Αποκάλυψη – συγκάλυψη. Εφ όλης της ύλης. Ευχάριστος καθρέφτης. Βιάζονται αλλά δεν πειράζει.

Το γαλλικό λιμάνι πριν την καταιγίδα – λάδι η θάλασσα

Ο στρατηγός Σαρλ ντε Γκώλ, χαράζει πορεία προς τη δική τους γαλάζια πατρίδα, αυτοί ξέρουν και αυτοί αγνοούν.
Μα, ο Δημήτρης Γαλάνης ο ζωγράφος, ο σιωπηλός χαράκτης και η μεγάλη πρέσα – δώρο, του ίδιου του Ντεγκά μίλησε
για την Γαλλική Επανάσταση, στα χαρακτικά εικονογραφημένα την συμβόλισε μια μέρα πριν ανακοινωθεί η χάραξη της πορείας του αεροπλανοφόρου Σαρλ ντε Γκώλ.

Τί ωραία ως εδώ.

Και εκεί που ψάχνεις να βρεις και βρίσκεις να ψάχνεις πετυχαίνει το σοκ και δεος.

Να το άρθρο σου stranger, εφ’ όλης της ύλης υπενθύμιση κι ας συσκοτίζει λίγο.

Και η θύελλα δεν ήρθε ενώ ήταν να έρθει γιατί του νου η θύελλα είναι – μια μπόρα είναι – θα περάσει.
Πριν η μέτα; Εκεί είναι το βάρος που δεν είναι βάρος γιατί το γαλάζιο πάντα παραμένει πίσω απ’ τα σύννεφα.
Έτσι ξέρουν τα παιδιά, έτσι ξέρουν και τα αμνά. Μα σιωπούν και αυτό δε σημαίνει πως δεν ξέρουν.

Και αυτό που θέλουν οι Ελιτήριοι να μάθουν τα αμνά αυτά – τα πρόβατα όπως γράφει και ο Ντίνος Χριστιανόπουλος
είναι πως υπάρχουν και άλλοι τρόποι σφαγής, πέρα από τη βία της έκτρωσης. Και αυτός είναι ο λόγος που ο λαός
ενώ είναι προετοιμασμένος επιμένουν πως δεν είναι γιατί δεν γνωρίζει από που θα τους έρθει.

Δεν έχουν αλλάξει οι έλληνες, απλώς σιωπούν και δεν ξέρουν αν οι ίδιοι είναι το θήραμα ή οι ίδιοι είναι η Θύρα.
Μπορεί και η ανόητη περηφάνια να έχει ποτίσει και το δικό μου νου αλλά η περηφάνια με σκοπό την αλήθεια δελεάζει και τον πιο αγαθό. Αγαθοί άνθρωποι, αγαθός πλανήτης, το μέτρο – μετρό είναι ο άνθρωπος ο αγαθός που γνωρίζει κι ας μην γνωρίζει πως γνωρίζει την αλήθεια.

Το σοκ και δέος ήταν η επιβεβαίωση. Μόνος θα ψάξεις να το βρεις, να το βεβαιώσεις αυτοεπιβεβαίωση – αυτογνωσία. Η γνώση της αλήθειας και όχι το κανάκεμα του φόβου του θανάτου. Η σιωπή των ιερών αμνών που δεν σφάζονται, παρά μονάχα με το γάντι από τον πιο επικίνδυνο σωτήρα: τον χάνιμπαλ, που μονάχα αυτός ξέρει πως να λύσει το πρόβλημα – η αντιστροφή του κακού σε καλού γιατί η πράξη της δικαίωσης είναι ιερή. Αλλά για ποιον; Για τον κακό για τον καλό;

Ξέρεις;
Ξέρεις.

Είδες;
Είδες.

Καλού κακού ας μιλήσουμε εφ’ όλης της ύλης.
Καλού κακού ας ανατρέξουμε στη γνώση. Αυτή είναι η συγκομιδή.

Η πέτρα είναι μεγάλη και αυτήν ψάχνουν τί κι αν ξέρουν που είναι γιατί τοποθέτησαν πολλές μπας και βρουν την μία. Μα ούτε με πριόνι και νερό κόβεις το μάρμαρο και με έκρηξη σπας την πέτρα. Με χάρη και με βία.

Η μία είναι στο έδαφος, ή άλλη αιωρείται στο άκρο της Πόλης. Μα και το έδαφος δεν αιωρείται; Το σοκ και δέος δεν θα είναι μετεωρίτης θα είναι πολλαπλά μετέωρα, πολλαπλοί μετεωρισμοί. Ο νους είναι των ελλήνων, οι λέξεις της ελλάδας, η ελληνική, η γλώσσα του κόσμου. Τι κι αν τα νούμερα δεν τους βγαίνουν, η ουσία είναι ο λόγος και αυτό δεν τους βγαίνει, για αυτό που πλάθεται με τα δυο χεράκια σαν να πλάθεις κουλουράκια δεν είναι η ζύμη με όλα της τα υλικά, αλλά είναι το ωραίο κουλούρι Θεσσαλονίκης. Ξέφυγα και γελώ λιγάκι. Μα, σε ευχαριστώ, το παιδίο ντουλεύει.

[συνεχίζεται..] τί κι αν τρομοκρατεί αυτό το αιώνιο “συνεχίζεται”. Αυτός είναι ο λόγος αυτός και το αίτιο του τρόμου που σου κοτσάρουν σε κάθε σίριαλ, όπως εκείνο με τον σιριαλ κίλερ και τη σιωπή των αμνών που ξέρουν ενώ φοβούνται αυτό που δεν συνέλαβαν γιατί αυτό είναι που πέρασε στη συνείδηση κι αυτό λέει η υπερσυνείδηση για τα υποσυνείδητα μηνύματα των ειδήσεων. Είτε καλές ειδήσεις – είτε κακές.

Ευχαριστώ stranger

ΥΓ: Αμπελοφιλοσοφίες και χαρές σε όλο τον κόσμο. Η αρχή σου ήταν το νοσοκομείο και αυτό το πέτυχες, κι για αυτό πάλι σε ευχαριστώ κι ας μου λέει η μανούλα να μην υπερβάλω στις ευχαριστίες. Παιδί είμαι κι εγώ, τα λάθη μου τα κάνω. …