Δυτική Θράκη ένα σοβαρό εθνικό ζήτημα

Γεια σας.Σήμερα θα αναφερθούμε σχετικά με ένα καυτό ζήτημα που επηρεάζει όχι μόνο την βόρεια και βορειοανατολική Ελλάδα άλλα όλη την επικράτειά μας είναι το θέμα για την Θράκη μας ένα θέμα οπού τα τελευταία χρόνια ειδικά όχι μόνο μας έχει απασχολήσει αλλά είναι και ένα φλέγων εθνικό ζήτημα το άρθρο μας θα το χωρίσουμε σε 3 κατηγορίες.

Πρώτον αυτό γιατί οι Τούρκοι πατάνε πόδι και έχουνε τόση ελευθερία.Δευτερον το θέμα των Πομάκων και Τρίτον τι θα έπρεπε να γίνει(αν και δεν θα γίνει ποτέ κάτι δυστυχώς όπως συνηθίζεται και με άλλα θέμα σε αυτήν την χώρα.

Το Πρώτο μας λοιπόν ζήτημα είναι γιατι οι Τουρκαλάδες πάτησαν σε αυτή την περιοχή ας ξεκινήσουμε από αρκετά παλιότερα όπου δυστυχώς αυτούς τους ανθρώπους τους έχουνε ανακηρύξει και ”Εθνάρχες” είναι επί εποχή Ε.Βενιζέλου που με την συνθήκη της Λωζάνης ειδικά για την Θράκη και την ανταλλαγή πληθυσμών ήτανε ένας εφιάλτης όχι μόνο για τους Έλληνες χριστιανούς από την μικρά Ασία αλλά και για τους Έλληνες μουσουλμάνους(Πομάκους) διότι ήρθανε και άλλα περίεργα ”υποκείμενα” για τον εκτουρκισμό και της υπόλοιπης Θράκης αλλά και ανατολικής Μακεδονίας(με την βοήθεια των Βουλγάρων πάντα) μετά από την εποχή του 22′ ήρθε το 40′ όπου πρώτον η γερμανικοί κατοχή με τους Βουλγάρους σε χλωρό κλαρί δεν τους άφησαν όπως φυσικά και τους Έλληνες της περιοχής που υπήρχαν χαφιέδες,τσιφλικάδες κτλ κτλ όπου και πάλι η Ελλάδα είχε έναν σοβαρό εχθρό να αντιμετωπίσει όμως ήτανε αδύνατο και ήρθε και στο ”καπάκι” και ο εμφύλιος πόλεμος με τους επωμιζόμενους ΕΑΜοβούλγαρους κτλ κτλ να χτυπήσουν εκ νέο άλλα και εκ το έσω την περιοχή αυτή.

Και τελευταίο και τελειωτικό χτύπημα ήτανε από τις κυβερνήσεις του ’74 και έπειτα όπου δυστυχώς όλα πηγαίνανε από το κακό στο χειρότερο και ως γνωστών τώρα έχουμε να τα βάλουμε με έναν στρατό στην περιοχή της Θράκης οπού υπάρχει αυτήν την στιγμή διότι η ΜΙΤ δίνει και παίρνει(μην ξεχνάμε την απαγωγή-επίθεση πριν 2-3 χρόνια μέσα στο κέντρο των Αθηνών για το ζήτημα αυτό).

Τώρα για το δευτερον μέρος θέλω να αναφερθώ στους Πομάκους(Έλληνες μουσουλμάνους της θράκης,ανατολικης ρωυλίας,νότιας βουλγαρίας και ανατολικής θράκης αλλα και στα σκόπια)”Στην Ελλάδα ιστορικοί υποστηρίζουν ότι οι Πομάκοι είναι απόγονοι του Παιονικού φύλου των Αγριάνων. Σύμφωνα με τους Έλληνες ο αρχαίος αυτός θρακικός λαός αναμίχτηκε με ελληνικά φύλα και στη συνέχεια εκσλαβίστηκε γλωσσικά και ασπάστηκε την ισλαμική θρησκεία κατά την οθωμανική περίοδο.” ”Στην Ελλάδα, εξαιτίας της ασυνέπειας και των αντικρουόμενων πολιτικών που εφάρμοσαν οι κυβερνήσεις έναντι των Πομάκων, αλλά και λόγω του αμφιλεγόμενου καθεστώτος τους μετά την ανεξαρτησία της Βουλγαρίας από την οθωμανική κυριαρχία το 1878, υπάρχουν λίγες αξιόπιστες στατιστικές για τον πομακικό πληθυσμό.

Επιπλέον, η εκτίμησή του είναι δύσκολη, καθώς στις εθνικές απογραφές δεν καταγράφονται ως ξεχωριστή πληθυσμιακή ομάδα αλλά συνήθως συμπεριλαμβάνονται στο μουσουλμανικό πληθυσμό, παρόλο που 3.000 περίπου Πομάκοι είναι Αλεβίτες” που τους έχουμε αφήσει στο έλεος της Τουρκίας να μαθαίνουν τούρκικα αυτοί οι άνθρωποι και δεν μπορούνε να μάθουνε την γλώσσα των προγόνων τους(όπως βλέπουμε και στα παραπάνω κείμενα.Δυστηχως έχουνε εξευτελιστεί τελείως από το Ελληνικό κράτος και κατακρεούργηση με τον χειρότερο τρόπο και η ψυχές τους που είναι Ελληνική άλλα και διένεξη σωστών θέσεων περί των θρησκευτικών ζητημάτων.

Όπως ακόμα ένα παράδειγμα είναι η διακίνηση και ελευθερία του τουρκικού προξενείου στην περιοχή ώστε να αλωνίζει με τον χειρότερο τρόπο στην περιοχή αυτή και να προσπα΄θει να εκ τουρκέψει ακόμη και χριστιανούς Έλληνες πολίτες(+ των υπολοίπων)Τρίτον η η λύσεις είναι πολλές ευτυχώς και δυστυχώς για αυτούς που δεν τις κάνουν πρώτον η εκδίωξη του τούρκικου προξενείου από την Θράκη δεύτερον η εισαγωγή της πομακικής γλώσσας στα πομακοχώρια και η τουρκική να εκδιωσεί τέταρτον ειδική μέριμνα και ειδική εκπαίδευση για αυτούς τους ανθρώπους που δεν μπορούν να αφομοιώσουν σωστά την γλώσσα.Πέμπτον η περισσότεροι ασφάλεια στην περιοχή ακόμη και με στρατιωτικούς έλεγχους σε τζαμιά για τυχών ψευτομούφτηδες.Οπώς υπάρχουνε και πολλά ακόμη που μπορούμε να πούμε αλλά για ευνόητους λόγους δεν μπορούνε να αναπτυχθούνε.Ας προβληματιστούμε όμως έστω και με αυτά.