Άρχισε να χωρίζει η «ήρα” απ΄το «σιτάρι”

Είναι γνωστή η προφητεία που κατάντησε και παροιμία, που λέει ότι θα γίνουν γεγονότα, μέχρι να χωρίσει η ήρα απ΄ το σιτάρι.

Πολλοί το έχουνε συνδέσει με κάποιοι παγκόσμιο πόλεμο και γιατί όχι με τον προφητευόμενο, όπως τον ονομάζω εγώ, Πολέμαρχο του Θεού, που δεν θα αφήσει ρουθούνι άπιστο πάνω στη Γη.

Ωστόσο, η προεργασία, θα έλεγε κανείς, έχει ήδη αρχίσει.

Έχει αρχίσει ένα ξεκαθάρισμα, ένας διαχωρισμός των ανθρώπων, στους από δω και τους από κει.

Ένα προκαταρκτικό ξεκαθάρισμα για το ποιος είναι με το πνεύμα και ποιος είναι με την ύλη.

Απλές μικρές καθημερινές επιλογές και απλές μικρές καθημερινές και απόλυτα προσωπικές «μάχες”, στον προσωπικό ημερήσιο πόλεμο των 24 ωρών του καθενός και της κάθε μιας, που ζει τη ζωή μέρα με τη μέρα, επιλέγοντας διαρκώς, ανάμεσα στις δύο ιδεολογίες.

Τις ιδεολογίες που εδώ και μερικά χρόνια άρχισαν να εμφανίζονται καθαρά μπροστά σε κάθε κάτοικο του πλανήτη και του ζητούν να επιλέξει.

Το ανθρώπινο γένος διαμέσου των χιλιετιών, βρέθηκε μπροστά στο δίλλημα της επιλογής ανάμεσα σε πολλές ιδεολογίες που εντέχνως του προσφέρθηκαν.

Όλες ήταν μία απάτη. Όλες θέλανε να αποπροσανατολίσουν τα πλήθη από το να φθάσουν να επιλέξουν στην πιο σημαντική επιλογή. Την επιλογή που θα χωρίσει την ήρα απ΄το σιτάρι.

Σήμερα βλέπουμε χωρίς προσχήματα και δικιολογίες, κάθε κατακάθι της ανθρώπινης κοινωνίας, να επιλέγει και να προωθεί τον υλισμό και την προσκόληση στον κόσμο αυτό, με τον χειρότερο δυνατό τρόπο.

Αυτό στις μέρες μας, είναι πολύ φανερό, γιατί υπάρχουν και οι τεχνολογικές πλατφόρμες (τηλεόραση και social media), διευκόλυνσης επιλογής της ύλης, απέναντι στην επιλογή της πνευματικότητας.

Το κύριο όμως χαρακτηριστικό της εποχής μας, δεν είναι τόσο η επιλογή ανάμεσα στο πνεύμα και στην ύλη, που πάντα ούτως ή άλλως γινότανε, αλλά το ότι η επιλογή αυτή καθίσταται εύκολα φανερή, δημόσια και δηλωτέα, μέσα από τα social media, αλλά και στις πρόσωπο με πρόσωπο συζητήσεις.

Όσες και όσοι επιλέγουν την ύλη, δεν το κρύβουν όπως κάποτε, αλλά το δηλώνουν με ένα πλέον πρωτόγνωρο φανατισμό, ξεδιάντροπα, απρόκλητα και ξετσίπωτα, ώστε να αφήνουν άφωνους εκείνους και εκείνες που επιλέγουν την πνευματικότητα και το φως.

Αυτό κάνει τους ανθρώπους της ύλης, να δείχνουν ότι απέχουν με χάσμα αγεφύρωτο από τους ανθρώπους του πνεύματος, με αποτέλεσμα, να δείχνουν οι δύο ιδεολογίες ότι απέχουν χαοτικά μεταξύ τους, χωρίς να υπάρχει ανάμεσά τους τίποτε που να τις ενώνει.

Εφόσον τίποτε δεν ενώνει τις ιδεολογίες, τίποτε δεν μπορεί να ενώνει και τους ανθρώπους που τις υιοθετούν και τις βιώνουν. Οι από δω και οι από κει, είναι πλέον τόσο διαφορετικοί μεταξύ τους, που οποιαδήποτε επαφή, είναι αδύνατη, χωρίς να προκαλέσει τοξικές ψυχολογικές καταστάσεις.

Τους από δω και τους από κει, τους συναντάς στο σπίτι, στη δουλειά, στις συναναστροφές, παντού.

Θέλετε δεν θέλετε επομένως, άρχισε ήδη να χωρίζει η ήρα απ΄ το σιτάρι.

Ο κόσμος του τρελού νερού, σε όλο του το μεγαλείο είναι εδώ, τώρα, στις μέρες που ζούμε.

Όπως πάμε, κάποια στιγμή θα ολοκληρωθεί ο διαχωρισμός και εκείνο που θα μένει θα είναι το κάψιμο της ήρας.

του Δ. Λιακόπουλου

el.gr