Διά νά μάθεις μία θρησκεία πρέπει νά τήν δικάσεις, διά νά τήν δικάσεις δικαίως πρέπει νά είσαι έντιμος, ευφυής, μέ γνώσεις & ίσων αποστάσεως ζυγός & δικηγόρος-[όχι απ’ αυτούς τών κοσμικών δικαστηρίων αλλά τών φιλοσοφικών καλοπροαίρετων δικαστηρίων]

Διά νά μάθεις μία θρησκεία πρέπει νά τήν δικάσεις, διά νά τήν δικάσεις δικαίως πρέπει νά είσαι έντιμος, ευφυής, μέ γνώσεις & ίσων αποστάσεως ζυγός & δικηγόρος-[όχι απ’ αυτούς τών κοσμικών δικαστηρίων αλλά τών φιλοσοφικών καλοπροαίρετων δικαστηρίων]

Ένας τύπος από τό Αυγόρου άνοιξε κάποτε έναν «αλήτικον» ξενύχτικον καφενέ μέ οινοπνευματώδη ποτά στήν Αγία Νάπα, βεβαίως τ’ άρεσε & τό κανναούριν!… Ήταν κάπως «απόμερο» μέρος. Περνούσα τακτικά απ’ εκεί καί φιλέψαμε. Καθώμασταν καλοκαιριάτικα μέ τίς ώρες καί συζητούσαμε φιλοσοφικώς μέ υπόκρουση χαμηλής μουσικής ρέγκε συνήθως & φώτων.

Μία ημέρα μού λέγει: γιά νά μάθεις μία θρησκεία, τί είναι, πρέπει νά τήν δικάσεις. Η Αγία Γραφή περνάει από τό δικαστήριο-(βλέπεις δέν λέγω ότι τό είπα εγώ διότι τό θεωρώ εντροπή έξ «εγωϊσμού» χαχαχα καί πάντοτε τό κάνω αυτό)

Έμεινα σύνξυλός από τήν ευφυία τού! Δέν γνωρίζω εάν τήν άκουσε από άλλου, δέν νομίζω.

Ό καφενές έκλεισε καί τό συνάντησα μέ τήν παρέλευση καμπόσων ετών, πήγα νά τού ανοίξω κουβέντα, αλλά συνειδητοποίησα ότι ήταν πολύ θρήσκος Χριστιανός, ενώ τότες δέν ήταν, είχε τίς αμφιβολίες τού, νέος που ψαχνόταν καί ζύγιζε. Ήταν καί νυμφευμένος, ομολογώ ότι χάρηκα!…

Εάν θέλεις νά μάθεις τήν αλήθεια από βάθρον Ανεξαρτησίας, άρχισε νά δικάζεις χωρίς νά κατηγορείς, δίκασε μέ τήν σκέψη ή μέ φίλους που δέν παρεξηγούν τήν δίκη, η οποία είναι στοϊκή καί μέ σκοπόν τήν φιλοσοφική αναζήτηση όχι τήν κατάκριση καί μέ φίλους που δέν θά επηρεασθούν από τίς καταδίκες οίας θρησκείας, διότι μπορεί νά μήν δικάσετε σωστά ή νά έχετε ελλείψεις ή νά μήν γνωρίζετε ή νά μήν συνειδητοποιείτε ή συναισθάνεστε πράγματα που μέ τήν προσπάθεια καί τήν διείσδυση θά αντιληφθείτε στό μέλλον μέ τήν σκέψη, τά βιώματα, τίς συγκρίσεις αυτών τών δύο καί τίς ευφυείς διαύγειες σύν τής εμπειρίας & τής παρατήρησης.

Πρώτον δεδομένον, ό Βούδας, ό Κούδας & ό Ιούδας δέν δικάστηκαν! Ό Ιησούς Χριστός δικάστηκε, όχι μυθολογικώς αλλά ώς υπαρκτόν πρόσωπον τής Ιστορίας μέ πληθώρα αναφορές & βεβαίως πληθώρα αμφισβητιών καί μισητών τού.

Ό μόνος ιδρυτής θρησκείας που δικάστηκε είναι Ό Ιησούς Χριστός!

Παρότι δικάστηκε καί καταδικάστηκε καί διατάχθηκε νά κουβαλήσει τόν σταυρόν τού στόν τόπο τής θανάτωσης τού καί γνώριζε ότι η λύτρωση, ώ τής ειρωνείας, από τούς κόπους τού καί τόν εξευτελιστικό κόπο μεταφοράς τού σταυρού τού, είναι ό θάνατος.

Ό Βούδας δέν δικάστηκε καί δέν δοκιμάστηκε μέ υπερεξευτελισμό καί αηδία από εκείνους που αγάπησε καί ήρθε γιά νά σώσει. Ούτε ό Μωάμεθ, ούτε κανένας άλλος έξω από τόν μύθον, ούτε κάν ό Σωκράτης, διότι ήταν στήν φυλακή καί παρότι τού είπαν νά δραπετεύσει αρνήθηκε αλλά δέν βασανίστηκε ούτε εξευτελίστηκε, απλά διατάχθηκε νά αυτοκτονήσει καί τό έπραξε.

Συνεπώς, πρίν δικάσεις έντιμα, δίκαια καί αντικειμενικά στίς πλάστιγγες τού ζυγού, πρέπει νά Συναισθανθείς τί υπέστην ό κάθε ιδρυτής θρησκείας, ώστε από τήν πίεση νά σκιρτήσει καί νά αρνηθεί ή νά μήν αρνηθεί τούς ανθρώπους καί δή τούς κακούς ανθρώπους. Ό Ιησούς Χριστός πιέστηκε τά μέγιστα, κουβαλούσε τόν σταυρόν γιά νά πάει νά σταυρωθεί-[χαχαχα] καί επάνω στόν Σταυρόν συγχώρησε καί αιτήθηκε συγχώρεση πρός αυτούς που τόν καταδίκασαν καί επισταύρωσαν από Τόν Πατέρα Τού Ιαχά!…

Δηλαδή μέ άλλα λόγια, ασπούμε, ήταν ένας ΟΥΚ που πέρασε όλα τά βασανιστήρια & δέν πρόδωσε καί έτι καλύτερον, διότι ό ήρωας μάχεται νά μήν προδώσει τούς φίλους τού, Ό Ιησούς Χριστός προσπάθησε καί κατάφερε νά μήν προδώσει καί νά αιτηθεί άφεση αμαρτιών γιά τούς εχθρούς Τού. παρόλα αυτά, δέν απάντησε στόν ληστή στά αριστερά τού καί δέν γνωρίζουμε εάν τόν συμπερίλαβε σέ εκείνους που αιτήθηκε νά συγχωρηθούν πρός Τόν Πατέρα Τού, προφανώς, διότι ό ληστής γνώριζε ότι είναι Ό Υιός Τού Θεού αλλά δέν Τόν Πίστευε ή δέν ήθελε όχι μόνον νά Τόν Πιστεύσει αλλά ειρωνευώταν τήν άθλια κατάσταση Τού παρότι αθώος. Συνάμα δέν αποκλείεται νά τόν άφησε νά κριθεί από Τόν Πατέρα, ή νά δείξει μετάνοια όταν θά συναντούσε ολίγον μετέ[πειτα στόν Άδη. Όλ’ αυτά υποθετικά αλλά όχι απαρατήρητα!…

Γιά νά δούμε ποίος είναι ποίος πρέπει νά συρθεί κουβαλώντας Σταυρόν ή νά τού δωθούν αξιώματα καί νά τά αποδεχθεί ώστε νά φανεί εάν θά αλαζονεύσει καί παλειανθρωπέψει, ή καί νά δείξει ποίος είναι όταν θά έχει τήν ευκαιρία τής Δοκιμασίας, έν γνώσει ή έν αγνοία τού, χαχαχα!…

Πρίν δικάσεις μία θρησκεία πρέπει νά δικάσεις τόν ιδρυτή τής, διότι η αύρα τού καί η πολιτεία τού ακόμη περισσότερον είναι η θρησκεία τού.

Εάν πάλαι δικάσεις τίς θρησκείες χωρίς νά δικάσεις τούς ιδρυτές, δικάζεις περισσότερον φιλοσοφικώς, που είναι καλόν αλλά όχι τό καλύτερον καί όχι πλήρης έντιμη καί σωστή Δίκη.

Διά νά φανεί τό δίκαιον πρέπει νά γίνει δίκη διά νά γίνει δίκη πρέπει νά δικαστεί, διά νά δικαστεί έντιμα πρέπει νά τήν δικάσει έντιμος καί Αμερόληπτος. Νά διατί παλαιότερα στό προσωποβιβλίον νόμιζαν κάποιοι Χριστιανοί ότι είμαι Πολυθεϊστής & κάποιοι Πολυθεϊστές ότι είμαι Χριστιανός καί κάποιοι κομμουνιστές ότι είμαι δεξιός καί κάποιοι δεξιοί ότι είμαι αριστερός, μέχρι που τούς δήλωσα ότι δέν είμαι ούτε αριστερός ούτε δεξιός, αλλά ακόμη κάποιοι Χριστιανοί μέ θεωρούν «αιρετικό» καί κάποιοι Πολυθεϊστές ότι είμαι Χριστιανός μέ παρωπίδες, λές καί οί ίδιοι δέν είναι σέ σχέση μέ τά χάλια τούς, χαχαχα!…

Πώς συνέβη αυτόν; Σέ κάθε σελίδα κτυπούσα τά αδύναμα, άδικα καί φανατικά στοιχεία καί σέ διάφορες αναρτήσεις κτυπούσα τά πάντα, έναν συνήθως κάθε φορά σέ κάθε ανάρτηση, αλλά κατόπιν αναγκάστηκα νά αναφέρομαι σέ όλους γιά νά μήν έχουν «παράπονα» ότι μεροληπτώ πρός τήν άλλη μεριά, χαχαχα!…

Τί ήθελα νά τούς υποδείξω; Ότι όλοι οί άδικοι, φανατικοί, πολιτικοί, βλάκες, παρωπιδισμένοι καί αυτό παρωπιδισμένοι από κάθε θρησκεία, παρτίδα, πατρίδα, κόμμα, ιδέα, είναι άδικοι ήτοι Εξίσου Άδικοι!…

Ήθελα νά τούς δείξω ότι εάν θέλουν νά εύρουν τό δίκαιον πρέπει νά πάψουν νά είναι άδικοι, καλύπτωνταν έστω μία αδικία τής παράταξης τούς ή έστω έναν κακόν κείμενον από τήν παράταξη τούς καί διά νά είναι δίκαιοι πρέπει πρωτίστως νά καταγγείλουν τά ημέτρα τής παράταξης τών ατοπήματα, ή δέ μή, Δίκαιον ούκ/γιούκ/γιόκ, δέν ευρίσκεται, αλλά κάνεις μία παράταξη, θρησκεία, κόμμα, ιδεολογία, δικαίου νά φαίνεται άδικη καί νά μεταστρέφεται καί διαστρέφεται σέ Αδικοκρατία! Η πρακτική αυτή μέ μία λέξη λέγεται Πολιτική καί είναι η Βαβυλώνα/Παμπυλώνα η μεγάλη.

Εάν είσαι συνεχώς δίκαιος, όποιον καί σέ όποιαν παράταξη ή θρησκεία ή καί όσον σέ κάθε παράταξη ή θρησκεία είναι τό δίκαιον θά τό εύρεις όλον καί επιλεκτικά θά συμπληρώσεις όλον τό δίκαιον καί σέ στρώματα ουσιαστικότητος καί Ανωτερότητος διά τό κάθε έναν!…

Τό δίκαιον οδηγεί είς τό επόμενον δίκαιον & τό άδικον είς τό επόμενον άδικον, συνεπώς εάν αδικείς, δικάζεις, κρίνεις, πολιτεύεσαι, ρητορείς μέ άδικον διά νά καλύψεις, συγκαλύψεις, υποστηρίξεις τήν παράταξη ή θρησκεία σού, τότε διαφθείρεις καί μεταλλάσεις τήν παράταξη ή τήν θρησκεία σού, νομός έκ θεμελίων απαράβατος!…

Επειδή οί πλείστοι έχουν γίνει πολιτικοί, η θρησκεία έγινε πολιτική, τό δίκαιον έγινε πολιτική, η φιλανθρωπία έγινε πολιτική, η γνώση έγινε πολιτική, η φιλοσοφία έγινε πολιτική, η αγαθότητα έγινε πολιτική & ό,τι γίνει πολιτική γίνεται ιδιοτέλεια, μυθοπλασία, ψεύδος, αηδία-[αγλυκασία], υποκρισία, φιλοχρημασίας, εγκληματικότητα, αμαρτία, άδικη κατάκριση, κακία! Κοντός ψαλμός Αλληλούϊα καί πολιτική = ψευδοαλληλούϊα, αλληλούϊα σημαίνει αλλήλων ία καί ία σημαίνει ιερόν ή ιαρόν από τήν λέξη Ιαχά, κάθε ρίζα-ορίζα ελληνική ήτις αρχίζει μέ ιώτα καί ακολουθεί οιονδήποτε δεύτερον φωνήεν σημαίνει ιερόν, ήτοι Ιησούς, Ιάτρος, Ιάσων κ.ο,…,,,κ….

Αυτός που θά γίνει δικαστής τών θρησκειών πρέπει πρωτίστως νά έχει δικάσει κάποιες φορές έστω τόν εαυτόν τού. Διατί; Διότι η δίκη τού ευατού είναι πονεμένη υπόθεση, ανυπόφορη καί εμπειρία-βίωμα ότι προσπαθείς νά κρύψεις ενοχές, ώστε νά τόν αθωώσεις ή νά μήν τόν επιβαρύνεις μέ τίς χειρότερες αμαρτίες γενικώς ή κατά τό μέτρον όπου μετράεις τό Δίκαιον, όπως είπε Ό Χριστός περί μέτρων *& σταθμών!…

Εάν δέν μπορείς νά δικάσεις τόν εαυτόν σού & δέν είσαι άξιος, θαραλλαίος καί δίκαιος τόσον ώστε νά καταδικάσεις τόν εαυτόν σού διά τίς κακές πράξεις ή κακές προθέσεις έναντι τών άλλων ή τού εαυτού σού, τότε δέν είσαι ικανός διά δικαστής πρός άλλους. Ό ικανότερος δικαστής είναι εκείνος που δέν δικάζει κανέναν άλλον παρά μόνον τόν εαυτόν τού καί αυτόν μέ επιφυλάξεις επιείκειας μετά τήν δριμύα κατηγορία προς αυτόν τόν εαυτόν τού!…

Έχει αποδεικτεί ότι δέν γνωρίζουμε τόν εαυτόν μάς είς τό έπακρον, πόσον δέ μάλλον τούς άλλους εαυτούς, τούς μή ιδικούς μάς εαυτούς!…  

Εάν αποφασίσεις νά δικάσεις μία θρησκεία, δίκασε τήν διά νά τήν εννοήσεις όχι διά νά τήν καταδικάσεις, μετά δίκασε άλλη & άλλη καί έν τέλει δίκασε ποία είναι η Δικαιότερη όχι η αρεστότερη, διότι Δικαστής όπου δικάζει μέ βάση τήν αρεσκεία τού, τόν μισθόν τού, τήν παράταξη τού, τίς προκαταλήψεις τού, δέν δικάζει, πολιτεύεται ή σέ περιπτώσεις εθνικοφροσύνης ή ιδεολογίας στρατηγεύεται σύν τοίς άλλοις.

Όταν δικάζεις θρησκεία δίκαζε μέ κρίση κοπτερή καί μέ ευσπλαγνία κατανόησης με επιφύλαξη είς τούς ισχυρισμούς σού εκείνους όπου δέν είσαι βέβαιος. Παραδείγματος χάριν, εάν η θρησκεία δέν είναι εχθεσυνή καί έγιναν καί έγιναν ή άκουσες ότι έγιναν αυτά ή τά άλλα συμφατικά καί αντιφατικά, έχε υπόψιν ότι δέν είσαι είς τό πνεύμα τής εποχής, καί ότι κρίνεις-δικάζεις έκ τών υστέρων, έκ παραδρομής, καί μέ γνώμονα πώς βλέπεις σήμερα τά πράγματα ή πώς τά έμαθες σήμερα & μέ επηρεασμόν από τόν σύγχρονον τρόπον ζωής, αντίληψης, ενημέρωσης. Αυτόν σημαίνει ότι παραδέχεσαι ότι δέν μπορείς νά δικάσεις μέ πλήρη Διαφάνεια, Επίγνωση, Αντικειμενικότητα, καί τούτον σημαίνει ότι προπαραδέχεσαι ότι έν μέρει η δίκη σού θά είναι σφαλλερή, μέ αυτόν τόν γνώμονα & διαβήτη, έν τέλει θά δικάσεις σωστότερα ίσως καί άψογα καί αλάνθαστα, αλλά ποτέ δέν θά τό γνωρίζεις!… Καί γνωρίζοντας ότι δέν γνωρίζεις εάν η δίκη σού είναι η σωστότερη έκανες τήν σωστότερη δίκη διότι έκανες τήν δικαιότερη δίκη μέ βάσει τά δεδομένα καί τίς νοητικές, ψυχικές, καρδιακές, γνωστικές καί Αμερόληπτες Δυνατότητες & τότε εύγε σού, είσαι αρκετά δίκαιος ή δίκαιος, αλλά δέν είσαι δίκαιος εάν δικάζεις δίκαια αλλά ζής άδικα, χαχαχα! Συμπεριλαμβανομένου καί εμού, χαχαχα!…

Ένα άλλο που πρέπει νά κάνεις είναι νά ζήσεις νοερά, ψυχικά καί εγκάρδια τίς ζωές τών ιδρυτών ή παριδρυτών τών θρησκείων. Βίωσε πώς είναι νά κουβαλάς έναν σταυρόν όπως Ό Χριστός, πώς είναι νά έχεις δεκάδες παλλακίδες όπως ό Μωάμεθ καί πώς είναι νά διδάσκεις χωρίς νά κουβαλήσεις σταυρόν όπως ό Βούδας, μετά βάλε τόν καθένα στήν θέση τού άλλου & εάν δέν συναισθανθείς ότι σέ όποια θέση άλλου ήταν ό καθένας από αυτούς καί άλλους θρησκειοϊδρυτές θά ήταν ίδιος ό βίος τού καί έν τέλει θά έκανε ή πάθαινε τά ίδια όσα έπαθε από τήν θέση τού, τότε είτε δέν είσαι δίκαιος είτε δέν είσαι ευφυής αρκετά ή αμφότερα!…

Ό Βούδας & ό Μωάμεθ θά απόφευγαν όπου & εάν δίδασκαν τόν Σταυρόν, Ό Χριστός θά Επισταυρώνετο όπου καί εάν δίδασκε ή έστω θά θανατώνετο μέ οδυνηρό θάνατο ή μέ διαταγή αυτοκτονίας όπως ό Σωκράτης, αλλά δέν θά δεχόταν τήν αυτοκτονία ώς παντογνώστης Υιός καί θά θανατώνετο… Πεπρωμένον φυγήν αδύνατον σημαίνει πάς γυρεύωντας γιά καλό ή κακό ή ουδέτερο ή ανάμεικτο…

Ομολογώ ότι δέν είμαι άξιος γιά δικαστής καί πολύ περισσότερον γιά αυτοδικαστής αλλά συνάμα ομολογώ ότι σέ δίκη αδίκων δέν θά δυστάσω νά αδικήσω γιά νά επιβιώσω, δέν είμαι ούτε Ό Χριστός ούτε Άγιος τής Φιλοκαλίας, μακάρι νά μπορούσα…

Εσείς;

Η Δίκαιη Δίκη θά σέ φτάσει είς τήν Δίκαιη Πίστη!…

Κάνε τό ταξείδι πολυταξείδι καί θά ιδείς!…

Καλή Όρεξη μέ Καλή Τύχη!…

Παναγιώτης Δίας