Από μικρός είχα μία ανυπόφορη συναισθηματική δυσφορία, υποψία, απέχθεια διά τήν πειθαρχία…

Από μικρός είχα μία ανυπόφορη συναισθηματική δυσφορία, υποψία, απέχθεια διά τήν πειθαρχία…

Τέτοια που ήταν ειλικρινής καί εξερχόταν από τό ίδιον τό ΕΙΝΑΙ μού!…

Πειθαρχώ;…

Σέ ποίον πειθαρχώ; Διατί πειθαρχώ; Τί αντιπροσωπεύει αυτός που πειθαρχώ; Είναι σωστός; Είναι αληθινός; Είναι ειλικρινής; Είναι μαζύν μού; Είναι μέ Τόν Θεόν; Είμαι υποχρεωμένος νά πειθαρχώ σ’ άλλα φυσικά ή τεχνητά πράγματα ή άτομα; Δέν είναι αυτά πράξεις εθελούσιας ανελευθερίας; Δέν είναι προσβολή είς τό ΕΙΝΑΙ μού;…. Δέν αυτοπροσβάλλομαι. Χείμμαρος, Καταρράκτης, Φωτειά, οί αντιδράσεις από μέσα μού, ώστε νά μέ κερνάνε θλίψη διότι ό κόσμος είναι κτισμένος σέ μία άθλια υποταγή καί δυστυχία ότι όποτε πειθαρχούσα είς τό μή σωστόν ηθικόν μέ τήν κυριολεκτική έννοια ήμουν σκλάβος καί παλειάνθρωπος!

Αφού ήμουν μικρός καί δέν ήξευρα ακόμη ποία είναι τά αληθώς καλά καί αληθώς κακά, μία πηγαία ειδοποίηση από τό ΜΕΣΑ ΕΙΝΑΙ μού, μού έλεγε, πρίν πειθαρχήσεις μάθε σέ τί πειθαρχείς, διότι εάν δέν γνωρίζεις σέ τί πειθαρχείς, τότε πειθαρχείς σ’ έναν απατεώνα, είσαι εσύ συνάμα αυτοαπατεώνα καί ΑΝΕΥΘΥΝΟΣ διότι δέν εγνοιάζεσαι ούτε διά τό δίκαιον ούτε διά εσένα που είναι ΕΓΩ ΤΟ ΜΕΣΑ ΕΙΝΑΙ σού. Συνάμα αναρωτιώμουν εάν αυτόν τό ΕΓΩ ΜΕΣΑ ΕΙΝΑΙ ΜΟΥ είναι αυτός ό κακοφημισμένος απ’ όλους εγωϊσμός που όλοι τόν έχουμε, άρα τέ διατί νά μήν είναι αυτός;…

Ενιότε είναι αυτός μιμείται τό ΕΓΩ ΤΟ ΜΕΣΑ ΕΙΝΑΙ μάς που δι’ εμένα δέν ήταν ό εγώ καί κανένας άλλος αλλά Ο ΕΓΩ ΥΠΕΡΑΝΩ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ ΠΡΟ ΠΑΝΤΩΝ ΤΩΝ ΑΙΩΝΩΝ που έκαμε όλους τούς άλλους εγώ!…

Είναι Ό Θεός εγωϊστής;… Καί νά είναι τί μ’ αυτόν, αρκεί νά είναι Η ΑΛΗΘΕΙΑ! Η ΑΛΗΘΕΙΑ δέν πρέπει ν’ απαιτεί τόν σεβασμόν από τούς άλλους, τούς μικρότερους, τούς καμωμένους από Αυτήν, τούς χαρισάμενους απ’ Αυτήν τήν ίδια τούς τήν ύπαρξη, ζωή, ψυχή;… Εάν η Αλήθεια δέν απαιτούσε τήν Πειθαρχία καί τόν Σεβασμόν πρός Αυτήν, θά ομοίαζε μέ αδιάφορη καί ανεύθυνη νά γνωριστεί η αλήθεια σέ κάθε όν, αυτά θά τήν κατηγορούσαμε. Θά έκανε η Αλήθεια όντα δι’ άλλον σκοπόν παρά μόνον διά νά γνωρίσουν, εφαρμόσουν καί πειθαρχήσουν είς τήν Αλήθεια; Εάν η ΑΛΗΘΕΙΑ δέν ενδιαφέρεται νά πειθαρχήσεις είς τήν ΙΔΙΑ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ τότε η έλλειψη αυτού τού εγωϊσμού αφήνωντας τά όντα νά πειθαρχήσουν καί ασπαστούν τό ψεύδος, θά τήν έκανε ομοία ψεύδους!…

Η πειθαρχία έχει διάφορες όψεις. Η πειθαρχία που σέ υποδουλώνει. Η πειθαρχία διά νά κερδίσεις τήν αυθαίρετη καί άδικη ελευθερία. Η πειθαρχία κοινού σκοπού όπου όλοι είναι ΕΝΑΝ διά νά κερδιθεί η αλήθεια, η ελευθερία έν δικαίω, η διατήρηση τής ύπαρξης σέ πατριωτικόν επίπεδον δίκαιη ή άδικη, η πειθαρχία διά νά σωθεί η ψυχή…

Η πειθαρχία δέν είναι καλή ή κακή, ουδέτερη ή ανάμεικτη, εσύ τήν κάνεις έναν από τά τέσσερα αυτά…

Πειθαρχώντας σέ δύο αντίθετα ρεύματα, δέν είσαι ούτε ψυχρός ούτε ζεστός αλλά χλιαρός όπως λέγει Ό Χριστός. Αμφιταλαντεύεται καί δυστάζεις, ή προσποιείσαι καί εξαπατάεις αμφότερα τά ρεύματα, καί τής απάτης, καί τής ιδιοτέλειας, καί τήν υπόταξη σ’ άλλα κτιστά πρόσωπα καί Τόν Θεόν, καί εσένα καί τήν ψυχήν σού καί τό μέλλον σού ώς ψυχή καί σάρκα…

Νά διατί οί ανοήτως ή απρεπώς πειθαρχημένοι ευκόλως έχουν γίνει εμβολιασμένοι, χαραγμένοι καί αύριον προσκυνούντες από εικόνες Αγίων τήν εικόνα τού θηρίου όπως προλέγει η Αποκάλυψη. Διότι ό χλιαρός εθισμός καί αρεσκεία γενικώς είς τήν πειθαρχία είναι μία εκπαίδευση νά εκτελείς καί νά εκτελείσαι καί όχι μία εκπαίδευση νά κρίνεις πρίν πράξεις, αποδεκτείς, πιστεύσεις καί μία εκπαίδευση νά φιλοσοφείς διά νά εύρεις τήν ΑΛΗΘΕΙΑ καί όχι τό υποκειμενικόν καί αντικειμενικόν συμφέρον έστω καί εάν αυτόν δέν συνάδει μέ τήν ΑΛΗΘΕΙΑ!…

Η ΠΕΙΘΑΡΧΙΑ είναι ΣΟΦΙΑ εάν καί εφόσον ΠΕΙΘΑΡΧΕΙ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΑΠΑΥΓΑΣΜΑ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ! Σέ όλες τίς άλλες περιπτώσεις είναι ανδροειδές, ρομποτοειδές, ζομποειδές, βρυκολακοειδές, ανθρωποειδές, μετανθρωποειδές, μεταλλαξοειδές, απανθρωποειδές, χαραγματοειδές, εμβολομικροψηγματοειδές, σατανοειδές, ΨΕΥΔΟΪΔΕΟΕΙΔΕΣ πορεία!…

Νά πειθαρχεί κανείς ή νά μήν πειθαρχεί; Νά πειθαρχεί είς τήν ΑΚΤΙΣΤΗ ΑΛΗΘΕΙΑ!…

Τά χάλια μάς είναι ότι δέν μπορούμε καί δέν θέλουμε νά πειθαρχούμε είς τήν ΑΛΗΘΕΙΑ διότι δέν μάς αρέσει τό αντίτιμον τής ΑΛΗΘΙΝΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ, παρσυρμένοι από τό προσωρινόν καί ώς επί τώ πλείστον άδικον τίμημα τής έν σαρκί ηδονής!…

Η ΑΛΗΘΕΙΑ πάντοτε λάμπει είς τό τέλος λέμε! Διατί είς τό τέλος καί όχι είς τήν αρχήν; Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΖΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ αλλά εάν πάρουμε ψευδές πορεία, έν τέλει τό ψεύδος θά λείψει καί θά φανή Η ΑΛΗΘΕΙΑ, πρίν ή μετά τόν θάνατον!…

Τό ψευδος είναι μία γλυκειά ή συγχυστική σκιά. Μία σκιά χωρίς κάν υπόβαθρον, μία νοητή, ηδυφανής ή ηδυσαρκική σκιά… Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΑΚΟΡΕΣΤΟΝ ΠΝΕΥΜΑ!…

ΟΣΤΙΣ ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΣΕ ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΗΓΑΠΗΣΕ ΤΟ ΨΕΥΔΟΣ! ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΚΟΠΟΣ, ΠΕΙΣΜΑ, ΑΝΤΟΧΗ, ΕΠΙΜΟΝΗ ΜΕΧΡΙ ΤΕΛΟΥΣ, ΜΥΗΣΗ, ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΔΙΑ ΝΑ ΓΝΩΡΙΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΥΓΚΡΑΤΗΣΕΙΣ ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ.

Όστις δέν γεύτηκε τό Πνεύμα νομίζει ότι η σάρκα έχει τήν ανωτέρα γεύση…

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΔΙΑΣ