Η αποβλάκωση των νεο-Ελλήνων – τα αίτια

Ακόμη ένα απ’ τα πρωθύστερά μου… Ξεκινάμε γι’ Ανάσταση της Ελλάδας, γιά αισυμνητείες καί τα ρέστα, χωρίς πρώτα να ξεκαθαρίσουμε πού οφείλεται το κακό που μας βρήκε. Πώς θα βάλουμε νυστέρι, αν δεν δούμε πού πάσχουμε; Τί ακριβώς θα διορθώσουμε;

Εκείνο, όμως, που τώρα αμέσως μπορούμε να διορθώσουμε, είναι το λογικό πρωθύστερο που διέπραξα! Ας δούμε, λοιπόν, μαζί όλες τις αιτίες της νοητικής, ψυχικής, καί ηθικής σημερινής κατάντιας μας.

Τα βρισίδια στους ελαττωματικούς συν-Έλληνές μας είναι πανεύκολα· αλλά, αν είναι να περιμένουμε να διορθωθούν οι άλλοι εντελώς από μόνοι τους, θα περιμένουμε γιά πολύ. Όχι μόνο θα βγάλουμε άσπρα μαλλιά, αλλά θα μετενσαρκωθούμε πεντέξη φορές ακόμη… καί προκοπή δεν θα έχουμε δεί. Συνεπώς, όσοι πήραμε χαμπάρι το αδιέξοδο, οφείλουμε μιά βοήθεια στους μακαρίως κοιμώμενους συμπατριώτες μας. (Πρώτη καί τελευταία, όμως – να εξηγούμεθα. Καί φροντίστε, κοιμώμενοι συν-Έλληνες να πιάσει, διότι δεν υπάρχει χρόνος γιά δεύτερη ευκαιρία. Ή μαθαίνετε κολύμπι, ή πνίγεστε.)

Το σημερινό απευθύνεται σε όσους σημερινούς Έλληνες πράγματι αγαπούν την Ελλάδα, αλλ’ ακόμη διστάζουν ν’ αρπάξουν τα -κάθε είδους- όπλα. Καί γιά κάποιους λόγους (που μόνον αυτοί γνωρίζουν), βαυκαλίζονται με τζάμπα ελπίδες, ότι τα πράγματα θα ξαναγίνουν καλά, όπως πρώτα… αυτομάτως. (Ή, ακόμη χειρότερα, με την …ειλικρινή βοήθεια των …πωλητικών, μή χέσω.)

Ξεκινώντας τη διάγνωση, θα παραδεχθώ αμέσως-αμέσως δύο πράγματα:

Ότι μπαίνω σε ξένα χωράφια.

Με τις επιστήμες «του ανθρώπου» -Ιατρική, Ψυχολογία, κτλ- δεν τα πάω καθόλου καλά. Αλλά θα το τολμήσω, διότι δεν γίνεται αλλοιώς.

Κι ότι δεν κατέχω την πάσα αλήθεια.

Όθεν, κάθε στήριξη από ειδικευμένα σ’ αυτούς τους τομείς άτομα, είναι περισσότερο από ευπρόσδεκτη.

Εν πάσει περιπτώσει, τα πράγματα τα βλέπω ως εξής:

Η διάδοση του Ελληνισμού στα πέρατα της Γής από τον Μεγαλέξανδρο, είχε ένα μεγάλο θετικό: ότι το Ελληνικό Πνεύμα κυριάρχησε (με τη μία, ή την άλλη μορφή) παντού, καθ’ όλη τη διάρκεια της Εποχής των Ιχθύων. Έστω, επικράτησε στις εκάστοτε άρχουσες τάξεις – που γιά τους λαούς τους επεφύλασσαν …άλλα. (Άσχετο αν δεν το παραδέχονται αρκετοί από τους ευεργετηθέντες.) Ωστόσο, είχε κι αρκετά αρνητικά… χρειάστηκε καί το τσουχτερό αντίτιμο της προσπάθειας, αν θέλετε άλλη διατύπωση. Που σημαίνει: οριστική εξαφάνιση της αρχαίας πόλης-κράτους, αρχή του κατήφορου γιά την μέχρι τότε θρησκεία, καί…

…υποβιβασμός της φιλοσοφίας, της παιδείας, καί της αγωγής των πολιτών σ’ έναν ελάχιστο «κοινό παρονομαστή».

(Γιά να μπαίνει στο νόημα της εξελληνίσεως κι ο οιοσδήποτε αούγκαγκα βάρβαρος. Σκεφθήτε, λοιπόν, τί πρόκειται να γίνει, αν γεμίσουν οι τάξεις των σχολείων μας λαθρεποικάκια. Σκεφθήτε, λέμε. Αυτό που ήδη έγινε εδώ καί δεκαετίες στα δημόσια νοσοκομεία μας με τους Βρωμά, καί τελευταία με τους λαθρεποίκους. Ούτε γάζες δεν έχουν!)

Που σημαίνει, με τη σειρά του, ότι από το θέατρο καί τις φιλοσοφικές σχολές καί τους Ολυμπιακούς Αγώνες, φτάσαμε στις έως θανάτου μονομαχίες στο Κολοσσαίο.

Από εκεί καί μετά, επικράτησε η καφρίλα των Ρωμαίων, κι ο -χονδροειδέστατος- κανόνας του καρώτου καί του μαστίγιου. Κάνεις ό,τι σου λέμε; κερδίζεις καρώτο, καί το τρώς. (Αν καί μερικοί επιφυλάσσουν κι …άλλες χρήσεις στο συγκεκριμένον ζαρζαβατικόν. Lol!!!) Δεν κάνεις; Νάααα!, πάρε με τον βούρδουλα!!! Κανόνας, βέβαια, κατάλληλος μονάχα γιά ζώα. (Τα «ζά» του Παλαιού! 🙂 ) Αν κι αυτά τα έρμα -φερ’ ειπείν, τα γαϊδούρια-, τί φταίνε, δηλαδή, να τα βουρδουλιάζουν;

Στο διάβα των αιώνων, λοιπόν, το αποτέλεσμα σους Έλληνες ήταν να μπεί παλούκι βαθειά στην ψυχή τους ένας φόβος, σχεδόν μεταφυσικός – να μή φάνε βουρδουλιές. (Βλέπε πχ τον εκχριστιανισμό των Μανιατών.) Γι’ αυτό καί -πάλι ως παράδειγμα- κανείς δεν τράβηξε το σπαθί, να πάρει το κεφάλι αυτουνού του αληταρά, του σκατοκαλόγερου Μιχαήλ Φελλού· λες κι επρόκειτο ν’ αντιμετωπίσουν όχι ένα άοπλο σκατογερόντιον, αλλά τον Μουσάσι στην ξιφομαχία! (Υποθέτω καί γιά την ίδια αιτία σήμερα κανένας εισαγγελέας δεν μπουζουριάζει -επί εσχάτηι προδοσίαι- το «πιντί». Είμαι πολύ περίεργος να τους ρωτήσω τί φοβούνται, καί δεν κάνουν το καθήκον τους, γιά το οποίο τους ακριβοπληρώνει ο μαλάκας ο φορολογούμενος. Τόσο πολύ τους φοβίζει ο -ασπρομάλλης πλέον καί απλός πολίτης, χωρίς βουλευτική ασυλία- ΓΑΠας; )

Κι από το 1829 καί μετά, οι Έλληνες τρέχουν αποκλειστικά πίσω απ’ όποιον τους υπόσχεται να φάνε καρώτο! Διότι, διαφορετικά, θα φάνε βουρδουλιές – απ’ τα κανόνια της αγγλίτσας καί των ηπαπάρα. (Καί τα λεφτά των οβριών.) Φυσικά, την κρυμμένη ( ; ) απειλή φροντίζει να θυμίζει στους Έλληνες η διαρκής παρουσία της μασωνίας, παρέα με διάφορα άλλα δημόσια γνωρίσματα της άρχουσας ξενόδουλης κλίκας – πχ τα ιδιωτικά σχολεία της… που -άμα λάχει, ναούμ’- απολύουν καί τις καθηγήτριες, που απαγορεύουν την αντιγραφή. Ώστε να δουν όλοι τί παθαίνει, όποιος σηκώνει ανάστημα στην «εξουσία».

(Παλιότερα, το ποιός κάνει κουμάντο μας το θύμιζαν κι οι επισκέψεις στα λιμάνια μας των πλοίων του 6ου Στόλου των ηπαπάρα. Αλλά έπεσαν περικοπές στα έξοδα, ως φαίνεται -διότι οι αμερικάνοι δεν είναι μονάχα φονιάδες των λαών, είναι καί φραγκοφονιάδες των λαών-, καί κάναμε μαύρα μάτια να τα ξαναδούμε.)

Οίκοθεν νοείται, βεβαίως, ότι μπροστά σε καρώτα καί βούρδουλες, η νηφάλια καί λογική σκεπτική διαδικασία πάει περίπατο. Γι’ αυτό βλέπεις κόσμο σχεδόν αποχαυνωμένον να ψηφίζει ξανά καί ξανά καί ξανά τους ίδιους καί τους ίδιους, παρά τα συνεχή ψέμματα που του λένε. (Κι όχι μονάχα προεκλογικώς.) Τελικά, όχι μόνο καρώτο δεν τρώνε οι Έλληνες, αλλ’ αποκλειστικώς εισπράττουν βουρδουλιές.

Καί γιατί -με τόσο ξύλο- δεν βάζουν μυαλό οι νεο-Έλληνες, ώ ‘γαθοί;

Υποθέτω, διότι (απ’ το πολύ ξύλο) πλέον φτάσανε σε ψυχική βλάβη μή αναστρέψιμη· ένα «σύνδρομο της Στοκχόλμης», αν έχετε ακουστά, κάτι σκυλιά του Παυλώφ, καί διάφορα άλλα ψυχο-τέτοια. (Είπαμε, δεν είμαι ειδικός.) Ή, σαν κάτι πειράματα με μαϊμούδες… όπου, η πρώτη μαϊμού στο κλουβί, που πάει να φάει τις -επίτηδες εκτεθειμένες- μπανάνες, τρώει ξύλο, ηλεκτροσόκ, παγωμένο νερό με τη μάνικα, κτλ. Το ίδιο κι η επόμενη, κι η επόμενη… μέχρι που κάπου την πέμπτη, ή την έκτη νεοεισερχόμενη στο κλουβί μαϊμού, που επιχειρεί να φάει τις μπανάνες, την πλακώνουν στις ανάποδες …οι προηγούμενες.

Έρχονται στιγμές, όμως, που αυτός ο «μεταφυσικός» εμφυτευμένος φόβος στις ψυχές των Ελλήνων εξαφανίζεται αμέσως. Όπως έγινε πχ το 1940. Έτσι, οι άρχοντες του φόβου φροντίζουν -με την πρώτη ευκαιρία- να επαναφέρουν πάλι τα πράγματα στη …φυσική τους ισορροπία. Με κάτι εμφύλιους, με ξύλο στην Ασφάλεια (φταίς-δε φταίς), καί διάφορα άλλα τέτοια ωραία. Γιά να φτάσουμε στο σημείο, να έχουμε μεν ξεσκίσει ολόκληρον τον Άξονα, αλλά να μας πουλάνε μαγκιά σήμερα η τουρκίτσα καί η χαλβανίτσα. (Καί η μανκυντονίγια. Η δε βουλγαρίτσα σφυράει αδιάφορα, παρά το ότι μας χρωστάει αποζημιώσεις από τρείς πολέμους.)

Επειδή, όμως, ήδη φάγαμε το πρώτο πέμπτο του 21ου αιώνα, δεν αρκεί ο βούρδουλας. Ο σωματικός, δηλαδή. (Ίσως καί να μην έχει πλέον θέση στις σημερινές δυτικές κοινωνίες, περιοριζόμενος σε κάτι …Σουηδικές Αραβίες, καί διάφορα άλλα τέτοια αούγκαγκα κράτη.) Οπότε, μεταφέρθηκε στον ψυχικό τομέα. Όπου οργιάζει η προπαγάνδα, η επίθεση ακόμη καί σε στοιχειωδώς λογικές έννοιες (όπως το ότι η Ελλάδα, ακόμη καί να θέλει, δεν μπορεί ούτε να στεγάσει, ούτε να θρέψει τα εκατομμύρια των τυχάρπαστων που μπουκάρουν στη χώρα), καί οι απειλές (άμεσες, ή έμμεσες).

Κι έτσι, βλέπεις τους Έλληνες να μην τολμάνε να διαολοστείλουν τους λαθρέποικους καί τους προστάτες τους (παρά το ότι αισθάνονται πως έτσι ακριβώς είναι το σωστό να πράξουν), γιά να μη χαρακτηριστούν …ρατσιστές καί φασίστες!!!

Αλήθεια, να χαρακτηριστούν …από ποιούς; Από πράκτορες κι αληταράδες; Κι άμα χαρακτηριστούν, τί έγινε, δηλαδή; θα μας χαλάσει το προξενιό;

Ρέ, άει στο διάολο πιά, που δυό λέξεις έχουν μαστουρώσει κι αδρανοποιήσει ολόκληρον λαό!!! Αλλά είπαμε, μπροστά στον μεταφυσικό φόβο, οι σκεπτικές διεργασίες πάνε περίπατο. Οπότε, οι λεβέντες βρήκαν καί τα κάνουν… Μπροστά σε τέτοιες «επιτυχίες» της ξένης προπαγάνδας, οι (σιτεμένες, με πείρα αιώνων) μεταφυσικές ιστορίες των παπάδων γιά σατανάδες κτλ αποδεικνύονται εντελώς του νηπιαγωγείου.

Στα παραπάνω εχθρικά προς τους Έλληνες, προσθέστε τα ραδιοκύματα σε χαμηλές συχνότητες «ύπνου», τους αεροψεκασμούς με δηλητήρια, τα -νόμιμα- δηλητήρια σε τρόφιμα καί φάρμακα, την άνωθεν εκπορευόμενη ασυδοσία του οργανωμένου εγκλήματος, καί μερικά ακόμη, που μου διαφεύγουν αυτή τη στιγμή – ή πάνε πολύ μακριά, γιά να τ’ αναπτύξω εδώ. Όπως πχ τη δευτερεύουσα ( ; ) προπαγάνδα (πρωτεύουσα είναι ο φόβος, που λέγαμε) με το: «ο καθένας γιά την πάρτη του», με το: «το σχολείο είναι άχρηστο», καί διάφορα άλλα τέτοια κεχαριτωμένα. Αλήθεια, άμα είναι ο καθένας γιά την πάρτη του, τότε γιατί, ώ νεο-Έλληνες, πάτε καί γλείφετε τους …πωλητικούς καί τους κάνετε πασάδες; Έ; Αν μή τί άλλο, σας έχουν ξεσκίσει τα πορτοφόλια. Ποιά «πάρτη σας», λοιπόν; Κι άμα είναι άχρηστο το σχολείο, καλά σας κάνουν οι τράπεζες, που σας πουλάνε δάνεια με δήθεν 8% επιτόκιο, το οποίο στην πράξη αποδεικνύεται 25%.

Δεν επιμένω στην ανάπτυξη αυτών των λοιπών αιτίων, αλλά θα δεχθώ κάθε καλή ιδέα δική σας επ’ αυτών. Διότι το θέμα δεν είναι ν’ αναλύουμε τα ήδη πολλάκις αναλυμένα, αλλά να φτάσουμε τάχιστα στην καρδιά του προβλήματος καί να το θεραπεύσουμε.

Να σώσουμ’ ο,τιδήποτε αν σώζεται.

Μπορούμε; Καί μάλιστα αμέσως;

Αν μή τί άλλο, ας το επιχειρήσουμε – γιά μιά καί τελευταία φορά.

(συνεχίζεται)

ergdhmerg