Ελεύθερη καί ανεξάρτητη Καταλωνία – ένας ανέλπιστος σύμμαχος

την παρούσα ιστορική φάση, η Ελλάδα έχει δύο κύριους εχθρούς: Την πολιτική «παγκοσμιοποίηση» καί την «πανθρησκεία».

Καί οι δυό αυτές καταστάσεις είναι υποσύνολα της ολικής «παγκοσμιοποιήσεως» των καιρών μας  (δηλαδή των καμωμάτων της -παμπάλαιης…- «Νέας  Τάξης Πραγμάτων»), που συνοψίζεται σ’ ένα καί μοναδικό κράτος γιά όλον τον πλανήτη («παγκόσμιο κράτος»). Το οποίο φυσικά θα διαθέτει:

• Μία παγκόσμια κυβέρνηση, με
• ένα παγκόσμιο οικονομικό σύστημα (με ένα παγκόσμιο νόμισμα),
• μία παγκόσμια γλώσσα,
• μία παγκόσμια θρησκεία («πανθρησκεία»).
• Καί (πολύ μειωμένο αριθμητικώς) άκρως υπάκουο πληθυσμό υπηκόων. (Όποιος δεν υπακούει, εάν μεν είναι νέος, θα γίνεται ανταλλακτικά – καρδιές, συκώτια, κτλ. Εάν είναι κάπως σιτεμένος, θα γίνεται τροφή γιά τα ψάρια των ωκεανών.)

Οι  προσπάθειες δημιουργίας (από τα διάφορα σκοτεινά εξουσιαστικά κέντρα) αυτού του εκτρώματος είναι πλέον παραπάνω από φανερές. (Μέχρι καί το καθυστερημένο της Μάργκαρετ είπε ότι «χρειαζόμαστε» μιά παγκόσμια κυβέρνηση!) Ήδη η παγκόσμια γλώσσα έχει βρεθεί. (Τα Αγγλικά – καί μή νομίζετε τίποτε Σαίξπηρ καί τέτοια. Μιλάμε γιά «τουριστικά» Αγγλικά γιά καθημερινή συνεννόηση σε απλούστατο επίπεδο: να μπορείς να παραγγείλεις να φάς, καί να μπορείς να ρωτήσεις πού βρίσκεται ο καμπινές – να πάς να χέσεις, με το συμπάθειο.) Η παγκόσμια θρησκεία ακόμη δουλεύεται στο …σιδεράδικο. Το παγκόσμιο οικονομικό σύστημα / νόμισμα αργεί ακόμη περισσότερο, διότι συναντάει εμπόδια (πχ Ρωσσία), που μόνον στρατιωτικώς αντιμετωπίζονται. (Καί άν.)

Η παγκόσμια κυβέρνηση, τώρα, υπάρχει κι αυτή – αν καί (ακόμη) σκιωδώς καί ατύπως, αν καί ακόμη στον Δυτικό κόσμο… διότι «αυτοί» δεν έκριναν ότι έφτασε η ώρα να βγούν στο προσκήνιο – άσε που ανατολικά δεν τους παίρνει ακόμη: πρόκειται γιά τις διάφορες τεκτονικές στοές καί λέσχες τύπου Μπίλντερμπεργκ.

Προς την επίτευξη αυτών των «παγκοσμίων» στόχων, οι μέθοδοι που χρησιμοποιούνται είναι πολλές καί ποικίλλες. Αλλοίωση των τοπικών πληθυσμών (με τους λαθρομετανάστες-«αδέρφια» των ηλιθίων φασισταράδων που τους υποδέχονται με ανοιχτές αγκάλες), αποσχίσεις εδαφών (αλλά καί το αντίθετο: συνενώσεις κρατών σε μεγαλύτερους υπερκρατικούς σχηματισμούς), εργαστηριακώς παρασκευαζόμενες λοιμώδεις επιδημίες, τεχνητές θεομηνίες, συνέδρια προς δημιουργία άκρατης προπαγάνδας, διαφθορά, οικονομικοί πόλεμοι, πραγματικοί πόλεμοι, διασπορά τρόμου κι εγκληματικής συμπεριφοράς, υποβάθμιση της δημόσιας εκπαίδευσης,  παραχάραξη κι εξαφάνιση της Ιστορίας, κι άλλα πολλά.

Ωστόσο, η Ελλάδα, ως πανάρχαιος πολιτισμός, δεν μασάει σε όλα τα προαναφερθέντα.

Δεν μας ενοχλεί η προσπάθεια καθιερώσεως της Αγγλικής, διότι πρόκειται γιά γλώσσα πολύ κατώτερη από τη δική μας. (Οι Άγγλοι δεν ανέδειξαν κανέναν Όμηρο, απ’ όσο θυμάμαι.)

Δεν μας ενοχλεί η προσπάθεια μεταβολής του παγκόσμιου πληθυσμού σε ζώα, διότι -παρά τα χάλια μας- η αίσθηση της ελευθερίας είναι σύμφυτη ιδιότητα του Έλληνα. Κι αυτό δεν αλλάζει, που να χτυπιούνται «αυτοί». Η ζωοποίηση αφορά άλλους. (Εμείς δεν πρόκειται ποτέ να γίνουμε μουσλίμια -«υποταγμένοι», δηλαδή- καί να προσευχόμαστε τουρλώνοντας τον κώλο μας στη μούρη του από πίσω μας. Το πολύ-πολύ να το κάνουμε αυτό, αν ο κώλος μας αποφασίσει να μάθει Αστρονομία!  ?  Αθάνατε Αριστοφάνη!…)

Δεν μας ενοχλεί το σχεδιαζόμενο παγκόσμιο οικονομικό σύστημα, διότι ξέρουμε ότι η Οικονομολογία είναι η ψευδεπιστήμη της σοβαροφανούς μαλακίας. Σήμερα έτσι, αύριο αλλοιώς. Παράδειγμα: κάποτε έλεγαν οι οικονομολόγοι ότι οι ηπαπάρα είναι ισχυρή χώρα, διότι το δολλάριο είναι ισχυρό νόμισμα κι αγοράζει τα πάντα. Τώρα που έχουμε μέχρι κι εμείς οι Ψωροκωσταίοι το εξ ίσου ισχυρό ευρώ, λένε: «- Ά πά πάαα!!! Πρέπει να υποτιμηθεί το ευρώ, γιά να είναι ανταγωνιστική η οικονομία!» (Στην εποχή των βιομηχανικών ρομπότ, αυτοί ακόμη σκέφτονται τον οικονομικό αντίκτυπο των μισθών των εργατών… Εκατό χρόνια πίσω, λέμε. Καί θέλουν να τους παίρνουμε στα σοβαρά.)

Μας ενοχλούν, όμως (…λιγάκι) οι προσπάθειες «αυτών» να μας πατήσει από κάτω η άκρως ανθελληνική «Ε»Ε (στην οποία «ανήκουμε», κατά τον ανιστόρητο φρύδια απ’ το Κιούπκιοϊ), αν καί ξέρουμε να επιβιώνουμε σε καθεστώς ανελευθερίας εδώ καί δυό χιλιάρικα χρόνια. Αν καί το ξέρουμε ότι ξαναξεκινήσαμε μετά το 1829 ως προτεκτοράτο. (Στο συγκεκριμένο θέμα, δεν μας ξεγελούν οι τυχόντες «δάσκαλοι-αναφορατζήδες».) Αυτό μας ενοχλεί (ελαφρώς, είπαμε), διότι δεν έχουμε τον τόσο μεγάλο πληθυσμό, που θ’ απορροφήσει άνετα τις επιθέσεις αλλοφύλων / αλλοθρήσκων / αλλογλώσσων καί δεν θα τον νοιάξει. (Γι’ αυτό ο Ρετζεπίκας εφαρμόζει τώρα κατά γράμμα το «δόγμα Οζάλ»: αν μας στείλει συνολικώς καμιά δεκαπενταριά εκατομμύρια ανθρώπινα «περισσεύματα», τελειώσαμε. Καί ήδη έχει στείλει το ένα τρίτο του αριθμού αυτού. Ο ίδιος ο Οζάλ, γιά τον ίδιο λόγο, είχε πεί: «- Θέλετε, Έλληνες, την Κωνσταντινούπολη; Πάρτε την! Έχει δεκαπέντε εκατομμύρια κόσμο, που θα καταπιούν τα δέκα εκατομμύρια τα δικά σας!»)

Όπως μας ενοχλούν (λιγάκι…) καί οι προσπάθειες καθιερώσεως της «πανθρησκείας«. Πρώτον, διότι δεν μας εκφράζει. (Στα ίσα: η «πανθρησκεία» είναι η λατρεία του Κρόνου. Μή σας ξεγελάνε με διάφορα δήθεν.)

[Θές, κύριε, να λατρεύεις τον Κρόνο; θες να είσαι ιουδαίος, που προσέχεις παντού την τρίχα να είναι σύμφωνη με την Τορά (μη τυχόν καί θυμώσει ο Κρόνος καί σε τιμωρήσει) ; θες να είσαι μουσλίμ (υποταγμένος), μη σε τιμωρήσει κι εσένα ο Κρόνος; Με γειά σου, με χαρά σου! Δεν είμαστε κηδεμόνες σου. Εμείς οι Έλληνες τί δουλειά έχουμε με τέτοιες υποταγές, μπορείς να μας πείς; Γιατί θες ντέ καί καλά να μας τις φορέσεις καπέλλο; ]

Καί δεύτερον, δεν μας ενοχλεί τόσο αυτό, όσο η προδοσία των μεγαλοπαπάδων μας. Ειδικά των εδώ, των Ελλαδιτών.

Δεν ξέρω αν γλείφουν τους «πανθρησκευτές» από συμφέρον, ή από δειλία μπροστά στους (εντός, ή εκτός εισαγωγικών) ισχυρούς της εποχής. Αλλά δε με νοιάζει κιόλας. Το θέμα είναι πως δεν έχουν κάν καταλάβει τί ακριβώς είναι η Ορθοδοξία. Δεν έχουν καταλάβει ότι, αν αφαιρεθεί η δισχιλιετής αλλόφυλη σκουριά από το δόγμα, θα μείνει κάτι που μας συνδέει ευθέως με το απώτατο παρελθόν μας. Επομένως, δεν έχουν καταλάβει ότι αυτό το «κάτι» ΔΕΝ παζαρεύεται. Ευτυχώς, μέχρι στιγμής ουδείς μας υποχρεώνει να υιοθετήσουμε τις κακοδοξίες τους, γι’ αυτό καί δεν μας νοιάζει ιδιαίτερα. Πάντως, είναι βέβαιο πως -αν τα πράγματα συνεχίσουν έτσι- η ανθελληνική «πανθρησκειακή» προπαγάνδα θα ενταθεί σε αφόρητο βαθμό… μαζί με πολιτικές / αστυνομικές πιέσεις, εννοείται. (Έτσι επιβάλλονται τέτοιες …αλήθειες. Τί νομίσατε; Είναι διαχρονική …αξία το: «- Πίστευσον, ή σε φονεύω!», που γράφει ο Ροΐδης στην «Πάπισσα Ιωάννα».)

Παγκόσμιο κράτος καί πανθρησκεία είναι τα μεγαλύτερα αγκάθια γιά τη σημερινή Ελλάδα, λοιπόν. Ρητέα δυό πράγματα, όμως, όσον αφορά τις πρακτικές λεπτομέρειες.

i. Πανθρησκεία

Η επιβαλλόμενη διάδοση της πανθρησκείας δρά σε δύο επίπεδα: το ιδεολογικό καί το διοικητικό. Γιά μεν το ιδεολογικό, όποιος ξέρει πέντε πράγματα από θρησκείες, ξέρει ότι δεν μπορεί ν’ ανακατευτεί το νερό με το λάδι. Ακόμη κι η βάση του «ελάχιστου κοινού παρονομαστή» των θρησκειών, με τις δήθεν παγκόσμιες αγάπες καί ειρήνες, είναι τρίχες κατσαρές! Ακόμη κι αν καταφέρεις να φτιάξεις ομοιογενές δογματικό μείγμα με τόσο ετερόκλητα υλικά, οι λοιπές διαφορές των εθνών θα το ξαναδιαλύσουν πάραυτα στα εξ ών συνετέθη. Το ότι πχ τα (ημιεπισήμως) δύο δισεκατομμύρια Κινέζων πρέπει να βρουν καθημερινώς ένα πιάτο φαγητό ο καθένας, κι άμα δεν το βρουν θα το πάρουν από άλλους, δε  λέει να περάσει απ’ το μυαλό των «ειρηνιστών πανθρησκευτών». (Αν κι έχει ήδη περάσει από τα μυαλά των διαφόρων Κίσσιγκερ, Μπρεζίνσκυ, καί λοιπών του είδους. Εξ ού καί μιά αιτία γιά το όραμα απομειώσεως του παγκοσμίου πληθυσμού.) Οπότε, σ’ αυτή την περίπτωση, τί να σου κάνει κι ο Ταοϊσμός!… Όθεν, η προσπάθεια να μαγειρευτεί ένα παγκόσμιο θρησκευτικό δόγμα, είναι γελοιότητα εξ ορισμού.

Στο διοικητικό επίπεδο, όμως, τα πράγματα σοβαρεύουν…  διότι η συγκεκριμένη διοίκηση δε σηκώνει αστεία. Όπισθεν ολοταχώς στον Μεσαίωνα, όπου οι αντιρρησίες  καιγόντουσαν ζωντανοί! Καί ποιόν Μεσαίωνα; Στην εποχή των σπηλαίων, να λέμε.

Εδώ έχουμε ευδιάκριτη την προσπάθεια πρώτα-πρώτα να συνενωθούν όλα τα δόγματα που ανήκουν σε μία θρησκεία. Στα χριστιανικά, καί δή τα μεγάλα, το -εδώ κι αιώνες ευρισκόμενο σε καθεστώς δουλείας- πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως δίνει γήν καί ύδωρ στο Βατικανό, με αντάλλαγμα κάποιες ανάσες ελευθερίας ( ; ). Αλλά καί τον περιορισμό του πατριάρχη σε ρόλο υπαρχηγού (δηλ. ιεραρχικώς δεύτερου) μετά τον πάπα. Καί αρκετές …ανάσες χρημάτων κι εξουσίας! Μετατρεπόμενο καί το ίδιο σε Βατικανό της Ανατολής (με όλη την αυστηρή πειθαρχία καί μυστικοπάθεια του αυθεντικού Βατικανού), μιά που η Κωνσταντινούπολη τυγχάνει «Νέα Ρώμη». Που σημαίνει: όποιος (Έλλην) παπάς φέρει αντιρρήσεις στις μαλακίες του Βοθρολυμαίου, θα καρατομείται πάραυτα.

Αυτό ακριβώς θα μας ενοχλήσει πάρα πολύ, ως λαό – ακόμη κι αν δεν θρησκευόμαστε συστηματικώς.

Από κοντά στο γλείψιμο του Βατικανού καί το πατριαρχείο Μόσχας… (Αν καί υποψιάζομαι πως εξυπηρετεί αφανώς τα πολιτικά παιχνίδια του Βλαδίμηρου. Δε γίνεται να σε υπολογίζουν οι πάντες ως υπερδύναμη, καί να σε κάνει κουμάντο ο πάπας!) Τα δε μικρότερα χριστιανικά δόγματα, οι πολυκερματισμένοι προτεστάντες, θα πάρουν τις θέσεις τους ακόμη παρακάτω στην ιεραρχία. Οι αγγλικανοί μπορεί να τσινήσουν λίγο, αλλά αυτοί ουσιαστικά είναι καθολικοί – που απλώς επέτρεψαν πρώτοι το διαζύγιο καί τους πολλούς γάμους! Lol!!!  Άρα, κι αυτοί θα κάτσουν τελικώς στην «υπαλληλική» καρέκλα του πάπα, αργά ή γρήγορα.

Αφού, λοιπόν, ενωθούν τα χριστιανικά δόγματα, τότε θα κολλήσουν καί οι ιουδαίοι. (Ως «προπάτορες».)

Αμέσως μετά, βέβαια, έρχεται η τρίτη μονοθεϊστική θρησκεία, το ισλάμ. Όπου οι σαφώς πιό ολιγάριθμοι σιΐτες θα υποχρεωθούν διά των όπλων να γίνουν κι αυτοί σουνίτες. (Καί να κόψουν τα πουλάκια τους.) Κι αφού ομογενοποιηθεί το …γάλα-κακάο του μωαμεθανισμού, θα κολλήσει ως το τρίτο βαγόνι στην αμαξοστοιχία της πανθρησκείας.

Καί έπεται συνέχεια…  η οποία, όμως, μας ενδιαφέρει ελάχιστα.

Λεπτομέρεια: στην υποτιθέμενη τελική επικράτηση της πανθρησκείας, ο μέγιστος αρχιερέας του Κρόνου (θα) είναι ο πάπας, κι όχι κάποιος αρχιρραββίνος. Το γιατί δεν είναι του παρόντος, όμως.

ii. Παγκόσμιο κράτος

Εδώ, πάλι, ο στόχος είναι ένας (η υποταγή όλων των λαών σε μιά παγκόσμια κυβέρνηση), αλλά είναι ευδιάκριτες δύο μεθοδεύσεις προς τούτο – καί μέχρι τον τελικό σχηματισμό του «παγκόσμιου κράτους»:

• Είτε η διάλυση των κρατών (με βαθμιαίες αποσχίσεις κι αυτονομήσεις περιοχών, με -υπαρκτά  ή τεχνητά- «μειονοτικά προβλήματα», κτλ).
• Είτε η συνένωση των κρατών σε υπερκρατικούς σχηματισμούς (με ταυτόχρονη κατάργηση συνόρων), όπου αυτά «ομογενοποιούνται». (Βλέπε πχ Ελλάδα μέσα  στην «Ε»Ε.)

Ανάλογα την περίπτωση, εφαρμόζεται καί μία από τις δύο μεθοδολογίες. Πχ στην (ισχυρή) Γαλλία, ούτε κουβέντα γι’ αυτονόμηση της Κορσικής, ας πούμε. Αντιθέτως, η Γαλλία θεωρείται ακατέβατα «αναπόσπαστο» κομμάτι της «Ε»Ε. Ενώ στην «προβληματική» Ισπανία (χώρα του «προβληματικού» Μεσογειακού Νότου, γάρ), τα βλέπετε: έμ κι απόσχιση Καταλανών / Βάσκων, έμ καί το «δεν θα τους αναγνωρίσουμε» των Βρυξελλών. (Ενώ με την Ισπανία δεν θα πάθουν Αλτσχάϊμερ: θα εξακολουθήσουν να την αναγνωρίζουν! Lol!!!)

Στην Ελλάδα, βέβαια, εφαρμόζεται η πρωτοτυπία να ισχύουν …καί οι δυό μεθοδεύσεις ταυτόχρονα!!! Καί να είμαστε δουλικά της «Ε»Ε, καί να επαπειλούμαστε με αποσχίσεις Θράκης καί Κρήτης.

Στη σύγχρονη δίνη των γεγονότων, λοιπόν, η πιθανή απόσχιση της Καταλωνίας μας προσφέρει ένα πολύ ισχυρό πάτημα, γιά να προωθήσουμε τα εθνικά μας συμφέροντα. Άρα, πρέπει να την υποστηρίξουμε «με χίλια»!

Γνωρίζω άριστα όλα όσα έχουν συζητηθεί γιά το θέμα. (Τα αρνητικά.) Ότι, δηλαδή, οι οπαδοί του σχεδίου Κουντενχόβε-Καλλέργη πρώτα γέμισαν την Καταλωνία με λαθρομούσλιμς, ώστε να επηρεάσουν το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος. Καί ότι η απόσχιση τελικά θα βλάψει τους Καταλανούς. Καί ότι αποτελεί κακό παράδειγμα γιά τη Θράκη.

(Ναί, διότι εδώ κυβερνούν προδότες. Αλλοιώς δεν θα είχε κανένα αποτέλεσμα. Οι οποίοι προδότες παραβιάζουν μονομερώς υπέρ της Τουρκίας τη συνθήκη ανταλλαγής πληθυσμών του 1923. Εάν υπάρχουν Τούρκοι στη Θράκη, τότε δήμευση περιουσίας καί απέλαση! Δεν επιτρέπεται να μείνουν άλλο. Ας πούνε οι Έλληνες της Πόλης πως είναι Έλληνες, καί σου λέω εγώ τί θα γίνει μετά. Έ, ακριβώς τα ίδια πρέπει να κάνουμε κι εμείς. Όχι ν’ αναγνωρίζουμε «Τουρκική Ένωση» στο πρωτοδικείο!

Αλλά, αν έχεις γιά πρωθυπουργό έναν αγράμματο καί ανιστόρητο κοπανατζή -ως μαθητή- ανθέλληνα, με αναλόγου φυράματος υπουργούς καί βουλευτές, τί να περιμένεις!)

Όμως, η πιθανή απόσχιση της Καταλωνίας είναι η μόνη μέχρι στιγμής, που χτυπάει την «παγκοσμιοποίηση» σε δύο τομείς ταυτόχρονα: καί στον σχηματισμό «παγκόσμιου κράτους», καί στην «πανθρησκεία»!!!

Βέβαια, ακόμη δεν έχει τεθεί ζήτημα Καθαρών. Διότι οι Καταλανοί αυτονομιστές δεν είναι χαζοί, ν’ ανοίξουν δύο πολεμικά μέτωπα ταυτόχρονα. Καί διότι η Γαλλία (του αχυρανθρώπου Μακρόν) θα τραβήξει αγρίως τ’ αυτιά του δικού της Νότου, της Προβάνς, έτσι καί σκάσει μύτη ξανά ο Καθαρισμός μετά από έξι αιώνες. (Καθαρισμός, αλλά καί με αυτονομιστική διάθεση στο βάθος του ορίζοντα – εννοείται.)

Τούτων ειπωθέντων, όμως, εμείς οι Έλληνες οφείλουμε να βροντοφωνάξουμε: Βίβα Καταλούνια!!!

Θα κλείσω με μουσική του πιό γνωστού ίσως Καταλανού μουσικού: του Πασκάλ Κομλάντ. (Στη νότια Γαλλία γεννήθηκε, αλλά είπαμε…) Καί με αισιοδοξία γιά τα εθνικά μας θέματα!

Υγ: Παράλειψή μου, που δεν έγραψα βιβλιογραφία στο προηγούμενο αρθράκι περί Καταλωνίας.

Γιά τους Καθαρούς (αλλά καί τα άδυτα του Βατικανού), μιά καλή ιδέα παίρνει κανείς από το τρίτο μυθιστόρημα του Λεωνίδα Χατζηνικολάου, το «Ελιξήριο της αθανασίας«. (Βιβλιοπαρουσίαση δική μας, εδώ.)

Κι ένα καλό βιβλίο γιά τους Καθαρούς, που φωτίζει τα πώς καί τα γιατί αυτών των ανθρώπων: ο «Κίτρινος Σταυρός«. Όχι φήμες καί συνομωσίες (καί μπουρδολογίες) γιά να γεμίζουν οι σελίδες, σε στύλ: οι Καθαροί είχαν θησαυρό, που τον ψάχνανε οι ναζί, κτλ κτλ. Καθαρή ακαδημαϊκού χαρακτήρα έρευνα γιά σοβαρό διάβασμα.

ergdhmerg