Είναι αλήθεια ότι η ελευθερία είναι η πλέον αφηρημένη έννοια, αλλά επειδή είσαι αφηρημένος δέν τό κατάλαβες. Σού τό έκρυψα διότι δέν είχε νόημα νά σέ ειδοποιήσω, εκτός εάν ήσουν στήν τρομακτική εκείνη κατάσταση που προξενεί αφύπνιση… Μέρος 1

Είναι αλήθεια ότι η ελευθερία είναι η πλέον αφηρημένη έννοια, αλλά επειδή είσαι αφηρημένος δέν τό κατάλαβες. Σού τό έκρυψα διότι δέν είχε νόημα νά σέ ειδοποιήσω, εκτός εάν ήσουν στήν τρομακτική εκείνη κατάσταση που προξενεί αφύπνιση… Μέρος 1

Βεβαίως δέν προξενεί σ’ όλους αφύπνιση η τρομακτική κατάσταση είτε τό συνειδητοποιούν είτε όχι ότι διανύουν τρομακτική κατάσταση. Είς αμφότερες περιπτώσεις η κλινική απάντηση είναι επειδή είναι ήδη αργά γι’ αυτούς διότι είναι σέ μή προσπεράσιμον βαθμόν αποκτηνωμένοι καί αποχαυνωμένοι. Όταν περάσεις τόν τοίχον τής ηθικής καί τής ευφυίας τότε είσαι αντιμέτωπος μέ τήν ασυνείδητη ανηθικότητα καί τήν ασυνείδητη σχιζοφρένεια καί αυτό είναι ένας εθισμός που δέν έχει επιστροφή. Έχεις χάσεις πιά τήν συνειδητότητα σού επειδή προηγουμένως έχεις απαρνηθεί ασυνείδητα ή συνειδητά τήν ανθρωπιά αντάμα μέ τήν ευφυία….

Τά μέσα μαζικής εξαπάτησης καί εξάρτησης έχουν γεμίσει πιά τόσους πολλούς ειδικούς που σ’ έχουν παρασύρει στό κρεμνό τού παντελώς ανιδείκευτου νά αυτοδιαχειριστείς τό πραγματικό βαθύ είναι σού…

Νά δώσω έναν παράδειγμα. Πράος άνθρωπος είναι αυτός που μέ τήν πραγματιστική αντίληψη τού συνειδητοποιεί ότι η ελευθερία είναι αφηρημένη έννοια… Ό καθένας μπορεί νά ορίσει καί απορίσει τό τί είναι στήν πραγματικότητα ελευθερία καί τί δέν είναι. Αλλά η ίδια η πραγματικότητα αμφισβητείται καί αναθεωρείται. Τό εάν η πραγματικότητα είναι η αλήθεια ή όλη η αλήθεια είναι έναν ερώτημα που αιωρείται έκτοτες καί στίς ημέρες μάς έχει πάρει τρομακτικές προεκτάσεις καί δεδαλώδεις συγχύσεις… Ένας ψυχιστής λόγου χάριν θέτει θεμελιώδη ζητήματα γιά τό τί πράγματι ή καί τώ όντι είναι ελευθερία πολύ διαφορετικά απ’ ό,τι θέτει ένας σαρκιστής…

Η ελευθερία δέν είναι ένας δρόμος που μπορείς νά έχεις τήν διεύθυνση καί νά ακολουθήσεις, αλλά κάθε δρόμος που σημαίνει κανένας συγκεκριμένος δρόμος… Αυτόν τό χάος, αβεβαιότητα, άγνοια, επιβεβαιώνει τήν αφηρημάδα τής έννοιας ελευθερία καί τήν αφηρημάδα όποιου έχει τήν εντύπωση ότι εύρηκε τήν ελευθερία… Πολλοί νομίζουν ότι ελευθερία είναι η δυνατότητα τής απόλαυσης, άλλοι νομίζουν ότι είναι η αποφυγή καί η μή εξάρτηση από τίς απολαύσεις; Σέ κάθε ομάδα από τίς δύο υπάρχουν ισχυρά πειστήρια καί ισχυρά απορριπτικά στοιχεία ότι δέν ισχύει…

Θά λέγαμε ότι ελευθερία είναι ό,τι νομίζεις ότι είναι ελευθερία; Ή σέ κάνει ελεύθερον αυτόν που επιλέγεις επειδή ακριβώς νομίζεις ότι σέ κάνει ελεύθερον; Η απάντηση είναι ότι δέν ξέρουμε, διότι αυτόν που νομίζουμε δέν σημαίνει ότι αυτόν τό ίδιον είναι η πραγματικότητα καί η αλήθεια…

Στά πρωτόκολλα τής «σιών» γίνεται λόγος γιά τήν ελευθερία καί μέ ειρωνεία δηλώνουν ότι οί ίδιοι ορίζουν τήν ελευθερία όπως συμφέρει σ’ «αυτούς»: «ελευθερία είναι ό,τι επιτρέπει ό νόμος»…

Αυτό είναι που θέλουν νά σού επιβάλουν μέ αυτήν τήν παλινδρομική καί λαβυρινθώδη πίεση τού κορωνοϊού καί τών εξελεγκτικών υπερδικτατορικών επιβολών «τούς» μέ τέτοιον τρόπον τινάν κάθε φορά ώστε νά φαντάζει φυσιολογική ή ότι συμβαδίζει μέ τό φυσιολογικόν… Εάν σέ κάνουν νά παραδεχθείς συνειδητά ή ασυνείδητα ότι ελευθερία είναι ό,τι ορίζει ό νόμος τότε σέ έχουν διαλύσει διαπαντός, διότι ό νόμος θά αλλάζει τήν ελευθερία κατά τό δοκούν καί όταν τήν εξαφανίζει ή αφού τήν εξαφανίσει άπαξ διαπαντός εσύ ό εξαρτώμενος θά τό εκλαμβάνεις γιά ελευθερία. Είναι αυτό που θά νομίζεις καί θά σέ κάνει ελεύθερον! Μά επειδή τό νομίζεις θά είσαι στ’ αλήθεια ελεύθερος;… Μπορεί νά αποφασίσεις νά μήν σ’ εγνοιάζει αλλά άν αποφασίσεις αυτόν προαποφασίζεις νά μήν είσαι ελεύθερος αλλά έναν υποχείριον τών προθέσεων «τούς» σέ πάσα συγκλονιστική φρικτή συντρομακτική προέκταση τών καύλων «τούς»…

Μία έννοια γιά τήν λέξη αφηρημένος που μέ βεβαιότητα γνωρίζω ότι η συντριπτική πλειοψηφία τού παγκόσμιου πληθυσμού δέν είχε ποτέ ή έχει ξεχάσει τήν κυριολεκτική εννοιολογία, είναι ότι δέν μπορείς νά συγκεντρωθείς επειδή είσαι προσηλωμένος σέ κάτι απροσδιόριστο ή ανέντιμο που εσύ νομίζεις ότι σού είναι κατανοητόν… Μέ τήν έννοια ανέντιμο συνεπάγω τήν έννοια σκοτεινό, άγνωστο, συνωμοτικό, βρώμικο, δόλιο, ύπουλο, κακόβουλο καί Προκακόβουλο… Η ανθρωπότητα μέ πάσα πιθανότητα είναι αποσβολημένη, υπνωτισμένη, χαντακωμένη επειδή μέ τήν γενική καθημερινή νομοθετική εκπαίδευση γίνεται καί κρατάται αφηρημένη…

Ό άνθρωπος που δέν μπορεί ν’ αμφισβητήσει καί δέν μπορεί νά αμφισβητήσει ταυτόχρονα τήν αμφισβήτηση τού δέν έχει ακουμπήσει κάν τό κατώφλι από τά σκαλιά τής Ελευθερίας!… Από τήν στιγμή που δέν αμφισβητείς είσαι υποχείριον τής σκέψης καί τής πρόθεσης άλλων ή τής ιδικής σού… Η Ελευθερία μπορεί νά προσεγγιστεί ελαχίστως καί στόν βαθμόν αυτόν από τήν ανεξαρτητοποίηση από κάθ’ επηρεασμό μέ έντιμα μέσα… Ένας εκπαιδευμένος ανέντιμος δέν μπορεί νά προσεγγίσει ούτε καθ’ όραν τήν Ελευθερία επειδή είναι ομματοφιμωμένος από τήν ατιμία τού οίου συμφέροντος τού… ή τήν ατιμία τής μή αμφισβήτησης αυτού που εμπιστεύεται περισσότερον στήν ζωή τού… Υπάρχει μόνον μία περίπτωση νά προσπεράσεις τήν ελευθερία χωρίς νά χρειαστεί νά τήν διανύσεις γιά νά τήν μάθεις καί είναι αυτή τής Αλήθειας!.. Αυτός που έφτασε στήν Αλήθεια δέν χρειάζεται νά φτάσει στήν ελευθερία διότι σ’ αυτήν τήν περίπτωση δέν χρειάζεται νά πάει ψηλότερα αλλά νά κατεβεί έκ νέου χαμηλότερα καί μάλιστα βίαια, μαντέψετε εάν είσαστε ευφυγείς τό γιατί!…

Γιατί έκρυψα, ενδεχομένως καί άλλοι ότι η ελευθερία είναι αφηρημένη; Διότι από τήν στιγμή που φανερώσεις σ’ εάν αισιόδοξον τυφλόν ότι υπάρχει τρόπος νά αποκτήσει φώς, ότι δέν υπάρχει φώς, πρίν τήν αλήθεια, δέν πρόκειται νά δεχθεί τίς νουθεσίες, τίς γνώσεις καί τίς αγάπες που θά τού προσφέρεις ώς δωρεάν αγάπης αμοιβήν πρός τήν αλήθεια… Αυτόν που κάνει τόν τυφλόν τυφλόν είναι ότι πιστεύει πώς Ελευθερία είναι η ελευθερία καί όχι η Αλήθεια… Αυτό που μπορεί νά τόν κάνει νά ξυπνήσει είναι η συντριβή τής πεποίθησης αυτής μέσα τού. Η ματαιοδοξία τού τυφλού γιά φωτεινή ελευθερία πρέπει ν’ αντικατασταθεί μέ τήν ταπεινή φλογερή επιθυμία γιά Αλήθεια, διότι η Αλήθεια δέν ορίζεται από κανέναν νόμο, έκτακτη ή ενδελεχής ανάγκη, άνθρωπο, κτισμένο όν…

Τότε είναι που ό άνθρωπος θά καταλάβει ότι θά χάσει τήν ελευθερία τού, όταν αυτή θά είναι ορισμένη από άλλους… έστω καί άν είναι υπέροχη!… Όταν αυτόν που είσαι ορίζεται από άλλους καί δή από συνανθρώπους σού που θέλουν νά σ’ ελέγχουν, από ανθρώπινα ή πνευματικά όντα μέ προκακόβουλη πρόθεση, τότε καταλάβει ότι χρησιμοποιείται. Όποιος χρησιμοποιείται καί δέν τό αντιλαμβάνεται έστω καί άν χρησιμοποιείται μέ τέτοιον τρόπον ώστε νά περνάει ωραία, τόν κάνει μή ελεύθερον… Τό αντίστροφον τής ελευθερίας δέν είναι η δυστυχία αλλά τό νά είσαι τό κορόϊδον που κάνει εκείνα που τόν θέλει νά κάνει εκείνος που τόν κοροϊδεύει… Νά γιατί όταν μάθεις τήν αλήθεια ότι εξευτελίζεσαι εξαφανίζεται πάσα ψευδαίσθηση ελευθερίας…

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΔΙΑΣ