ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΜΥΤΙΛΗΝΙΟΙ

Το αρθρο αυτο εμπνευστηκε απο καποια σχολια που γραφτηκαν για εμας τους Μυτιληνιους

Με ιδιαιτερη προσοχη,παρακολουθω τις τελευταιες μερες τα σχολια που γινονται για εμας τους Μυτιληνιους.Ξερω πως ,οτι λετε ,το λετε απο ενδιαφερον και για να μας ξυπνησετε.Ομως το βλεπω λιγο δυσκολο και θα εξηγησω τι εννοω.

Εκτος απο τον καινουργιο χαρακτηρισμο,αυτον δηλαδη ,των προβατων,εμεις οι Μυτιληνιοι εχουμε και αλλα παρατσουκλια,οπως γκασμαδες και Παλαβομυτιληνιοι.Αυτο ειδικα το τελευταιο ειναι και επιστημονικα αποδεδειγμενο ,αφου καποια χωρια μας εχουν τον υψηλοτερο δεικτη σχιζοφρενειας σε ολη την Ελλαδα.Τωρα τι ειναι η σχιζοφρενεια και τι ο σχιζοφρενης ειναι μια μεγαλη κουβεντα.

Τι περιμενεις λοιπον ,να Πραξει ενας Παλαβος,οταν μια Κυριακη ενω ξεκιναει με την οικογενεια του να παει για μπανιο σε μια ωραια παραλια,στο δρομο πεφτει πανω σε ενα τσουρμο απο εξαθλιωμενους ανθρωπους που μολις ειχαν ξεμπαρκαρει απο τον πνιγμο.Σταματαει ,βγαινει απο το αμαξι του και τους δινει οτι εχει και δεν εχει μαζι του.Νερα,τοστ,καπελα ακομα και το πολυτιμο αντιηλιακο του.Τι να πω ,τι να πω,δεν εχω λογια.

Να πω για τις παλαβοτσαραδες μας,προσφυγοπουλες οι πιο πολλες απο τα απεναντι παραλια ,πως κλαψανε και συμπονεσανε τον ιδιο τον οχτρος τους.Μαλιστα σε δυο απο αυτες ,ταξανε οτι θα τις δινανε και Νομπελ!
Να πω για τους Μολυβιανους και Συκαμνιωτες ψαραδες{εχετε ακουστα για την Παναγια την Γοργονα,το εκκλησακι , στην Σκαλα Συκαμιας} που μολις εβλεπαν να αναποδογυριζει βαρκα ,χωρις δευτερη σκεψη,επεφταν μες τη θαλασσα και με μακροβουτια εβγαζαν μισοπνιγμενες μαναδες και παιδια , με κινδυνο την ιδια τη ζωη τους.Και την επαυριο τα βαφτιζαν στο ξωκκλησι του Αι Νικολα του Θαλασσινου ,υστερα απο αιτημα των ιδιων των γονιων τους.Η οταν χειμωνα καιρο , γεμισε το λιμανι ενος χωριου απο ζωντανους και αποθαμενους ξεμπαρκους και χτυπησε η καμπανα μες την νυχτα και σηκωθηκε ολο το χωριο ,πηρε κουβερτες και παπλωματα για να παει να τους ζεστανει.

Και εκλαιγαν ολοι μαζι και φωναζαν καντε κατι ,καντε κατι, να σταματησει αυτο το κακο,δεν αντεχουμε αλλο,τοσο πονο ,τοση ασχημια.Και δεν εγινε τιποτα και κανεις δεν εκανε τιποτα.Και ηρθαν και αλλοι και αλλοι,και ηρθαν και οι υαινες και τα τσακαλια ,ντοπια και ξενικα,ηρθαν πολλοι ,ηρθαν και οι αγιοι πατερες,οι διαμοιρασαντες τα ιματια μας.Και αρχισαν οι κλεψιες,η διαφθορα,βγηκαν οι μπαλταδες,φαγαν τα ζωντανα μας,μεχρι και τις γατες μας φαγανε.

Και σαν μην εφταναν ολα αυτα,αρχισε απο απεναντι ο τουρκος να κουναει και το γιαταγανι του παππου του ,του Αλι ,που του το δοκε λεει μια ειδωλολατρισσα θεα.Τωρα απο ποτε τα Ξοανα γινηκανε θεες,ειναι μια αλλη ιστορια.

Η αληθεια ειναι πως τουτον τον τοπο τον πατησανε πολλα ποδαρια.Οθωμανοι ,Ενετοι,σαρακηνοι.Οποτε σου λεει ο Μυτιληνιος μαθημενος καθως ειναι απο τον χρονο,μπορα ειναι και αυτη ,θα περασει.Ανεκτικος γινηκε ,χαχολικα κοιταει τον κινδυνο,γιατι αιωνες τωρα ο κινδυνος γινηκε αδερφος του.Εζησε μαζι του,διπλα διπλα,αγαπησε αν θελεις και αγαπηθηκε απο τον οχτρο του.Θυμαμαι παιδι,να με κρατα στην ποδια της η βρακουσα προγιαγια μου,με το τσεμπερι της και να μου λεει πως σαν ηρθε η ωρα να φυγουν οι τουρκοι πια απο το νησι ,αγκαλιαζοντουσαν και κλαιγανε οι γειτονισσες ,που θα χωριζοντουσαν και ελεγαν οι Τουρκαλες, πως εμεις φευγουμε τωρα ,αλλα να το ξερετε πως θα ξαναρθουμε πισω μια μερα.Τοση η αγαπη των τουρκων για το νησι τουτο και ξερεις γιατι, μου λεγε η γιαγια μου,γιατι κορη μου ειναι Ελληνες οι πιο πολλοι απο αυτους και ας μην το θυμουνται,αλλα και οσοι το θυμουνται το κρυβουνε κι απο τον ιδιο τους τον εαυτο .Μα θα ρθει ομως η ωρα που θα λευτερωθουν και αυτοι και θα ξαναρθουνε σαν Ελληνες τουτη τη φορα.Εγω δε θα ζω ,εσυ ομως θα το προκαμεις,ελεγε και σκουπιζε τα αποκαμωμενα ματια της.

Κανουν το σταυρο τους εδω οι ανθρωποι λοιπον και λενε βοηθα Παναγια μου Αγιασωτισσα και Ταξιαρχη μου.Δεν τους περναει απο το μυαλο οτι μπορουν να κανουνε και κατι αλλο,και αναβουν το κερι τους στις εκκλησιες και στα ξωκκλησια τους .Τα πιο πολλα απο δαυτα θεμελιωμενα πανω σε αλλα πιο παλια ,εκεινα των παλιων παππουδων και γιαγιαδων τους.Οπως αυτο στο Ιερον Μεσον της Καλλονης,αφιερωμενο στον Δια ,την Ηρα και Τον Διονυσο και διπλα τους χτισμενη μια ακομα εκκλησια του Ταξιαρχη.

Η εκεινο του ΑιΛια διπλα στον σπηλιο του Ορφεα.Δεν ξερω αν το γνωριζετε αλλα τυχαια εδω δεν γεννηθηκε η Σαπφω ,ο Αλκαιοος και τοσοι αλλοι.Ετουτο το νησι φερει ακομα μια πολυτιμη κληρονομια,εκεινη του Ορφεα.Γιατι οταν οι Μεναδες του επιτεθηκαν και μετα πεταξανε το σωμα του στο Αιγαιο ,το Κεφαλι του μαζι με την Λυρα ξεβραστηκε σε Μυτιληνια ακτη ,στα Ορφικια και οι Ιεριες του νησιου το τοποθετησαν μεσα σε Μεγα Σπηλαιο που γινηκε Μαντειο ξακουστο και μεσα απο το Κεφαλι και την Λυρα του ιδιου του Ορφεα δινοτανε χρησμοι.Και λενε πως στις μερες μας ο Ορφεας ξαναμιλησε και εδωσε χρησμο,μεγαλο και δυσνοητο και .με νοημα βαθυ,καθως μιλαει για τα συμπαντα ολα και ολη την πλαση.Και στη μεση ,λεει ,εθεσε απο ολες τις Θυγατερες του Ηλιου ,την πιο Αγαπημενη.Τι να πω ,τι να πω.Θα αναστησουμε και τους πεθαμενους η μηπως πεθαινουν οι Αθανατοι

Καπως ετσι κοιτανε το κουβαρι της ζωης τους οι Μυτιληνιοι,και εχουν καθε χρονο εγνοια μεγαλη για το αν θα δωσει ο Θεος μαξουλια,να μπει η σοδια,το λαδι.Αλλο παλι και τουτο το θαυμα, που ευδοκημησε η ελια στη γη μας ,βλογημενη απο τον Χριστο,δωρο της Αθηνας στους Ελληνες. Πανω στη λαβα ευδοκημησε,αφου το νησι εχει τεσσερα ηφαιστεια και πολλα κακαβια ,και τα σπλαχνα του ειναι γεματα μυστικα περασματα που αν τυχει να εισαι ταξιδευτης με γνωση,υπογεια μπορεις να φτασεις ισαμε το ρηγμα της Ανατολιας.

Εδω ειναι και η καταποντισμενη πολη της Φωτιας ,η αρχαια Πυρρα.Εχετε ακουστα για το Ιερο Ανδρογυνο,τον Δευκαλιωνα και την Πυρρα που γεννησανε τον πρωτο Ελληνα η καλυτερα να πουμε νεοελληνα ,γιατι Ελληνες υπηρχαν απο παντα.
Και τωρα θα περιμενε κανεις με τοση λαβα και τοση πυρρα ,ναναι το νησι ξερο και ομως Θεος και φυση συνταιριαξανε και δοκανε απανω της λογιων λογιων τοπια.Και βλεπει και καμαρωνει ο Μυτιληνιος δαση πευκοφυτα και θαλασσες απο ελαιωνες,και αναμεικτη αιγαιοπελαγιτικη φυση με βοτανια μοσχομυρωδατα.

Και τι να πουμε για τον Ηλιο μας και τον καθαριο Ουρανο μας.Ενα απο τα μερη με την μεγαλυτερη Ηλιοφανεια στην Ελλαδα, το νησι μας.Και τις νυχτες ποταμια ολοκληρα τ αστερια πανω απο την κεφαλι μας.

Πως να τα συγκερασει ολα τουτα η Ψυχη χωρις να παλαβωσει.
Κοιταει μεσα του ο Μυτιληνιος ,βλεπει το θαυμα που συντελεστηκε μεσα στην Καρδια του.Κοιταει εξω και βλεπει τον ιδιο το Θεο.Δεν του ταιριαζει να γονατισει,ισως και να βαριεται να πεταξει.Κανει λοιπον αυτο, που χρονια εμαθε καλα να κανει.Γιεμιζει το ποτηρι του με ουζο και αρχιζει το χορο.

Εγω η Μυτιληνια