Απεβίωσε αιφνίδια στον ύπνο του ο Βλάσης Ρασσιάς, ιδρυτής του Ύπατου Συμβουλίου Ελλήνων Εθνικών

Απεβίωσε αιφνιδίως στον ύπνο του, στα 60 του έτη, τα ξημερώματα της 7ης Ιουλίου 2019, ο Βλάσης Ρασσιάς, ιδρυτής του Ύπατου Συμβουλίου Ελλήνων Εθνικών, του φορέα της Ελληνικής Εθνικής Θρησκειας. Αναμένονται τα αποτελέσματα της νεκροψίας.

Όπως ανακοίνωσε το ΥΣΕΕ:

«Στις 7/7/2019 μετήλλαξε τον βίο ο Βλάσης Γ. Ρασσιάς, συνιδρυτής και γενικός γραμματέας του Υπάτου Συμβουλίου των Ελλήνων Εθνικών. Στεφανωμένος νικητής έφυγε για τους κόσμους των Θεών, όρθιος και όχι ορθούμενος, ανέγγιχτος από την χυδαιότητα που η Ειμαρμένη έριξε στον δρόμο του. Αεί διάπυρος και Φωτοφόρος. Ο Βλάσης Ρασσιάς το προηγούμενο βράδυ, στις 6/7/2019, είχε λάβει μέρος την Ιεροπραξία των Διοσκουρείων. Μετά από λίγες ώρες ο δίδυμος αδελφός του Ύπνου τον οδήγησε γαλήνιο και δίχως τρόμο, όπως ταιριάζει σε Έλληνες, στον κόσμο που κατοικούν οι ευκλεότατοι πρόγονοι».

Δείτε την πρόσφατη συνέντευξη του Βλάση Ρασιά σε σχετικό ρεπορτάζ του zougla.gr:

Βιογραφικό

Ο Βλάσης Γ. Ρασσιάς γεννήθηκε στην Αθήνα το 1959 και αποφοίτησε από την Ανωτάτη Σχολή Οικονομικών και Εμπορικών Επιστημών (νυν Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών). Υπήρξε συνιδρυτής και συνεργάτης των περιοδικών «Speak Out» (1979), «Ανοιχτή Πόλη» (1980 – 1993) και «Διιπετές» (1991 – 2012), ενώ κατά την περίοδο 1983-1986 εξέδωσε το Mail-Art περιοδικό «Είναι Αύριο» και επίσης διοργάνωσε την πρώτη διεθνή Mail-Art έκθεση στην Ελλάδα με τίτλο «1984» (αναφορά στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Όργουελ).

Το 1981 ίδρυσε το Αρχείο Εναλλακτικής Κουλτούρας και Κοινωνικής Ιστορίας, ανέπτυξε φιλία με πολλές προσωπικότητες της διεθνούς εναλλακτικής λογοτεχνικής και μουσικής σκηνής και το 1989 ήταν ένας από τους διοργανωτές του εναλλακτικού φεστιβάλ «Ευρώπη Ενάντια στο Ρεύμα» («Europe Against the Current»), στην πόλη του Άμστερνταμ υπό την αιγίδα του εκεί Πανεπιστημίου.

Ασχολήθηκε από τα τέλη της δεκαετίας του ‘70 επισταμένως με τον αγώνα των αυτοχθόνων λαών (κυρίως της αμερικανικής ηπείρου) για την διάσωση της παράδοσής τους και για την εθνική τους αξιοπρέπεια, ενώ από τα μέσα της δεκαετίας του ’80 εξέτεινε το ενδιαφέρον του σε όλες τις ζώσες, απειλούμενες ή ήδη εξαφανισμένες κουλτούρες και παραδόσεις των εθνών του πλανήτη, με ιδιαίτερη έμφαση στην αρχαιοελληνική Παράδοση.

Έχει δώσει περισσότερες από 100 διαλέξεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό με θέμα την κοσμοαντίληψη και τον πολιτισμό των αρχαίων Ελλήνων, κείμενα και συνεντεύξεις του έχουν δημοσιευθεί σε πολλά λογοτεχνικά, φιλοσοφικά και κοινωνιολογικά περιοδικά και επιθεωρήσεις της Ελλάδος και του εξωτερικού, υπήρξε δε συνιδρυτής του Υπάτου Συμβουλίου των Ελλήνων Εθνικών (ΥΣΕΕ, 1997) και του Παγκοσμίου Συνεδρίου Εθνικών Θρησκειών (World Congress of Ethnic Religions, WCER, 1998).

Έχει εκδώσει 22 βιβλία και πιο συγκεκριμένα 21 ιστορικά και δοκίμια (εκ των οποίων τα 17 αναφέρονται στην Αρχαία Ελλάδα), 1 φιλοσοφικό λεξικό (το «Θύραθεν Φιλοσοφικό Λεξικό», Αθήνα 2006), καθώς και 2 ποιητικές συλλογές, ενώ έχει επίσης αποδώσει στην νεοελληνική γλώσσα 2 έργα της Ελληνικής Γραμματείας, τα «Εγχειρίδιον» του Επικτήτου και το «Περί των Θεών και του Κόσμου» του Σαλούστιου.

Στα 6 αμιγώς ιστορικά βιβλία του, έχει επιλέξει την αυστηρή χρονολογική παράθεση, η οποία βοηθάει πολύ τον αναγνώστη να κατανοήσει πλήρως την αλληλουχία των ιστορικών γεγονότων. Θεωρεί απαραίτητο στοιχείο για την όποια πολιτιστική ή πολιτική δράση το Ήθος και την Αρετή, δίνει δε ιδιαίτερη έμφαση στο ζήτημα «Παιδεία». Κεντρική θέση στο όλο έργο του είναι ότι η κοινωνία μας χρειάζεται να περάσει έναν Διαφωτισμό, ανάλογο με εκείνον που πέρασε η Ευρώπη τον 18ο αιώνα, καθώς και ότι κάθε έθνος που δεν του επιτρέπεται να εκφράζεται μέσα από την δική του ιδιαίτερη Παράδοση είναι ουσιαστικά υπόδουλο ή θύμα εθνοκτονίας.

Από τις φιλοσοφικές σχολές της αρχαιότητας θεωρεί χρησιμότερες για τον σύγχρονο άνθρωπο εκείνες των Ελληνιστικών και Ρωμαϊκών χρόνων, δηλαδή δύο εποχών πολιτικής «ετεροθέσμισης», όμοιων πολύ με την δική μας. Ο ίδιος δείχνει προτίμηση στους στωϊκούς, στους οποίους άλλωστε έχει αφιερώσει το βιβλίο του «Θεοίς Συζήν. Εισαγωγή στον Στωϊκισμό».