ΕΝΑ ΑΚΟΜΗ ΔΡΑΜΑ ΔΙΧΩΣ ΤΕΛΟΣ…

Γραφει Ο Πάνος Καλουδάς…Ποιός να το περίμενε, πως στους καιρούς μας, λίγο πολύ όλοι μας, θα φθάναμε στο μη παρέκει… Κάποιοι ακόμα και στην απόγνωση Η εγκληματική πολιτική των τελευταίων κυρίως χρόνων, έκανε την κοινωνία μας, να παραμιλάει.

Το τι ακούμε καθημερινά για διάφορα δράματα, που παίζονται γύρω μας, δεν περιγράφεται. Αναρωτιέμαι κάποιες φορές, τι παραπάνω έχει η κόλαση, που αναφέρουν οι γραφές, από τούτη εδώ την επίγεια.

Από αυτή που χιλιάδες συνάνθρωποι μας ζούνε.

Από αυτή που ζει και η οικογένεια του Άκη. Και ο ίδιος φυσικά. Μου το είπαν και πραγματικά, δεν χωρούσε στα μέσα μου.

Άκουγα και μάτωνε η ψυχή μου. Γιατί εδώ το δράμα που παίζεται, ως σενάριο ζωής, θα το ζήλευε κι ο πιο ευφάνταστος συγγραφέας, για να το κάνει ταινία.

Ο πατέρας της οικογενειας ,με μια άθλια, υπερ-πενιχρή σύνταξη,και πολλά θέματα υγείας που χρήζουν ιατρικής αντιμετωπισης ..άρρωστη η μητέρα με πολλαπλά προβλήματα, που τώρα της βρήκαν και έναν πολύ υψηλό δείκτη φλεγμονής και πηγε τη Δευτέρα για αξονική και μαγνητική, με την αγωνία αυτή, που ο κάθε ένας εξ ημών, θα είχε.. Και πολλαπλή μάλιστα αγωνία, καθώς αυτή, η μάνα, είναι το μοναδικό οξυγόνο ζωής για όλους.

Καθώς από αυτή την ηρωίδα μάνα, περνάνε όλα. Κυρίως η φροντίδα του Ακη. Του τριαντάχρονου παλικαριού που είναι εδώ και χρόνια, καθηλωμένο σε ένα κρεβάτι πόνου.

Από εντονα παραπληγικά θέματα. Τα οποία παρά τα αλλεπάλληλα χειρουργεία δεν μπόρεσαν να αντιμετωπιστούν. Ναι αυτά με τον υπέροχο Ακη της διπλανής μας πόρτας…

Του παιδιού που μέσα στο απέραντο θάμπος, στην απόλυτη θολούρα της ανύπαρκτης πια ελπίδας του, έπαψε να κάνει και όνειρα.

Γιατί και αυτά τον πρόδωσαν. Στάθηκαν απέναντι του και με βία του έκοψαν κάθε έννοια πίστης για κάτι καλύτερο.

Συχνά λέει στην μητέρα του, “- Γιατί σε μένα μάνα; Τι έκανα γαμώτο, για να τρώω τόση απόρριψη από τη ζωή; Πες μου, σε παρακαλώ. Ας μου πει κάποιος, τι έχω κάνει και πληρώνω τέτοιο γραμμάτιο; ” Σπαραγμός- μαχαιριά που σκίζει στα δύο την καρδιά της μάνας αυτής…

Ότι είχαν και δεν είχαν οι άνθρωποι, τα ξεπούλησαν για να κάνουν καλά το παιδί τους. Μιας και κράτος με κοινωνικό πρόσωπο, εδώ στην Ελλάδα έχει απο καιρό πάψει να υπάρχει. Ξεπούλησαν τα πάντα, για τον Ιερο σκοπο που εβαλαν. Να γιάνουν το παιδί τους, τον Ακη τους…

Μα δυστυχώς, ούτε το παιδί έγινε καλά, ούτε και κάτι τους έμεινε για να έχουν τώρα, στη δύση της ζωής. Κυριολεκτικά στο δρόμο, χωρίς ελπίδα..με πολύ λίγους έως ελάχιστους φίλους αληθινούς κι όχι συγγενείς στο πλευρό τους…

Κάνω έκκληση προς όλους οποιος μπορεί να βοηθήσει αυτή την οικογενεια είτε από το υστέρημά του είτε από το περίσσευμα του.. Όσοι μπορούν να βοηθήσουν μπορούν να καταθέτουν χρήματα στον λογαριασμό της Τράπεζας Πειραιώς: 5027-072172-420 IBAN: GR40 0172 0270 0050 2707 2172 420 ή στον λογαριασμός της Εθνικής Τράπεζας:  079/628203-25 IBAN GR7801100790000007962820325 Κι επειδή η διαδικασία αυτή έχει απλά την έννοια της στήριξης κι όχι του έρανου, δεν χρειάζεται αιτιολογία της κατάθεσης…ένα απλό με αγαπη στη Νατασσα αρκει…Λίγη ψυχούλα ας δώσει οποίος μπορεί.

Κι ένα τρυφερό χάδι, στον πονο αυτης της οικογενειας..Την οικογένεια του υπέροχου μα τόσο βασανισμένου Ακη.

Που βλέπει τα συνομιλικα του παιδιά, να έχουν την άνεση μιας πιο ανεξάρτητης ζωής. Κι εκείνος και για την πάπια του ακόμα, να περιμένει της μάνας την συνδρομή.

Τη Μάνα αυτή, παρά την φοβερή της απόγνωση, θέλησα και να της προστατέψω την αξιοπρέπεια της. Γι αυτό και είμαι προσεκτικός, συντάσσωντας το κείμενο μου αυτό. Διατηρώ όμως στη διάθεσή του καθενός, τα στοιχεία της