Στην ταράτσα ξαπλώναμε, την ασπρισμένη με κιλά ασβέστη για να χουν δροσιά τα δωμάτια κάτω..Δυο τρεις βαθμοί πιο χαμηλή θερμοκρασία καταφέρναμε, τίποτα παραπάνω..
Ωστόσο τις νύχτες που αντιφέγγιζε το λευκό χρώμα ήταν για μας σαν φανάρι να μην είναι όλα πίσσα σκοτάδι, όπως έλεγε η μάνα, σαν έστρωνε ένα σεντόνι κατάχαμα..Κι ύστερα με σχεδόν κομμένη την ανάσα περιμέναμε ένα σημάδι..
Πότε θα γινόταν το μεγάλο μπαμ να ανοίγανε οι ουρανοί..Μετά όλα θα ΄ταν καλύτερα..Θα ευχόμασταν αυτό που επιθυμούσε η ψυχή μας κι η αγαπημένη νεράιδα των Ευχών, της Νυχτιάς και των Άστρων θα μας έκανε το χατίρι..Κάθε χρόνο στις 31 Ιουλίου, που ανοίγανε οι Ουρανοί, αρκεί να΄χε πολλά αστέρια ο Ουρανός κι εμείς να πιστεύαμε στα θαύματα και στα…Παραμύθια..
Όλοι , όλοι ξαπλωμένοι, βυθισμένοι στις δικές τους σκέψεις..Κι όμως, εκεί λίγο πριν ή λίγο μετά τα μεσάνυχτα επιτέλους είχε πάλι συμβεί..
Ένα τεράστιο άρμα φτιαγμένο από μικρά μικρά αστέρια πέρασε μπροστά απ΄τα μάτια μας ή μπορεί και μόνο απ’ τα δικά μου..Θάμπωσα από το φως, σείστηκε ο κόσμος μου, καρφώθηκαν και άνοιξαν διάπλατα τα μάτια μου..
Πρόλαβα έκανα την ευχή μου και τότε είδα, σαν ξεμάκραινε, πως ήταν πάνω του μια γυναίκα που ΄χε ένα πελώριο ολόφωτο στέμμα στο κεφάλι της..Ένα κατάλευκο μακρύ φόρεμα φορούσε και λες και ήταν χρυσά τα μαλλιά της που ανέμιζαν στο αστροφώτιστο στερέωμα.. Μια γνώριμη “οπτασία”..
Έγειρα στο πλάι κι αποκοιμήθηκα εκεί κάτω από τον έναστρο ουρανό μ΄ ένα χαμόγελο χαραγμένο στα χείλη μου..Όνειρο να΄ταν ή αλήθεια ποιος ξέρει…; Εγώ το πίστευα κι αυτό είχε τη μεγαλύτερη σημασία…
Πρωταυγουστιά σήμερα, και όσοι έμειναν την νύχτα ξάγρυπνοι να κοιτάνε αστέρια, τα σημάδια και το άνοιγμα του ουρανού το προηγούμενο βράδυ, έριχναν άμμο μέσα στο σπίτι για να υπάρχει αφθονία και ευτυχία και σαν ξημέρωνε, οι γυναίκες καθάριζαν τα χάλκινα αγγεία τους πρωί πρωί για να τα προλάβουν μέχρι να πάνε στην εκκλησιά , να πάρουν τον αγιασμό της μέρας, του μήνα ολόκληρου , να ξεκινήσει η πρώτη νηστεία για χάρη της Παναγιάς , της μάνας όλου του κόσμου..Δυο μάνες λένε πως έχει ο άνθρωπος..
Η μια είναι εκείνη που τον γέννησε, η άλλη είναι η Παναγιά που πάντα την φέρνει στο μυαλό τις δύσκολες ώρες..Αυτή επικαλείται για βοήθεια στα μεγάλα του ζόρια..
Αυτή επικαλούμαι και εγώ τώρα..Aύγουστε καλέ μου μήνα..,
Καλή Παναγιά και #καλό #μήνα σε όλους μας..
Επιλεξτε να γινετε οι πρωτοι που θα εχετε προσβαση στην Πληροφορια του Stranger Voice
Greek
Έτσι ακριβώς φίλε μου. Ότι το έλεγα σήμερα το πρωί στα παιδιά μου. “Δύο μάνες έχουμε, Την Παναγία και τη μάνα μας γι’αυτό κι ο Χριστός μας κάνει το σωστότερο για εμάς τα αδέρφια του.