Aριστόκλεια και Διονυσιακή μουσική (Γεωστρατηγική-Ιστορία και επιβίωση από τον υβριδικό πόλεμο).

Γράφει ο Άγγελος-Ευάγγελος Φ. Γιαννόπουλος Γεωστρατηγικός-Γεωπολιτικός αναλυτής και αρχισυντάκτης του εβδομαδιαίου ηλεκτρονικού περιοδικού Mytilenepress. Contact : survivorellas@gmail.com-6945294197). Συντακτική ομάδα του Mytilenepress.

Η μουσική για τους αρχαίους Έλληνες Σοφούς και Αγίους ήταν πάντοτε συνυφασμένη με τον χορό, την ποίηση, τις τέχνες και πάνω από όλα την σωστή παιδεία. Ο Άγιος Χρυσόστομος δίδαξε ότι η ηθική των αρχαίων φιλοσόφων, βρίσκεται μέσα στην εκκλησιαστική μουσική. Διότι η εκκλησιαστική μουσική έχει αρμονικές και ήρεμες μελωδίες, για αυτό επιτυγχάνει να βελτιώνει τις ψυχές, ενώ παράλληλα της απομακρύνει, από την Διονυσιακή Κουλτούρα και την ανηθικότητα.

Για αυτό η μουσική αγωγή είχε εξέχουσα θέση, σε κάθε έκφανση ζωής του αρχαίου Ελληνικού κόσμου.

Τα σωστά είδη μουσικής σε γεμίζουν με αγάπη για τον συνάνθρωπο, την ζωή και κάθε τι ωραίο. Μας κάνουν δίκαιους, λογικούς, δημιουργικούς, εξελίξιμους και ανθρώπινους. Η μουσική επιστήμη, είναι ένα από τα σημαντικά τμήματα, του πολιτισμού και της επιβίωσης για το Ελληνικό έθνος. Η Ελληνική μουσική συμβάλλει στο να αποκτήσει ένα άτομο, εθνική και θρησκευτική συνείδηση. Κατ επέκτασιν στηρίζει την σταθερή συνέχεια της θρησκείας και του έθνους, χωρίς να υπάρχει κίνδυνος ηθικής-πνευματικής κατάπτωσης, οι οποίες θα οδηγήσουν στον αφανισμό του έθνους. Η μουσική αγωγή της ψυχής, είναι απαραίτητο στοιχείο για την δημιουργία πραγματικών Ελλήνων.

Οι αρχαίοι Έλληνες φιλόσοφοι είχαν το μάθημα της μουσικής, ως ισάξιο με αυτό της γεωμετρίας. Μετά από αυτά τα δύο πιο βασικά μαθήματα ακολουθούσαν τα μαθήματα της αστρονομίας, της φιλοσοφίας κλπ. Μέσα από ειδικά είδη μουσικής και χορού, οι αρχαίοι Έλληνες φιλόσοφοι, ήταν σε θέση να δημιουργούν ενδιάμεσους χαρακτήρες με βάση το μέτρον άριστον-μηδέν άγαν, οι οποίοι δεν ήταν ούτε πολύ μαλθακοί, αλλά ούτε πολύ σκληροί. Από αυτά τα είδη μουσικής, δημιουργήθηκαν τα εκατομμύρια των Ελλήνων ηρώων-σόφων, της αρχαιότητος και του μεσαίωνα.

Ο Αριστοκλής δίδαξε ότι η μουσική είναι το κύριο μάθημα της βασικής εκπαίδευσης των παιδιών στην αρχαία Αθήνα. Συνέχεια όλων αυτών των αρχαίων ειδών μουσικής, είναι η “Βυζαντινή” μουσική, η παραδοσιακή, το έντεχνο, το χασάπικο, κλπ. Ο ύπατος των φιλοσόφων, είχε πει ότι η μουσική είναι η ζωή-ψυχή όλου του σύμπαντος, και προσφέρει τα πάντα στον άνθρωπο.Την ικανότητα της μουσικής να θεραπεύει την αναφέρει ο ύπατος των Φιλοσόφων, σε πολλά έργα του (Τίμαιος, Πολιτεία, Νόμοι). Ο Αριστοκλής πρώτος διδάσκει ως κατεξοχήν ίαση ψυχής και σώματος τον Δώρειο μουσικό τρόπο, μια αρχαία μουσική κλίμακα, η οποία αντιστοιχεί περίπου στον πρώτο ήχο της Ρωμαϊκής-“Βυζαντινής” μουσικής. Πολύ σημαντικό είναι ότι έθεσε ως απαραίτητη προυπόθεση, για την δημιουργία, γενναίων Ελλήνων πολεμιστών, την διδασκαλία της Δωρικής Μουσικής, με βάση το Σπαρτιατικό πρότυπο.

Υπογραμμίζει ότι η μουσική έχει μεγάλη ηθική αξία. Η εκπαίδευση των παιδιών, έπρεπε να έχει διαφορετικά επίπεδα, ενώ τονίζει την σχέση της φιλοσοφίας με την μουσική επιστήμη. O Αριστοκλής-Πλάτων, ο Αριστοτέλης, ο Πυθαγόρας και αρκετοί φιλόσοφοι, δίδαξαν ότι η μουσική αγωγή, συμβάλλει στην διαμόρφωση του σωστού ανθρώπινου χαρακτήρα. Για αυτόν τον λόγο, η μουσική παιδεία, αποτελεί απαραίτητο στοιχείο στην εκπαίδευση των παιδιών, αλλά και αναπόσπαστο μέρος στη ζωή των Ελλήνων. Στις αρχαίες κοινωνίες, οι έννοιες παιδεία και μουσική ήταν ταυτόσημες, η μουσική ήταν η βάση της Ελληνικής παιδείας. Η αλλαγή των νόμων της μουσικής, έχει σαν αποτέλεσμα την αλλαγή των νόμων της Πολιτείας. Δίδαξε ότι η σωστή μουσική αγωγή, εφοδιάζει τους μελλοντικούς πολίτες ενός κράτους με ηθική, δημιουργικότητα, δικαιοσύνη και γενναιότητα.

Για το λόγο αυτό ο Μέγας Αριστοκλής δίδαξε ότι τα παιδιά από μικρή ηλικία, είναι απαραίτητο, να εξοικειώνονται, με τα σωστά είδη μουσικής. Η Ορθόδοξη Εκκλησία από τους πρώτους αιώνες χρησιμοποίησε την μουσική, στις λατρευτικές συγκεντρώσεις. Υποστηρικτές των απόψεων περί μουσικής, είναι οι Πατέρες και οι εκκλησιαστικοί συγγραφείς, του τέταρτου αιώνα, μια εποχή κατά την όποια καθορίζονται και οι βασικές θεολογικές θέσεις, της Ορθόδοξης Εκκλησίας.

ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΚΑΙ ΜΟΥΣΙΚΗ.

Η σκέψη των Χριστιανών φιλοσόφων του 4ου αιώνα με βασικούς εκφραστές τον Μ. Βασίλειο, τον Άγιο Γρηγόριο, (Ναζιανζηνό-Θεολόγο), τον Άγιο Ιωάννη-Χρυσόστομο και τον Άγιο Γρηγόριο (Επίσκοπος Νύσσης), αποτελεί κομβικό σημείο για την ανάπτυξη της Ορθοδόξου πίστεως. Στις διδαχές και στα έργα τους είναι εμφανής η ιδεολογία του Αριστοκλή-Πλάτωνα.

Οι Καππαδόκες νεοπλατωνικοί-φιλόσοφοι έρχονται στο πιο καθοριστικό χρονικό σημείο, να διαμορφώσουν την Ορθόδοξη πίστη. Με εκπαίδευση θεολογική, φιλοσοφική και ρητορική πραγματοποιούν την σπουδαιότερη ιστορική ένωση του κόσμου, για την σωτηρία της ανθρωποτητας.

Εκείνους τους αιώνες εκτός από τους πολυθεϊστές Φιλοσόφους, υπήρξαν και φιλόσοφοι που πίστευαν στον Αληθινό Θεό. Οι κορυφαίοι ιεράρχες του Ελληνισμού-Ορθοδοξίας ως νεοπλατωνικοί φιλόσοφοι και ιερωμένοι αποτελούν τεράστιες εκκλησιαστικές-πνευματικές προσωπικότητες, οι οποίες διαδραμάτισαν καταλυτικό ρόλο, στην διαμόρφωση του παγκόσμιου και του Ελληνικού πολιτισμού. Είναι οι εκπρόσωποι των Αγίων-πατέρων της Ορθοδοξίας, οι οποίοι δίδαξαν ότι πολύτιμο είχε προσφέρει, ο αρχαίος Ελληνικός πολιτισμός. Συνδύασαν το αρχαίο Ελληνικό πνεύμα, με τις διδαχές του Χριστού και συγκρότησαν τον Ελληνορθόδοξο πολιτισμό.

Οι Τρεις Ιεράρχες είναι οι προστάτες της Παιδείας. Οι φιλόσοφοι-Άγιοι πάντοτε υπογραμμίζουν την σπουδαιότητα της πραγματικής Ελληνικής παιδείας. Η παιδεία γράφει ο Χρυσόστομος, είναι μέγιστο αγαθό για τον άνθρωπο, είναι μετάληψη αγιότητας. Αυτή ξεριζώνει από τον άνθρωπο την ραθυμία, τις πονηρές επιθυμίες, το πάθος για τα υλικά αγαθά, αυτή αναμορφώνει την ψυχή, αυτή καθιστά την ψυχή, με την χάρη του Αγίου Πνεύματος. Οι μεγαλύτεροι Χριστιανοί-Πλατωνικοί θεολόγοι της Καππαδοκίας, ο Βασίλειος της Καισαρείας, ο Γρηγόριος ο Ναζιανζηνός και ο Γρηγόριος Νύσσης, ήταν φορείς της αρχαίας Ελληνικής φιλοσοφίας, την οποία συνδύασαν άριστα, με την Ορθόδοξη Χριστιανική διδασκαλία, η οποία αναφέρεται στις αιώνιες αλήθειες, τις αξίες, τις αρετές, την καλλιέργεια της ψυχής και την ανάταση του πνεύματος. μέσα από την Ορθοδοξία και τον αρχαίο Ελληνικό πολιτισμό.

Ο Eλληνικός φιλοσοφικός στοχασμός μέσα από την ένωση του με τα χριστιανικά αξιώματα, πέρασε στις ψυχές των ανθρώπων, ώστε να δώσει τους καρπούς της παιδείας και τις εξελίξεως του παγκόσμιου Ελληνικού πολιτισμού.

Ο παγκόσμιος χαρακτήρας της Ελληνορωμαϊκής αυτοκρατορίας εδραιώνεται σταθερά μέσα από την οικουμενική χριστιανική ιδέα και τον Ελληνικό πολιτισμό (Αριστοκλής). Ο σκοπός των Τριών Ιεραρχών ήταν η ενοποίηση του Ρωμαϊκού κράτους μέσω της χριστιανικής πίστεως και της Ελληνικής παιδείας. Η Ορθοδοξία και οι Πλατωνικές διδασκαλίες ήταν το βασικό στοιχείο συνοχής για να αντιμετωπίσει το Ελληνικό-Ρωμαϊκό έθνος, τον μόνιμο κίνδυνο λόγω των διαφορετικών πολιτισμών. Χωρίς την ένωση του Χριστιανισμού και του αρχαίου Ελληνικού πολιτισμού, ήταν αδύνατον να γίνει το έθνος μας παγκόσμια αυτοκρατορία και να φτάσει στην κορυφή του μεσαιωνικού κόσμου.

Οι πατέρες της Ορθοδοξίας, κράτησαν ότι πολύτιμο είχε ο αρχαίος Ελληνικός πολιτισμός, όπως οι διδασκαλίες του Πλάτωνα-Αριστοκλή, ενώ παράλληλα χρησιμοποίησαν την κορυφαία γλώσσα στον κόσμο την Ελληνική. Ο Ελληνικός πολιτισμός δεν ήταν αρκετός από μόνος του για να φτάσει στην κορυφή του κόσμου το έθνος. Η πολιτιστική διαδρομή του αρχαίου Ελληνικού κόσμου ενώθηκε με την Ορθοδοξία, ως σώμα Χριστού, όταν οι Έλληνες θα αναλάβουν την ηγεσία της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας και της Αγίας Ορθόδοξης Εκκλησίας.

Ο μέγιστος εκφραστής της Αρχαιότητας ο Αριστοκλής μαζί με τους τρεις Ιεράρχες θα δημιουργήσουν της βάσεις για την οικουμενικότητα-διαχρονικότητα του Ελληνισμού και της Χριστιανικής, Ελληνικής-Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Τα περισσότερα στοιχεία του αθάνατου Ελληνικού πνεύματος θα είναι πλέον μέσα στην Ορθόδοξη πίστη. Η εισαγωγή των διδασκαλιών του ύπατου των φιλοσόφων Πλάτωνα-Αριστοκλή από τους Αγίους Ιεράρχες, είναι η μεγαλύτερη απόδειξη ότι οι Έλληνες φιλόσοφοι ήταν μονοθεϊστές και ότι δεν είχαν καμία απολύτως σχέση με το Φοινικικό δωδεκάθεο.

Μέσα από τα Πλατωνικά διδάγματα και τα ηθικά αξιώματα, ο Χριστιανισμός έγινε πολύ ευκολότερα αποδεκτός από τους Έλληνες, καθώς διαπίστωσαν εξ αρχής ότι η Ορθοδοξία είναι κάτι πολύ οικείο, προς εκείνους. Με την εισαγωγή των διδαχών του Πλάτωνα στον Χριστιανισμό,έχουμε πολύ μεγάλη εξάπλωση, της νέας και ανερχόμενης θρησκείας στην αυτοκρατορία. Μόνον όσοι ήταν αγράμματοι δεν έγιναν Χριστιανοί, διότι δεν επέτυχαν να διεισδύσουν στα ουσιώδη νοήματα της Χριστιανικής διδασκαλίας. Η αλλαγή του Χριστιανισμού από τον Εβραϊκό στον Ελληνικό πολιτισμό επέφερε την οικουμενικότητα της Ορθοδοξίας, του Ευαγγελίου, του κλασικού πολιτισμού και της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας.

Ο Χριστιανισμός μαζί με τον Ύπατο των Φιλοσόφων Αριστοκλή διαμόρφωσαν ηθικά και πνευματικά ολόκληρη την Ρωμαϊκή αυτοκρατορία και το Ελληνικό έθνος. Οι Έλληνες των μεσαιωνικών αιώνων μέσα από την ηθική, την πίστη και την παιδεία έγιναν κληρονόμοι μιας παγκόσμιας αυτοκρατορίας (Ρωμαϊκή) και μια παγκόσμιας θρησκείας (Χριστιανισμός).

Ο Χριστιανισμός αναδύθηκε και έγινε παγκόσμια θρησκεία με την εισαγωγή των Πλατωνικών διδασκαλιών από τους τρείς ιεράρχες και η αρχαία Ελληνική σοφία διασώθηκε και διατηρήθηκε στους αιώνες μέσα από την ενσωμάτωση της στην Ορθόδοξη-Χριστιανική πίστη. Κυριολεκτικά ο Ελληνισμός αναστήθηκε από την Ορθοδοξία. Ένα από τα βασικότερα μαθήματα και στην αυτοκρατορία του Βοσπόρου ήταν και η μουσική, η οποία διαχρονικά αποτελεί ένα από τους βασικότερους πυλώνες του Αριστόκλειας παιδείας.

Ο Άγιος Χρυσόστομος δίδαξε ότι η ηθική των αρχαίων φιλοσόφων, βρίσκεται μέσα στην εκκλησιαστική μουσική. Διότι η εκκλησιαστική μουσική έχει αρμονικές και ήρεμες μελωδίες, για αυτό επιτυγχάνει να βελτιώνει τις ψυχές, ενώ παράλληλα της απομακρύνει, από την Διονυσιακή Κουλτούρα και την ανηθικότητα. Οι Έλληνες γνώριζαν εξ αρχής την δύναμη της μουσικής και την εκπαιδευτική της αξία. Η διδασκαλία των μουσικών μαθημάτων της μουσικής ξεκίνησε παλαιότερα από την διδασκαλία κλασικής εγκύκλιας παιδείας. Σε όλες τις εποχές οι Έλληνες μάθαιναν μουσική -χορό , καθώς γνώριζαν ότι η εκμάθηση των μουσικών οργάνων αποτελούν την βάση της παιδείας των ελευθέρων ανθρώπων. Ο Αριστοκλής, ο Αριστοτέλης και άλλοι φιλόσοφοι διδάσκουν την επίδραση της μουσικής στην ψυχολογία και τα συναισθήματα.

Η σχέση των ήχων με τους φυσικούς νόμους, σε συνδυασμό με τις μαθηματικές σχέσεις και η διάκριση μεταξύ κατάλληλων και ακατάλληλων ειδών μουσικής, είναι διδαχές που θεμελίωσαν πρώτοι οι αρχαίοι Σοφοί. Την Ιδιαίτερη δύναμη του Δώρειου Ήχου μουσικής αποτελούν η γενναιότητα, το ήθος, η εντιμότητα και ο δυναμισμός Η μουσική για τους αρχαίους Έλληνες ήταν το βασικότερο μέρος στην εκπαίδευση τους. Ο πραγματικοί Έλληνες είχαν μουσική παιδεία και γνώριζαν την χρήση τουλάχιστον ενός μουσικού οργάνου.

Μεταξύ των Πατέρων πού ασχολήθηκαν με την μουσική, ήταν και οι Τρεις Ιεράρχες Οι Άγιοι πατέρες διδάσκουν αποκλειστικά για την ψαλ­μωδία, ή οποία συμβάλλει στην παιδεία, των πιστών. Κατά τον Μέγα Βασί­λειο ή ψαλμωδία, είναι το αποτέλεσμα της δωρεάς του Αγίου Πνεύματος, το όποιο γνωρίζει τις δυσκολίες των ανθρώπων για πνευματική-ηθική εξέλιξη. Ο Άγιος Χρυσόστομος δίδαξε ότι η ηθική των αρχαίων φιλοσόφων, βρίσκεται μέσα στην εκκλησιαστική μουσική. Διότι η εκκλησιαστική μουσική έχει αρμονικές και ήρεμες μελωδίες, για αυτό επιτυγχάνει να βελτιώνει τις ψυχές, ενώ παράλληλα της απομακρύνει, από την σεξουαλική διαφθορά και την ανηθικότητα. Ο Άγιος Χρυσόστομος ήταν ο πρώτος από τους πατέρες της Εκκλησίας, ο οποίος έγραψε ύμνους, που προέρχονται από την Δωρική μουσική. Για αυτό συνέβαλε τα μέγιστα, ώστε οι Χριστιανοί, να έρθουν πιο κοντά στον Θεό και την Ελλάδα.

Ενδεικτικά είναι αυτά τα οποία μας δίδαξε περί μουσικής αγωγής, ο Άγιος Ιωάννης : “H φαύλη μουσική και τα αισχρά πορνικά-Βακχικά άσματα, δημιουργούν κολασμένα ήθη, και διεφθαρμένες ζωές, με άτομα που αγαπούν την μαλθακή ζωή, την καλοπέραση, την νωθρότητα, την πορνεία, και την θηλυπρεπή συμπεριφορά, καθώς μεταξύ άλλων υποτάσσονται στις πρόστυχες γυναίκες. Επίσης κατά τον Ιωάννη τον Χρυσόστομο, μέλος και λόγος είναι στοιχεία ομόλογα, τα οποία συντίθενται με σκοπό την εκπαίδευση, άλλα και την ψυχική ανάταση, των πιστών. Ενδεικτικά αναφέρω, ότι η μεγαλύτερη γυναίκα σοφός, μετά την Υπατία, η πορφυρογέννητη-Ελληνίδα πριγκίπισσα Άννα Κομνηνή, μεγάλωσε ακούγοντας, σε καθημερινή βάση, ψαλμούς, μέσα στο αυτοκρατορικό παλάτι.

ΑΡΙΣΤΟΚΛΕΙΟΣ ΚΑΙ ΔΙΟΝΥΣΙΑΚΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ.

Οι θεϊκές δυνάμεις των Ολύμπιων και των ανθρώπων, αποτελούσαν έναν συνδυασμό καλού και κακού. Οι θεοί της Αιγυπτιακής-Φοινικικής θρησκείας, είναι ικανοί να επιδείξουν οίκτο και παράλληλα καταστροφική συμπεριφορά. Επίσης επιδεικνύουν υπερβολική ζήλια προς τους ανθρώπους.

Στον παγανισμό η αμαρτία, η διαφθορά, η τυραννία-δουλεία, και η κάθε ηθική εκτροπή, ήταν συνυφασμένη με την ειδωλολατρική θρησκευτική πίστη. Σε όλα τα ειδωλολατρικά θρησκεύματα υπήρχαν “θεοί”–δαίμονες ως προστάτες των ανθρωπίνων παθών και εγκλημάτων, με βασικότερο όλων την σεξουαλική διαφθορά. Η Διονυσιακή φιλοσοφία χαρακτηρίζεται από την τυραννία, την αδικία, την εκμετάλευση, την μανία, το μένος, το πάθος, τις σεξουαλικές διαστροφές, τις ψυχικές εκρήξεις, τις παρορμήσεις, τα πιο βρώμικα-αισχρά ένστικτα του ανθρώπου και η εύθυμη πλευρά της ζωής. Οι θεοί Savazios-Απόλλων της αρχαίας θρησκείας στήριζαν κάθε μορφής τυραννία και βασανισμό.

Ο Φρυγικός “θεός” Savazios-Διόνυσος με στόχο την ολοκληρωτική καταστροφή του Ελληνικού έθνους και την κατάργηση του Αριστόκλειου πολιτισμού, προσφέρει απλόχερα την σεξουαλική “ελευθερία” από τα “δεσμά” του αρχαίου Ελληνικού πολιτισμού και του Χριστιανισμού, σε όλους όσους τον πιστεύουν. Το Διονυσιακό-Φοινικικό πνεύμα οδηγεί τους Έλληνες σε καταστροφικές πράξεις και συμπεριφορές οριακές, οι οποίες διαχρονικά θέτουν τον Ελληνισμό σε θανάσιμους κινδύνους.

Παρατηρώντας την ιστορία θα διαπιστώσουμε βασικά αξιώματα, τα οποία καθόρισαν την επιβίωσή και την εξέλιξή της Ελλάδος και της ανθρωπότητας. Τα στοιχεία αυτά είναι η λογική σκέψη, ο πολιτισμός των Αρχαίων Ελλήνων Φιλοσόφων και από την άλλη η Φοινικική-Βακχική λατρεία. Η λογική σκέψη, οι επιστήμες και το πάθος για την ζωή, συνθέτουν το βασικό υπόβαθρο της ανθρώπινης σκέψης. Τα παραπάνω δυο βασικά στοιχεία, ήταν και είναι εντελώς αντίθετα μεταξύ τους. Εδώ και αιώνες συγκρούονται ο αρχαίος Ελληνικός πολιτισμός και ο Φοινικικός, με προεξέχων τον Φρυγικό θεό Savazio.

Ειδικότερα το Ελληνικό έθνος στο πέρασμα των αιώνων, είναι δημιούργημα τόσο του Ελληνικού φιλοσοφικού πνεύματος, όσο και του Διονυσιακού (Φοίνικες-παγανισμός). Τον Ελληνικό πολιτισμό αποτελούν η ορθή παιδεία-Φιλοσοφία, η απλότητα, η λογική, ο στοχασμός, η εγκράτεια και η λογική. Αντίθετα το Διονυσιακό-Φοινικικό πνεύμα το χαρακτηρίζει η μανία, το μένος, το πάθος, το συναίσθημα, οι σεξουαλικές ανωμαλίες, οι ψυχικές εκρήξεις, οι παρορμήσεις, τα πιο βρώμικα-αισχρά ένστικτα του ανθρώπου και η εύθυμη πλευρά της ζωής. Η Ελληνική-Αριστόκλεια αγωγή ορίζεται από το μέτρον άριστον και το μηδέν άγαν, την μεσότητα και την αποφυγή των υπερβολών και των άσκοπων-καταστροφικών ενεργειών. Αντίθετα το Διονυσιακό-Φοινικικό πνεύμα δεν τα δέχεται όλα αυτά και οδηγεί τους Έλληνες σε καταστροφικές πράξεις και συμπεριφορές οριακές, οι οποίες διαχρονικά θέτουν τον Ελληνισμό σε θανάσιμους κινδύνους. Τα ίδια τα καθεστώτα προωθούσαν τα πρόστυχα θεάματα, τις πρόστυχες μουσικές-διασκεδάσεις και τα όργια για να μπορούν να εξουσιάζουν, με ευκολία τις μάζες.

Οι δύο παγκόσμιοι πολιτισμοί εκπροσωπούν δύο διαφορετικά φιλοσοφικά αξιώματα για την ζωή. Ανά τους αιώνες οι αντίθετοι εκ διαμέτρου πολιτισμοί προσπαθούν να επικρατήσουν στην πολιτική, στον στρατό, την οικονομία, στις επιστήμες, στην μουσική, στις τέχνες, στους θεσμούς, την ηθική την κοινωνία, τον αθλητισμό, στον έρωτα και τα έθνη.

ΜΟΥΣΙΚΑ ΣΧΟΛΕΙΑ.

Τα μουσικά σχολεία, είναι σχολεία πολιτισμού, έκφρασης και δημιουργικότητας. Συμβάλλουν τα μέγιστα στις ακαδημαϊκές επιτυχίες.

Ενδεικτικό είναι ότι η παραβατικότητα των παιδιών στα σχολεία αυτά είναι μηδενική. Στα Μουσικά Σχολεία δίνονται οι ευκαιρίες ανάπτυξης της προσωπικότητας κάθε μαθητή με την συμμετοχή του στα Μουσικά Σύνολα. Μουσικά Σύνολα εiναι οι χορωδίες, οι ορχήστρες έντεχνης Ελληνικής Μουσικής, χορωδίες-ορχήστρες Παραδοσιακής Μουσικής, ορχήστρες πνευστών οργάνων, εγχόρδων κλπ. Με αυτόν τον τρόπο δημιουργείται ποιοτικό-καλλιτεχνικό περιβάλλον, στο οποίο οι μαθητές περνούν πολλές ώρες, με συμμαθητές που έχουν κοινά ενδιαφέροντα.

Το Μ. Σχολείο αναπτύσσει την προσωπικότητα, το ήθος, την δημιουργικότητα, το ταλέντο και την ευαισθησία των μαθητών, ειδικότερα σε θέματα κοινωνικά και πολιτισμού. Είναι γεγονός αδιαμφισβήτητο ότι τα Μουσικά Σχολεία είναι η πρώτη οργανωμένη προσπάθεια συστηματοποίησης της διδασκαλίας της Ελληνικής έντεχνης- παραδοσιακής-λαϊκής μουσικής. Οι μέθοδοι διδασκαλίας καλύπτουν κάθε δυνατό τρόπο μετάδοσης της γνώσης. Τα μουσικά σχολεία υποστηρίζουν την συνέχιση του Ελληνικού μουσικού πολιτισμού και την εξειδικευμένη μουσική εκπαίδευση. Επιγραμματικά, μπορούμε να πούμε πως είναι ένα άλλου σχολείο ανωτέρου επιπέδου. Απευθύνεται σε όλους τους μαθητές και όχι μόνο σε όσους επιθυμούν να γίνουν μουσικοί. Στα μουσικά σχολεία, γίνονται ακριβώς τα ίδια μαθήματα γενικής παιδείας με τα υπόλοιπα σχολεία, συν τα μαθήματα της μουσικής.

Η παιδεία ως θεσμός έχει απωλέσει οριστικά την ιδιότητα του Ελληνικού, εθνικιστικού-παιδαγωγικού και κοινωνικού χαρακτήρα. Όλες οι κοινωνικές τάξεις υποκύπτουν σταδιακά στην παγκοσμιοποίηση. Η εθνική ανεξαρτησία και η δυνατότητα των Ελλήνων να ορίζουν ανεξάρτητη εθνικιστική παιδαγωγική και Ορθόδοξη θρησκευτική πολιτική, μειώθηκε δραματικά και τείνει να εξανεμιστεί. Στα πλαίσια της πανάρχαιας σύγκρουσης των δύο παγκόσμιων πολιτισμών Αριστόκλειος-Διονυσιακός η νέα τάξη ελέγχει εκτός από την Ελληνική παιδεία, την μουσική, τον κινηματογράφο, το θέατρο, την λογοτεχνία, τα ΜΜΕ, την μόδα, τον αθλητισμό κλπ. Ελάχιστοι είναι αυτοί οι οποίοι εξαιρούνται, από κάθε τομέα.

Ομαδικά και οργανωμένα από όλους τους κλάδους επιβουλεύονται την Ορθοδοξία και προσπαθούν να αφανίσουν καθετί χριστιανικό. Προωθούν την απομάκρυνση από την Ηθική ζωή. Ισοπεδώνουν τους Έλληνες και την παιδεία. Στο διάβα τους εξαφανίζουν κάθε έννοια ηθικής και αξιοπρέπειας. Η νέα ηθική που επιβάλλουν οι κρατούντες έχει ένα βασικό δόγμα, την σεξουαλική λατρεία. Δεν υπάρχει κανένα όριο. Κανένας ηθικός δισταγμός. Τα Μουσικά σχολεία είναι από τους ελάχιστους κλάδους της Ελληνικής εκπαιδεύσεως που ξεχωρίζουν στην παρακμιακή Ελληνική κοινωνία, η οποία κατά γενική παραδοχή αρκετών επώνυμων πανεπιστημιακών είναι σε κατάσταση αποσύνθεσης.

Η εχθρική προς το ανθρώπινο γένος, νέα τάξη πραγμάτων, έχει αφαιρέσει σχεδόν ολοκληρωτικά, κάθε ίχνος ανθρωπισμού, λογικής, παιδείας, και πολιτισμού. Επέτυχαν να ζούνε οι περισσότεροι άνθρωποι, χωρίς ηθικές αρχές, γνώσεις και να είναι εχθρικοί-ανταγωνιστικοί μεταξύ τους. Ζούμε σε μια εποχή καθαρά σαρκική, όπου κυριαρχούν τα πιο κτηνώδη και αισχρά ένστικτα. Η μουσική και η γεωμετρία, ήταν το βασικότερα μαθήματα, των Ελλήνων, της αρχαίας κλασικής περιόδου και του μεσαίωνα. Η σωστή μουσική, αποδεδειγμένα προσφέρει τα πάντα, σε έναν άνθρωπο διότι λυτρώνει, εξευγενίζει, ισορροπεί, καλλιεργεί ηρεμεί και ομορφαίνει τις ανθρώπινες ψυχές, μαζί με τον υγιή-υψηλό αθλητισμό.

Το φαινόμενο του πολέμου αποτελεί διαχρονικό αντικείμενο επιστημονικών μελετών στην γεωστρατηγική-γεωπολτική, τις Διεθνείς σπουδές και τις στρατιωτικές σχολές. Ο πόλεμος είναι μια πράξη βίας με στόχο την υποταγή-εξαναγκασμό στις επιθυμίες του αντιπάλου.

Ο επεκτατικός πόλεμος είναι το μέσον για την επίτευξη άνομων σκοπών επί του αντιπάλου. Την σημερινή εποχή κυρίαρχο είδος πολέμου δεν είναι ο συμβατικός πόλεμος με όπλα, μαχητικά αεροπλάνα, πυραύλους, τεθωρακισμένα και πλοία. Το κορυφαίο είδος πολέμου είναι ο υβριδικός. Ο υβριδικός πόλεμος χωρίζεται σε πνευματικό-πολιτιστικό, οικονομικό, οικολογικό, διαδικτυακό, κοινωνικό, ψυχολογικό, εγκληματικό, μεταναστευτικό και Διονυσιακό. Αυτά είναι τα κυριότερα είδη όταν ένα έθνος αντιμετωπίζει υβριδική απειλή. Επίσης κάποιες φορές έχουμε παράλληλα τον συνδυασμό υβριδικού και συμβατικού πολέμου. Βασικότατο σκέλος του υβριδικού πολέμου αποτελεί η Διονυσιακή κουλτούρα, η κατάργηση της πραγματικής- Ελληνικής παιδείας , η οικονομική εξαθλίωση και η εγκληματικότητα. Χωρίς βία-εγκλήματα και πάσης φύσεως κακουργίες δεν είναι εφικτή η νίκη και η κυριαρχία έναντι του αντιπάλου έθνους.

Το επιτιθέμενο κράτος που διεξάγει μη συμβατικό πόλεμο μέσα από τον Διονυσιακό πολιτισμό προκαλεί στο αντίπαλο έθνος τρόμο, οργή, υποταγή-αδυναμία, σύγχυση και αποσταθεροποίηση. Η πνευματική αδυναμία ενάντια στο κράτος που διεξάγεται ο υβριδικός πόλεμος αποτελεί το βασικότερο σημείο για την κατάκτηση του. Μέσα από την αμάθεια, την φτωχοποίηση και την ανελέητη βία επιφέρουν ανασφάλεια-απελπισία, πολιτική, κοινωνική και οικονομική αστάθεια. Μεταξύ άλλων συνδυάζουν την εγκληματικότητα, την πορνεία και τον ψυχολογικό πόλεμο ταυτόχρονα. Σαστισμένος ο Ελληνικός λαός δεν έχει δυνάμεις να αντισταθεί, μειώνονται-εκμηδενίζονται οι αντιδράσεις και στην συνέχεια σε καθεστώς παραλυσίας υποκύπτει στην βούληση του αντιπάλου.

Οι υβριδικές δραστηριότητες είναι πολυποίκιλες και δαιδαλώδεις. Ποτέ δεν είναι μονόπλευρες. Κατά την διάρκεια των υβριδικών πολέμων γίνεται χρήση όλων των ειδών του εις βάρος του αντιπάλου έθνους. Υψηλή Τεχνολογία-ΜΜΕ, ψυχολογία, μπούλινγκ, απειλές, τρομοκρατία-βία, οικολογικές καταστροφές, κοινωνικός ρατσισμός, πολιτιστική εκμηδένιση, δυσβάσταχτα οικονομικά μέτρα και ηθική ελευθεριότητα.

Παράμετροι του υβριδικού πολέμου αποτελούν οι ασύμμετρες απειλές, η τρομοκρατία, η λαθρομετανάστευση, το οργανωμένο έγκλημα, η ενεργειακή-οικονομική υποτέλεια, η πολιτική επιρροή, ο έλεγχος των μειονοτήτων, οι παραστρατιωτικές και οι εγκληματικές οργανώσεις. Οι τακτικές περιλαμβάνουν συμβατικές και μη δυνατότητες όπως ακανόνιστους γεωστρατηγικούς-Γεωπολιτικούς σχεδιασμούς, πνευματική-οικονομική εξαθλίωση τρομοκρατικές ενέργειες, τυφλή βία-φοβερή εγκληματική δραστηριότητα, σεξουαλική διαφθορά. Η παράλληλη χρήση αυτών των μεθόδων σε όλο το εύρος παραλύει σταδιακά το αντίπαλο κράτος το οποίο ανίσχυρο υποτάσσεται στα κελεύσματα των επιβούλων.

Η Ελλάδα βιώνει την κορύφωση του υβριδικού πολέμου σε πνευματικό-πολιτιστικό, οικονομικό, κοινωνικό, διαδικτυακό, αθλητικό και οικολογικό επίπεδο. Το κορυφαίο είδος υβριδικού πολέμου είναι η Διονυσιακή Κουλτούρα. Πανάρχαια είναι η σύγκρουση των δύο παγκόσμιων πολιτισμών. Η διαμάχη-πόλεμοι και οι γενοκτονίες ξεκίνησαν με την εισβολή των Φοινίκων-Ιουδαίων στην Μητροπολιτική Ελλάδα το 1519 π.Χ. Το καθεστώς που βιώνουμε σήμερα δεν είναι πρωτόγνωρο. Η ίδια κατάσταση επικρατούσε και στην αρχαία Ελλάδα.

Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΗΘΙΚΗΣ-ΠΑΙΔΕΙΑΣ Ο ΘΕΜΕΛΙΟΣ ΛΙΘΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΜΑΣ ΕΠΙΒΙΩΣΗ.

Η ίδρυση της παγκόσμιας Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας από τους Ιουδαίους ένωσε όλη την οικουμένη. Αυτό έφερε την υποταγή των εθνών, κατάργησε τα σύνορα στην Μεσόγειο, Ευρώπη, Μικρά Ασία. Βόρεια Αφρική, Συρία, Ισραήλ σχημάτισε την πατρίδα που γεννήθηκε η Ελληνορθοδοξία και δημιούργησε τις προυποθέσεις για την απελευθέρωση του Ελληνικού έθνους, το οποίο έφτασε στο απόγειο του, με την ανάληψη διοικήσεως του Ρωμαϊκού κράτους.

Οι Έλληνες των μεσαιωνικών αιώνων μέσα από την ηθική, την πίστη και την παιδεία έγιναν κληρονόμοι μιας παγκόσμιας αυτοκρατορίας (Ρωμαϊκή) και μια παγκόσμιας θρησκείας (Χριστιανισμός). Ο Χριστιανισμός αναδύθηκε και έγινε παγκόσμια θρησκεία με την εισαγωγή των Πλατωνικών διδασκαλιών από τους τρεις ιεράρχες και η αρχαία Ελληνική σοφία διασώθηκε και διατηρήθηκε στους αιώνες μέσα από την ενσωμάτωση της στην Ορθόδοξη-Χριστιανική πίστη. Κυριολεκτικά ο Ελληνισμός αναστήθηκε από την Ορθοδοξία. Στα πλαίσια της εθνικής επιβίωσης λόγω του υβριδικού πολέμου από την ημέρα που ξεκίνησα να γράφω την στήλη Επικρατέέιν η Απόλλυσθαι (Γεωστρατηγική-Ιστορία) στηρίζω την Αριστόκλεια παιδεία-μουσική και το θεσμό των μουσικών σχολείων. Για και προτείνω στο συνδυασμό : Ορθοδοξία, Αριστόκλειος πολιτισμός, ιστορική γνώση, Μουσικά σχολεία, υψηλός-σοβαρός αθλητισμός.

mytilenepress.blogspot.com