ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΠΙΣΤΕΥΟΥΝ ΟΤΙ ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ ΑΛΛΙΩΣ ΚΑΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΑΝΕΙΖΟΜΑΣΤΕ ΣΥΝΕΧΩΣ!

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΠΙΣΤΕΥΟΥΝ ΟΤΙ ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ ΑΛΛΙΩΣ ΚΑΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΑΝΕΙΖΟΜΑΣΤΕ ΣΥΝΕΧΩΣ!

ΤΟ …ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΟ ΧΡΕΟΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

(Εικόνα) Ή ΑΡΝΗΣΗ ΧΡΕΟΥΣ Ή ΘΑΝΑΤΟΣ

Γράφει ο Γιώργος Ρωμανός

Περίληψη: Από το 1974 μέχρι σήμερα όλες οι κυβερνήσεις της Μεταπολίτευσης, χωρίς καμία εξαίρεση, δημιούργησαν το καταστροφικό χρέος της Ελλάδος.

Παρουσιάζονται τα αδιάψευστα στοιχεία από τις επίσημες Εισηγητικές Εκθέσεις των Προϋπολογισμών που υπάρχουν στα αρχεία της ελληνικής Βουλής.

Στη νέα «συμφωνία» της 24-25/5/2016, Ελλάδος και Ευρωπαϊκής «Ένωσης», αναγράφεται ρητά στο αγγλικό κείμενο, ότι «ρύθμιση του χρέους της Ελλάδος θα γίνει ΜΟΝΟ αν είναι απαραίτητο (if is it necessary…)». Κι αυτό θα συμβεί ΜΕΤΑ το 2018, οπότε και θα αντιμετωπιστεί ο μακροπρόθεσμος χαρακτήρας του –33 έως 50 χρόνια. Έτσι προκύπτουν κάποια συμπεράσματα:

α: η κυβέρνηση ΔΕΝ πέτυχε τη ρύθμιση του χρέους που υποσχόταν μετά βεβαιότητας και άρα ή έλεγε ενσυνείδητα ψέματα ή είχε (και πάλι) αυταπάτες.

β: επιβλήθηκε απόλυτα η σκληρή γραμμή Σόϊμπλε, και,

γ: στην κρισιμότατη αυτή προϋπόθεση, του «αν είναι απαραίτητο», δεν αναφέρθηκε κανένας κυβερνητικά υπεύθυνος, αλλά ούτε ρωτήθηκαν… από κανέναν! δημοσιογράφο οι Ευκλείδης Τσακαλώτος και Γιώργος Χουλιαράκης στη δικολαβική συνέντευξη-ποταμό που έδωσαν στις 26/5/2016, ΕΤ1, 18.30. Μια συνέντευξη στην οποία μπήκαν τα απολύτως «ελαστικά» όρια των επόμενων υπαναχωρήσεων-αθετήσεων της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, τα οποία θα παρουσιαστούν στο μέλλον ως οι επόμενες «αυταπάτες» –ψεύδη.

Θα το επαναλάβουμε για μια ακόμη φορά. Το χρέος της Ελλάδος οικοδομήθηκε με κτηνώδη συνέπεια από όλους ανεξαιρέτως τους πρωθυπουργούς και τις κυβερνήσεις της Μεταπολίτευσης. Αυτό αποδεικνύεται από τις επίσημες Εισηγητικές Εκθέσεις των Προϋπολογισμών που υπάρχουν στα αρχεία της Βουλής, και οι οποίες επί 42 χρόνιααποσιωπούνται συστηματικά. Η ιστοσελίδα Ελλάς Διόραμα αναδημοσιεύει δειγματοληπτικά την Εισηγητική Έκθεση Προϋπολογισμού, του έτους 1998 (Κυβέρνηση Κ. Σημίτη), (σελίδα 180) η οποία ψηφίστηκε από την Βουλή και έγινε νόμος του Κράτους.

Το ιστορικό είναι δεδομένο: Η δεύτερη δικτατορία, υπό τον Δ. Ιωαννίδη, σε κλίμα πολιτικά τραγικό διενήργησε μια πολυδάπανη επιστράτευση, κατέστρεψε την Κύπρο, και την οικονομική αξιοπιστία της χώρας μας μέχρι που τον Ιούλιο του 1974, παρέδωσε οικειοθελώς την εξουσία στον Κ. Καραμανλή, Α΄. Στο τέλος του έτους η νέα κυβέρνηση κατέθεσε στη Βουλή ότι ο προϋπολογισμός έκλεισε με τα έσοδα του κράτους να είναι 500 εκατομμύρια και τα έξοδα 560 εκατομμύρια.

Τα έγκυρα στοιχεία της εποχής βεβαιώνουν, ότι ο προϋπολογισμός του 1974 θα μπορούσε να ήταν ισοσκελισμένος. Αλλά, η κυβέρνηση του Κ. Καραμανλή, Α΄, αφενός ενέδωσε στις αμερικανικές πιέσεις και αποδέχτηκε ως χρέος την αξία των «τυφλών» αεροπλάνων Φάντομς που είχαν πουλήσει οι ΗΠΑ στην Ελλάδα και τα οποία η δικτατορία αρνιόταν να εξοφλήσει μέχρι τον Ιούλιο, λόγω του ότι αυτά της πουλήθηκαν «τυφλά», ώστε να μην μπορούν να αντιμετωπίσουν τα αντίστοιχα τούρκικα. Εκτός αυτού η τότε κυβέρνηση Κ. Καραμανλή, Α΄, ενέγραψε και δικά της κονδύλια στον προϋπολογισμό για το διάστημα 23/7–31/12/1974. Έκτοτε, βάσει των επίσημων Εισηγητικών Εκθέσεων των Προϋπολογισμών που υπάρχουν σήμερα στα αρχεία της Βουλής, το χρέος δημιούργησαν οι εξής κυβερνήσεις:

1. Κ. Καραμανλή, Α΄, και Γ. Ράλλη παρέδωσαν στο ΠΑΣΟΚ (1981) χρέος 29,7% του ΑΕΠ.

2. Από τον Οκτώβριο 1981, που ανέλαβαν οι κυβερνήσεις Ανδρέα Παπανδρέου,έως το 31-12-1989 το χρέος έφθασε στο 61,5% του ΑΕΠ.

3. Στη συνέχεια με κυβερνήσεις Ν. Δ. και πρωθυπουργό τον Κ. Μητσοτάκη, (1990-1993) το χρέος ανήλθε στο εφιαλτικό ποσοστό του 110,9% του Α.Ε.Π.

4. Την περίοδο 1996-2004, με κυβερνήσεις Κ. Σημίτη ανήλθε στο ποσοστό του120,2% του Α.Ε.Π. Τότε και ειδικά το 2002 αποφασίστηκε και η καταστροφική ισοτιμία 1 ευρώ προς 340, 75 δραχμές. Ισοτιμία που κατέστρεψε δομικά και οργανωτικά κάθε προοπτική της ελληνικής οικονομίας. (βλ. σχετικό κείμενό μου στο Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων Η οικονομική γενοκτονία των Ελλήνων,Δευτέρα, 4 Ιανουαρίου, 2016,

5. Το φθινόπωρο του 2004 η Ευρωπαϊκή Στατιστική Υπηρεσία ζήτησε από τον τότε υπουργό Εθνικής Οικονομίας Γ. Αλογοσκούφη οικονομική απογραφή η οποία αποκάλυψε απόκρυψη δαπανών προηγουμένων κυβερνήσεων. Έτσι έγινε αναθεώρηση των ελλειμμάτων προηγουμένων ετών τα οποία προστέθηκαν στο χρέος.

6. Η κυβέρνηση Κ. Καραμανλή, Β΄, επιβάρυνε και αυτή την οικονομία και παρέδωσε στον Γιώργο Παπανδρέου, Β΄, τον Οκτώβριο 2009, χρέος που έφτανε στο126,8 % του ΑΕΠ.

7. Σήμερα παρά τα σκληρά μνημόνια το χρέος ανέρχεται σε ποσοστό μεταξύ 180%και 200% του Α.Ε.Π. Η απόκλιση οφείλεται στο ότι κάθε αποτέλεσμα προϋπολογισμού εθνικού χρέους μας μπορεί να πλαστογραφηθεί και να παρουσιαστεί με όποια απόκλιση θέλουν η Ευρωπαϊκή «Ένωση» και οι σε μόνιμα διατεταγμένη υπηρεσία ντόπιοι εγκάθετοι της.

Για να καταλάβει ο αναγνώστης το παιχνίδι προϋπολογισμών που γινόταν όλα τα χρόνια της εγκληματικής, εκ του αποτελέσματος, Μεταπολίτευσης αρκεί να αναφέρουμε, ότι με την έγκριση της Ευρώπης ο υπολογισμός των χρεών, ως προς το ΑΕΠ, γινόταν με δύο συστήματα. Το παλιό και το …νεό Ευρωπαϊκό Σύστημα Ολοκληρωμένων Λογαριασμών (οδηγία 89/130/ ΕΟΚ). Έτσι, σύμφωνα με το νέο σύστημα το χρέος, π.χ. του 1989, του Ανδρέα Παπανδρέου, ήταν 61,5 %, ενώ με το παλιό σύστημα 76,1%! Και, το 1993, επί Κ. Μητσοτάκη, το χρέος με το νέο σύστημα ήταν 110,9%, αλλά με βάση το παλιό 139,8%!!!:(στοιχεία προϋπολογισμών Ευρωπαϊκής «Ένωσης» και ελληνικής Βουλής). Κι αυτά όλα πέραν του ειδικού οργίου παραποίησης στοιχείων που έγιναν επί κυβερνήσεων Κ. Σημίτη.

Είναι γνωστό πλέον, σε όσους θέλουν να δουν την πραγματικότητα, ότι το χρέος αυτό επιβλήθηκε από την Ευρωπαϊκή «Ένωση» και μια σειρά υπερ-καπιταλιστικών παγκόσμιων μηχανισμών με εργαλεία τις ελληνικές κυβερνήσεις, από το 1974 μέχρι και σήμερα. Μοιραίος παράγοντας σε όλη τη Μεταπολίτευση υπήρξε μεγάλο μέρος του ελληνικού λαού ο οποίος ήταν μόνιμος θαμώνας στα γραφεία των κομμάτων διαπλεκόμενος σε πελατειακές σχέσεις μαζί τους. Ήταν πάρα πολλοί εκείνοι που μεθόδευσαν τις αχαλίνωτες επιδοτήσεις τους με ευρωπαϊκά κονδύλια, και συναγωνίζονταν, όταν δεν εκβίαζαν, το ποιος θα πάρει περισσότερες επιχορηγήσεις για να θάψει την παραγωγή του ή και να καταστρέψει τις πλουτοπαραγωγικές πηγές του τόπου.