Είναι ευλογημένες οι ημέρες που σήμερα περνάμε και αυτές που ακόμα λίγο θα περάσουμε.

Μας κάνουν χάρη εν αγνοία τους που μας δυσκολεύουν τώρα για όλους τους δικούς τους σάπιους λόγους, γιατί θα ωφεληθούμε κατά πολύ τελικά, όταν νομοτελειακά τα πάντα αρχίσουν να αυτό-επιδιορθώνονται.

Όταν για εμάς θα αρχίζει η ανάκαμψη από όλες τις απόψεις, τότε θα βυθίζονται στην κατάθλιψη της κατάντια τους οι υπόλοιποι.

Θα μας κάνει χάρη επίσης ο Θεός που δεν θα εμπλακούμε στον πόλεμο που έρχεται

Θα δούμε λοιπόν στο τέλος ποιος θα είναι αυτός που θα δώσει για ακόμα μία φορά τα φώτα του στην Ευρώπη και στον κόσμο όλο. Γελάει καλύτερα αυτός που γελάει τελευταίος

του Βασίλη Παπαδόπουλου

Μάιος του 2016 και μόλις υπερψηφίστηκε στην βουλή των Ελλήνων το Μνημόνιο 3-4,5. Τι θα λέγατε λοιπόν αν στην παρούσα περίσταση σας έλεγα ότι, όλα όσα ψηφίζουν τόσο καιρό οι πολιτικοί της Ελλάδας, είναι τελικά για το καλό μας; Τι θα λέγατε αν σας έλεγα ότι, είμαστε τυχεροί με όλα αυτά που γίνονται και ότι, υπάρχει μεγάλη ελπίδα τελικά; Τι θα λέγατε αν σας έλεγα ότι, το μέλλον της Ελλάδας όπως εξελίσσεται τώρα είναι λαμπρό και ότι θα έπρεπε να είμαστε ευγνώμονες με όλα αυτά που έως τώρα περνάμε;

Θα λέγατε ότι, αυτός μάλλον είναι τελείως τρελός ή κανένας “καβατζωμένος” ψηφοφόρος του Άδωνη/της Βούλτεψη/του Σταθάκη ή όποιου άλλου μνημονιακού βουλευτή θέλετε ή τελοσπάντων κάποιος υπέρ του συστήματος.

Και όμως δεν είμαι και δεν έχω καμιά σχέση με τους πολιτικούς ή με το δημόσιο, και ούτε θέλω να έχω και ούτε και αιθεροβάμων είμαι. Είμαι απλά ένας πολίτης που προσπαθεί να βρει τα λογικά του μέσα σε όλη αυτή την παραζάλη, που ισχυρίζεται ότι όλα τα παραπάνω θα αποδειχθούν τελικά ως αληθή, αλλά όχι με τον τρόπο και την έννοια που όλοι οι “καρεκλολάγνοι” βουλευτές και οι περισσότεροι σαστισμένοι πολίτες τώρα θεωρούν.

Στην Ελλάδα τα τελευταία 7 χρόνια βιώνουμε ουσιαστικά αυτό που λέμε χρεωκοπία. Και συγκεκριμένα την ελεγχόμενη χρεοκοπία, την τμηματική και σταδιακή και με δόσεις. Και η διαδικασία αυτή φυσικά είναι πάρα πολύ επώδυνη για τον λαό, εξαιρετικά ψυχοφθόρα και με πάρα πολλές άδικες απώλειες. Σε σημείο που θα μπορούσε κάποιος δικαίως να την χαρακτηρίσει και ως “το μαρτύριο της σταγόνας”.

Πολλοί συνάνθρωποι μας έχουν ήδη φτάσει στο σημείο του απολύτου μηδέν και έπεται συνέχεια. Είναι φυσικό επακόλουθο λοιπόν, ένα μέρος του πληθυσμού να αναζητά διακαώς και ενδόμυχα, μια άμεση και εξτρεμιστική λύση, ως εξιλέωση και σωτηρία. Του τύπου ενός ας πούμε, “πραξικοπήματος” ή μιας γενικότερης κατάρρευσης, απότομης άτακτης και τελειωτικής χρεοκοπίας και κτλ., ώστε να μπει επιτέλους ένα τέλος στην κατρακύλα. Η αλήθεια είναι ότι μπορώ να συναισθανθώ την μερίδα του κόσμου αυτού, καθώς αυτές οι σκέψεις έχουν περάσει και από το δικό μου το μυαλό, αλλά.
Αλλά, όσο παράλογο τώρα και να ακούγεται και όσο δύσκολα τώρα μπορεί να περνάμε, η συγκυρία αυτή της ανέχειας, της μη επανάστασης και της απόλυτης κοροϊδίας των πολιτικών, είναι και η σωτήρια μας ταυτόχρονα.

Για να μπορέσουμε όμως, έστω και λίγο να αντιληφθούμε πώς αυτό μπορεί να προκύπτει, χρειάζεται πρώτα να κάνουμε ένα βήμα πίσω από την γενικότερη παραζάλη και να δούμε την μεγαλύτερη εικόνα, η οποία παράλληλα εξελίσσεται. Πράγμα που επαναλαμβάνω γνωρίζω πολύ καλά ότι, στην πράξη είναι πολύ δύσκολο να γίνει, αν δεν έχεις να πληρώσεις το ρεύμα σου, πώς να κάνεις κάτι τέτοιο…το καταλαβαίνω.

Παρόλα αυτά όμως εάν κατορθώσουμε και βάλλουμε έστω και για λίγο παραπέρα την εκάστοτε προσωπική δυσμενή θέση και ξεχάσουμε προς στιγμήν τις ωδίνες, τα άγχη, τις αγωνίες και τις κακουχίες μας, θα αρχίσουμε να βλέπουμε ξεκάθαρα ότι, η Ελλάδα τα τελευταία χρόνια θυσιάζεται και λειτουργεί ως φρένο στο όνομα της αντιμετώπισης μιας μεγάλης και επιταχυνόμενης αρρώστιας, η οποία είναι καταρχήν παγκόσμια.

Το πραγματικό πρόβλημα δεν είναι ότι οι τράπεζες της Ελλάδας έχουν χρεοκοπήσει και απαιτούν διαρκώς ανακεφαλοποιήσεις εις βάρος του λαού, διάμεσο των πολιτικών της, ούτε ότι το χρέος της είναι μη βιώσιμο ή εάν πρέπει να κουρευτεί ή όχι.

Το πραγματικό πρόβλημα είναι ότι, μικρές χρεοκοπημένες τράπεζες έχουν εξαγοραστεί από άλλες μεγαλύτερες, οι οποίες είναι επίσης χρεωκοπημένες και χρειάζονται και αυτές διαρκή αναχρηματοδότηση και ακόμα μεγαλύτερες ανακεφαλαιοποίησεις από κάπου αλλού. Ναι μεν μια μικρή χρεοκοπημένη χώρα δανείζεται για να μπορεί να εξυπηρετήσει τους τόκους του υπερδιογκωμένου της χρέους, δανείζεται όμως δε από άλλες μεγαλύτερες χώρες οι οποίες είναι επίσης χρεωκοπημένες με χρέος κατά πολύ πιο υπερδιογκωμένο. Γιατί έτσι είναι όλα στημένα.

Είναι ένα πράγμα να καταρρεύσει οικονομικά το 1% του ΑΕΠ ενός συνόλου και άλλο το 15% και το 25%. Και είναι ένα πράγμα να χρεοκοπεί ή να είναι υπό ελεγχόμενη χρεοκοπία ή διαρκώς να αναχρηματοδοτείται μια μικρή τράπεζα σε μια μικρή χώρα και ένα τελείως διαφορετικό πράγμα να χρεοκοπεί ή διαρκώς να αναχρηματοδοτείται ένας πολυεθνικός-παγκόσμιος τραπεζικός κολοσσός σε μια μεγάλη χώρα.

Το πρόβλημα σαφέστατα λοιπόν δεν είναι ελληνικό. Ποτέ δεν ήταν. Το πρόβλημα ήταν εξαρχής και παραμένει και τώρα πρωτίστως παγκόσμιο. Και μάλιστα το παγκόσμιο πρόβλημα αυτό, όσο περνά ο καιρός γίνεται ολοένα και δυσκολότερα διαχειρίσιμο από τους ηγέτες των μεγαλύτερων χωρών και πλέον φαίνεται πολύ.

Έχει φτάσει η κατάσταση σε τέτοιο απελπιστικό σημείο που για παράδειγμα προχθές κιόλας, εκπρόσωπος του ΔΝΤ πριν το Eurogroup ακριβώς, δήλωσε χαρακτηριστικά ότι, «οι δανειστές της Ελλάδας θα πρέπει να συνεχίζουν να δανείζουν την Ελλάδα πλέον “άνευ ορίων”». Αυτό δεν έχει ειπωθεί ποτέ ξανά έως τώρα και ο νοών νοείτω.

Και αυτό είναι ένα μόνο δείγμα του ότι, το παγκόσμιο τράπεζο-οικονομικό μοντέλο, το οποίο είναι βασισμένο στην αδιάκοπη δημιουργία χρέους, είναι ένα κλικ πλέον να καταρρεύσει. Και τα πρώτα ραγίσματα-προειδοποιητικά φαινόμενα έχουν ήδη αρχίσει. Κοιτάξτε το Πουέρτο Ρίκο, την Βενεζουέλα, την Κύπρο, εμάς, την Γαλλία, το Detroit, το Los Angeles, τις λοιπές πολιτείες και την χώρα των ΗΠΑ την ίδια και όχι μόνο. Πόλεις και κράτη ανά τον κόσμο έχουν ήδη αρχίσει να καταρρέουν, για να μην αναφερθώ εκτενώς στα πολεμικά φαινόμενα όσο περνάει ο καιρός πληθαίνουν και εντείνονται.

Το χειρότερο βέβαια όλων είναι ότι, οι ΗΠΑ στο σύνολό της ως οικονομία είναι μια απέραντη χρεωκοπημένη χώρα εδώ και πολύ καιρό τώρα. Και ο μόνος λόγος που ακόμα όλοι μας συνεχίζουμε να υπάρχουμε και ακόμα γνωρίζουμε τον κόσμο όπως τον ξέρουμε σήμερα, είναι επειδή η ΗΠΑ έχει ένα δημόσιο χρέος το οποίο εκτοξεύθηκε τα τελευταία 7 χρόνια στα 20 τρις και ανεβαίνει πλέον γεωμετρικά. Για κανέναν άλλο λόγο.

Όταν προσδοκά λοιπόν κάποιος την κατάρρευση, οφείλει να αντιληφθεί καταρχήν τις πραγματικές διαστάσεις και επιπτώσεις του τι πραγματικά εύχεται. Να γνωρίζει επίσης ότι, όταν ο τραπεζικό-χρηματοπιστωτικός “καρσιλαμάς” αρχίσει, δεν θα πρόκειται ουσιαστικά περί αλλεπάλληλων καταρρεύσεων, αλλά περί αλλεπάλληλων νομοτελειακών διορθωτικών πράξεων της πραγματικής αγοράς και εξορθολογισμού όλων των τιμών και αξιών σε όλο τον κόσμο. Όταν π.χ. μια επιχείρηση δεν έχει δουλειά και χρήματα, απολύει κόσμο και κλείνει, είναι τόσο απλό.
Στην πραγματικότητα βέβαια η διόρθωση αυτή, θα εκδηλωθεί και θα την βιώσουμε όλοι ως την “ΜΑΝΑ” όλων των καταρρεύσεων, λόγω της άρρηκτης πλέον διασύνδεσης όλων των τραπεζών παγκοσμίως και των απίστευτων διαστρεβλώσεων που παράφυση έχουν γιγαντωθεί τόσο εκτεταμένα σε όλο το φάσμα της ζωής των λαών της Γής.
Kαι συγκεκριμένα, λόγω της εφαρμοσμένης τραπεζικής τακτικής που λέγεται “fractural reserve banking system”. Το τραπεζικό σύστημα, δεν έχει και ποτέ δεν είχε, καμία μα καμία άλλη εναλλακτική λύση, από το να θρέφεται διανέμοντας αέναα και στο διηνεκές τον θάνατο ουσιαστικά, μέσω του εντόκου χρέους απανταχού της υφηλίου.

Με άλλα λόγια και οι ίδιες οι τράπεζες να αποφάσιζαν τώρα να σταματήσουν την θανατηφόρα αυτή τακτική, δεν θα μπορούσαν διότι θα επιβίωναν ακαριαίως. Έτσι ήταν προγραμματισμένες εξ’ αρχής να λειτουργούν. Είναι δηλαδή, η φύση του τέρατος έτσι!

Είναι όμως έτσι μαθηματική και ιστορική η ΒΕΒΑΙΟΤΗΤΑ, ότι στο εγγύς μέλλον θα εξελιχθεί (για εμένα έχει ήδη αρχίσει) μια αλληλουχία γεγονότων, όπου ακόμα και η παραμικρότερη παραμόρφωση/ διαστροφή η οποία έχει προκληθεί από το σύστημα αυτό στην πραγματική οικονομία και ηθική, θα διορθωθεί και θα οι αξίες των πάντων θα επανέλθουν στην πραγματικά τους αξία. Η αρχή έγινε το 2008 και αναμένεται και η “φυσική” συνέχεια αυτής της νέας τάξης πραγμάτων.

Το παγκόσμιο χρέος λοιπόν και όχι το ελληνικό, δεν είναι πλέον διαχειρίσιμο και αυτό το γνωρίζουν όλοι. Και πρώτα από όλα οι πολιτικοί. Για αυτό και ακριβώς το μοναδικό πράγμα που τους έχει απομείνει να κάνουν, είναι ακόμα μεγαλύτερες πολιτικές κωλοτούμπες, εφευρίσκοντας ακόμα πιο τερατώδη ψέματα, με ακόμα πιο περίτεχνους- στυγνούς τρόπους, μήπως και επιβραδύνουν για λίγο ακόμα την κατιούσα, μπας και ικανοποιηθεί για λίγο μόνο ακόμα η “καρεκλολαγνεία” τους.

Το μόνο που τους απομένει να κάνουν είναι να επιβραδύνουν όσο γίνεται, την επιταχυνόμενη κατρακύλα της επερχόμενης χιονοστιβάδας , με μέγα πλέον υπερδανεισμό, μέγα-υπερφορολόγηση και με ακόμα πιο τερατώδη ψέματα και προπαγάνδες αποσιώπησης και αποπροσανατολισμού των μαζών. Όσο τσουλάει όμως προς τα κάτω η χιονόμπαλα τόσο παραπάνω αθροίζεται βάρος και σε λίγο κανένα φρένο και καμία τέρα-φορολόγηση δεν θα πιάνει. Γι’ αυτό τονίζω ότι, εδώ που έχουμε φτάσει δεν υπάρχει πλέον γυρισμός.

Πιστέψτε με, εάν η κατάσταση μπορούσε να διορθωθεί από το 2008 έως τώρα, θα είχε ήδη διορθωθεί. Αλλά η κατάσταση δεν μπορoύσε να διορθωθεί. Γι’ αυτό και δεν διορθώθηκε ούτε οικονομικά, ούτε πολιτικά, ούτε με αλήθειες ούτε και με ψέματα.

Με άλλα λόγια, οι πολιτικοί μπορούν όσο θέλουν πλέον να παραμυθιάζουν, αφήστε τους να συνεχίσουν. Δεν υπάρχει κανένας λόγος πλέον καμίας αντίστασης, διότι ο χρόνος έχει στενέψει πάρα πολύ για αυτούς και είναι ήδη αυτό-καταδικασμένοι και αυτό-στριμωγμένοι στην γωνία που οι ίδιοι εντολοδόχοι τους προετοιμάζουν τόσο καιρό, άθελα ή ηθελημένα.

Γενικότερα μιλώντας, το μεγαλύτερο πρόβλημα δεν είναι ότι οι φούσκες έσκασαν και ότι η κρίση εκδηλώθηκε και χρειάστηκε υπερδανεισμός, υπερφορολόγηση, ανακεφαλοποιήσεις, πολιτικές κωλοτούμπες, ψέματα και κτλ. Το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι ότι τόσα χρόνια, επετράπη να φουσκώσουν τόσο πολύ οι φούσκες, ώστε να φτάσουν στο σημείο να σκάσουν. Το ότι θα σκάσουν όλες τους και μοιραία θα χρεοκοπήσουν πόλεις-κράτη-ενώσεις, θα είναι ναι μεν μια πολύ επώδυνη διαδικασία αλλά θα είναι και η απαρχή της λύσης των προβλημάτων δε.

Όταν λοιπόν οι χρεωκοπίες αρχίσουν, δεν θα είναι ελεγχόμενες, αλλά άτακτες με όλη την έννοια της λέξης και θα επηρεαστούμε και εμείς φυσικά ακόμα περισσότερο. Αλλά εμείς τότε θα φτάσουμε σε εκείνο το σημείο έχοντας ήδη στην καμπούρα μας μια πολυετή διαδικασία ελεγχόμενης χρεοκοπίας, η οποία τότε όλως παραδόξως και για πρώτη φορά θα αρχίζει και να λειτουργεί υπέρ μας.

Καθώς για εμάς τότε η κατάσταση ναι μεν θα ακόμα πιο επώδυνη, αλλά κατά πολύ ευκολότερα “χωνέψιμη” δε και σε ατομικό και σε εθνικό επίπεδο. Εκείνος ο “πάτος” δηλαδή θα είναι ευκολότερα διαχειρίσιμος από εμάς εν συγκρίσει με αυτό των υπολοίπων και νυν “δυναστών” μας.

Είναι ένα πράγμα να σου ρίξουν ξαφνικά παγωμένο νερό στα μούτρα και ένα άλλο να είσαι ήδη μέχρι τον λαιμό βρεγμένος με παγωμένο νερό. Η δύσκολή και ανηφορική πορεία που έως τώρα διανύει η Ελλάδα, θα αποδειχθεί τότε ακριβώς και ως σωτήρια.

Καθώς μέχρι τότε πολλοί Έλληνες θα έχουνε ήδη μάθει να ζούνε με τα λίγα, με ελλείψεις με πολλούς περιορισμούς, ακόμα και με το τίποτα. Πολλοί επίσης θα έχουν ήδη στραφεί στις παλιές καλές, παραδοσιακές μεθόδους επιβίωσης -ανάπτυξης με το ζόρι. Πολλοί επίσης θα έχουν ήδη βάλει μυαλό σε πολλά πράγματα και οι νοοτροπίες πολλών θα έχουν ήδη αλλάξει προς το σωστό και το ορθό.

Το αναγκαστικά δύσκολο και ψυχοφθόρο τώρα δηλαδή, θα αποτρέψει το πλήρως απελπιστικό μετά. Η πτώση μας τότε θα είναι κατά πολύ μικρότερη λόγω του πρότερου ανηφορικού βίου-Γολγοθά, σε σχέση την απότομη κατακρήμνιση των υπολοίπων.

Είναι ευλογημένες λοιπόν με αυτή την έννοια οι ημέρες που σήμερα περνάμε και αυτές που ακόμα λίγο θα περάσουμε. Μας κάνουν χάρη εν αγνοία τους που μας δυσκολεύουν τώρα για όλους τους δικούς τους σάπιους λόγους, γιατί θα ωφεληθούμε κατά πολύ τελικά, όταν νομοτελειακά τα πάντα αρχίσουν να αυτό-επιδιορθώνονται. Έτσι πρέπει να όλοι μας να αρχίσουμε να σκεφτόμαστε εάν θέλουμε να επιβιώσουμε και να την “παλέψουμε”.

Από εκείνο το σημείο και μετά, η Ελλάδα ως ήδη πιο σκληραγωγημένη χώρα, θα είναι και η πιο δυνατή εν συγκρίσει. Όταν για εμάς θα αρχίζει η ανάκαμψη από όλες τις απόψεις, τότε θα βυθίζονται στην κατάθλιψη της κατάντια τους οι υπόλοιποι. Τότε είναι ακριβώς, που και οι δανειστές θα μας αφήσουν επιτέλους ήσυχους και θα διαγραφούν τα πάντα, καθώς τότε θα χρειάζονται να παλέψουν οι δανειστές για ιδία επιβίωση. Όταν οι άλλοι θα πτωχαίνουν, τότε εμείς θα αναπτυσσόμαστε, εκμεταλλευόμενοι την πλούσια και ευλογημένη γη και θέση μας.

Και κάπου στο ενδιάμεσο αυτής διαδικασίας θα έχει ήδη αναδυθεί νομοτελειακά και “εκ του λαού” και ο καλύτερος ηγέτης της σύγχρονης ιστορίας μας! Και κάπου εκεί επίσης, όλοι οι ομογενείς Έλληνες και όλα τα νέα τα παιδιά που πρόσφατα έφυγαν μετανάστες για ένα καλύτερο μέλλον, θα επιστρέψουν πίσω διότι όλοι τότε θα πουν “καλύτερα ένα μικρό, σίγουρο και έντιμο κομμάτι ψωμί στην Ελλάδα, παρά ένα καρβέλι χάους και ανασφάλειας στο εξωτερικό”
Μας κάνει χάρη λοιπόν ο καλός Θεός τόσο καιρό και δεν το αντιλαμβανόμαστε. Και δεν θα κάνει καμία χάρη στους Ευρωπαίους και στους Αμερικάνους δυνάστες όλου του κόσμου. Επιτρέπει τώρα να διαπαιδαγωγηθούμε για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα με το να μας αφήνει να κοιμηθούμε όλοι για λίγο όπως στρώναμε τόσα χρόνια, ώστε να μάθουμε από τα άπειρα μας λάθη. Ενώ σε άλλους περίοδος χάριτος δεν θα υπάρξει, η Νέμεσις θα έρθει απότομα.

Σ’ εμάς επιτρέπει την ελεγχόμενη χρεοκοπία και αλλού θα επιτρέψει την από παντού και από το πουθενά κατάρρευση των πάντων, στα έως τότε απερίσκεπτα, υπεροπτικά, εφησυχασμένα και λιγότερο προετοιμασμένα μυαλά των ευρωπαϊκών λαών και όχι μόνο.

Θα μας κάνει χάρη επίσης ο Θεός που δεν θα εμπλακούμε στον πόλεμο που έρχεται. Όλες μα όλες οι οικονομικές κρίσεις στην ιστορία της ανθρωπότητας, λύθηκαν με δύο τρόπους ταυτόχρονα. Με υπερπληθωρισμό του νομίσματος και με ένα ή επαναλαμβανόμενα πολεμικά φαινόμενα. Έτσι θα γίνει και τώρα. Θα μας κάνει χάρη λοιπόν ο Θεός, που όταν ο γενικευμένος πόλεμος θα κτυπήσει νομοτελειακά και την δικιά μας πόρτα, δεν θα μπορούμε εκ των πραγμάτων να λάβουμε ενεργά μέρος σε αυτόν, λόγω της απόλυτης έως τότε αδυναμίας συμμετοχής της Ελλάδας σε οποιαδήποτε στρατιωτική επιχείρηση, πόσο μάλλον σε πόλεμο.

Το μόνο που θα μπορεί τότε η Ελλάδα να κάνει, είναι να γίνει κέντρο διερχομένων ξένων στρατιωτικών δυνάμεων σαν καλό προτεκτοράτο αυτών που έχει ήδη γίνει. Και από κέντρο διερχομένων, θα μεταμορφωθούμε μεταπολεμικά σε σταυροδρόμι ανάπτυξης, καθώς ο πόλεμος σε συνδυασμό με όλα τα προαναφερθέντα, θα εξασθενήσει περαιτέρω και τελειωτικά όλες τις ύπερδυνάμεις οι οποίες αναγκαστικά θα εμπλακούν.

Όσο πιο γρήγορα λοιπόν ο Έλληνας αντιληφθεί την περίοδο αυτή, ως περίοδο χάριτος-διαπαιδαγώγησης και την εκμεταλλευτεί προς όφελος του, όσο πιο γρήγορα δηλαδή ταπεινώσει τον εγωισμό του, αποτάξει τον παλιό κακομαθημένο εαυτό του και γυρίζει στον παλιό και ορθόδοξο τρόπο ζωής, της ευσέβειας, της αλληλεγγύης, τους ανθρωπισμού, του λίγα και καλά, του εμείς και της αυτονομίας και αφήσει τους πολιτικούς στο ενδιάμεσο να κόπτωντε με τα “άλαλα και τα μπάλαλα” τους, τόσο γρηγορότερα θα αναταχθεί το έθνος στο σύνολο του.

Εμείς τώρα λοιπόν υποφέρουμε ολοένα και περισσότερο αλλά οι άλλοι θα υποφέρουν μια και καλή. Μας είπαν τεμπέληδες, μας είπαν άχρηστους, χαραμοφάηδες και πόσα άλλα μας είπαν. Θα δούμε λοιπόν στο τέλος ποιος θα είναι αυτός που θα δώσει για ακόμα μία φορά τα φώτα του στην Ευρώπη και στον κόσμο όλο. Γελάει καλύτερα αυτός που γελάει τελευταίος.
Ποιος λαός τότε θα έχει τις περισσότερες πιθανότητες να επιβιώσει όταν όλοι θα έχουν φτάσει στο μηδέν; Και όπως λέει ο σοφός λαός “φοβούνται μωρέ τα χιόνια τα ψηλά βουνά;” Είμαστε οι βραχυπρόθεσμα αδικημένοι από όλες τις έννοιες, αλλά και οι μακροπρόθεσμα πιο τυχεροί της υπόθεσης από όλες επίσης τις έννοιες. Κάνουμε αναγκαστική αλάδωτη νηστεία τώρα για να φάμε με χρυσά κουτάλια μετά.

Όπως ακριβώς και ο Χριστός λοιπόν έτσι κι η Ελλάδα μας καταδικάστηκε εις θάνατον. “Άρον άρον σταύρωσον Αυτόν” απεφάνθησαν τα έθνη στα διεθνή δικαστήρια πριν 7 χρόνια. Και έκτοτε ανηφορίζουμε όλοι τον δικό μας Γολγοθά, κουβαλώντας δυσβάστακτο σταυρό, πληρώνοντας πολλά λάθη. Λάθη δικά μας και αλλότρια. Λάθη προσωπικά, εθνικά αλλά και οικουμενικά. Η πορεία είναι, εξαθλιωτική, ντροπιαστική και επώδυνη. Έχοντας φορέσει το ακάνθινο στεφάνι των μνημονίων, δεν έχουν σταματήσει στιγμή να μας φτύνουν, να μας λοιδορούν και να μας μαστιγώνουν χωρίς κανένα οίκτο. Όπως ακριβώς έκαναν και στον Χριστό.

2016 εν τέλει και εντός ολίγου φτάνουμε στο πιο ανηφορικό σημείο του όρους, στο ακόμα πιο δύσκολο κομμάτι της πορείας όπου έπεται η προδεδικασμένη Σταύρωση. Θεέ μου γιατί με εγκατέλειψες είπε τότε ακόμα και ο ίδιος ο Υιός του Θεού, έτσι και εμείς τώρα.

Πώς όμως θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά; Πώς αλλιώς θα μπορούσε να ξεριζωθεί το τόσο καλά ριζωμένο κακό, που εμείς οι ίδιοι επιτρέψαμε υπό την ανοχή μας; Πώς θα ανορθωθεί ξανά η Ελλάδα αν πρώτα δεν πτωχεύσει; Πώς αλλιώς θα αποβληθεί από τον Έλληνα το υπερτροφικό εγώ, αν πρώτα δεν συντριβεί, πονέσει, πεινάσει και εξαθλιωθεί; Είναι επώδυνο μεν αλλά λυτρωτικό δε.

Μην προτρέξεις όμως αναγνώστη στην κατάθλιψη με όλα τα παραπάνω. Δεν είναι καταστροφολογικά τα νέα, είναι καθαγιαστικά και πραγματικά ελπιδοφορά, διότι ακολουθεί συντόμως η Ανάσταση.

Όπως καταδικαστήκαμε εις θάνατος έτσι καταδικαστήκαμε και σε Ανάσταση. Είναι 1000% σίγουρη η Ανάσταση του έθνους μας. Μόνο που στην δική μας περίπτωση δεν θα πρόκειται για θαύμα διότι θεοί δεν είμαστε, αλλά σαν την φυσική πορεία των πραγμάτων, κατόπιν Θεϊκής παρέμβασης.

Όλοι προδότες του έθνους θα αυτοκαταστραφούν και θα αναλάβουν τα ηνία της χώρας μας οι σωστοί και άριστοι. Αν ένα πράγμα δεν σταμάτησε ποτέ να παράγει η Ελλάδα ανά τους αιώνας των αιώνων, ήταν πολύ ταλαντούχα μυαλά και πολύ ταλαντούχους προδότες. Πάντα πέφταμε έξω από τους δεύτερους και πάντα ξανασηκωνόμασταν από τους πρώτους. ¨Έχουμε όλα τα απαραίτητα υλικά της Ανάστασης δίπλα μας, κάτω και πάνω από τα πόδια μας.

Ας Τον ακολουθήσουμε λοιπόν υπομονετικά όλοι μας ταπεινά, με συντριβή και συναίσθηση, ας ανέβουμε μαζί Του τη μαρτυρική πορεία μέχρι τέλους και ας σταυρωθεί τώρα σε όλους μας ο μικρός ή Ιούδας πού ζει μέσα μας.
Να θυμάστε ότι είναι ευλογημένες και κατά παραχώρηση από τον Θεό, οι δύσκολες μέρες οι οποίες όλοι τώρα περνάμε. Μια μπόρα είναι όμως και θα περάσει. Η ζωή θα συνεχιστεί. Μην δίνεται άλλο σημασία στους πολιτικούς, ούτε σε αυτά που λένε, ούτε σε αυτά που κάνουν και υπογράφουν. Θα τους προλάβει αυτό που οι ίδιοι φοβούνται. Υπομονή και πίστη θέλει και τίποτα παραπάνω, γιατί θα αποδειχθεί σε λίγο καιρό ότι, όλα έγιναν και εξελίχθηκαν τελικά προς το καλύτερο μέλλον των παιδιών μας!

Όλοι μας παρακαλάμε τον Τριαδικό Θεό και την υπεραγία Θεοτόκο να βάλουν το χέρι τους, μα ο Χριστός και η υπεραγία Θεοτόκος το έχουν ήδη βάλει εδώ και πολύ καιρό τώρα! Αγαπάτε και βοηθάτε λοιπόν αλλήλους όσο μπορείτε, γιατί υπάρχει μεγάλη τελικά ελπίδα και το μέλλον της Ελλάδας προμηνύεται μεγαλειώδες.

Και όπως έχει αναφέρει και ο Αγ. Παίσιος «Έρχεται ο Σατανάς και σπάει όλα τα πλακάκια, έρχεται μετά και ο Θεός και φτιάχνει το ομορφότερο μωσαϊκό» Και όπως επίσης είπε ένας άγιος άνθρωπος του Θεού «Αν πεθάνεις, πριν πεθάνεις, δεν θα πεθάνεις, όταν πεθάνεις»

Αμήν Αμήν Αμήν
Β. Παπαδόπουλος.

yiorgosthalassis