Το γεγονός του θορύβου που κάνουν τα Μεγάλα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης με αφορμή τα περιστατικά σεξουαλικών σχέσεων μεσηλίκων με παιδιά θυμίζει σε όσους έχουν μνήμη ότι πριν 2 γενιές τα ΜΜΜΕ δημοσίευαν εντελώς διαφορετικές απόψεις από τις μεγαλύτερες πνευματικές προσωπικότητες της εποχής
Το φύλλο της Le Monde της 26ης Ιανουαρίου 1977 φιλοξενούσε ανοιχτή επιστολή, που με αφορμή την επικείμενη δίκη τριών ανδρών με κατηγορίες για σεξουαλικές σχέσεις με άτομα 12 και 13 ετών έπαιρνε τη θέση ότι ‘κινδυνεύουν να καταδικαστούν σε μακροχρόνια φυλάκιση είτε για σεξουαλικές σχέσεις με ανηλίκους, αγόρια και κορίτσια, είτε για ενθάρρυνση και λήψη φωτογραφιών από τα σεξουαλικά τους παιχνίδια. Πιστεύουμε ότι υπάρχει ασυμφωνία μεταξύ του χαρακτηρισμού ως «έγκλημα» που χρησιμεύει στη νομιμοποίηση μιας τέτοιας σκληρότητας και των ίδιων των γεγονότων… κατά μείζονα λόγω μεταξύ του απαρχαιωμένου νόμου και της πραγματικότητας της καθημερινής ζωής σε μια κοινωνία που τείνει να γνωρίζει για τη σεξουαλικότητα παιδιών και εφήβων’.
Η επιστολή έφερε την υπογραφή 69 ατόμων που συγκαταλέγονταν στην αφρόκρεμα της γαλλικής (και συνεπώς παγκόσμιας) διανόησης, πολιτικής και ψυχολογίας όπως Louis Aragon, Roland Barthes, Simone de Beauvoir, Bernard Kouchner, Jack Lang, Jean-François Lyotard, Jean-Paul Sartre…
Μια παρόμοια επιστολή υποστήριξης κατηγορούμενου για παιδεραστία δημοσιεύτηκε στην Libération το Μάρτιο του 1979, υπογεγραμμένη από 63 προσωπικότητες (Pascal Bruckner, Georges Moustaki, Christiane Rochefort…), που δήλωναν ότι ‘Αυτό στο οποίο στοχεύει η ηθική τάξη είναι η διατήρηση της υποταγής των ανήλικων παιδιών στην ενήλικη δύναμη. Ο συγγραφέας της επιστολής καλεί τους αναγνώστες, ιδιαίτερα τις φαινομενικά απρόθυμες γυναίκες, να υπογράψουν το ακόλουθο κείμενο: «Η αγάπη των παιδιών είναι και αγάπη για το σώμα τους. Η εθελοντική επιθυμία και τα σεξουαλικά παιχνίδια έχουν τη θέση τους στη σχέση μεταξύ παιδιών και ενηλίκων. Αυτό σκέφτηκε ο Gérard R. και έζησε με κοριτσάκια ηλικίας 6 έως 12 ετών των οποίων η ανάπτυξη μαρτυρούσε σε όλους, συμπεριλαμβανομένων των γονιών τους, την ευτυχία που βρήκαν μαζί του.»
Κάποιοι εκείνη την εποχή προχώρησαν περισσότερο όπως ο φιλόσοφος René Scherrer που προέτρεψε ‘την άρση όλων των σεξουαλικών ταμπού – τίποτα δεν πρέπει να είναι παράνομο’ και ο συγγραφέας Tony Duvert που ύμνησε ‘τη μεγάλη περιπέτεια της παιδεραστίας’ και οργίστηκε με ‘τον φασισμό των μητέρων’…
Επειδή ο γράφων είναι από τους τελευταίους που θα καταδίκαζε την έκφραση οποιασδήποτε άποψης είναι από τους πρώτους που καταδικάζει την σιωπή που σκεπάζει τις ιερές αγελάδες που διαμόρφωσαν την σκέψη τις (τουλάχιστον) τελευταίες 2 γενιές από τους επιγόνους τους, που είναι στα πράματα αυτή την εποχή.
LE MONDE DU 26 JANVIER 1977
“Les 27, 28 et 29 janvier, devant la cour d’assises des Yvelines vont comparaître pour attentat à la pudeur sans violence sur des mineurs de quinze ans, Bernard Dejager, Jean-Claude Gallien et Jean Burckardt, qui, arrêtés à l’automne 1973 sont déjà restés plus de trois ans en détention provisoire. Seul Bernard Dejager a récemment bénéficie du principe de liberté des inculpés. Une si longue détention préventive pour instruire une simple affaire de “moeurs ” où les enfants n’ont pas été victimes de la moindre violence, mais, au contraire, ont précisé aux juges d’instruction qu’ils étaient consentants (quoique la justice leur dénie actuellement tout droit au consentement), une si longue détention préventive nous parait déjà scandaleuse. Aujourd’hui, ils risquent d’être condamnés à une grave peine de réclusion criminelle soit pour avoir eu des relations sexuelles avec ces mineurs, garçons et filles, soit pour avoir favorisé et photographié leurs jeux sexuels.
Nous considérons qu’il y a une disproportion manifeste d’une part, entre la qualification de “crime” qui justifie une telle sévérité, et la nature des faits reprochés; d’autre part, entre la caractère désuet de la loi et la réalité quotidienne d’une société qui tend à reconnaître chez les enfants et les adolescents l’existence d’une vie sexuelle (si une fille de treize ans a droit à la pilule, c’est pour quoi faire?) La loi française se contredit lorsqu’elle reconnaît une capacité de discernement d’un mineur de treize ou quatorze ans qu’elle peut juger et condamner, alors qu’elle lui refuse cette capacité quand il s’agit de sa Vie affective et sexuelle. Trois ans de prison pour des caresses et des baisers, cela suffit. Nous ne comprendrions pas que le 29 janvier Dejager, Gallien et Burckhart ne retrouvent pas la liberté.”
Ont signé ce communiqué: Louis Aragon, Francis Ponge, Roland Barthes, Simone de Beauvoir, Judith Belladona, docteur Michel Bon, psychosociologue, Bertrand Boulin, Jean-Louis Bory, François Chatelet, Patrice Chéreau, Jean-Pierre Colin, Copi, Michel Cressole, Gilles et Fanny Deleuze, Bernard Dort, Françoise d’Eaubonne, docteur Maurice Erne, psychiatre, Jean-Pierre Faye, docteur Pierrette Garrou, psychiatre, Philippe Gavi, docteur Pierre-Edmond Gay, psychanalyste, docteur Claire Gellman, psychologue, docteur Robert Gellman, psychiatre, André Glucksmann, Félix Guattari, Daniel Guérin, Pierre Guyotat, Pierre Hahn, Jean-Luc Henning, Christian Hennion, Jacques Henric, Guy Hocquenghem, docteur Bernard Kouchner, Françoise Laborie, Madeleine Laïk, Jack Lang, Georges Lapassade, Raymond Lepoutre, Michel Leyris, Jean-François Lyotard, Dionys Mascolo, Gabriel Matzneff, Catherine Millet, Vincent Montail, docteur Bernard Muldworf, psychiatre Négrepont, Marc Pierret, Anne Querrien, Grisélédis Réal, François Régnault, Claude et Olivier Revault d’Allonnes, Christiane Rochefort, Gilles Sandier, Pierre Samuel, Jean-Paul Sartre, René Schérer, Philippe Sollers, Gérard Soulier, Victoria Therame, Marie Thonon, Catherine Valabrègue, docteur Gérard Vallès, psychiatre, Hélène Védrines, Jean-Marie Vincent, Jean-Michel Wilheim, Danielle Sallenave, Alain Cuny.
LIBERATION, MARS 1979
L’auteur de la lettre appelle les lecteurs, en particulier les femmes, apparemment rétives, à signer le texte suivant: «L’amour des enfants est aussi l’amour de leur corps. Le désir et les jeux sexuels librement consentis ont leur place dans les rapports entre enfants et adultes. Voilà ce que pensait et vivait Gérard R. avec des fillettes de 6 à 12 ans dont l’épanouissement attestait aux yeux de tous, y compris de leurs parents, le bonheur qu’elles trouvaient avec lui.»
ΕΝΗΜΕΡΩΤΙΚΟ ΣΥΜΠΛΗΡΩΜΑ επειδή καμία ειδησεογραφική δίαιτα δεν μπορεί να είναι πλήρης μόνο με ό,τι σερβίρουν τα ΜεγάλαΜΜΕ (επικοινωνία)
Επιλεξτε να γινετε οι πρωτοι που θα εχετε προσβαση στην Πληροφορια του Stranger Voice
Greek