και περασε ανετα εκατο χρονακια δουλευοντας το κατεστημενο του τιποτα και βυζαντινο , και τωρα τον παρουσιαζουν σαν προφητη της ερημου που ετρωγε ακριδες και μεις χυλοπιτες.
γκομενακια να εχει η Αθηνα και ολα τα αλλα στα @ρχιδια μας
Ολοι μας τα ειπαν …φωναξαν …..προσπαθησαν να μας συνεφερουν …πολλοι και παλι φωναζουν …μιλουν ….προσπαθουν να μας ξυπνησουν ….μπας και γλιτωσουμε……Εμεις μαρμελαδα στα αυτια …τσιμπλα στα ματια ….κενο και σκοταδι στην καρδια ……Αν ακουγαμε θα γεμιζαν οι ναοι καθε Κυριακη …απο προσευχες πιστων…..Θα εφταναν στον ουρανο ….γιατι οι προσευχες που γινονται μαζικα εχουν το αμεσο αποτελεσμα …και ειναι για ολους ……
ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΛΛΟΣ ΤΡΟΠΟΣ
Τα τωρινά γεγονότα που ζούμε δεν είναι κάτι πρωτάκουστο για τους Ορθοδόξους Χριστιανούς. Έχουν προβλεφθεί από τους Αγίους και τους Πατέρες της Ορθοδοξίας. Δεν είναι όμως ο στόχος του παρόντος άρθρου να δώσει έμφαση στην φράση «Έξελθε εξ αυτής ο λαός μου, ίνα μη συγκοινωνήσητε ταις αμαρτίαις αυτής και ίνα εκ των πληγών αυτής μη λάβητε» (Αποκαλ.ιη’,4), αλλά να δώσει το στίγμα του γιατί φτάνουμε στο σήμερα, για ποιον λόγο δηλαδή ως άτομα ξεχωριστά, ως κοινωνία εν γένει φτάσαμε στο έσχατο αυτό σημείο.
Τρόπος ζωής του κάθε Ορθοδόξου Χριστιανού είναι το να αγαπάμε τον διπλανό μας, και όλοι μαζί να ζούμε μέσα στην Αγάπη του Τριαδικού Θεού. Τι σημαίνει Αγάπη και πόσο απέχουμε από αυτήν σήμερα; Νιώθετε τον πόνο του συνανθρώπου σας, τον συμμερίζεστε με πράξεις; «Αγαπάτε» τον συνάνθρωπό σας με ζήλεια, φθόνο, κακία και πολλές φορές μίσος; Ζείτε μέσα στο μέτρο ή όχι; Ποθείτε κάτι που ανήκει στον συνάνθρωπο και θέλετε να του το πάρετε ή τον φθονείτε επειδή αυτός το έχει και εσείς όχι; Μήπως ενώ έχετε γυναίκα δική σας θέλετε να παίρνετε
και την γυναίκα άλλου; Κατηγορείτε τον άλλον για τα σφάλματα τα δικά σας, φορτώνοντάς του τα; Είστε εγωιστές; Αυτές είναι λίγες απλές ερωτήσεις, στις οποίες ο καθένας ας δώσει την απάντηση για τον εαυτό του.
Θα μπορούσα να διατυπώσω και άλλες πολλές· αναρωτηθείτε μόνοι σας. Στο σήμερα, ο τρόπος ζωής που κάνουμε δεν έχει καμία σχέση με δίκαιο, ηθική, μέτρο, πίστη, αγάπη και ελευθερία. Οι βασικές δηλαδή αρχές των Ελλήνων αλλά και της Ορθοδοξίας καταπατούνται βάναυσα. Θέλουμε να ονομαζόμαστε Έλληνες, δηλαδή φωτεινοί νόες, μα μόνο σκοτεινοί είμαστε. Και τι αλήθεια μπορούμε να περιμένουμε με αυτήν την κατάσταση; Ξαφνικά ως «δια μαγείας» να έρθουν όλα καλά; Όχι, αυτό δεν θα γίνει, γιατί όταν παρανομείς δεν κερδίζεις· αντίθετα λαμβάνεις
τιμωρία. Από ποιον; Μα, από τον ίδιο σου τον εαυτό. «Ό,τι σπείρεις θερίσεις» και αυτό γίνεται συνεχώς.…
Πάμε πίσω τώρα τον χρόνο: όλη η κακή μας συμπεριφορά που πιστεύουμε ότι αυτός είναι ο σωστός τρόπος ζωής και έτσι είναι η κοινωνία συμβαίνει γιατί τέτοια παιδεία λάβαμε. Για να το πω αλλιώς: γεννιέται ένα μωρό, εσύ, που είσαι καρπός αγάπης και μεγαλώνεις και αντί να παραμείνεις αγνός και καλός όπως ένα παιδί, γίνεσαι κακός, μοχθηρός, ανταγωνιστικός, ζηλιάρης και τα λοιπά κακά. Γιατί; Ποιος φταίει; «Με όποιον δάσκαλο καθίσεις τέτοια γράμματα θα μάθεις» λέει ο σοφός λαός. Άρα, όταν δεν είμαστε στο περιβάλλον της Αγάπης, κάποιοι
φρόντισαν να μην είμαστε. Κι αφού βλέπουμε ότι πάμε στον γκρεμό, γιατί δεν σταματάμε την πτώση; Ακόμα και όσοι από εσάς νομίζετε ότι τα κακά οικονομικά, ή τα πολιτικά ή άλλα τέτοιου είδους αδιέξοδα δεν έχουν σχέση με το θέμα, πλανάστε. Όλα έχουν σχέση, όλα είναι αλληλένδετα.
Ο καθένας από εμάς είμαστε σαν ένας κρίκος μιας αλυσίδας, κι ο ένας συμπληρώνει τον άλλο. Φανταστείτε το σαν εικόνα. Ο καθένας δίνει το ένα χέρι στον διπλανό και ούτω καθ’ εξής. Φτιάχνουμε έτσι μια τέλεια γραμμή. Σήμερα όμως, το ένα χέρι δεν δίνεται στον διπλανό, η γραμμή δεν υπάρχει, η αλυσίδα είναι κομμένη σε πάμπολλα σημεία. Γιατί; Είναι θέμα μόνο παιδείας. Δεν μας έμαθαν την ουσία της Αγάπης, δεν μας έμαθαν την έννοια της αδελφοσύνης. Φταίμε κι εμείς που δεν την ψάξαμε, ενώ είχαμε τα ερεθίσματα. Το αμελήσαμε, το ξεχάσαμε, το
κακό διογκώθηκε, μας παρέσυρε η φθορά, μας αλλοίωσαν αξίες που δεν ωφελούν τον εαυτό μας.
Ακόμα και την ύστατη τούτη στιγμή της εσχάτης κατρακύλας, που όλα γύρω μας γκρεμίζονται, ακόμα και τώρα μπορούμε να ανατρέψουμε την κατάσταση. Είναι δυνατόν, πιστέψτε το! Μόνο θέληση χρειάζεται και πίστη σε αυτό. Ας μάθουμε την Αγάπη, αυτήν που δεν μας έμαθαν. Όχι την ιδεολογία, όχι την θεωρία, μα την ουσία, την πράξη στον εαυτό μας και στον διπλανό μας. Και, πιστέψτε το, ο κόσμος θα αλλάξει, όσο κι να σας φαίνεται αυτό εξωπραγματικό. Σας φαίνεται γιατί δεν το δοκιμάσατε, γιατί σας έπεισαν ότι δεν μπορείτε…
Αγάπη… γνώρισε τον εαυτό σου, ποιος είσαι, γιατί γεννήθηκες, ποιος ο σκοπός σου, τι ήρθες να μάθεις εδώ, για ποιο λόγο περνάς το σχολείο της ζωής. Προστάτευσε τον εαυτό σου από οτιδήποτε δεν είναι Αγάπη: μην κρίνεις τους άλλους, κρίνε πρώτα τον εαυτό σου, μην κατηγορείς αλλά δες πρώτα τι έκανες εσύ. Δώσε το χέρι βοηθείας σε όποιον το έχει ανάγκη, χωρίς να σκεφτείς το γιατί και πώς. Μελέτα τις διδασκαλίες των φωτεινών νοών, των Ελλήνων δηλαδή. Η Αγάπη των Ελλήνων είναι φως για τον κόσμο. Μελέτα κείμενα που σου μαθαίνουν ποιος είσαι,
το πώς πραγματικά είναι η ζωή. Ήρθες στον κόσμο και είσαι γιος ή κόρη κάποιου κατά σάρκα. Κατά πνεύμα όμως είσαι γιος ή κόρη του Θεού· όπως ρωτάς τον σαρκικό πατέρα σου για να μάθεις τι να κάνεις, γιατί δεν ρωτάς και τον Θεό; Έμεινες στην σάρκα και ξέχασες Αυτόν που είναι ο αιώνιος Πατέρας σου; και περιμένεις να δεις προκοπή όταν ξέχασες τον αλάθητο Πατέρα Σου ή τον ζήτησες μόνο για να σου κάνει τα χατίρια; Πατέρας είναι θα στα κάνει… μα περιμένει να σε βοηθήσει, να σε μάθει. Τι να σε μάθει; Αγάπη ο Θεός, την Αγάπη θα σου μάθει…
Αγάπη, Αγαπώ… από το Α ως το Ω, σε μια λέξη κρύβεται όλη η ουσία του σύμπαντος. Όχι αγάπη σαρκική, μα νοητή, αγάπη ψυχική, αγάπη θεϊκή. Οδός λύτρωσης και ελευθερίας, οδός αποτίναξης ζυγών, οδός που ακόμα κι εδώ, σε αυτήν την γη φέρνει παράδεισο.
Εγώ που γράφω αυτά τα λόγια δεν είμαι άξιος να πω παραπάνω, δεν είμαι κάτι παραπάνω από εσάς. Μα γνώρισα την Αγάπη και κατάλαβα πώς μπορεί να γίνει ο παράδεισος εδώ, και στην Ελλάδα και οπουδήποτε στον πλανήτη. Ένα πράγμα είναι σίγουρο: είναι αδύνατον να είμαστε και να ζούμε καλά, αν ξεχνάμε την Αγάπη, τον Θεό. Υπάρχουν ανάμεσά μας άξιοι αντιπρόσωποί Του, άξιοι που τηρούν το “γράμμα” Του, αυτοί οι λίγοι, που μπορούν να μας λύσουν όλες τις απορίες μας. Τρέξτε σε αυτούς, μην περιμένετε λεπτό. «Ζητείστε και θα σας δοθεί». Νοήστε τι
έχετε κάνει έως τώρα, νοήστε τον τρόπο ζωής που ζείτε, ώστε να μετα-νοήσετε και θα αρχίσουν να αλλάζουν όλα. Γιατί; Γιατί απλά ανοίγετε τον δρόμο να ζούμε όλοι μαζί αγαπημένοι, και όλοι εμείς μέσα στην Αγάπη του Θεού. Δεν είναι θεωρία, είναι πράξη. Κάθε μέρα θα γίνονται χιλιάδες θαύματα, γιατί αυτή είναι η Αγάπη.
Αγάπη δεν είναι μόνο να σταυρώνεσαι Έλληνα, αλλά και να αναστηθείς. Από όλους μας εξαρτάται. Όλοι να είμαστε Ένα.
Ταπεινά, και με πολλή στενοχώρια για τα σημερινά εκούσια δεινά των Ελλήνων,
Ο συνάνθρωπός σας.