ΣΥΓΚΛΟΝΙΖΕΙ!!! Δεν έχει προηγούμενο το μήνυμα πεφωτισμένου γέροντα!
«ΕΡΧΕΤΑΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΨΕΥΤΟΡΩΜΑΙΙΚΟΥ» (ΜΗΝΥΜΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΜΟΝΑΧΟ ΗΣΥΧΙΟ)
ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΜΗΝΥΜΑ ΜΕ ΓΕΩΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΔΙΑΣΤΑΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΜΟΝΑΧΟ ΗΣΥΧΙΟ !!!
Είναι πέρα για πέρα εμφανές ότι θέλουν να τραβήξουν τη Ρωσία σε πόλεμο. Δεν σκοτώνουν τον ένα Ρώσο μετά τον άλλο, έτσι για το τίποτε. Έχουν σχέδιο και σκοπό. Θέλουν να τραβήξουν τη Ρωσία σε πόλεμο με τρόπο που να φαίνεται στην κοινή γνώμη ότι η Ρωσία είναι ο επιτιθέμενος, ακριβώς όπως έκαναν και στον Αυστριακό της Γερμανίας που τον εξώθησαν να εισβάλει στην Πολωνία, αρχίζοντας έτσι τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο.
Δεν είναι κουβέντες της φαντασίας μου αυτές, αλλά αποτέλεσμα προσευχής και αυτονόητη πραγματικότητα για όποιον έχει γνώθι σ’ αυτόν. Ο πόλεμος κατά της Ρωσίας είναι απολύτως αναγκαίος για την διατήρηση του οικονομικού μοντέλου του αέναου χρέους και καθαρή απόρροια του μοντέλου αυτού. Όταν άφρονες και παράφρονες με γραβάτες βασίζουν το υπαρξιακό οικονομικό μοντέλο της ανθρωπότητας πάνω στην συνεχή και ατέρμονα ανάπτυξη η οποία βασίζεται σε ανύπαρκτα εικονικά λεφτά που αντιπροσωπεύουν, άκουσον-άκουσον, τα ποσά που δίνονται σαν χρέη (χωρίς να υπάρχουν τα ίδια τα λεφτά σε μετρητά), τότε ο απολύτως μόνος τρόπος για να μην καταρρεύσει η πυραμίδα αυτή είναι ο πόλεμος που καταστρέφει τα πάντα και αφήνει το πεδίο λευκό για ανάπτυξη από την αρχή πάνω στα ερείπια. Γι’ αυτό και συντηρούνται όλοι αυτοί οι περιφερειακοί πόλεμοι.
Τώρα όμως το πράγμα έχει ξεφύγει. Οι τρύπες στις τράπεζες είναι απύθμενες και οι τράπεζες χρειάζονται ανακεφαλαίωση. «Ανακεφαλαίωση» τραπεζών σημαίνει «πόλεμος». Κι όλη αυτή η παράνοια δεν λαμβάνει χώρα ερήμην ημών, αλλά με τη σύμφωνο γνώμη μας (και τα χειροκροτήματά μας) μέσα από τα άτομα που ψηφίζουμε για να μας διοικούν. Κι αυτό λόγω της αδυναμίας μας να κατανοήσουμε την αληθινή ανθρώπινη οικονομία, ή/και της άρνησής μας να δούμε ποιοι πραγματικά είμαστε. Βασική αιτία είναι η αθεΐα μας, επειδή αθεΐα σημαίνει να μην έχει ο άνθρωπος Κεφάλι έτσι ώστε να μπορεί να διακρίνει το καλό από το κακό, το σωστό από το λάθος. Αθεΐα δεν είναι να μην πηγαίνει κάποιος Εκκλησία, να μην του αρέσουν οι παπάδες, κλπ., αλλά να μην διαθέτει υπερβαίνουσα ύπαρξη κοσμολογικής αναφοράς, δηλαδή να έχει σαν μέτρο σύγκρισης (και διάκρισης) τον ίδιο του τον εαυτό, πιστεύοντας ότι αυτός με το νου του ξέρουν πάντα καλύτερα. Αυτό ισοδυναμεί με κάποιον που πνίγεται και τραβά τα μαλλιά του για να σωθεί, ή κάποιον που τραβά τα κορδόνια των παπουτσιών του και περιμένει να απογειωθεί, ή πάλι κάποιον που βολοδέρνει μέσα σε κινούμενη άμμο και φυσικά, βουλιάζει όλο και περισσότερο.
Εν κατακλείδι, ό, τι παθαίνουμε από εμάς τους ίδιους το παθαίνουμε και πάντα υπάρχουν κάποιοι που μας αποδίδουν την τιμή της μωρίας μας (την τιμωρία μας) εν είδη μέτρων. Αλλά δεν είναι αυτοί που αποτελούν την αιτία των προβλημάτων μας για να ξεσηκωθούμε έστω εναντίον τους. Η αιτία είμαστε εμείς και η αθεΐα μας (η έλλειψη Κεφαλιού – διάκρισης), κάτι που προέρχεται από την υπερήφανη αλαζονεία, την κενοδοξία και τον μεγαλοϊδεατισμό μας, ότι δηλαδή ο καθένας μας ξέρει πάντοτε καλύτερα από μόνος του.
Δολοφονίες λοιπόν Ρώσων αξιωματούχων και δολιοφθορές με την Ουκρανία, το Ιράν και το τρίγωνο Κύπρος-Αιγαίο-Θράκη να είναι τα πιθανά σημεία ανάφλεξης που θα αναγκάσουν τη Ρωσία να μπει σε πόλεμο, αν μη τι άλλο για να συνεχίσει να έχει λόγο ύπαρξης και ρόλο που να προκύπτει απ’ αυτόν. Μετά την ήττα τους στη Συρία, αυτά είναι τα πιο πιθανά σημεία ανάφλεξης, χωρίς φυσικά να αποκλείεται οτιδήποτε άλλο. Στην Ουκρανία χάνουν. Κατευθείαν αδικαιολόγητη επίθεση στο Ιράν ισοδυναμεί με επίθεση κατά της Ρωσίας και δεν θέλουν να φανούν ως επιτιθέμενοι (ενώ είναι). Τι άλλο μένει παρά η δική μας περιοχή του Αιγαίου, από τη Θράκη μέχρι την Κύπρο; Εξοργίζουν τον Ερντογάν μέσω των «παράλογων» για τον ίδιο απαιτήσεων τους στο Κυπριακό, πολύ λογικά ζητώντας του να αποσύρει τον στρατό και τις εγγυήσεις του από την Κύπρο για να θέσουν ολόκληρη την Κύπρο κάτω από τον μαμμωνά των τοκογλυφικών ταμείων της βδελυγμίας της αθεΐας τους. Του μπήγουν και Κουρδικό κράτος από την πίσω μεριά του εξωθώντας τον βασικά να ενεργήσει στρατιωτικά κατά της περιοχής Κύπρου-Αιγαίου-Θράκης. Πού αλλού μπορεί να εκτονωθεί ο Ερντογάν; Ποιος είναι ο ζωτικός του χώρος (his lebensraum που έλεγε και ο Χίτλερ); Και τι μέλλον έχει όπως έκανε τα πράγματα στην Τουρκία αν δεν «αποδώσει», δηλαδή αν δεν δώσει στον ισλαμοφασιστικό όχλο του (κατ’ ακρίβεια «πολιτοφυλακή») την ικανοποίηση που γυρεύει, ακριβώς όπως ο Μωάμεθ ο πορθητής ικανοποίησε τις βάρβαρες ορδές του σαν μπήκαν στην Κωνσταντινούπολη και την λεηλατούσαν για μέρες. Αν δεν αποδώσει με βάση τις προσδοκίες του όχλου του, θα έχει την τύχη του Καντάφι και είναι απεγνωσμένος…
Δεν τον βάζουν πάνω να κάνει οτιδήποτε εναντίον του Ελληνισμού, αντίθετα του λένε ΟΧΙ, αλλά παράλληλα τον εξωθούν στα άκρα μέχρι που να κάνει την στρατιωτική του κίνηση εναντίον Ελλάδας και Κύπρου. Και τότε, όλοι θα εγκαταλείψουν τους Έλληνες στο έλεος του Ερντογάν με μόνες δυνάμεις τις πάντα ηρωικές Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις. Με την κατάληψη του Καστελόριζου, της Λήμνου και της Ρόδου (to start with), ο Ερντογάν θα γίνει ο ενεργειακός κυρίαρχος (παίκτης, μεσάζων) της Νοτιοανατολικής Μεσογείου, περικυκλώνοντας παράλληλα, όχι μόνο ενεργειακά τη Ρωσία αλλά και στρατιωτικά μέσω των Στενών του Βοσπόρου. Ναι μεν μια τέτοια τουρκική επιθετική ενέργεια επηρεάζει επίσης τα συμφέροντα του Ισραήλ, της ΕΕ και των μεγάλων πετρελαϊκών Εταιρειών που δραστηριοποιούνται στα Ελληνικά ύδατα, αλλά κανένας απ’ αυτούς δεν θα κινηθεί εναντίον της Τουρκίας, επειδή το κύριο ζητούμενο είναι να τραβηχτεί η Ρωσία σε πόλεμο. Βλέπετε, μπορεί μεν οι Εταιρείες να θέλουν τον ορυκτό πλούτο για τα δικά τους συμφέροντα των τρισεκατομμυρίων, πλην όμως οι αληθινοί παγκόσμιοι Επικυρίαρχοι ιδιοκτήτες του ιδιωτικού χρεωστικού χρήματος (οι Τραπεζίτες, τα Ταμεία, η Παγκόσμια Κυβέρνηση, αυτούς εννοώ όταν λέω «αυτοί») δεν ενδιαφέρονται πραγματικά για το αέριο λόγω του ότι η τεχνολογία τους είναι πολύ πέραν του δικού μας κόσμου και όχι προς όφελός μας, άστε που ακόμα και Έλληνες αφελείς επιστήμονες πιστεύουν οι άμοιροι πως όλη αυτή η τεχνολογική πρόοδος είναι ποτέ δυνατόν να αποβεί τελικά προς όφελος της συλλογικής ανθρωπότητας χωρίς Θεό…. Άλλωστε, χρήμα «παράγουν» ταχυδακτυλουργικά όσο θέλουν από μόνοι τους με το να δίνουν συνεχώς δάνεια, ακόμα κι εκεί που δεν υπάρχει λόγος (βλ. περίπτωση Ελλάδας). Κι αυτοί είναι που ελέγχουν (μέσω των παράνομων δανείων τους) και την Διοίκηση των ΗΠΑ και αυτή της ΕΕ. Κανένας λοιπόν δεν θα επέμβει κατά του Ερντογάν, πλην των Ρώσων που είναι και ο τελικός στόχος τους.
Όσο αφορά τις πολιτικές δυνάμεις στην Κύπρο, από τη μια μεριά είναι αυτοί που παραποιούν τα νοήματα (και μαθηματικές αξίες) των λέξεων αποκαλώντας «λύση» την υποταγή μας στον Ερντογάν. Αυτοί παρουσιάζουν διάφορες δήθεν πατριωτικές αιτιάσεις (έποικοι, διχοτόμηση, κλπ) για να εξοικειώσουν τους Έλληνες με τον κατακτητή και να τους παραδώσουν σ’ αυτόν με βάση το γνωστό σύνδρομο της Στοκχόλμης, όπου λόγω αδυναμίας και απόγνωσης, ο αιχμάλωτος ταυτίζεται με τον απαγωγέα του. Αυτοί είναι σαφείς στη κατανόησή τους (έστω κι αν δεν το αποκαλύπτουν) πως με την υποταγή γλυτώνουμε τα χειρότερα (και γλυτώνουν κι αυτοί και οι επενδύσεις τους). Από την άλλη μεριά είναι οι άλλοι που υπονομεύουν παντοιοτρόπως τις προσπάθειες «λύσης». Κι αυτοί είναι σαφείς στη κατανόησή τους ότι κάτι τέτοιο οδηγεί σε πόλεμο και ανείπωτες νέες συμφορές, όχι μόνο για εμάς εδώ στη Κύπρο, αλλά για ολόκληρο τον Ελληνισμό, αλλά ούτε αυτοί αποκαλύπτουν τη γνώση τους αυτή, επειδή ξέρουν πως θα χάσουν τους οπαδούς τους αν πουν τέτοιο πράγμα. Κι αυτοί κρύβονται πίσω από δήθεν πατριωτικές αιτιάσεις, όταν είναι πλήρως εξασφαλισμένοι οικονομικά στο εξωτερικό και παίζουν εκ του ασφαλούς. Φυσικά, υπάρχει και η πιθανότητα όντως να μην αντιλαμβάνεται καμιά από τις δύο πολιτικές πλευρές (της λύσης και της μη λύσης) το τι σημαίνουν οι επιλογές τους. Άλλωστε υπάρχουν τόνοι βιβλιογραφίας για τον «ρόλο των βλακών εν τω συγχρόνω βίω». Αλλά η μάζα των βλακών είναι στον κόσμο που ακολουθεί τέτοιες ηγεσίες και από τις δύο πλευρές. Ο περισσότερος κόσμος δεν αντιλαμβάνεται τι σημαίνει μη υποταγή στη «λύση». Το παίζει πατριώτης επειδή δεν αντιλαμβάνεται (ευτυχώς) ότι αν δεν υποταχθεί έρχεται πόλεμος. Οι περισσότεροι νομίζουν, όπως λέει και ο Μακαριότατος Αρχιεπίσκοπος Κύπρου, ότι τα πράγματα μπορεί να συνεχίσουν για πάντα έτσι (μοιρασμένα), σαν να μην υπάρχει Παγκόσμιο Σχέδιο που οδηγεί στην των πάντων ένωση κάτω από τον τραπεζικό μαμμωνά. Και μάλιστα το νομίζουν αυτό στην Κύπρο, που αποτελεί ένα από τα στρατηγικότερα σημεία του πλανήτη. Έτσι όμως είναι που προχωρούν τα πράγματα στον κόσμο, χωρίς να αντιλαμβάνονται οι παίκτες τι παίζεται (ότι έρχεται πόλεμος). Επειδή αν αντιλαμβάνονταν, τότε ποτέ δεν θα προχωρούσαν τα πράγματα προς την κατεύθυνση του Σχεδίου του Θεού για τον άνθρωπο.
Ο καθένας λοιπόν οργανώνει τον μικρόκοσμο του μέσα στην αθεΐα του χωρίς να βλέπει πως ήδη «βρέχει» κι έρχεται κατακλυσμός, έτσι ώστε να προετοιμαστεί τουλάχιστον πνευματικά. Όλοι κάθονται, ο καθένας μπροστά από το παραθυράκι του (Windows XP, etc.) και κάνει πανηγύρια με τον νου του, χωρίς ποτέ να έχει αντίληψη ΟΛΗΣ της εικόνας και ως εκ τούτου χωρίς να έχει κάτι ζωντανό και χρήσιμο να κάνει στη ζωή του και να το κοινωνήσει (να το μοιραστεί, να το πει) με τον συνάνθρωπο του. Αρκεί να κοιτάξει κανείς τα θέματα που συζητούνται στις κοινωνικές συναναστροφές και το επίπεδο των συζητήσεων και θα καταλάβει, αν δεν απελπιστεί βέβαια από τη βαριεστιμάρα… Το τι δε ακούμε εμείς οι Μοναχοί στις εξομολογήσεις δεν λέγεται… Σαν αποτέλεσμα της αθεΐας μας ζούμε σ’ ένα οικονομικό σύστημα κλασματικών αποθεμάτων, δηλαδή δεν είμαστε ποτέ κάτοχοι της πληρότητας (ούτε βέβαια και πληροφορημένοι) γι’ αυτό και η επικυρίαρχη τραπεζική Ελίτ μας παίρνει και μας φέρνει άποτους στη βρύση. Η ίδια βλαμμένη οικονομία επικρατεί και στην ιατρική (και σε όλους τους υπαρξιακούς τομείς, ενέργειας, περιβάλλοντος, κλπ), όπου λόγω έλλειψης ολιστικής προσέγγισης, για να φτιάξουν το ένα όργανο χαλούν ένα σωρό άλλα με αποτέλεσμα στο τέλος να σκοτώνουν ολόκληρο τον οργανισμό (χημειοθεραπείες, κλπ). Δεν λέω, όλοι μας υπηρετούμε αναγκαστικά ένα πεθαμένο σύστημα (ένα σύστημα θανάτου), αλλά βρε παιδί μου, τουλάχιστον να έχουμε επίγνωση του γεγονότος αυτού και να ψάχνουμε ταυτόχρονα τη Ζωή για να σωθούμε από τον αιώνιο θάνατο.
Μερικοί καλοί άνθρωποι μιλούν π.χ., για την Εταιρική Κοινωνική Ευθύνη, αλλά την ίδια στιγμή δεν τους ενδιαφέρει να δουν ότι οι μεγάλες Εταιρείες του κορπορατισμού είναι από την ίδια την ανταγωνιστική τους φύση ανεύθυνες, μολύνοντας τα πάντα στην φρενίτιδα τους για ανάπτυξη. Πώς μπορεί να είναι ειλικρινής ευθύνη να μολύνεις τα πάντα και στη συνέχεια να φτιάχνεις ξανά ένα ποτάμι, μια λίμνη, ένα δάσος μετά που κατέστρεψες χίλια τέτοια δήθεν για να αναπτυχθείς και να κερδίσεις; Υποκρισία, άγνοια, φόβος απώλειας της βολής, ανοησία, ανικανότητα αντίληψης, δεν μπορώ να καταλάβω τι είναι αυτό που κάνει σοβαρά άτομα να πιστεύουν ότι είναι ποτέ δυνατόν να έχει κοινωνική ευθύνη ο κορπορατισμός. Δυστυχώς όμως αυτή είναι η τραγικότητα της ύπαρξης μας στην πτώση, το να τρώμε από πάνω μας προσπαθώντας να διαβούμε μέχρι το θάνατο, μπαίνοντας οι ίδιοι πεθαμένοι στην εντός του θανάτου ζωή και φορτώνοντας το χρέος της ανοησίας μας στις επόμενες γενιές.
Το ίδιο κάνει π.χ., και ο ωραίος του Καναδά, ο Justin Trudeau. Υποτάσσεται στο σύστημα του μαμμωνά θεωρώντας το σαν θέσφατο και το υπηρετεί πιστά φέρνοντας μέσα μουσουλμάνους «μετανάστες» κηρύσσοντας την ανοχή και την πολυπολιτισμικότητα. Όμως, αν ήταν ειλικρινής κι αν είχε Χριστό (αν δεν ήταν άθεος) τότε, παράλληλα με την περιποίηση των συμπτωμάτων του συστήματος του πολέμου (που είναι να περιθάλπει τους πρόσφυγες) θα φρόντιζε σαν πολιτικός ηγέτης, στρατιωτικά μάλιστα εμπλεκόμενης χώρας (του Καναδά), να συνασπιστεί με εκείνους που προσπαθούν να σταματήσουν τον παράλογο πόλεμο που αποτελεί την αιτία όλης αυτής της δυστυχίας που δημιουργεί τους πρόσφυγες. Δεν τον ενδιαφέρουν όμως οι αιτίες, αλλά μόνο τα συμπτώματα. Και δεν μπορεί να θεωρηθεί ούτε σοβαρός, ούτε ειλικρινής, αλλά ούτε και καλός ο άνθρωπος που δεν ενδιαφέρεται για τις αιτίες ενός προβλήματος.
Η Ελίτ των Επικυρίαρχων χρησιμοποιεί τον Trudeau (αν δεν τον έχει δημιουργήσει κιόλας) για να προωθήσει την ατζέντα της κάτω από τον μανδύα της «παγκόσμιας αγάπης» που δεν είναι τίποτε άλλο παρά δυστυχία, καταστροφή και τελικά θάνατος. Επειδή, τι είδους κοινωνία θέλει να δημιουργήσει ο Trudeau στον Καναδά; Ποιο θα είναι το κέντρο της πολυπολιτισμικότητας αν όχι ο τραπεζικός μαμμωνάς; Βλέπετε τις πρακτικές συνέπειες τις αθεΐας; Όταν δεν είναι ο Χριστός το κέντρο τότε είναι ο μαμμωνάς. Το υπαρξιακό μας σύστημα είναι δυαδικό (binary, either-or, on-off) και δεν γίνεται, είναι φυσικώς αδύνατον αν δεν έχεις το ένα να μην έχεις το άλλο. Μόνο ΔΥΟ πράγματα υπάρχουν κι αν δεν είναι το ένα, τότε είναι αναγκαστικά το άλλο. Αν δεν είναι ο Χριστός στο κέντρο, τότε είναι αναγκαστικά ο Μαμμωνάς. Και είναι ουτοπία να πιστεύει κανείς ότι αγιάζεται ποτέ ο μαμμωνάς, ότι μετανοεί ποτέ ο διάβολος. Αλλοίμονο. Όλοι θα πιστέψουμε πως σαν εναρμονιστούμε και μεταρρυθμιστούμε στις επιταγές του μαμμωνά, τότε όλα θα γίνουν τέλεια. Αλλά θα είναι ζωντανή κόλαση. Αυτό μας υποχρεώνουν να κάνουμε μέσα από τα αναγκαστικά δάνεια, να εναρμονιστούμε και να μεταρρυθμιστούμε και πρέπει να αντισταθούμε μέσα από τη μετάνοια. Όχι μένοντας οι ίδιοι.
Όλοι λοιπόν είναι ερωτευμένοι με τον όμορφο Trudeau, παρασυρόμενοι ως συνήθως από την εικόνα και παραβλέποντας την αλήθεια, σκάβοντας βασικά τον τάφο τους με την πεποίθηση ότι περιποιούνται την αγάπη. Σίγουρα ο Trudeau κάνει πολύ καλό προς το παρών, αλλά μόνο αν είναι κανείς αληθινά Ελληνορθόδοξος ανεξαρτήτως εθνικότητας (βλ. Τάλεμπ) μπορεί να κάνει αληθινά το καλό. Μόνο ο ΕΛΛΗΝΑΣ μπορεί να είναι καλός και να κάνει το καλό. Και ΕΛΛΗΝΑΣ είναι ο φωτοδότης, ο κατέχων και δίδων το Φως (ανεξαρτήτως εθνικότητας – μπορεί να είναι και Ζουλού). Στην Ελλάδα σήμερα δεν κατοικούν μόνο Έλληνες αλλά και γραικύλοι, δηλαδή άνθρωποι του σκότους. Αυτοί οι ούτω καλούμενοι Έλληνες είναι όπως οι Τούρκοι και θα χαθούν μαζί μ’ αυτούς στο μεγάλο πόλεμο που έρχεται. ΜΟΝΟ οι Έλληνες θα μείνουν και από τις δύο μεριές του Αιγαίου, με δύο γλώσσες προσωρινά, την Ελληνική και την Τουρκική. Απομένει να αρχίσουν να τρέχουν τα γεγονότα που κατά την άποψή μου, δεν μπορεί ν’ αργήσουν….
Εύχομαι σε όλους καλό κουράγιο για τις δύσκολες μέρες που έρχονται και καλή νηστεία κατά τη Σαρακοστή (η νηστεία είναι άμεσα συνδεδεμένη με την μετάνοια). Ευλογημένο να είναι το όνομα του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού συν τω ανάρχω αυτού Πατρί και τω Αγίω Πνεύματι, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων, αμήν. Ευλογία και έλεος σε όλους. Ελεείτε αλλήλους για να έχουν λάδι τα λυχνάρια σας σαν έρθει η ώρα. ΠΗΓΗ:oktana-gr.blogspot.gr
hellasforce.com
Επιλεξτε να γινετε οι πρωτοι που θα εχετε προσβαση στην Πληροφορια του Stranger Voice
Εικόνες σοκ: Ψάχνουν σκουπίδια έξω από γνωστή αλυσίδα σούπερ μάρκετ (φωτό, βίντεο)
Σοκάρουν οι εικόνες από την Ελλάδα της φτώχειας και της οικονομικής κρίσης αφού όταν κλείνουν τα σουπερ μάρκετ, άνθρωποι σε απελπισία πηγαίνουν και μαζεύουν από τα σκουπίδια τα τρόφιμα που πετιούνται μέσα στους κάδους.
Το βίντεο που τραβήχτηκε συγκλονίζει αφού αποτυπώνεται το μέγεθος της φτώχειας και της απελπισίας στην ποία έχει περιέλθει ο ελληνικός πληθυσμός, μη μπορώντας να ανταποκριθεί ούτε στις βασικές ανάγκες.
Τρεις γυναίκες έξω ακριβώς από μεγάλη αλυσίδα σουπερ μάρκετ, έχουν πάρει ένα χάρτινο κουτί από τα σκουπίδια και το έχουν φέρει τούμπα για να δουν τι «θησαυρούς» μπορεί να κρύβει.
Άλλοι δύο απελπισμένοι πολίτες, βρίσκονται πάνω ακριβώς από τους κάδους σκουπιδιών και παρότι περνούν αυτοκίνητα, εκείνοι κοιτούν απεγνωσμένα μέσα στους δύο κάδους να δουν τι άλλο μπορούν να τραβήξουν στην επιφάνεια πριν περάσει ο σκουπιδιάρης.
Εικόνες ρεαλιστικές γεμάτες ντροπή αλλά και υπερηφάνειας καθώς οι άνθρωποι προτίμησαν τα σκουπίδια από την ζητιανιά, αφού όπως χαρακτηριστικά είπαν μιλώντας σε ιστοσελίδα «απλά δεν έχουμε χρήματα για να αγοράσουμε τα απαραίτητα και ζητάμε δουλειά» χωρίς ωστόσο να θέλουν να εμφανιστούν μπροστά στην κάμερα ή να αφήσουν κάποιο στοιχείο.
http://www.ksipnistere.com/2017/03/blog-post_462.html?showComment=1488713105461#c385663741999802294
Τον καπνό όλοι τον βλέπετε…
Το ότι τα ΙΕΡΑ και τα όσια της Ελλάδας και των παιδιών της που ΚΑΙΓΟΝΤΑΙ.. νερό κανείς σας δεν δίνει !
Την ώρα που ο πλούτος της Ελλάδος φτάνει ο κάθε έλληνας να πάρει 96 δις ευρώ… Οι έλληνες είναι χρεωμένοι; Και πληρώνουν δυσβάστακτους φόρους; Και ο λαός κοιμάται στους δρόμους; ΤΕΛΙΚΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΙ ΠΙΟ … ΠΛΟΥΣΙΟΙ ΦΤΩΧΟΙ !
Η αναλυση σου μοναχε καλη ειναι διαφωνω ομως καθετα ως προς τις αιτιες των κακων.Δεν νομιζω οτι ο αθεος και η αθεια του προκαλουν τα παγκοσμια γεγονοτα.Μηπως να εψαχνες λιγο καλυτερα????
Άσε που πολλοί μας αποκαλλούν άθεους, δίχως να είμαστε άθεοι… δεν φταίνε αυτοί, τα ιερατεία τους το υποκινούν, όπως ένας Ιμάμης αποκαλεί όλους τους άλλους απίστους, το ίδιο πράγμα είναι.
Το θράσος του ανθρώπου είναι ότι νομίζει πως μπορεί να κατανοήσει η να κατανομάσει τον δημιουργό, που είναι στην ουσία τα πάντα, την ώρα που δεν έχει καν κατανοήσει τον εαυτό του και χειρότερο θράσος, είναι που έχει την απαίτηση, αγνοόντας την ελεύθερη βούληση, να απαιτεί, να σκέφτονται όλη με τον ίδιον τρόπο, ίδια νοημοσύνη, ίδια αντίληψη και να χουν την ίδια κοσμοθεωρία.
Λες και ο άνθρωπος δεν διαμορφώνεται μέσα από την ζωή και τις εμπειρίες του και έτσι αναπτύσσεται η αντίληψή του και επειδή κάποιοι δεν το κανουν αυτό, γιατί τους αρέσει να επιλέξουν έναν οδηγό για το πως πρέπει να ναι, επειδη ειναι η ευκολη λυση, εχουν και εκει την απαιτηση να κανουμε το ιδιο και απορουν κιωλας, πως δεν καναμε το ιδιο.
Μηπως το προβλημα τους ειναι η ελευθερη βουληση τελικα; Γιατι προβλημα των κεντρων ελεγχου/ ιερατειων/ εξουσιων ειναι σίγουρα, αυτονών όμως ποιο ειναι το προβλημα;
Ανασφαλεια μη τυχον και δεν ειναι στον σωστο δρομο; Και ετσι κραζοντας τους αλλους, αυτοεπιβεβαιωνουν ψυχολογικα στον εαυτο τους, οτι ειναι; Ειδαλλως δεν νιωθουν σιγουροι; Μηχανικη αντιδραση; Προγραμματισμος; ΑΣΤΑ ΝΑ ΠΑΝΕ…
http://www.apple.com/gr/iphone/
ΣΑΣ ΤΟ ΕΧΩ ΠΕΙ ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ,ΔΕΝ ΚΑΝΕΙ Η ΕΝΤΟΠΙΟΤΗΤΑ,Η ΑΝ ΓΕΝΝΗΘΗΚΕΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ,ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΑΛΗΘΙΝΟΣ ΕΛΛΗΝΑΣ!!!
ΕΛΛΗΝΑΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΓΕΝΝΗΘΕΙΣ,ΑΛΛΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙΣ!!!
ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΘΕΜΑ ΟΥΤΕ ΧΡΩΜΑΤΟΣ,ΟΥΤΕ ΦΥΛΟΥ,ΑΛΛΑ ΚΑΘΑΡΑ ΤΡΟΠΟΥ ΖΩΗΣ.
ΛΥΠΑΜΑΙ ΑΛΛΑ ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΜΑΣ,ΤΑ ΕΧΟΥΝ ΠΕΙ ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ.
ΩΤΤΑ ΟΜΩΣ Ν ΑΚΟΥΣΟΥΝ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ.
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΜΑΣ ΛΕΓΑΝ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΜΩΡΟΥΣ-ΑΛΗΤΗΡΙΟΥΣ ΑΠΑΤΕΩΝΕΣ ΟΥΤΕ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΕΛΛΗΝΑΣ ΔΕΝ ΗΘΕΛΑΝ ΝΑ ΑΚΟΥΣΤΕΙ ΕΠΙ ΠΟΙΝΗ ΘΑΝΑΤΟΥ
Το ξέρω οτι κάτι έπρεπε να πείς ,για να μην σε κράξουν οι ομόπιστοί σου , αλλά μας έχετε πρίξει όλο με την ίδια καραμέλα .Συνεχώς τα ίδια και τα ίδια . Αν θέλεις τον αυτοεξευτελισμό σου είναι δικό σου θέμα . Εμείς τι χρωστάμε να μας τα πρίζετε ; Και να λέγατε τουλάχιστον την αλήθεια ; Ρίζο με λένε κι όπως θέλω τα γυρίζω ! Οι πλείστοι απο εσάς είναι αγράμματοι με μηδενικές ως επι το πλείστον γνώσεις ιστορίας , ενω όσοι απο εσας δεν είναι αγράμματοι αλλά ιστορικά ενήμεροι , δεν κάνουν την διαφορά σε καμιά περίπτωση , δεδομένου οτι και εγκάθετοι είναι , και φανατικοί , με απίστευτο μίσος . Οπότε ο λόγος σας δεν έχει καμιά απολύτως αξία . Το ξέρουμε οτι κάνετε πόλεμο εναντίον του Χριστού και ενεργείτε διχαστικά εις βάρος των Ελλήνων .
Η ΒΛΑΚΕΙΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΟΡΙΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΗ ΤΡΟΠΟΣ ΝΑ ΤΗΝ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΕΙΣ
Απόδειξέ το ντε ! Ιδού η Ρόδος ιδού και το “πήδημα”.
Τη γλώσσα μου έδωσαν Ελληνική… Ποίηση “γράφει” η Οθόνη… Αυτό που ήσουν κάποτε θα γίνεις ξανά
πρέπει να γίνεις, πρέπει να κλάψεις.
Ο εξευτελισμός σου να γίνει τέλειος
Η εκπόρθηση να φτάσει ως τις ρίζες των βουνών
Είσαι Έλληνας, είσαι Έλληνας.
Πίνεις την προδοσία με το γάλα,
πίνεις την προδοσία με το κρασί.
Ο εξευτελισμός σου να γίνει τέλειος,
πρέπει να δεις, πρέπει να γίνεις,
αυτό που ήσουν κάποτε θα γίνεις ξανά…
Στην Ελλάδα ότι δηλώσεις είσαι…
Πράγματι! Σε πιστεύω ότι είσαι μοναχικό μυαλό λόγο βλακείας! Μακάριοι οι πτωχοί…..
Νιώθεις καλύτερα τώρα.Σίγουρα θα σου μεγάλωσε ακόμα δύο ποντους..
ΑΛΛΟ ΦΡΟΥΤΟ ΜΑΣ ΒΡΗΚΕ Η ΡΩΣΙΑ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΧΡΕΩΚΟΠΗΜΕΝΗΧΩΡΑ ΓΙΑ ΟΠΟΙΟΝ ΕΧΕΙ ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΜΙΑ ΜΙΚΡΗ ΙΔΕΑ ΤΙ ΣΥΜΒΑΙΝΗ ΣΤΗΝ ΡΩΣΙΑ ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΕΤΡΟΤΠΟΛΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΜΟΣΧΑ ΚΑΤΑΝΟΕΙ ΤΙ ΓΡΑΦΩ Ο ΔΕ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΗΓΕΤΗΣ ΠΟΥΤΙΝ ΓΡΑΦΕΙ ΣΤΟΝ ΠΟΥΤΣΟ ΤΟΥ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ -ΤΟΞΑ Κ.Λ.Π. ΟΤΑΝ ΘΕΩΡΕΙ ΟΤΙ ΔΕΝ ΤΟΝ ΣΥΜΦΕΡΟΥΝ ΑΣΧΕΤΑ ΜΕ ΟΤΙ ΓΡΑΦΕΙ Ο ΑΠΟΤΥΧΗΜΕΝΟΣ ΠΡΟΦΗΤΗΣ ΠΑΙΣΙΟΣ ΓΙΑ ΝΑ ΚΕΡΔΙΣΕΙΣ ΕΝΑ ΠΟΛΕΜΟ ΧΡΕΙΑΖΕΣΕ ΠΡΟΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΚΑΙ ΟΧΙ ΠΡΟΦΗΤΗΕΣ -ΣΑΧΛΑΜΑΡΕΣ ΤΑ ΠΕΡΙ ΑΘΕΙΑΣ ΚΑΙ ΤΙΜΩΡΙΩΝ ΑΠΟ ΤΟΝ ΘΕΟ ΠΟΥ ΥΠΟΝΟΕΙ Κ.Λ.0. ΕΙΝΑΙ ΑΠΛΑ ΜΑΛΑΚΙΕΣ
http://www.apple.com/gr/iphone/
τι να πιστεψεις πραγματικα?που ειναι η πνευματικοτητα των παλιων γεροντων?εξαφανιστηκαν ολοι,αυτη ειναι η μοναξια που νιωθω μεσα μου.Που ειναι η φωνη του Αθανασιου Μυτηλιναιου που τοσο σοφα προεβλεπε τι ερχεται.Σημερα,κρυβομαστε πισω απο μια ανωνυμια.Ο “καλογερος” ειπε,εκανε,ερανε και στο τελος διαβαζεις το σεντονι του και αναρωτιεσαι μοναχος ειναι ή πολιτικος αναλυτης,τουρκολογος,διεθνολογος,οικονομολογος και ολα αυτα μαζι?Στις σκητες και σε καθε κελι εχουν δωρεαν ιντερνετ και υπολογιστη και ολη μερα σερφαρουν?αφου ο ανθρωπος ξερει πιο πολλα και απο τον καθενα πολιτη που γραφειεδω μεσα.Που να πιστεψεις?σε ποια πνευματικοτητα?αυτοι ειναι πιο μπρεδεμενοι και απο εσενα στο κατω κατω…κριμα γιατι φευγει ο κοσμος απο τον θεο,οπως καταντησατε την θρησκεια.Καλυτερα να μην σας επιτρεπει ο ηγουμενος να διαρρεετε τετοια αφηγηματα.Αν ειστε βαλτοι ειστε πλανεμενοι.Αν παλι νομιζετε οτι εχετ φωτιση να γραφετε παλι πλανεμενοι ειστε,για αλλο λογο μπηκατε στα μοναστηρια και αλλα πραγματα κανετε τελικα.Παλι καλα που εχουν μεινει καποιες μαγνητοσκοπημενες ομιλιες και ανοιγουν τα ματια και τα αυτια της ψυχης,γιατι αν περιμεναμε απο εσας…..
Φίλοι εκ τού Μαμμωνά τής αδικίας
Ο Χριστός, ανέφερε την παραβολή του Πλουσίου και του Λαζάρου, σαν συνέχεια της διδασκαλίας του περί καλής και κακής χρήσης των επιγείων αγαθών. Λίγο ενωρίτερα, (Λουκάς 16/ιστ: 1-13), τους είχε αναφέρει την παραβολή του «Άδικου Οικονόμου», ο οποίος με τη συνετή χρήση των παρόντων αγαθών, (που στην ουσία ήταν περιουσία του Κυρίου του), κατάφερε να αποκτήσει φίλους, γεγονός για το οποίο τον επαίνεσε ο Κύριός του. (Λουκάς 16/ιστ: 8). Συνιστά λοιπόν ο Ιησούς στους ακροατάς του, «να ποιούν φίλους εκ του Μαμμωνά της αδικίας», (δηλαδή των χρημάτων και των άλλων υλικών αγαθών κατ’ επέκτασιν), «ίνα όταν εκλείπει, δέξονται υμάς, εις τας αιωνίους σκηνάς» (Λουκάς 16/ιστ: 9).
Μεταξύ των παρευρισκομένων, «ήταν και Φαρισαίοι, φιλάργυροι υπάρχοντες, (στίχος 14), και προς αυτούς κυρίως, αλλά και προς τους υπολοίπους, απηύθυνε την παραβολή του Πλουσίου και του Λαζάρου. Η παραβολή, δείχνει σαφώς τις ολέθριες και τραγικές συνέπειες της κακής χρήσης του πλούτου, σε αντιδιαστολή προς την προηγούμενη παραβολή του Άδικου Οικονόμου, και αποτελείται από δύο κυρίως σκηνές: Η πρώτη, εκτυλίσσεται επί της γης (στίχοι 19 – 22). Και η δεύτερη στον Άδη (στίχοι 23-31).
Η επίγεια σκηνή, περιλαμβάνει τέσσερεις εικόνες: Την ζωή του Πλουσίου, την ζωή του πτωχού Λαζάρου, τον θάνατο του δεύτερου και τον θάνατο του πρώτου.
Η εικόνα που δίνει ο Χριστός για τον πλούσιο, είναι η εικόνα ενός ανθρώπου πολύ πλούσιου, που ζούσε μέσα στην κοσμικότητα, στην άνεση, στην τρυφή, τις απολαύσεις, τις διασκεδάσεις και τις συντροφιές.
Δεν μας αναφέρει ότι ήταν κλέφτης, ή μέθυσος, ή ότι τον πλούτο του τον απέκτησε κακώς, με δόλο, απάτες, τοκογλυφία, κλπ. Απλώς όμως, αφήνει να εννοήσουμε την αδιαφορία, τη σκληροκαρδία, την απονιά και την ασπλαχνία, που έδειχνε προς τον πτωχό και άρρωστο Λάζαρο, που ήταν παραπεταμένος στην εξώπορτα του σπιτιού του, και αργοπέθαινε από την πείνα, το κρύο, τις αρρώστιες και τις κακουχίες που τον είχαν χτυπήσει.
Αφήνει όμως σιωπηρά να εννοήσουμε, και τις αρετές του Λαζάρου, ο οποίος δεν φθονούσε, ούτε μνησικακούσε, ούτε κακολογούσε τους γύρω του, και ιδιαίτερα τον πλούσιο, για την αδιαφορία και την ασπλαχνία που του έδειχναν. Ούτε όμως εμέμφετο και βλασφημούσε τον Θεό για τα τόσα κακά που τον είχαν βρει, ούτε και τον θεωρούσε υπεύθυνο. Αντίθετα, με καρτερία, ανδρεία, ανεξικακία, πίστη και ελπίδα, υπέμενε όχι μόνο τους αφόρητους και δυσβάστακτους σωματικούς κόπους και βάσανα, αλλά και την έσχατη ταπείνωση, και εγκατάλειψη που υπέφερε από τους συνανθρώπους του.
Τι συνέβη με την ψυχή τού πλουσίου
Αλλά τι άραγε συνέβη με την ψυχή του άσπλαχνου πλουσίου;
Αυτή βρέθηκε στον Άδη, και υπέφερε διαρκή και ασταμάτητα βάσανα και οδύνες. Όχι μόνο δεν τη συνόδευσαν τιμητικά άγγελοι, αλλά ούτε και την υποδέχθηκε ο Αβραάμ στον τόπο της ουρανίου τρυφής. Το γιατί, το αναλύει στη συνέχεια της παραβολής ο Ίδιος ο Ιησούς.
Ας αναζητήσουμε όμως προκαταβολικά την αιτία, συνδυάζοντας και την προηγούμενη παραβολή του Χριστού:
Ο Θεός, στέλνοντας τον πτωχό Λάζαρο στο σπίτι του πλουσίου, παρείχε στον πλούσιο μια σπάνια ευκαιρία: Να αποκτήσει έναν φίλο εκ του Μαμωνά της αδικίας, δηλαδή μέσω του πλούτου του. Διότι με τόσο πλούτο που είχε, τι θα ζημιωνόταν, αν έδινε και ένα κομμάτι ψωμί στον φτωχό Λάζαρο και τον περιποιόταν λιγάκι; Τόσο πολλά ξόδευε για το ντύσιμό του, αλλά ακόμη και για να παραθέτει πλούσια και πολυτελή δείπνα, επί καθημερινής βάσεως, στους πιθανότατα εξ’ ίσου πλούσιους φίλους του. Η ζημία του θα ήταν ευτελής, και ασήμαντη. Σχεδόν μηδενική. Το κέρδος του όμως τεράστιο. Διότι θα έκανε φίλο του τον Λάζαρο, και εκείνος με τη σειρά του, θα τον υποδεχόταν στην άλλη ζωή, στον τόπο που βρισκόταν, στον κόλπο του Αβραάμ. Διότι, αν εδώ μιλεί παραβολικά ο Κύριος, στον στίχο 9 δεν μιλεί καθόλου παραβολικά. Αλλά συνοψίζει το συμπέρασμα που εξάγεται από την παραβολή του άδικου, όμως συνετού οικονόμου, ο οποίος με ξένα χρήματα απέκτησε φίλους.
Λέγει λοιπόν τα εξής: «Κι εγώ υμίν λέγω, εαυτοίς ποιήσατε φίλους εκ τους Μαμμωνά της αδικίας. Ίνα όταν εκλείπει, δέξονται υμάς, εις τους αιωνίους σκηνάς». (Και εγώ σας λέγω, κάνετε στους εαυτούς σας φίλους, μέσω των χρημάτων, ούτως ώστε, όταν αυτά λείψουν, αυτοί σας οι φίλοι, να σας υποδεχθούν εις τις αιώνιες σκηνές). (Λουκάς 16/ιστ: 9).
Φανερά, ο Μαμμωνάς της αδικίας, είναι τα χρήματα, και γενικότερα όλα τα υλικά αγαθά που έχει επιτρέψει ο Θεός να διαχειριζόμαστε, και που δεν ανήκουν σ’ εμάς, αλλά σ’ εκείνον. Οι φίλοι που αποκτούμε με αυτά, είναι όλοι όσοι δέχονται απ’ αυτά ελεημοσύνη. Τα χρήματα εκλείπουν, δηλαδή παύουν να υπάρχουν για τον καθέναν από εμάς, όταν εγκαταλείπουμε τον παρόντα κόσμο.
Το άγχος, ο φόβος, η ανασφάλεια, η προσπάθεια προστασίας του εαυτού μας είναι γιατί δεν πιστεύουμε στον Θεό αλλά πιστεύουμε στον εαυτό μας και φοβούμενοι μη γκρεμιστεί αυτό το είδωλο, αυτή ψευδαίσθηση του εαυτού μας αυτός ο ιδεατός εαυτός αμυνόμεθα έναντι των επιθέσεων των άλλων που μας ελέγχουν με τα λάθη μας.
Χάνει έτσι ο άνθρωπος την ισορροπία του και έχει τότε και μια άλλη δυνατότητα προκειμένου να προστατέψει τον ιδεατό εαυτό του συνεχώς προβάλει τα καλά του. Για αυτό εξασκεί τον καλόν όχι ως καρπό αγαπητικής σχέσης με τον Θεό αλλά ως ένα κουκούλωμα του άσχημου εαυτού του.
Πολλές φορές οι καλές μας πράξεις, ο αγώνας μας, δεν υποκρύπτει έναν πόθο για τον Θεό και θέλομε να τον εκδηλώσουνε αυτόν. Αλλά υποκρύπτει την προσπάθειά μας να καλύψομε τα ελαττώματα μας. Να καλύψομε τις μειονεξίες μας με μια προσπάθεια να επιδείξουμε και ένα καλό εαυτό. Να λέμε δεν είμαστε μόνο τέτοιοι αλλά έχομε κάνει και αυτό το καλό και αυτό το καλό και αυτό το καλό και προσπαθούμε με μία αγωνιώδη θα λέγαμε ψυχαναγκαστική προσπάθεια να τηρήσουμε το καλό. Εάν αυτό δεν το επιτυχαίνουμε έχουμε και έναν άλλο βοηθό για να ξεπεράσουμε αυτό το δίλημμα, η μετάνοια ή η στροφή στον εαυτό μου. Δεν προτιμούμε την μετάνοια γιατί η μετάνοια σημαίνει πλήρης αποτυχία, παραδοχή πλήρους αποτυχίας και επιλέγουμε να αλλοιώσουμε την συνείδησή μας. Δηλαδή, εντάξει δεν είναι τώρα της εποχής που ζούμε, πως την είδαμε να τηρούνται αυτά τα πράγματα.
Άρα αλλοιώνεται η συνείδησή μας δίνοντας στην αλήθεια μια ψευδαίσθηση αρετής, αλλάζοντας το ήθος, χαμηλώνοντας τον πήχη του ήθους ζωής που μας προτείνεται για να μπορέσουμε να το ικανοποιήσουμε και να νοιώθουμε εντάξει με τον εαυτό μας. Αλλοίωση λοιπόν συνειδήσεως, σχετικοποίηση του αληθινού ήθους, απώθηση ενοχών και προσπάθεια μιας ψευδούς καλοσύνης που είναι η μάσκα μας που είναι το προσωπείο μας. Και σιγά σιγά δημιουργείται ένα μεγάλο τραύμα, μία μεγάλη ασθένεια, δεν έχουμε καθόλου επαφή με την πραγματικότητα του εαυτού μας.
Αν εμβαθύνουμε στις πράξεις μας, αν εμβαθύνουμε στα κοινωνικά φαινόμενα ή στα εκκλησιαστικά ακόμη και τα τωρινά αλλά και άλλων εποχών εδώ είναι φοβούμαστε να πούμε αποτύχαμε, γεια σας, ήμαρτον. Προτιμούμε να μιλούμε για την δύναμη του εαυτού μας να κρατήσουμε τον εαυτό μας. Δεν είναι πτώση αυτό. Είναι δαιμονική πτώση αυτό. Στην προσπάθεια μου εγώ να μην παραδεχτώ την αμαρτία μου αρχίζω τις μετάνοιες. Να πάω στον πνευματικό να πω αμάρτησα ναι, αλλά ξέρεις τι μετάνοιες και νηστείες έκαμα; Δηλαδή τι; H ίασή σου ποια ήταν; O Εσταυρωμένος Χριστός, το αίμα του ή η ικανότητά σου να βρίσκεις αντίδοτα της αμαρτίας σου. Να αυτόκαθαίρεσε.
Έχομε όμως ανάγκη μετανοίας αυτό είναι σημαντικό. Αλλά είμαστε μπλοκαρισμένοι. Σε τι είμαστε μπλοκαρισμένοι. Αφενός στην ιδεοληψία μας, σε μια αρρώστια που έχουμε εμπιστοσύνη στον εαυτό μας. Μια αρρώστια αυτού του ιδεατού εαυτού μας που λέγαμε και μιας ομάδας νόμων και κανόνων που υπάρχουν στην εκκλησία όχι να μας ελευθερώνουν, να μας σκλαβώνουν. Γιατί σου λέει ο άλλος όταν του λες κάνε αυτό για να κοινωνήσεις, κάνε το άλλο, το άλλο, το άλλο, το άλλο, κάνε αυτό και αυτό είναι λάθος, λάθος, λάθος προσπαθεί ο άνθρωπος αντί να δει το Χριστό σε μια αμεσότητα και σε μια γνησιότητα μετανοιωμένης αυτού το ‘κανα ή δεν το ‘κανα, τώρα είμαι εντάξει δεν είμαι εντάξει, τι θα πει τώρα ο πνευματικός μου και θα με αναγνωρίσει ή θα με απορρίψει και χάνουμε την μπάλα και αντί να στρεφόμαστε στον Χριστό στρεφόμαστε στον πνευματικό. Αντί να στρεφόμαστε στον Χριστό στρεφόμαστε στην γνώμη των ανθρώπων.
Αυτό που τελικά είναι ευλογία, οι κανόνες, με την έννοια ότι μπορεί παιδαγωγικά να με βοηθήσουν εν τούτοις μέσα στην ανωριμότητά μου, σε έναν ψευδή εαυτό, τον οποίο λατρεύω, προκειμένου να συνεχίζω να τον λατρεύω, υποτάσσομαι στην κρίση κάποιων νόμων που αγνοώ την ουσία και το περιεχόμενό τους.
Είναι πάρα πολύ, λοιπόν, σημαντικό να συνειδητοποιήσουμε ότι είναι πολύ πιο απλά τα πράγματα από ότι φανταζόμαστε αρκεί να γνωρίζομε ότι η σωτηρία μας δεν είναι ο εαυτός μας είναι ο Χριστός. Αρκεί να γνωρίζομε πώς δεν χρειάζονται προϋποθέσεις μετανοίας, δεν υπάρχουν, συγνώμη, προϋποθέσεις σωτηρίας που εξαρτώνται από τον εαυτό μας αλλά η προϋπόθεση της σωτηρίας ήδη υπήρξε και υπάρχει: Είναι ο Σταυρός του Χριστού. Σε εμάς μένει να το δεχτούμε. Η μόνη προϋπόθεση που απαιτείται από εμάς είναι η μετάνοια. Άνευ η απροϋπόθετος μετάνοια. Η καθαρή μετάνοια.
Πόσοι άνθρωποι ταλαιπωρούνται στην μιζέρια των ενοχών τους γιατί φοβούνται τον πνευματικό. Γιατί φοβούνται την κρίση του. Γιατί φοβούνται την απόρριψη του. Πόσοι άνθρωποι αφήνομε το μέγιστο δώρο της αγάπης του Θεού γιατί δεν εμπιστευόμαστε το έλεός Του. Και δεν εμπιστευόμαστε όχι ξέρετε γιατί είμαστε πολύ αυστηροί με τον εαυτό μας. Γιατί λατρεύουμε τον εαυτό μας. Γιατί σχηματίζουμε μία εικόνα για τον εαυτό μας που τρέμουμε να την χάσουμε. Χάριν σε αυτή ζούμε. Χάριν σε αυτή διεκδικούμε τον παράδεισο. Πιο πολύ διεκδικούμε τον παράδεισο χάριν της δικής μας εικόνας και όχι χάριν της σταυρικής θυσίας του Χριστού. Και έτσι γεννά αυτό μία καχυποψία για τον ίδιο τον Θεό.
Δεν υπάρχει ελευθερία τέτοια που έχουν τα τέκνα, οι υιοί του Θεού. Ζούμε αυτή τη φοβία μαζί Του. Ζούμε αυτή την καχυποψία μαζί Του. Δεν Τον πολύ εμπιστευόμαστε. Και αυτό τι κάνει. Ξέρετε όταν ο άνθρωπος ζει το προσωπείο του το πνευματικό το οποίο είναι οικοδομημένο σε μια προσπάθεια να ικανοποιεί τους εκκλησιαστικούς νόμους και να νοιώθει σεσωσμένος και όχι να νοιώθει σεσωσμένος χάριν της αγάπης του Θεού δεν έχει εσωτερική ελευθερία. Προσπαθεί να κάνει εκείνο, προσπαθεί να πετύχει το άλλο και μέσα στην άσκηση την αρρωστημένη δεν ελευθερώνεται, δεν αναπαύεται και αυτό το σφίξιμο του φέρνει την λαγνεία της πτώσης, της αμαρτίας, της κάθε μορφής, κάθε μορφής μολυσμού.
Να δώσουμε ένα παράδειγμα να το καταλάβομε: Πέστε πως κάποιος αδελφός μας θλίβει. Μας εξοργίζει. Εμείς τότε επειδή λέμε είμαστε χριστιανοί προσπαθούμε να τοποθετηθούμε κατά Θεόν. Τι κάνομε; Προσπαθούμε να συγκρατηθούμε. Και κάνουμε αγώνα και σφιγγόμαστε, προσπαθούμε να απωθήσουμε αυτό το πράγμα. Να αποσιωπήσουμε το γεγονός που μας έγινε το αρνητικό και έχουμε ως εφόδιό μας την λήθη. Προσπαθούμε να ξεχάσουμε απλά. Και κάποια στιγμή μόλις έρθει καινούργια αφορμή γίνεται μία ανάφλεξη πάλι του πάθους μου. Για ποιον λόγο; Μα δεν είναι σωστή αυτή η στάση; Μα και αν δεν ήταν σωστή τι μπορούσα άλλο να κάνω; Τι μπορούσα άλλο να κάνω.
Αντί απλώς να αποσιωπώ, να προσπαθώ να ξεχάσω το γεγονός που μου έγινε και το ρίξω στην λήθη, ουσιαστικά να το απωθώ μέσα μου και έχω απωθημένες καταστάσεις να προσευχηθώ. Να ζήσω την χάριν του Θεού. Να μου δώσει αγάπη για τον αδερφό. Να προσευχηθώ για τον αδελφό. Να προσευχηθώ ο Θεός να μου δώσει διάκριση, φωτισμό.
Αυτή λοιπόν η στάση, η κίνηση τι δηλώνει: Ότι δεν είναι αρκετές οι δυνάμεις μου για να ξεπεράσω την ενόχληση. Επίσης τι δηλώνει αυτό ότι δεν με ενδιαφέρει να το ξεπεράσω για να δημιουργήσω μία εικόνα ενάρετου ανθρώπου αλλά με ενδιαφέρει αυτά που συμβαίνουν να με συνδέουν με τον Θεό και με τον αδερφό μου.
Η προσπάθεια αρετολογίας. Λέμε μα στην εκκλησία από μικροί δεν μάθαμε να κάνεις αυτό να είσαι εντάξει, να κάνεις αυτή την αρετή, να κάνεις το άλλο, το άλλο, το άλλο, και προσπαθούμε να γίνουμε ενάρετοι. Αλλά δεν καταλαβαίνουμε ότι η αρετή πηγάζει από τον Χριστό. Και ουδείς άγιος, ουδείς ενάρετος αλλά ο Χριστός. Και πρέπει να ενωθούμε με αυτόν που είναι η αρετή και η αγιότητα.
Και έτσι αποσυνδέουμε την αρετή από τον πρόσωπο του Χριστού και προσπαθούμε να ασκηθούμε στην αρετή και τι γίνεται αυτή η προσπάθεια αρετής. Είναι μια δαιμονική προσπάθεια αυτοεγκλωβισμού, και αυτοδικαίωσης και ιδεολοποίησης του εαυτού μας. Για αυτό λέμε τόσα χρόνια στην εκκλησία προσπάθησα και χαρά δεν έχω. Δεν είχες χαρά γιατί η προσπάθειά σου ήταν, η λατρεία σου ήταν λατρεία αρετής. Δηλαδή ήταν μια λατρεία και μια προσπάθεια να οικοδομήσεις μια ενάρετη εικόνα για τον εαυτό σου. Αυτό δεν έχει καμία σχέση με την σχέση όμως με τον Θεό. Δεν προτείνει κάτι τέτοιο η εκκλησία. Αν πρότεινε κάτι τέτοιο θα ήταν σύστημα ηθικιστικό, ένα σύστημα ηθικισμού, νομικισμός. Τι είναι ο ηθικισμός, ο νομικισμός. Είναι αυτή η προσπάθεια. εξαντικειμενοποίησης της πνευματικής ζωής σαν μια προσπάθεια αρετοκεντρικής και όχι χριστοκεντρικής. Μιας προσπάθειας αρετολογίας και όχι χριστολογίας.
Τι είναι η αρετή; Τι κρύβεται πίσω από την αρετή; Είναι ο εαυτός μου. Προσπαθώ λοιπόν και μοχθώ καθημερινά στην εκκλησία να, αγωνίζομαι να οικοδομήσω έναν ενάρετο άνθρωπο τον εαυτό μου, όχι να οικοδομήσω έναν εν Χριστό άνθρωπο. Η προσπάθεια να οικοδομήσω έναν ενάρετο άνθρωπο είναι αυτοί οι καλοί άνθρωποι τάχα, χριστιανικά σπασικλάκια δηλαδή που δεν μπορούν να χαρούν τίποτα. Γιατί δεν μπόρεσαν να πουν: Θεέ μου, είμαι ένα μάτσο χάλια λέει είμαι ένα ρεμάλι. Αν δεν πω σε κάποια στιγμή εκ βάθους καρδίας ότι είμαι ένα ρεμάλι. Ο Θεός οικονομεί να πέφτομε, να αμαρτάνομε, για να καταλάβομε ότι δεν έχομε κάτι τι αγαθό να δείξομε επί της γης ενώπιον Του. Μόνο ένα πράγμα θέλουμε, την αγάπη Του. Εάν δεν γίνει αυτό το πράγμα αγωνιζόμαστε, γινόμαστε νευροτικούληδες και προσπαθούμε το ένα, προσπαθούμε το άλλο και τι γίνεται. Είναι μια μιζέρια, μια κακομοιριά η ζωή μας. Μέσα στην έλλειψη εσωτερικής ανάπαυσης στρεσάρετε ο άνθρωπος και ψυχολογικά και μετά με μεγαλύτερο οδηγείται στις αμαρτίες ιδιαίτερα τις σαρκικές.
Όταν ο άνθρωπος λοιπόν δεν βρει ότι η ταυτότητά του είναι πάνω στο σώμα του Χριστού και όταν δεν φτάσει σε αυτή την πλήρη αίσθηση αποτυχίας δεν μπορεί να σωθεί. Καταλάβατε πόσο διαστροφικό είναι στην εκκλησία να προσπαθούμε να δείξουμε ένα καλό πρόσωπο. Είναι πάρα πολύ ενοχλητικό πραγματικά να λέμε είναι κακοί μεν οι παπάδες υπάρχουν και καλοί. Βρε, είναι λάθος αυτό. Οι περισσότεροι είμαστε χάλια. Και ότι αυτό που μας σώζει δεν είναι η αρετή κάποιων παπάδων ή δεσποτάδων είναι η χάρις του Χριστού.
Η προσπάθεια λοιπόν της εκκλησίας για παράδειγμα να πει ότι: Εντάξει πόσοι είναι οι κακοί και πόσοι είναι οι καλοί. Για να δούμε; Και γίνεται μία μάχη δημοσιογράφων και δεσποτάδων. Είναι μια κοινή αρρώστια. Άρνηση της μετανοίας. Άρνηση της αγάπης του Θεού. Μα δεν θα σωθεί ο κόσμος αν υπάρχουν πέντε ενάρετοι. Θα σωθεί ο κόσμος γιατί υπάρχει ένας Χριστός που σταυρώθηκε. Αυτή είναι πλάνη. Είναι μια προσπάθεια λοιπόν, του ιδεατού εαυτού μας να μεταφερθεί σε μια ιδεατή εκκλησία. Μια νομιζόμενη εκκλησία. Η εκκλησία είναι στραβή είναι ανάποδη. Αλλά σώζεται γιατί υπάρχει ένας Χριστός που σταυρώθηκε. Και εκεί είναι η ελπίδα μας.
Ωσόν λοιπόν εμείς προσπαθούμε να προστατεύσουμε την εικόνα του εαυτού μας στα μάτια του κόσμου δημιουργώντας μία ειδωλοποίηση του εαυτού μας και μια ψευδαίσθηση του εαυτού μας κάνουμε ένα τεράστιο σφάλμα στην προσπάθεια να περισώσουμε την εκκλησία στα μάτια των ανθρώπων την καταργούμε, γιατί δεν πρόκειται για μία εκκλησία μετανοούσα αλλά μία εκκλησία καθαριζόμενη.
Αυτό που το βλέπουμε στους άλλους και λέμε α, το έκανε το τάδε δεσπότης, ο τάδε αρχιεπίσκοπος, εμείς το κάνουμε. Είναι η πτώση μας. Είναι η κοινή πτώση όλων και η ελπίδα μας είναι η μετάνοια. Η χαρά μας είναι εκεί. Η μετάνοια μας ελευθερώνει.
Καταλάβατε λοιπόν, ότι τελικά δεν μάθαμε τελικά να εξομολογούμαστε σωστά. Και ότι με την εξομολόγηση υποβαθμίσαμε σε ένα ψυχολογικό παιχνίδι προσπάθειας ψυχολογικής ισορροπίας απενεχοποίησης για να προστατέψουμε την ιδέα του εαυτού μας. Για να παζαρέψουμε τον Θεό, την ικανοποίηση του ιδίου θελήματός μας. Αυτό δεν είναι μετάνοια, δεν είναι εξομολόγηση. Ενώ τα πράγματα είναι πάρα πολύ απλά. Δεν σου ζητάει τίποτα ο Θεός. Να πεις ένα ήμαρτον σου ζητάει. Αλλά πώς να πεις το ήμαρτον. Πρέπει να γκρεμίσεις πρώτα τον εαυτό σου, την ιδέα του εαυτού σου, τον ιδεατό εαυτό σου. Εκεί είναι η δυσκολία.
Όταν λέει ο Κύριος είναι ελαφρύς ο ζυγός. Αυτό σημαίνει. Μας φαίνεται βαριά η πνευματική ζωή γιατί δεν προσβλέπουμε στον Χριστό. Προσβλέπουμε στην οικοδόμηση ενός καλού εαυτού μας. Και αυτό έχει πολύ κόπο και δεν έχει αποτέλεσμα. Δεν καρποφορεί. Δεν αναπαύει τον άνθρωπο. Δεν έχει ανάπαυση ο άνθρωπος. Οι φοβίες όλες που μας πιάνουν τι είναι. Είναι φοβίες μην δεν τα καταφέρουμε. Τι σημαίνει φοβία μην δεν τα καταφέρεις. Δηλαδή τι σημαίνει: ότι αγνοώ την χάριν. Η χάρις του Θεού που λέμε είναι μόνο στα λόγια και στα χαρτιά και απλώς υπάρχει μόνο ο Θεός για να με επιβραβεύει για το κατόρθωμά μου.
Θέλετε κάτι να ρωτήσετε σε αυτό; Είναι κάτι εισαγωγικό για να προχωρήσουμε μετά στον λόγο του Αγίου Χρυσοστόμου.
Ερώτηση: Κάνω ένα πνευματικό αγώνα και έχω ένα πειρασμό κάποια περίοδο των. Αλλά αν κάποια στιγμή περνώντας αυτό ο πειρασμός νοιώθω ότι χαίρομαι τέλος πάντων για αυτό το πράγμα ότι κάτι κατάφερα. Άρα λοιπόν όπως ακούω πάει να πει ότι έχω φύγει….Η φήμη όμως κι η δόξα κι οι πιστοί του Χριστού κάθε μέρα αυξάνουν κι απλώνονται σ’ όλη την οικουμένη.
Οι άπιστοι φρίττουν κι οι πιστοί διακηρύττουν:
Χριστός ανέστη! Αληθώς Ανέστη!
«Αυτώ η δόξα και το κράτος εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν».
Νιωθω ,κι ετσι ειναι , οτι δεν εχω πραγματικα εξομολογηθει. Αρεστος στον πνευματικο μου; Ναι !! Μεγαλη η απατη μου !! Η εμπιστοσυνη μου σε Αυτον , τον Σωτηρα μου Ιησου Χριστον , και στην ελπιδα της Αγαπης Του της λυτρωτικης ; Ηταν κρυμενη !! και εγω νιωθω πραγματικα τωρα το λαθος μου ,και καταλαβαινω το γιατι !! ΧΡΗΣΤΟΣ (Χ) ας σε εχει ο Παντογνωστης καλα !! Προσευχησου και εσυ για μας να μας φωτισει και να μας οδηγησει ΑΥΤΟΣ ,στην πραγματικη μετανοια…ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΛΗΘΙΝΗ ΕΠΑΦΗ ΜΑΖΙ ΤΟΥ !!!
Νικητας…
Ἡ καλυτέρα προσευχὴ εἶναι ὅ,τι ἐσὺ ἐπινοεῖς ἐκείνην τὴν ὥρα… Ἄ, «ἀπὸ ρυπαρῶν χειλέων, ἀπὸ βδελυρᾶς καρδίας…»· διαβάζουμε, οὔτε καταλαμβάνουμε τί λέμε. Ἐσὺ ὁ ἴδιος νὰ βρεῖς προσευχή, ἐσὺ ὁ ἴδιος· ὁπότε καταλαμβάνεις τί λὲς εἰς τὸν Θεό. Αὐτὸ ἔχει μεγάλη δύναμη, νὰ ποῦμε, μεγάλη δύναμη! ~ Γεροντας Εφραίμ Κατουνακιώτης….Κύριε καὶ Δέσποτα τῆς ζωῆς μου
φώτισόν μου τὸ σκότος Κύριε…
Και παλι σε ευχαριστω !!
ΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤ
ΜΙΑ ΖΩΗ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΜΟΝΑΖΟΥΣ ΕΧΕΤΕ,ΛΑΜΟΓΙΑ Ε ΛΑΜΟΓΙΑ!!!
ΤΕΛΕΙΩΝΕΙ ΚΑΙ Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΘΑ ΛΑΒΕΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΤΟΥ ΑΝΑΛΟΓΕΙ.
Τραβα τα βυζια σου ρε σιχαμα κροιφ να δεις αν βγαζουν γαλα, τιτανομεγιστε πανιβλακα
Υπενθυμίζω, ότι υπάρχει αθόρυβος πόλεμος μυστικών υπηρεσιών στον Άθωνα. Ρωσικών συμφερόντων – Δυτικών συμφερόντων. Υπάρχουν απλοί μοναχοί, υπάρχουν φιλορωσικοί μοναχοί, υπάρχουν φιλοδυτικοί μοναχοί, υπάρχουν Ρώσοι πράκτορες ενδυόμενοι τους μοναχούς, ίσως υπάρχουν και Δυτικοί πράκτορες ενδόμενοι τους μοναχούς αλλά αυτό δεν μπορώ να το επιβεβαιώσω, διότι μόνο Ρώσους έχω δει…
Κρατάτε πάντα μικρό καλάθι, τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται. Προσωπικά, έχω φιλική τάση, μόνο με τους μοναχούς, που τους ενδιαφέρει η Ελλάδα, δεν εγκρίνω όμως την συνεργασία με ξένες δυνάμεις, είτε Ρωσικές, είτε δυτικές, σας συμβουλέυω να κάνετε το ίδιο…
Η ΑΞΙΑ ΣΟΥ ΠΗΓΑΖΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΠΟΥ ΣΟΥ ΕΔΕΙΞΕ ΚΑΙ ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ ΝΑ ΣΟΥ ΔΕΙΧΝΕΙ Ο ΘΕΟΣ…ΑΞΙΖΕΙΣ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΓΙΑΤΙ ΕΛΑΒΕΣ ΘΕΙΚΗ ΠΝΟΗ ΥΠΑΡΞΗ ΚΑΙ ΑΞΙΑ ΚΑΙ ΜΙΑ ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΨΥΧΗ…ΣΚΕΨΟΥ ΑΝΑΛΟΓΙΣΟΥ ΠΟΣΟ ΜΕΓΑΛΗ ΑΞΙΑ ΕΧΕΙΣ ΩΣΤΕ ΝΑ ΑΣΧΟΛΕΙΤΑΙ ΤΟΣΟ ΜΑΖΙ ΣΟΥ Ο ΙΔΙΟΣ Ο ΟΥΡΑΝΟΣ…Ο ΘΕΟΣ…ΣΚΕΨΟΥ ΑΝΘΡΩΠΕ ΜΟΥ ΠΟΣΟ ΨΗΛΑ ΣΕ ΑΝΕΒΑΣΕ ΚΑΙ ΣΕ ΕΧΕΙ Ο ΙΔΙΟΣ Ο ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΣ ΚΑΙ ΠΟΣΟ ΧΑΜΗΛΑ ΡΙΧΝΕΙΣ ΕΣΥ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ ΣΤΡΙΜΩΧΝΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΣΕ ΦΟΡΜΕΣ ΠΟΥ ΜΟΝΟΝ ΔΙΚΕΣ ΣΟΥ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΣΕ ΧΩΡΑΝΕ…ΜΗΝ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΝΑ ΣΟΥ ΠΡΟΣΦΕΡΟΥΝ ΤΗΝ ΤΕΛΕΙΑ ΑΓΑΠΗ….ΗΘΕΛΗΜΕΝΑ Η ΜΗ ΘΑ ΣΕ ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΟΥΝ ΜΕ ΑΣΤΟΧΙΕΣ ΚΑΙ ΠΟΛΛΟΥΣ ΛΑΘΟΥΣ ΧΕΙΡΙΣΜΟΥΣ …ΟΣΟ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟ ΘΕΛΟΥΝ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΣΟΥ ΠΡΟΣΦΕΡΟΥΝ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΣΤΗΝ ΤΕΛΕΙΑ ΜΟΡΦΗ ΤΗΣ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΣΟΥ ΠΡΟΣΦΕΡΟΥΝ ΜΑΖΙ ΠΟΝΟ ….ΑΝΑΖΗΤΑ ΜΟΝΟΝ ΣΤΟΝ ΘΕΟ ΤΗΝ ΤΕΛΕΙΑ ΑΓΑΠΗ …ΚΟΙΤΑ ΨΗΛΑ ΣΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ ΚΑΙ ΣΙΓΟΥΡΑ ΘΑ ΔΕΙΣ ΑΓΓΕΛΟΥΣ…ΚΟΙΤΑ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ ΚΑΙ ΤΟΤΕ Ο ΟΥΡΑΝΟΣ ΘΑ ΜΠΕΙ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ – ΜΕΓΑΛΗ- ΚΑΡΔΙΑ ΣΟΥ ….ΓΙΑΝΝΗΣ-ΚΟΖΑΝΗ
Νιώθεις καλύτερα τώρα.Σίγουρα θα σου μεγάλωσε ακόμα δύο ποντους..
Σεβασμός.