ΕΙΝΑΙ ΑΛΗΘΕΙΑ ΟΤΙ ΕΒΓΑΛΕ ΤΟΝ ΣΤΑΥΡΟ ΕΝΕΚΑ ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΩΝ «ΠΡΟΣΦΥΓΩΝ»;;;

Όποιος με ομολογήσει, θα τον ομολογήσω κ’ εγώ μπροστά στον ουράνιο Πατέρα (βλ. Ματθ. 10,32)

και καλήν απολογία επί του Φοβερού Βήματος του Χριστού όλοι !

Ποιες είναι οι ιστορικές ρίζες του σταυρού του Χριστιανικού κόσμου;

images«Διάφορα αντικείμενα, στα οποία υπάρχουν σταυροί με ποικιλία σχημάτων και τα οποία τοποθετούνται χρονικά σε περιόδους πολύ αρχαιότερες από τη Χριστιανική εποχή, έχουν ανακαλυφτεί σχεδόν σε κάθε τμήμα του αρχαίου κόσμου. Η Ινδία, η Συρία, η Περσία και η Αίγυπτος έχουν δώσει αναρίθμητα τέτοια δείγματα . . . Η χρήση του σταυρού ως θρησκευτικού συμβόλου στους προχριστιανικούς χρόνους και μεταξύ των μη Χριστιανικών λαών μπορεί κατά πάσα πιθανότητα να θεωρηθεί σχεδόν παγκόσμιο φαινόμενο και σε πάρα πολλές περιπτώσεις είχε σχέση με κάποια μορφή λατρείας της φύσης».—Εγκυκλοπαίδεια Μπριτάνικα ([Encyclopædia Britannica] 1946), Τόμ. 6, σ. 753.

«Το σχήμα του [σταυρού με τα δύο διασταυρούμενα δοκάρια] είχε την προέλευσή του στην αρχαία Χαλδαία και χρησιμοποιούνταν ως σύμβολο του θεού Ταμμούζ (είχε το σχήμα του μυστικιστικού Ταυ, του αρχικού γράμματος του ονόματός του) σε αυτήν και σε γειτονικές χώρες, περιλαμβανομένης και της Αιγύπτου. Μέχρι τα μέσα του 3ου αιώνα μ.Χ. οι εκκλησίες είτε είχαν εγκαταλείψει ορισμένα δόγματα της Χριστιανικής πίστης είτε τα είχαν παραποιήσει. Για να αυξηθεί το γόητρο του αποστατικού εκκλησιαστικού συστήματος, έγιναν δεκτοί στις εκκλησίες ειδωλολάτρες χωρίς να αναγεννηθούν μέσω πίστης και, σε μεγάλο βαθμό, τους επιτράπηκε να διατηρήσουν τα ειδωλολατρικά τους σημεία και σύμβολα. Συνεπώς το Ταυ ή Τ, στην πιο συχνή του μορφή, με το οριζόντιο τμήμα πιο χαμηλά, υιοθετήθηκε για να αντιπροσωπεύει το σταυρό του Χριστού».—Το Ερμηνευτικό Λεξικό των Λέξεων της Καινής Διαθήκης ([An Expository Dictionary of New Testament Words] Λονδίνο, 1962), Γ. Ε. Βάιν, σ. 256.

«Είναι περίεργο, και όμως αδιαμφισβήτητο γεγονός, ότι αιώνες πριν από τη γέννηση του Χριστού, και έκτοτε σε χώρες ανέπαφες από τη διδασκαλία της Εκκλησίας, ο Σταυρός έχει χρησιμοποιηθεί ως ιερό σύμβολο. . . . Οι λάτρεις του Βάκχου των Ελλήνων, του Ταμμούζ των Τυρίων, του Βηλ των Χαλδαίων και του Οντίν των Σκανδιναβών χρησιμοποιούσαν ως έμβλημα καθενός από αυτούς ένα σταυροειδές σύμβολο».—Ο Σταυρός στο Τελετουργικό, στην Αρχιτεκτονική και στην Τέχνη ([The Cross in Ritual, Architecture, and Art] Λονδίνο, 1900), Τζ. Σ. Ταϊάκ, σ. 1.

«Οι Αιγύπτιοι ιερείς καθώς και οι ιερείς-βασιλιάδες κρατούσαν στο χέρι τους το σταυρό με λαβή ή ανχ (crux ansata), συμβολίζοντας την εξουσία που είχαν ως ιερείς του θεού Ήλιου, και ο σταυρός αυτός ονομαζόταν “το Σύμβολο της Ζωής”».—Η Λατρεία των Νεκρών ([The Worship of the Dead] Λονδίνο, 1904), Τζ. Γκαρνιέ, σ. 226.

«Διάφορες παραστάσεις σταυρών βρίσκονται παντού σε αιγυπτιακά μνημεία και τάφους, και θεωρούνται από πολλούς ειδικούς ως σύμβολα είτε του φαλλού [ομοίωμα ανδρικού γεννητικού οργάνου] είτε της συνουσίας. . . . Στους αιγυπτιακούς τάφους ο σταυρός με λαβή ή ανχ [crux ansata, σταυρός με έναν κύκλο ή λαβή στην κορυφή] βρίσκεται πλάι πλάι με τον φαλλό».—Σύντομη Ιστορία της Λατρείας του Σεξ ([A Short History of Sex-Worship] Λονδίνο, 1940), Χ. Κάτνερ, σ. 16, 17.

«Αυτοί οι σταυροί χρησιμοποιούνταν ως σύμβολα του βαβυλωνιακού θεού του ήλιου, [Βλέπε βιβλίο], και εμφανίζονται για πρώτη φορά σε ένα νόμισμα του Ιουλίου Καίσαρα (100-44 π.Χ.) και μετά σε ένα νόμισμα που κόπηκε από το διάδοχο του Καίσαρα (τον Αύγουστο), το 20 π.Χ. Στα νομίσματα του Κωνσταντίνου, το πιο συνηθισμένο σύμβολο είναι το [Βλέπε βιβλίο]· χρησιμοποιείται όμως και το ίδιο σύμβολο δίχως τον περιβάλλοντα κύκλο, και με τους τέσσερις βραχίονες ισοσκελείς κάθετα και οριζόντια· και αυτό ήταν το σύμβολο το οποίο λατρευόταν με ιδιαίτερη ευλάβεια ως ο “Ηλιακός Τροχός”. Πρέπει να πούμε ότι ο Κωνσταντίνος ήταν λάτρης του θεού του ήλιου, και έγινε μέλος της “Εκκλησίας” περίπου 25 χρόνια αφότου είδε, όπως λέει ο θρύλος, έναν τέτοιον σταυρό στον ουρανό».—Δε Κομπάνιον Μπάιμπλ (The Companion Bible), Παράρτημα Αρ. 162……Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΣΤΟ ΦΩΣ.